Αποκτήσαμε –μετά από 4 γύρους προσπαθειών –νέο Π.τ.Δημοκρατίας. Βέβαια ο «λευκός καπνός» από την Κοινοβουλευτική καμινάδα δεν ήταν … κατάλευκος. Ανάμικτος με γκρίζα και μαύρα σύννεφα ήταν και με μερικά κενά –αποχές, καθώς και περίεργες αντιδράσεις, μαζί με αντικοινοβουλευτικές ακτιβιστικές συμπεριφορές.
Η τέως Πρόεδρος της Βουλής και Αρχηγός Κόμματος, πριν αποχωρήσει, σηκώθηκε από το έδρανό της –όταν άκουσε το όνομά της- και αναφώνησε: «Συγκάλυψη». Προδήλως αναφερόταν στα Τέμπη. Ίσως επειδή αυτά αφορούσε η ψηφοφορία εκλογής Π.τ.Δημοκρατίας (!).
Ενδέχεται να επρόκειτο για γλωσσικό ολίσθημα (και όχι κοινοβουλευτικό). Ήθελε ίσως να πει: «Συναίνεση», ή αυτό να εννοούσε. Πάντως –προς τιμήν της – πανό δεν ανάρτησε. Άρα: ημιακτιβιστική ενέργεια εμφάνισε. Δικαιούται επομένως …. Ημισυγχώρησης.
Άλλοι άλλους ανθυποψηφίους ψήφισαν, κάποιοι αποχώρησαν.
Η Αριστερά –πολέμιος της ΝΔ και προσωπικός αντίπαλος του κου Πρωθυπουργού, δεν κατάφερε –ούτε και τώρα – να συστρατευτεί.
Έτσι το πολυθρύλητο /περιλάλητο: ενιαίο (θεωρητικά) μέτωπο εμφανίστηκε κατακερματισμένο. Πλήγμα ασφαλώς για τους διάφορους συντρόφους της πολυτασικής …. ενιαίας Αριστεράς.
Υπήρξε όμως και κάτι βαθύτερο /πληγή αγιάτρευτη –χαίνουσα εξαιτίας της κονιορτοποίησης του δικού της επιχειρήματος /αφηγήματος (εναντίον της (επάρατου;) Δεξιάς ΝΔ): Πριν την ψηφοφορία, ισχυρίζονταν πως η επιλογή της ΝΔ, ήταν κομματική και συνεπώς τορπίλιζε την συναίνεση, την εθνική ομοψυχία!. Οποία υποκρισία!.
Αλήθεια σύντροφοι; Τότε πως εξηγείται το ότι κατεβάσατε χωριστές υποψηφιότητες κομματικών δικών σας προδιαγραφών; Ποιόν ή ποιους φαντάζεστε πως κοροϊδεύετε (εκτός βέβαια από εαυτούς και αλλήλους;).
Η ΝΔ πρότεινε δικός της στέλεχος. Όμως εσείς σύντροφοι καταλάβατε ότι δεν κάνατε κάτι διαφορετικό;
Αν λοιπόν υποθέσουμε, (κατά την λογική σας πάντοτε,) ότι η πρόταση υποψηφιότητας κομματικού στελέχους, δεν συμβάλλει /προάγει τη συναίνεση, τότε είστε (εξίσου ή και περισσότερο, δεδομένου ότι υποκριτικά εγκαλείτε την Κυβέρνηση για ό, τι οι ίδιοι διαπράττετε) συνυπεύθυνοι. Προχωρήσατε σε επιπρόσθετα βήματα …. «συναινετικά»(!) όπως:
Αρχηγός Κόμματος ο οποίος μίλησε περί: «προσβολής του θεσμού».
Ακολούθησαν τα ΜΜΕ, όπου, ενδεικτικά, ανέφεραν:
«Πρόεδρος της (Νέας) Δημοκρατίας».
«Τοξική Αντιπολίτευση».
«Πρόεδρος μέσω διαμαρτυριών».
Και πολλά άλλα: επαινετικά ή επικριτικά (έως ανεπίτρεπτα).
Ο Κυβερνήτης: «Θεσμική νίκη του Πολιτεύματος» η εκλογή του Κώστα Τασούλα».
Θα συμφωνήσω με το νίκη (της Ν. Δημοκρατίας όμως).
Όσο για το Πολίτευμα: Μάλλον δεν … καλοπέρασε, όπως εξελίχθηκε η όλη διαδικασία περισσής κομματικής διαφωνίας /διαφοροποίησης.
Θα ήθελα να προχωρήσω με κάποιες συναφείς διασαφήσεις:
Δεν είναι ακριβές ότι στο παρελθόν όλοι οι προηγούμενοι ΠτΔ, εκλέγονταν από διαφορετικές, ιδεολογικά, παρατάξεις.
Οι χώρες δεν διοικούνται με … παραδόσεις. Τώρα, εάν κάποιοι Εθνογονείς (και όχι Εθνοπατέρες) λατρεύουν τις παραδόσεις- ιδίως επιλεκτικά όποτε τους συμφέρει – τότε ας τολμήσουν να ζητήσουν και να ψηφίσουν, στην –πολυαναμενόμενη- τροποποίηση του Συντάγματος- να προστεθεί το άρθρο στο οποίο ρητά θα αναφέρεται ότι: ο/η εκάστοτε ΠτΔ θα προέρχεται υποχρεωτικά από την Αντιπολίτευση!....
Φρονώ ότι πρέπει κάποτε να σοβαρευτούμε. Κατ’ εξοχήν τα Κόμματα. Τα γνωστά πομπώδη –πλην ανεφάρμοστα; υποκριτικά υποστηριζόμενα και διαχρονικά μηρυκαζόμενα όπως πχ η Συναίνεση, καλό είναι να σταματήσουν. Η συνεχής χρησιμοποίησή τους ωσάν εκλείγματα /γλειφιτζούρια κάποτε πρέπει να τελειώνει. Συναίνεση, ομοψυχία, ομοφωνία, αλληλοσεβασμός, ούτε ποτέ υπήρξε, ούτε πρόκειται να υπάρξει, λόγω εγγενούς φθόνου, διχασμού, εγωκεντρισμού, αρχομανίας, και μισαλλοδοξίας. Ας ξεκινήσουμε με κάποιες τέτοιες –αυτοκριτικές – παραδοχές, ώστε να έχουμε, έστω αμυδρές πιθανότητες αφύπνισης και βελτίωσης.
Ένα από τα κουσούρια μας είναι η ενασχόληση, επικέντρωση, στο αιτιατό και όχι στο αίτιο. Αν σταθούμε στην ρίζα, τη βάση, στη γενεσιουργό αιτία, τότε έχουμε πιθανότητες καλυτέρευσης ή και εξάλειψης εκείνων ή εκείνου που προκαλεί το κάθε πρόβλημα. Πάμπολλες φορές, εδώ και πολλά χρόνια, τονίζω ότι η εκλογή του/της ΠτΔ πρέπει να γίνεται από τον λαό και όχι από τους κομματικούς σχηματισμούς (με συσχετισμούς, σκοπιμότητες κ. α). Είναι τόσο απλό (δηλ πρακτικά δυσνόητο): Σκεφτείτε αν θα απασχολούσε πολιτικούς και πολίτες, σήμερα, η εκλογή του κου Τασούλα, αν εμείς / λαός τον είχαμε εκλέξει;. Αυτός είναι ένας αδιαφιλονίκητος –λογικά - λόγος, που επιβάλλεται να συμπεριληφθεί στο Σύνταγμα (ανάλογη τροποποίηση). Όμως πολύ αμφιβάλλω κατά πόσο το Κομματικό Σύστημα (Κ.Σ)-πρώην Π.Σ (=Πολιτικό Σύστημα), θα θελήσει να δώσει παρόμοια δυνατότητα στον λαό. Άλλωστε ποιος είναι ο (κυρίαρχος τρομάρα του)_ λαός; Τι δικαιώματα –πέρα από το να ψηφίζει-, πρέπει να έχει; Το κομματικό πάθος του συγκεντρωτισμού των εξουσιαστών, τους επιβάλλει τον πλήρη /καθολικό έλεγχο (ακόμη και για ζητήματα: ανακούφισης φοράδων σε αλώνι).
ΥΓ Δεν γνωρίζω τι Πρόεδρος θα είναι ο κος Τασούλας. Ισχύει πάντως το «Αρχή άνδρα δείκνυσι». Ίδωμεν. Λυπάμαι όμως –ανθρώπινα – γιατί κάποιοι φρόντισαν να τον απαξιώσουν. Προκαταβολικά, κομματικά και –κυρίως -…. Συναινετικά!
*Ιατρού
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου