Ενώ η ανθρωπότητα αποκτά την επιστημονική γνώση και την τεχνολογική δύναμη για να επιτύχει σπουδαία πράγματα, χάνει σταδιακά την ηθική πυξίδα που είναι αναγκαία για να καθορίσει την πορεία της. Η επιστήμη απαρνήθηκε το χριστιανικό πνεύμα, οπότε αυτό που διαμορφώνει είναι μια δυστοπική πραγματικότητα ευτυχίας και υγείας.
Όλο και περισσότερα στοιχεία συνηγορούν για αυτό. Μεταξύ των επιστημονικών «επιτυχιών» είναι και εκείνες της «αναπαραγωγικής βιομηχανίας», που δημιουργεί παιδιά σε τρυβλία Petri, προορισμένα για ποικίλο κοινό υποψηφίων γονέων μεταξύ των οποίων είναι τα ομόφυλα ζευγάρια, μοναχικές γυναίκες, υπερήλικες γονείς, άτομα που πολύ συχνά δεν έχουν καμία σχέση με τα υπό δημιουργία παιδιά. Οι ηθικές επιφυλάξεις που δημιουργούν αυτές οι πρακτικές θα έπρεπε να αποτελούν πηγή συζήτησης. Όμως τέτοιες συζητήσεις γίνονται σπάνια.
Στις 5 Ιανουαρίου δημοσιεύθηκε στην Sydney Herald (1) μια είδηση που αφορά μελέτη σε κλινικές γονιμότητας και αξίζει να σχολιασθεί.
«Σύμφωνα με τους ερευνητές, στις κλινικές γονιμότητας της Αυστραλίας χρησιμοποιείται η τεχνητή νοημοσύνη για να βοηθήσει στην επιλογή των εμβρύων που προορίζονται να μεταφερθούν στις ασθενείς. Πρόκειται για μία επιστημονική δυνατότητα που αφαιρεί την ανθρώπινη μέριμνα από μια διαδικασία που αφορά γονείς και μωρά. Το να επιτραπεί στη μηχανική μάθηση να λαμβάνει αποφάσεις σχετικά με το «ποιος θα έλθει στον κόσμο», χωρίς ηθική επίβλεψη της χρήσης της, είναι ικανό να διαβρώσει την εμπιστοσύνη του κοινού στις κλινικές γονιμότητας. Αυτά υποστηρίζουν οι συγγραφείς της αυστραλιανής εργασίας που εγείρει βιοηθικές ανησυχίες.
Η καθηγήτρια Catherine Mills, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Reproduction in Society του Πανεπιστημίου Monash και μία από τους συγγραφείς της εργασίας, είπε ότι οι ασθενείς και οι σύντροφοί τους μπορεί να μην μάθουν εάν είχε χρησιμοποιηθεί η τεχνητή νοημοσύνη για να βοηθήσει στην επιλογή των εμβρύων τους, ούτε πώς εκπαιδεύτηκαν οι αλγόριθμοι για να κάνουν την επιλογή τους».
Οι εγκαταστάσεις εξωσωματικής γονιμοποίησης έχουν ήδη αναπτύξει κριτήρια για το «ποιος θα έρθει στον κόσμο». Η χρήση της AI (τεχνητής νοημοσύνης) συμβάλει επιπλέον στην απόφαση του ποιος από αυτούς τους ανθρώπους επιτρέπεται να γεννηθεί, εάν καταφέρει να επιβιώσει από την αρχική διαδικασία επιλογής. Από τη στιγμή που θεωρήσαμε αποδεκτό να εμπορευματοποιούμε τα ανθρώπινα όντα δημιουργώντας τα τεχνητά, ως προϊόντα προς αγορά, ήταν αναπόφευκτο να εφαρμόσουμε και κριτήρια επιλογής για το ποια από τα έμβρυα θα έχουν μια ακόμη ευκαιρία να ζήσουν. Ήδη το θεωρούμε αυτονόητο για πριν την εμφύτευση, αλλά και κατόπιν, οι αμβλώσεις «επιλεκτικής μείωσης» που εφαρμόζονται συχνά στις πολλαπλές κυήσεις της εξωσωματικής έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτό το κανόνα.
Όμως η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης σε αυτή τη διαδικασία, προκαλεί εκ των υστέρων κάποια δυσφορία. Από την Sydney Herald (1):
«Η τεχνητή νοημοσύνη σύμφωνα με την εργασία που δημοσιεύτηκε από την Ευρωπαϊκή Εταιρεία Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας/European Society of Human Reproduction and Embryology, ενέχει τον κίνδυνο ακούσιας μεροληψίας. Και αυτό διότι «οι αλγόριθμοι ML [machine learning/μηχανικής μάθησης] ίσως έχουν καλύτερη απόδοση για τα μέλη ορισμένων ομάδων σε σχέση με άλλες (π.χ. με βάση την εθνικότητα)». Η τεχνολογία μπορεί να «λαμβάνει υπόψη χαρακτηριστικά που οι υποψήφιοι γονείς δεν θα ήθελαν να επηρεάσουν την επιλογή του εμβρύου (π.χ. στη περίπτωση που το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης προτείνει τη μεταφορά εμβρύων συγκεκριμένου φύλου, ή θεωρητικά, εμβρύων με προδιάθεση κάποιας ασθένειας που όμως τυχαίνει να συσχετίζεται με μεγαλύτερη πιθανότητα εμφύτευσης)».
Και πάλι, να τονίσουμε: Τα κάνουμε ήδη όλα αυτά. Η AI απλώς εισάγει άλλη μία τεχνολογία σε μια ήδη βαθιά τεχνοκρατική διαδικασία. Σύμφωνα με το άρθρο «η ακμάζουσα βιομηχανία γονιμότητας της Αυστραλίας» «εκτιμάται σε 922,9 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ για το 2023 και αναμένεται να φτάσει τα 1,63 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ μέχρι το 2030». Ορισμένες εγκαταστάσεις εξορθολογίζουν τη διαδικασία με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης, προκειμένου να «βελτιωθεί η επιλογή των εμβρύων και οι πιθανότητες επιτυχούς εγκυμοσύνης και να μειωθεί ο χρόνος έως την εγκυμοσύνη και το κόστος των θεραπειών».
Η Βιοηθικός Dr. Julian Koplin υπενθυμίζει ότι το βασικό πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχουν κατευθυντήριες οδηγίες ή κανονισμοί σε αυτή τη διαδικασία. «Και μπορεί να υπάρχει κάποιος που να μή θέλει τις αποφάσεις για τα παιδιά του να τις παίρνει η τεχνητή νοημοσύνη, αλλά ένας άνθρωπος εμβρυολόγος», συνεχίζει η Dr. Julian Koplin. «Έφτασαν (οι αλγόριθμοι) να παίρνουν τις αποφάσεις σχετικά με το ποιος έρχεται στον κόσμο».
Είμαστε στην αρχή μιας επανάστασης με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης και αυτή η ιστορία δίνει μια πρόγευση για τις δυστοπικές πτυχές της.(2) Η AI, χρησιμοποιείται ήδη για την επιλογή των εμβρύων που θα έχουν τη περαιτέρω ευκαιρία στη ζωή. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως θα χρησιμοποιηθεί με παρόμοιο τρόπο και στους γεννημένους ασθενείς, προσδιορίζοντας ποιοι «αξίζουν» να έχουν φροντίδα και ποιοι όχι. Όσοι δεν είναι κατάλληλοι, μπορούν ίσως να λάβουν σύσταση για ευθανασία. Καναδοί επαγγελματίες υγείας προσφέρουν ήδη σε τακτική βάση τη λεγόμενη «Ιατρική βοήθεια στον θάνατο» (υποβοηθούμενη αυτοκτονία) σε ασθενείς. Ένα σύστημα θανάτου υποστηριζόμενο από ρομπότ θα μπορούσε να απλοποιήσει τις διαδικασίες και να απαλλάξει τους επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου από αυτή τη δυσάρεστη πρακτική.
Αποκτούμε λοιπόν επιστημονικές δυνάμεις και διαθέτουμε νέες τεχνολογίες έχοντας όμως εγκαταλείψει την χριστιανική μας ηθική και το σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή. Εφαρμόζουμε τη τεχνολογία και υποστηρίζουμε πως προσφέρουμε ζωή. Στην πράξη όμως έχουμε αναθέσαμε σε μια απρόσωπη διαδικασία να την αφαιρεί και να τη προσβάλει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου