Είναι λίγες φορές στην πεπερασμένη ζωή μας κατά τη διάρκεια της οποίας, έχεις την ευλογία να συναναστραφείς, να συζητήσεις, να συμβαδίσεις με σπουδαίους ανθρώπους. Πόσο μάλλον με ανθρώπους που αναμετρήθηκαν με την ιστορία και βγήκαν πρώτοι. Ήρωες τους αποκαλεί ο λαός μας.
Οι ίδιοι πίστεψαν ότι έκαναν το καθήκον τους, το χρέος τους, αυτό που τους αναλογούσε για τη σκλαβωμένη πατρίδα τους, αδυνατώντας να συμβιβαστούν με το παράνομο, το παράλογο, το άδικο. Εμείς έχουμε άλλη άποψη, για αυτό και νιώθουμε συγκλονισμένοι που βρεθήκαμε στη γη της Δερύνειας, του Παραλιμνίου, της Κύπρου μας.
Όσοι έχουμε μνήμη του Αυγούστου του 1996, ξέρουμε ότι αυτό που συνέβη από τις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου μέχρι την κατοχική γραμμή, ήταν το ξέσπασμα ελευθερίας. Αυτής της μοναδικής κατάστασης, βιολογικής και πνευματικής, που χρειάζεται κάθε άνθρωπος, πόσο μάλλον η Ελληνίδα και ο Έλληνας που έχει γνώση της ιστορικής διαδρομής του έθνους και διακατέχεται από (στοιχειώδη) αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό, να ζει ελεύθερα.
Μπορεί οι πολλοί, οι περισσότεροι, να συμβιβάστηκαν, να έχουν κουραστεί, να επαναλαμβάνουν μονότονα τα περί Ομοσπονδίας (για αυτά δεν κουράστηκαν….), αλλά πάντοτε υπήρξαν άνθρωποι που ύψωσαν ανάστημα. Έστω και με τις μοτοσικλέτες, τις μοτόρες, όπως τις ονομάζουν στην Κύπρο.
Η 11η Αυγούστου του 1996, αποκάλυψε ένα ακόμη ήρωα, ναι μπορούμε να αποκαλούμε έτσι τον Τάσο Ισαάκ, όπως έτσι μπορούμε να ονομάζουμε τους δικούς μας ανθρώπους που αντιστάθηκαν στον Αττίλα το 1974 και είναι ακόμη αγνοούμενοι. Η 14η Αυγούστου του 1996, φανέρωσε έναν ακόμη ήρωα, το Σολωμό Σολωμού, που φώναξε «πάμε να κατεβάσουμε τις σημαίες τους». Και ο Αττίλας επανέλαβε τη βία, μ΄αυτήν που πορεύεται ανά τους αιώνες, επαναλαμβάνοντας, ατιμώρητος, σφαγές και Γενοκτονίες.
Το έγκλημα του Αυγούστου του 1996 στην Κύπρο έχει ονοματεπώνυμο.
Οι δολοφόνοι του Τάσου Ισαάκ είναι οι εξής:
- Ραούφ Ντενκτάς (γνωστός και μη εξαιρετέος …)
- Νασίμ Γιλμάζ: Τούρκος έποικος και πρώην μέλος της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας (ΜΙΤ).
- Νεϊφέλ Μουσταφά Εργκούν: Τούρκος έποικος, 26 ετών τότε και μέλος της τουρκοκυπριακής «αστυνομίας», που έφτασε στις κατεχόμενες περιοχές όταν ήταν παιδί.
- Πολάτ Φικρέτ Κορελί: Τουρκοκύπριος, 17 ετών τότε και κάτοικος της κατεχόμενης Αμμοχώστου.
- Μεχμέτ Μουσταφά Αρσλάν: Τούρκος έποικος 41 ετών και αρχηγός των Γκρίζων Λύκων στα κατεχόμενα. Κάτοικος τότε της κατεχόμενης Λευκωσίας.
- Ερχάν Αρικλί: Πρώην υποψήφιος για την «προεδρία» των κατεχομένων, 40 ετών τότε με καταγωγή από την πρώην Σοβιετική Ένωση και κάτοικος κατεχομένων από το 1986.
Οι δολοφόνοι Σολωμού Σολωμού είναι οι παρακάτω:
Ραούφ Ντενκτάς (ξανά γνωστός και μη εξαιρετέος …)
- Κενάν Ακίν, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού στρατού, «υπουργός» του ψευδοκράτους.
- Χασάν Κουντακτσί, αντιστράτηγος εν αποστρατεία του κατοχικού στρατού (απεβίωσε την 17η Ιανουαρίου 2023 στα κατεχόμενα)
- Ερτάλ Χατζιαλί Εμανέτ: Υπηρετούσε ως διοικητής Ειδικών Δυνάμεων των κατεχομένων.
- Αττίλα Σαβ: Τότε αρχηγός της «αστυνομίας» των κατεχομένων.
- Μεχμέτ Καρλί: Τότε στρατηγός του κατοχικού στρατού
Οι εγκληματίες της κατοχικής Τουρκίας βρίσκονται από το 1996 καταχωρημένοι στον κατάλογο καταζητούμενων της Ιnterpol και ένας από αυτούς ο Ερτάλ Χατζιαλί Εμανέτ, είναι στη λίστα των πλέον καταζητούμενων προσώπων διεθνώς. Τη μοναδική φορά που επιχείρησε να εκτελεστεί κάποιο από τα εντάλματα σύλληψης ήταν το 2012, όταν οι αρχές του Κιργιστάν συνέλαβαν τον Ερχάν Αρικλί, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα, αφού με παρέμβαση της Τουρκίας αφέθηκε ελεύθερος, ενώ το 2017 έκανε διακοπές στην Τυνησία χωρίς να τον ενοχλήσει κανένας!
Το έγκλημα δεν έχει παραγραφεί.
Για όσους σιωπούν ή μιλούν υποκριτικά λέγοντας ότι έχουν εκδοθεί εντάλματα σύλληψης για τους σφαγείς, η ερώτηση είναι αμείλικτη και έχει γίνει, εκτός από εμάς (και) από τους συγγενείς των ηρώων μας:
Μετά από πέντε κυβερνήσεις, δεκάδες Υπουργούς, οι οποίοι γνωρίζουν τους δολοφόνους, μάλιστα ο Αρικλί και ο Ακίν διετέλεσαν «υπουργοί» στο κατοχικό καθεστώς και αρκετοί συνομίλησαν μαζί τους σε διασκέψεις για τη «λύση», δεν ήρθε ο καιρός να τιμωρηθούν οι θύτες;
Γιατί 28 χρόνια μετά το έγκλημα κανείς καταζητούμενος δεν έχει συλληφθεί, αλλά συνεχίζει να απολαμβάνει την ασυλία, την ατιμωρησία;
Γιατί οι αρμόδιες αρχές, εθνικές, ευρωπαϊκές, διεθνείς αδιαφορούν;
Το έγκλημα, η αφαίρεση της ζωής του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού, έχει ονοματεπώνυμο και δεν έχει παραγραφεί. Μετά από 28 χρόνια, η απόδοση τιμής στη μνήμη των ηρώων μας, ο σεβασμός στον πόνο των οικογενειών τους, η ιστορία μας, η ελευθερία μας, απαιτούν Δικαιοσύνη!
*Ο Θεοφάνης Μαλκίδης είναι διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου, συγγραφέας του βιβλίου «Κύπρος. Γη εναλία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου