«Πύρινη κόλαση στον Βαρνάβα».
Αυτή είναι η φράση που αναπαρήγαγαν οι δημοσογράφοι της πεντάρας, για να περιγράψουν στην γνωστή φοβογλώσσα τους μία ακόμη πυρκαγιά, τα αίτια της οποίας ενδέχεται να αποδοθούν είτε σε ανθρώπινο παράγοντα, π.χ. σε κάποια ηλικιωμένη που έβραζε κόλλυβα στο προαύλιο του σπιτιού της (αυτό μας είπαν ότι συνέβη το 2007 όταν έγινε παρανάλωμα ο νομός Ηλείας – υπάρχει και σχετική αρεοπαγιτική απόφαση) ή σε κάποιον μεσήλικα που έκαιγε τα ξερά του χόρτα είτε στην «ανθρωπόμορφη» Φύση, που μέσω της κλιματικής αλλαγής υποτίθεται ότι έχει κηρύξει τον πόλεμο πρωτίστως στην χώρα μας.
Όποιος θέλει να προσθέσει τρίτη εκδοχή, ας ανοίξει τις εφημερίδες του 20ού αιώνα και ας εστιάσει στις μεγάλες πυρκαγιές που κατέκαιαν την Ελλάδα από το 1975 και μετά.
Κατά περίεργο τρόπο, εκτός από τον… «εθνάρχη» Κωνσταντίνο Καραμανλή, την τρομοκρατική οργάνωση 17 Νοέμβρη και την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», θα διαπιστώσει ότι η μεταπολιτευτική Ελλάδα (στην οποία η δικτατορία συνεχίστηκε φορώντας τον μανδύα της δημοκρατίας), μαζί με αυτήν την τριπλέτα, απέκτησε δώρο και ένα σωρό εμπρηστές, τους οποίους συνήθιζαν εκ του ασφαλούς να επικηρύσσουν για πολλά εκατομμύρια δραχμές.
Αξίζει να διαβαστούν τα αποχαυνωτικά ρεπορτάζ ιδίως της δεκαετίας 1975-1985, για να αποκαλυφθεί η ασύλληπτη κοροϊδία των ανέκαθεν βρεφοποιημένων Ελλήνων που ταΐζονταν από τους πολιτικούς και τα μιντιακά γρανάζια τους με την σανοτροφή περί οικοπεδοφάγων, επίδοξων Τούρκων επανακατακτητών ή λοιπών αλλοδαπών αποσταθεροποιητών. Και πόσο περίεργο ότι κάθε χρόνο οι φωτιές ξεσπούσαν, από τότε, στα ίδια συνήθως μέρη· σε αυτά που ξεσπούν μέχρι και σήμερα!
Πώς γίνεται σχεδόν κάθε χρόνο να καίγεται η Πάρνηθα, η Βαρυμπόμπη, η Εύβοια, αλλά σε κάποια άλλα μέρη με πυκνή βλάστηση να μην έχει ακόμη –φυσικά ευτυχώς!– ξεσπάσει ποτέ πυρκαγιά;
Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 11/7/1977: Σαν να μην πέρασε μια μέρα!
Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, 26/8/1977: Σαν να μην πέρασε μια μέρα!
Όπως κατ’ επανάληψιν έχει επισημανθεί και από τον γράφοντα, υφίστανται βάσιμες υπόνοιες ότι οι φωτιές ανάβουν υπό την καθοδήγηση ή την ανοχή αυτών που μας κυβερνούν, οι οποίοι, ούτως ή άλλως, κάθε χειμώνα εκδηλώνουν την παροιμιώδη αδιαφορία τους, αρνούμενοι να λάβουν προληπτικά μέτρα για το επόμενο καλοκαίρι1. Και, βεβαίως, τα πυροδιψή και σαδιστικά βοθροκάναλα στήνουν κάθε φορά μεγαλοπρεπή πάρτυ, αφού οι φλόγες «πουλάνε τρελά», καθηλώνοντας τα μαζοχοβρέφη στον καναπεδάκο τους.
Η Ελλάδα ενοχλεί ακόμη πάρα πολύ, κι ας έχει καταντήσει ένα θλιβερό κουφάρι κατειλημμένο από πλήθος ψευτο-Ελλήνων. Τα τελευταία χρόνια δεχόμαστε μια πολυμέτωπη και λυσσαλέα επίθεση που εκπορεύεται ή στηρίζεται από τα ίδια μας τα προδοτικά κυβερνητικά σπλάχνα, τα οποία εμείς πάμε και ψηφίζουμε κάθε φορά, βγάζοντας τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια.
- Πόσο ακόμη θα μπορούμε να εκτονώνουμε την θυμοθλίψη μας μέσω του πληκτρολογίου;
- Πόσα ακόμη στρέμματα πρέπει να χαθούν και πόσα αίματα (αλλά και κροκοδίλια δάκρυα) να χυθούν, για να συνειδητοποιήσουμε ότι μας κυβερνούν «πυρομανείς πυροσβέστες»;
- Πόσα αιγοπρόβατα πρέπει να σφαχτούν ακόμη, για να καταλάβουμε επιτέλους ότι μας διοικούν δαιμονόπληκτοι δήμιοι, που τους περνάμε για σωτήρες, ενώ δεν είναι παρά σατανάδες;
- Πόσο ακόμη πρέπει να εκτοξευθούν στα ύψη οι λογαριασμοί του ρεύματος-αίματος, οι τιμές των προϊόντων και το κόστος των υπηρεσιών, για να γίνει αντιληπτό ότι οι νεοσταλινικοί τύραννοι μεταχειρίζονται τις ελληνικές οικογένειες σαν ξεπουπουλιασμένες κότες, οι οποίες τρέχουν ξοπίσω τους για λίγα ψιχουλάκια (δηλ. επιδοματάκια);
- Πόσο ακόμη και για πόσους συνεχόμενους μήνες θα πρέπει να σκαρφαλώνει το θερμόμετρο, ώστε να υποψιαστούμε ότι ακόμη και οι αλλεπάλληλες καύσωνες μπορεί να μην είναι προϊόν κλιματικής κρίσης, αλλά εγκληματικής αλλαγής, με αξιοποίηση της αναμφισβήτητα υπαρκτής τεχνολογίας για την τροποποίηση του καιρού;
Όποιος βιαστεί να απαξιώσει τους υποστηρικτές τέτοιων μετεωρολογικών απόψεων ως «συνωμοσιολόγους», θα του έκανε καλό να αναζητήσει το βιβλίο «Πόλεμος και Αντιπόλεμος» (μτφ.: Ερ. Μπαρτζινόπουλος, εκδ. Κάκτος, Αθήνα 1994, σελ. 182) των Άλβιν και Χάιντι Τόφλερ, οι οποίοι αναφέρονται σε «μερικές από τις δυνατότητες που οραματίζονται ορισμένοι ότι μπορεί να προσφέρει ένα εξελιγμένο οικολογικό οπλοστάσιο»:
«Πυροδότηση, για παράδειγμα, σεισμών ή εκρήξεων ηφαιστείων μέσω ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, εκτροπή κυμάτων ανέμων, αποστολή ενός σμήνους γενετικά μεταλλαγμένων εντόμων για να καταστρέψουν τη βλάστηση μιας συγκεκριμένης περιοχής, χρήση του όζοντος πάνω από μια εχθρική περιοχή και ακόμη και ρύθμιση των καιρικών συνθηκών. Ο Λέστερ Μπράουν του Ινστιτούτου Ουορλντγουότς, ενός κορυφαίου περιβαλλοντικού οργανισμού στην Ουάσιγκτον, επισήμανε από το 1977 ότι «οι προσπάθειες ν’ αλλάξουν οι κλιματολογικές συνθήκες καθίστανται ολοένα και συχνότερες», θίγοντας έτσι την προοπτική «μετεωρολογικού πολέμου καθώς χώρες που αντιμετωπίζουν την επιτακτική ανάγκη ν’ αυξήσουν την παραγωγή τους σε τρόφιμα αρχίζουν να διεκδικούν μεγαλύτερο μερίδιο των βροχοπτώσεων». Ώς τώρα έχει αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολο να προκληθούν ακόμη και μικρής έκτασης αλλαγές στον καιρό. Ωστόσο αυτό δεν έχει εμποδίσει τις μελέτες πάνω στο ενδεχόμενο πρόκλησης ευρείας κλίμακας αλλαγών. Οι συζητήσεις για την άνοδο της θερμοκρασίας στον πλανήτη έχουν προκαλέσει φρικιαστικές εικόνες πλημμυρών ανά την υφήλιο, επειδή θα λιώνουν οι πάγοι των πόλων. Ελάχιστοι, όμως, είναι εκείνοι που θυμούνται σήμερα το απίστευτο σχέδιο της τήξης του Αρκτικού Ωκεανού που λέγεται ότι τέθηκε σ’ εφαρμογή από τον Λένιν λίγο μετά τη Ρωσική Επανάσταση» (αναφορά στη δυνατότητα τροποποίησης του καιρού υπάρχει και στο βιβλίο του Brzezinski, Between Two Ages. America’s Role in the Technotronic Era, The Viking Press, New York 1970, σελ. 57· επίσης στο βιβλίο «Καιρός κατά βούληση. Τεχνικές και κίνδυνοι από την τεχνητή μεταβολή του καιρού» που είχε γράψει ο Georg Breuer το 1976 και κυκλοφόρησε στα ελληνικά έξι χρόνια αργότερα: μτφ.: Αγγ. Αρτέμη, εκδ. Δημ. Ι. Κωτσιανά, Αθήνα 1982, σελ. 112 επ.).
Όσο οι ραγιάδες εξακολουθούν να απολαμβάνουν τον ναργιλέ τους, η λέξη «καλοκαίρι» θα πρέπει να πάρει την θέση της στο γλωσσάρι του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου, αφού εφεξής καλοκαίρι θα σημαίνει το αφόρητο «κακοκαίρι» των ανελέητων εμπρησμών και των καυσώνων, που θα ευχόμαστε να μην ξανα-έρθει.
Ο σατανάς και οι υποσατανάδες του έκαναν και εδώ το ανάποδο θαύμα τους!
Και, τέλος, πόσο ακόμη θα αντέχουμε το αγαπημένο γλωσσοκοκτέιλ των εΜΜΕτικών Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης «πύρινη κόλαση – φονικός καύσωνας»;
Ένα ακόμη τέτοιο κακοκαίρι να περάσουμε και θα είναι σαν να πρωταγωνιστούμε ομαδικά στην βιωματική εκδοχή της κινηματογραφικής ταινίας του 1993 «Η Μέρα της Μαρμότας», όπου ένας αλαζονικός μετεωρολόγος της τηλεόρασης, κατά την διάρκεια ενός ρεπορτάζ στο Πανξατόνι της Πενσυλβάνια, στην ετήσια Μέρα της Μαρμότας, έχει παγιδευθεί στον χρόνο, όντας αναγκασμένος να ζει την ίδια ημέρα ξανά και ξανά!
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ 1: Και, βεβαίως, ευτυχώς που… αυστηροποιήθηκε το έγκλημα του εμπρησμού και… «μειώθηκαν» εντυπωσιακά φέτος οι φωτιές! Τόση κοροϊδία δεν πρέπει να έχει υποστεί άλλος λαός. Ένας λαός που, με την ωχ-αδερφίστικη στάση που τηρεί, κινδυνεύει με ακόμη χειρότερη παιδαγωγία. Τέτοια διανοητική και ηθική σήψη δεν την φαντάζονταν ούτε οι πιο φανατικοί αντίχριστοι Νέρωνες, που τρίβουν ήδη τα χέρια τους για τα κατορθώματά τους2.
Δεν αποκλείεται ο αποχαυνωμένος Ελληναράς να εύχεται να καεί και το τελευταίο πράσινο δέντρο, και στην θέση του να (ξε)φυτρώσουν οι νεοταξίτικες ανεμογεννήτριες, ώστε το επόμενο καλοκαίρι να μπορέσει ανενόχλητος να απολαύσει τον φραπέ του σε κάποια παραλία σκρολάροντας ως κωθώνι στην οθόνη του.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ 2: Στην σατανιστική τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων, την ίδια ημέρα που… όλως τυχαίως ξέσπασε η νέα μεγα-πυρκαγιά στον Βαρνάβα, είδαμε ένα εωσφορικό (δήθεν) εξωγήινο πλάσμα να καρφώνει με δύναμη την ελληνική σημαία μέσα στην τρύπα, ενώ ο εθνικός μας ύμνος ακούστηκε στα πέρατα της γης σαν ένα προεξαγγελτικό της ελληνικής καταστροφής μοιρολόι. Κι, όμως, οι φρενοβλαβοποιητές εκφωνητές της ΕΡΤ προσπάθησαν να μας πείσουν ότι η τελετή ήταν αριστούργημα και ότι το να βλέπουμε την Ελλάδα στο επίκεντρο είναι πολύ συγκινητικό πράγμα. Τουλάχιστον, η λεζάντα που έβαλε ο υπεύθυνος της ΕΡΤ κάτω από το σχετικό βίντεο ομολόγησε μερικώς την αλήθεια: ο κόσμος μας είναι δυστοπικός:
Η ελληνική σημαία και ο ελληνικός εθνικός ύμνος δίνουν το φως σε έναν δυστοπικό κόσμο.
Ποια θα είναι, άραγε, η επόμενη δυστοπική πίστα, στην οποία έχουν σκοπό να μας σπρώξουν οι δαιμονισμένοι-μισάνθρωποι παγκόσμιοι τσαρλατάνοι;
Παραπομπές
1 Δόλια Kυβερνητική Δασοκτονία
Konstantinos Vathiotis
2 Κραυγές από το «βιλαέτι ενός Νέρωνα» σε φόντο υγειονομικής και κλιματικής δικτατορίας
Konstantinos Vathiotis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου