Τα αποτελέσματα του «τυφώνα» ή «θεραπεία» Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να φαίνονται όχι μόνο μέσα στη πολιτική και οικονομία, αλλά και στα κοινωνικά δρώμενα.
Σε αυτόν τον τελευταίο τομέα το πλέον «χτυπητό» φαινόμενο που παρατηρείται είναι το «ξεχαρβάλωμα» της «θεωρίας woke», μια τάση που είχε γίνει «πολιτική φαντασίωση», όχι μόνο στο ιδιωτικό επίπεδο του πληθυσμού, αλλά, ακόμη χειρότερα, στον ίδιο τον θεσμικό/κυβερνητικό χώρο με πολύ επικίνδυνες νομικές και νομολογικές διαστρεβλώσεις οι συνέπειες των οποίων πήγαιναν να διαβρώσουν τους πιο «ελαστικούς» (και δεν είναι λίγοι!) οικογενειακούς συνεκτικούς δεσμούς.
Πάλι λοιπόν άρχισε στις ΗΠΑ ένα κίνημα με ως ένα σημείο ανθρωπολογικό πρόσημο, ένα ισχυρό (αυτή τη φορά με τη προτροπή και επισημότητα το ιδίου του προέδρου της χώρας!) ρεύμα «αποκατάστασης», λένε, της διαταραχθείσης αλήθειας, της χιλιετούς «ισορροπίας φύλων» και επανόδου στη παραδοσιακή ανθρωπολογική ηθική που είχε βάναυσα καταπατηθεί από την ετσιθελίστικη επιδρομή της woke agenda, καταλλήλως συχνά υποβοηθούμενη από ακατανόητες υποκινούμενες κρατικές νομοθετικές παρεμβάσεις.
Όπως ξέρουμε, η αμερικανική κοινωνία είναι σημαντικά «δεμένη» στην «παράδοση», ένα ενοποιητικό πλέγμα λαϊκής σοφίας και πολιτισμικής ηθικής που συνδέει τις διάφορες εθνικές οντότητες στο όνομα της άρρηκτης «αμερικανικότητας».
Στα πλαίσια της διαχείρισης Biden και, τελικά, ανεξήγητης κοινωνικο-πολιτικής παραμορφωτικής ανεκτικότητας, οι αμερικανικές παραδοσιακές αξίες όλο και περισσότερο ξέφτιζαν και συρρικνώνονταν υπό τη δημόσια, «βομβαρδιστική» επιρροή των μεγάλων ΜΜΕ πλατφορμών που γνωρίζουμε.
Η πολιτική της «διαφορετικότητας και συμπερίληψης» είχε προσλάβει διαστάσεις εξοντωτικά διαβρωτικές των οικογενειακών παραδοσιακών συγκροτημάτων. Και η Ευρώπη βέβαια δεν εξαιρέθηκε: το «φαινόμενο» είχε (έχει) γίνει τρομερά αισθητό με τα διάφορα, πολλαπλασιασμένα πια, pride και τις εξωφρενικές δημόσιες αναπαραστάσεις.
Παράλληλα με την διόγκωση του ρεύματος παρατηρήθηκε και ένα ανεξέλεγκτο αβγάτισμα των απαιτήσεων ενός απαράδεκτου δικαιωματισμού, μερικές φορές έως ανάρμοστες ακρότητες και diktat.
Αναμφισβήτητα σε αυτόν τον ακατάσχετο ρουν βοήθησαν με το παραπάνω, στον κοινωνικό αλλά και στον στρατηγικό κυβερνητικό χώρο, όλες οι αριστερές και αριστερίζουσες πολιτικές παρατάξεις οι οποίες έτσι βρήκαν το «κουμπί», τον τρόπο να «ανασυνταχτούν», να «επιτεθούν» και να επιβληθούν προπαντός στην Ευρώπη όπου και έγιναν «βασιλικότεροι του βασιλιά».
Δεν μπορούμε να μην αναλογιστούμε πώς, δυστυχώς, το αριστερό ευρωπαϊκό πολιτικό κίνημα με την αξιοπρεπέστατη φωνή του παρελθόντος αιώνα, σήμερα ελλείψει παντελούς αξιόλογης αντιπολιτευτικής πρότασης, τόσο ξέπεσε σε αχαρακτήριστες αντεθνικές υιοθεσίες ακραίων θεωριών όπως ο ανεξέλεγκτος και άκριτος μεταναστευτισμός, η ανεξέλεγκτη φυλετική διασπορά και ο ανεξέλεγκτος φαντασιακός κατακερματισμός των φύλων που οδηγεί με σιγουριά σε μια κοινωνία αναρχίας και βιαιοτήτων πολύ πέρα των συνήθων ορίων.
Σήμερα η Αριστερά δεν κάνει πια πολιτική, αλλά μια υβριδική κοινωνιολογία με επιπλέον τελείως λανθασμένες πληθυσμιακές συνταγές και προοπτικές.
Απ’ ό, τι φαίνεται, όλες αυτές οι «αριστερές πραγματικότητες» σήμερα βρίσκονται «υπό αίρεση» μετά, πριν μόλις μερικές μέρες, από την ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Donald Trump.
Στις ΗΠΑ, όπου η Αριστερά ε΄πιναι νσχεδ΄πο0ν ανύπαρκτη και εν πάση περιπτώσει ανώδυνη, βλέπουμε κιόλας τί γίνεται. Δεν μένει παρά να δούμε τι μέλλει γενέσθαι και στην Ευρώπη και δη στην ΕΕ στον απόηχο των αμερικανικών τεκταινόμενων.
Τελικά στις ΗΠΑ ακριβώς αυτά τα τεκταινόμενα τώρα δείχνουν πως άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την κατεδάφηση του woke κόσμου. Ο λόγος του Τραμπ δεν έμεινε μοναχικός. Μετά από τη Meta και η Mc Donalds, η Amazon, η Walmart, η Ford, η Harloey Davidson, η Walt Disney και πολλές άλλες μικρότερες εταιρείες δηλώνουν την απόφασή τους να εγκαταλείψουν τα παλαιότερα σχέδια τους για Diversity, Equity, Inclusion (DEI), μια σειρά προγραμμάτων με πρωτοβουλίες εναντίον της όποιας και ενδεχόμενης διάκρισης ειδικά των Lgbtq+.
Κιόλας απ΄ τις 10 του Γενάρη η Meta είχε διαμηνύσει παντού την αλλαγή στάσης της και στη συνέχεια ο Mark Zuckemberg αποφάσισε να αφαιρέσει από τις τουαλέτες των γραφείων της τα ταμπόν και τις σερβιέτες για γυναίκες που είχαν τοποθετήσει εκεί πέρσι!
Πιο «γρήγορη» όμως από τη Meta υπήρξε η Walt Disney. Ήδη από τον Δεκέμβρη του 2024 είχε επιλέξει να τροποποιήσει μερικά περιεχόμενα των ταινιών και cartoons της. Σ’ αυτή τη σπουδή δεν πέρασε απαρατήρητη η εξάλειψη μιας φιγούρας με trans προσανατολισμό στα κινούμενα σχέδια του Moon Girl and Devil Dinosaur.
Όχι μόνο. Γιατί κατά την ίδια χρονική περίοδο άλλαξε και τη πλοκή του φιλμ Win or Lose, ένα cartoon που θα «βγει» στις αίθουσες τον ερχόμενο Φλεβάρη 2025. Σ’ αυτό το έργο πάλι μια φιγούρα αρχικά trans μετατρέπεται σε άλλη «φυσιολογική».
Αναμφίβολα μια κομβική «μετάλλαξη» μετά από χρόνια παραγωγής ταινιών σε πνεύμα «περιεκτικό».
Υποτίθεται τώρα πως έτσι όπως όλες αυτές οι μεγάλες εταιρείες social επικοινωνίας τα περασμένα χρόνια με διοίκηση Biden «ενέπνευσαν» στον πληθυσμό trans την woke agenda με αποτέλεσμα να ευνοηθεί μια ολόκληρη κοινωνία, έστω και απολύτως μειοψηφική, με χαρακτηριστικά woke και συναφή απαιτητικά συνθήματα, σήμερα με τις ίδιες αυτές μεγάλες εταιρείες social επικοινωνίας να ενστερνίζονται ολωσδιόλου αντίθετες προσταγές ακυρώνοντας τις προηγούμενες, η κοινωνική απάντηση θα υποστηρίξει μια επάνοδο στην παραδοσιακή ορθότητα των δύο αποκλειστικών τυπικών φύλων.
Το θέμα είναι πού και πώς θα «καταλήξουν» στο τέλος οι διάφοροι «διαφορετικοί» για τους οποίους ως τώρα είχαν τεθεί σχεδόν «βάσεις πλειοψηφίας» φτάνοντας, σε ορισμένες περιπτώσεις, στο σημείο οι «κανονικοί» να φαίνονται ως «μειοψηφία».
Στις ΗΠΑ η «δυναμική» Τραμπ μπορεί και να έχει καλά αποτελέσματα. Ο χρόνος θα το δείξει. Το τελευταίο «χτύπημά» του είναι και το διάταγμα με το οποίο απαγορεύονται οι transgender αθλήτριες να παίρνουν μέρος σε γυναικείους αγώνες. Απ’ την άλλη, ο Τραμπ διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία στο Κογκρέσο για κάθε νομοθετικό ελιγμό, ενώ μπορεί, αλλοιώνοντας αποτελέσματα και επιδόσεις, να βρει υποστηρικτές και στη Δικαιοσύνη για ισχυροποίηση και επιβολή…
Στην ΕΕ όμως; Και γενικά στην Ευρώπη όπου δεν υπάρχει κανένας ανάλογος του Τραμπ; Άλλη «ιστορία» αγρίων.
Πάντως, εκ πρώτης όψεως, όσο και να ‘ναι, φαίνεται πως στις ΗΠΑ παρέρχεται γενικά η περίοδος της woke κουλτούρας και του politically correct υπό τη πίεση των απανωτών προσταγών του Προέδρου, οι ιδέες του οποίου γίνονται «νόμοι» που οδηγούν πλέον τις ίδιες social εταιρείες που επί Biden ήταν οι κυριότεροι «κράχτες» και αντηχεία.
Σήμερα αυτές οι εταιρείες, κάνοντας την τέλεια κωλοτούμπα, δείχνουν να σκοπεύουν σε έναν απόλυτο αποκλεισμό της πολιτικής της «διαφορετικότητας» και περιεκτικότητας». Κανείς βέβαια ακόμη δεν κάθεται να ερευνήσει εάν αυτό συμβαίνει από «πεποίθηση» ή από «συμφέρον».
Η σχεδόν άμεση όμως ανταπόκριση στις «τάσεις» του Προέδρου τους Τραμπ και η ευκολία προσαρμογής μάλλον αποκαλύπτουν πως δεν πρόκειται για «ειλικρίνεια» στη μετάλλαξη, αλλά για εμπορική αναγκαιότητα, που με την ηθική δεν έχει καμία σχέση.
Κατά κάποιο τρόπο ένα είδος «ο φόβος φυλάει τα έρμα». Μέρος κι αυτό του business is business, Όπερ σημαίνει πως τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί στο μέλλον όταν τα «νερά» θα ηρεμήσουν κάπως.
Το λεγόμενο «δικαίωμα στην έκφραση» κανείς δεν ξέρει πώς μπορεί να εξελιχθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου