Η βαθιά κρίση (ηθική, αξιών, οικονομική, κοινωνική, τεχνολογική, υπαρξιακή κ.α) που περνάει τούτο τον καιρό η χώρα και ο κόσμος ολόκληρος κάνει επίκαιρη την κριτική της Πολιτικής και των πολιτικών.
Κατά βάθος η έννοια της Πολιτικής και του Πολιτικού είναι Ελληνική. Προσχεδιάστηκε από τους Έλληνες στοχαστές της Ιωνίας και της Μεγάλης Ελλάδας, σφυρηλατείται από τον Σωκράτη και διατυπώνεται με τρόπο απαράμιλλο από τον Πλάτωνα (Πολιτεία) και τον Αριστοτέλη. Όμως οι περισσότεροι πολιτικοί μας θεωρούν διόλου ευκαταφρόνητο επάγγελμα την πολιτική, είτε κληρονομικώ δικαίω, ή ένεκα τηλεθέασης (δημοσιογράφοι, αθλητές, ποδοσφαιριστές, ηθοποιοί κ.α) Ελάχιστοι είναι οι έχοντες μόρφωση και παιδεία, ενώ οι περισσότεροι είναι αμόρφωτοι και άσχετοι με το λειτούργημα τους. Και ενώ σε όλα τα επαγγέλματα χρειάζεται κάποια προπαιδεία στο επάγγελμα του πολιτικού μπορεί να εισέρχεται ο καθένας. Αυτό είναι αντίθετο με τη ρήση του Πλάτωνα για τους ηγέτες: " ή οι βασιλείς να γίνουν σοφοί ή οι σοφοί να βασιλεύσουν".
Οι σύγχρονοι πολιτικοί μας σε μια εποχή που μαίνονται οι φλόγες δύο πολέμων γύρω μας και που η ανθρωπότητα κρατάει την αναπνοή της μήπως διευρυνθούν σε μια γενικότερη σύρραξη, αυτοί και συνακόλουθα τα «κανάλια» περί άλλων τυρβάζουν. Οι λιλιππούτιοι νάνοι ηγετίσκοι ασχολούνται με τον αγώνα εξουσίας και με κομματικές ανοησίες, λες και αυτό ενδιαφέρει την κοινωνία. Δεν ασχολήθηκαν ποτέ με την μελέτη υποθετικών καταστάσεων που μπορεί να προκύψουν από την μια ημέρα στην άλλη και πως θα επιβιώσουμε σε μια γενικευμένη σύγκρουση. Ο πόλεμος είναι σαν τη φωτιά που έχει την τάση να ξαπλώνεται και στην προκειμένη περίπτωση αν τα διεθνή συμφέροντα θέλουν πόλεμο τότε δεν θα τον αποφύγουμε, ανεξαρτήτως αν οι λαοί θέλουν την Ειρήνη.
Το πρόσωπο των πολιτικών μας δείχνει άτομα διψασμένα για αρχηγία και και για την απόκτηση της παλεύουν με όπλα: την πονηριά, τη συκοφαντία, τις ύβρεις (Πολακης –Γεωργιάδης) κ.α.. Η πολιτική όμως έχει και την έννοια της Ηθικής ως πνευματικό λειτούργημα και αυτό το ασκούν οι ικανοί, συγκροτημένοι και μορφωμένοι ηγέτες και αυτοί κάνουν τη διαφορά έναντι των νάνων.
Η δύναμη είναι το μέσον του καλού πολιτικού και όχι αυτοσκοπός. Ο καλός πολιτικός πρέπει να είναι και δίκαιος Νομοθέτης και καλός Ηγέτης.
Με τους νόμους εξισορροπεί τα αντικρουόμενα συμφέροντα των πολιτών αυξάνοντας ταυτόχρονα τον πλούτο της Πολιτείας και με τα ηγετικά του προσόντα νουθετεί την κοινωνία προς το σωστό δρόμο. Ο ίδιος πρέπει να διαθέτει ηθική προσωπικότητα και να δίνει το παράδειγμα στους πολίτες. Τότε και μόνο τους πείθει και τον ακολουθούν. Όταν αγνοεί τη θέληση των πολλών σε θεμελιώδη θέματα( όπως λ.χ σε τοιαύτα δημοκρατίας, το γάμο ομόφυλων κ.α) τότε εισπράττει την οργή και περιφρόνηση των πολιτών. Πρωταρχικά ο ηγέτης πρέπει να εμπεδώσει:
α/ Το αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες και τον σεβασμό στους νόμους
β/ Την σταθερή οικονομία (προσιτή αγορά στα βασικά αγαθά) ώστε να μπορούν να διαβιώσουν οι πολίτες
γ/ Την αδιαπραγμάτευτη εθνική στρατηγική επί των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και των εθνικών μας θέσεων
δ/ Την πνευματική αναγέννηση και την υλική ανύψωση των πολιτών, χαράσσοντας όραμα στους νέους (πνευματική, τεχνολογική, οικονομική, αθλητική και πολιτιστική ανάπτυξη στον σύγχρονο κόσμο)
Λίγοι είναι οι πολιτικοί που είχαν όλα τα χαρίσματα και έμειναν στην ιστορία όπως ο Λυκούργος, ο Σόλωνας, ο Περικλής, από τους νεώτερους ο Ι. Καποδίστριας και θα τολμήσω να αναφέρω και τον Ι. Μεταξά για το συνολικό κυβερνητικό του έργο . Ο ηγήτωρ πρέπει να προβαίνει στη διαπαιδαγώγηση των νέων(αυτό σήμερα απουσιάζει από τους πολιτικούς και τα σχολεία μας), στους ώριμους με την πειθώ και σε όσους παρανομούν με τον πειθαναγκασμό. Αλλά όταν ο πολιτικός διάγει βίο έκλυτο (Λοατκι) πως θα ζητήσει οι πολίτες να γίνουν ενάρετοι;
Από τους νέους πολιτικούς αναμέναμε να φέρουν καινούργιο πνεύμα, φαεινές ιδέες, νέο ήθος, να τονώσουν τον διάλογο και να αφήσουν κατά μέρος τις «κοκορομαχίες» και τη μικροπολιτική των παλαιών. Αυτοί όμως πήραν τα παλιά «κουσούρια» και πρόσθεσαν και τα νέα που οφείλονται στην υποβάθμιση της δημοκρατίας και των παραδοσιακών αξιών. Με όσα πράττουν διδάσκουν αρνητικά τους πολίτες και εξαχρειώνουν το Κοινοβούλιο. Το φταίξιμο βέβαια έχουν και οι πολίτες γιατί ποτέ δεν τίμησαν αυτούς που με εντιμότητα και παρρησία θυσίασαν τη «καρέκλα» για το εθνικό και κοινωνικό συμφέρον. Αντίθετα, αμείβουν τους "τσαρλατάνους" ακόμη και τους εθνικούς μειοδότες που προβάλλονται στα ΜΜΕ (G.A.P, Τσίπρας κ.α)
Καιρός να σαρώσουμε με την ψήφο μας την κομματική «σαπίλα» και να ανανεώσουμε την Πολιτική με νέα ικανά πρόσωπα με πατριωτική και εθνική συνείδηση.
(5/8/24)
* Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου