Κάτι ήξεραν οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι, όταν δημιουργούσαν τα μακρά και τα βραχέα και τους διφθόγγους κλπ
Σοφία και γνώση την οποία προσπάθησαν να διαγράψουν…
ΠΑΕΙ Ο ΚΥΠΡΙΟΣ ΣΤΑ ΕΒΕΡΕΣΤ ΚΑΙ ΖΗΤΑ ΕΝΑ ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ ΜΕ ΤΥΡΙΝ ΚΑΙ ΝΤΟΜΑΤΑΝ ΚΑΙ ΠΙΠΕΡΙΑΝ ΚΑΙ ΚΡΕΜΜΥΔΙΝ.
Ο ΕΛΛΑΔΙΤΗΣ ΤΟΥ ΛΕΕΙ ΑΣΤΕΙΕΥΟΜΕΝΟΣ:
¨ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ, ΟΤΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ “Ν” ΠΡΟΣΘΕΤΕΤΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ…
ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΜΕΣΑ “;
ΟΠΟΤΕ, ΣΟΚΑΡΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΚΥΠΡΙΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΛΕΕΙ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΑ:
” ΒΑΛΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΖΑΜΠΟ ΚΑΙ ΜΠΕΙΚΟ. ..”
Κάθε γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου εκπέμπει ήχο και εικόνα.
Κάθε λέξη τέθηκε από τους «Ονοματοθέτες», με ακρίβεια και όχι τυχαία και έχει άμεση σχέση Αιτίας και Αιτιατού, μεταξύ Σημαίνοντος και Σημαινομένου.
* Το “Ν” συντονίζει τον εγκέφαλο.*
*Σχετικά πρόσφατα (1996) στο Ιατρικό Περιοδικό MEDIZIN-JOURNAL στην Γερμανία, δημοσιεύτηκε μία επιστημονική εργασία, σύμφωνα με την οποίαν:
«Η εκφορά του γράμματος «Ν» μεταφέρει οξυγόνο στον εγκέφαλο και ότι δεν ήταν τυχαίο το γεγονός της τοποθέτησης του «Ν» στο μέσον ακριβώς του Αλφαβήτου – στο πρώτο Ελληνικό Αλφάβητο με τα 27 γράμματα». Επίσης, στο Χάρβαρντ, από ιατρικές έρευνες διαπιστώθηκε ότι η απαγγελία των Ομηρικών Επών στο πρωτότυπο, εκτός των άλλων, κάνει καλό στην καρδιά, ως αναπνευστική άσκηση.*
Και δικαιούμαι να ερωτήσω: Γιατί εμείς γίναμε διώκτες του «Ν»;
Ως μάχιμος εκπαιδευτικός και συγγραφέας του συγγράμματος: ΔΥΣΛΕΞΙΑ, Αθήνα 1994, Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, 6η Έκδοση, νομιμοποιούμαι να ρωτήσω, αλλά και να προτείνω στο τέλος:
Η Ελληνική Γλώσσα έχει πάρει πλέον μία μορφή τέτοια που δεν έχει ανάγκη από άλλες ακρότητες.
Όμως αναρωτιέμαι:
Είναι τυχαίο άραγε που καταργήσαμε το γράμμα «Ν» στο τέλος των λέξεων και τα σχολικά μας βιβλία γράφουν το «εμβαδό» (!), αντί το εμβαδόν! Στα σχολικά βοηθήματα όμως διαβάζομε « το εμβαδόΝ », δηλ. εκεί διατηρείται το Ν, ενώ το επίσημο Κράτος στα βιβλία (ΥΠΕΠΘ, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) το έχουν καταργήσει!!
Για ποιον λόγο αυτή η ακρότητα;
Για ποιον λόγο επίσημα διδάσκομε στα σχολεία μας κανόνες που κατασκευάστηκαν αυθαίρετα, π.χ. χθες συνάντησα το Δήμαρχο (το φίλο, το Σύμβουλο κλπ.).
Το γράμμα Ν είναι οργανικό και όταν το κόβομε πονάει.
Είναι σαν να κόβομε το δακτυλάκι μας… Εάν κάποιος αντιτείνει ότι αυτό είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια, θα πρέπει να του πούμε ότι «η λεπτομέρεια κρατάει τον Παρθενώνα»!
Να θυμίσω όμως εδώ και το ωραίο, ειρωνικό κείμενο του Οδ. Ελύτη:
«ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ», όπου καταλήγει, “Κανένας Ηρώδης δεν θα τολμούσε να διατάξει τέτοια γενοκτονία, όπως αυτή του τελικού -Ν-, εκτός κι αν του’ λειπε η οπτική του ήχου».
Ο Γ. Ρίτσος έγραψε επίσης:
«Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει».
Δυστυχώς, όμως, διαπιστώνομε σήμερα, ότι μετά το Νι, έρχεται και η σειρά του τελικού Σίγμα (ς). Κάποιοι δημοσιογράφοι στα κανάλια λένε κιόλας:
«η μέθοδο», η «οδό», «η πλήρη! ένταξη» (!)…
Καλλιεργούν έτσι αυθαίρετα ένα αρνητικό γλωσσικό πρότυπο στους νέους μας με την τεράστια δύναμη των ΜΜΕ και το σχολείο ανήμπορο να αντιδράσει, αλλά και την κοινωνία παθητικά να δέχεται ως περίπου μοιραία την εξέλιξη αυτή.
Μετά από όλα αυτά διατυπώνω την εξής άποψη και καταθέτω στο Συνέδριό σας την δική μου «Θεωρία» για το εν λόγω ζήτημα:
Διεθνώς μελετάται η μοναδική μουσικότητα της Ελληνικής Γλώσσας και ο αντίκτυπός της στην πνευματική διαύγεια του ανθρώπου.
*Το γράμμα «Ν» διεγείρει τον εγκέφαλο θετικά και ενεργοποιεί τον άνθρωπο να σκέφτεται σωστά.*
*Το τελικό Σίγμα ηρεμεί τον άνθρωπο. Αυτό το δέχεται και η σύγχρονη Ψυχιατρική.*
Οι Αρχαίοι Έλληνες τα γνώριζαν όλα αυτά και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μόνον εμείς, οι Έλληνες, λέμε: «Τα είπα με το Νι και με το Σίγμα» και δεν λέμε με άλλα γράμματα (παρ΄ όλο που έχομε στις καταλήξεις των λέξεων και άλλα γράμματα), διότι το Νι ενεργοποιεί το μυαλό μας να σκεφθούμε σωστά και το Σίγμα ηρεμεί την ψυχή μας, αφού μιλήσουμε δημόσια ή ιδιωτικά. Η σύγχρονη Ψυχογλωσσολογία δέχεται ότι η Γλώσσα και η Σκέψη γεννιούνται ταυτόχρονα και εξελίσσονται παράλληλα και συνιστούν ανά πάσα στιγμή μία αξεχώριστη ενότητα.
*Η Γλώσσα ενσαρκώνει την Σκέψη και η Σκέψη μετουσιώνεται σε Γλώσσα.*
Είναι ένα νόμισμα με τις δύο όψεις του. Δεν μπορεί να υπάρχει η μία πλευρά, χωρίς την άλλη. Δεν μπορούσε να υπάρξει Ελληνική Σκέψη χωρίς την Ελληνική Γλώσσα. Είναι γεγονός ότι η ποιότητα και ποσότητα «καταγραφών» στην Σκέψη προσδιορίζει και το νοητικό επίπεδο κάθε λαού. Επομένως και το νοητικό επίπεδο καθορίζει και την ικανότητα της δημιουργίας Πολιτισμού.
* Το Ελληνικόν Αλφάβητον, στην πορεία των χιλιάδων ετών του ήταν αρχικά:
Ιδεογραφικό, στη συνέχεια επινοήθηκε το Εικονογραφικό, έπειτα φθάσαμε στο Γραμμογραφικό, κατόπιν στο Συλλαβογραφικό (Γραμμική Α και Β) και τέλος καθιερώθηκε το ισχύον σήμερα Φθογγογραφικό, που είναι αξεπέραστο και στο οποίο οφείλεται η δημιουργία της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Οικουμενικού Πολιτισμού.*
Έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε, ως κόρην οφθαλμού, την Ελληνική Γλώσσα και να αντισταθούμε στην κακοποίησή της.
______________________
Σχόλιο, Α. Αλεξανδρή:
Δυστυχώς έπί εποχής Ράλλη, επεκράτησεν, η γλώσσα των αμορφώτων, με τον εξοβελισμόν της καθαρευούσης. Από κεκτημένην ταχύτηταν δε, "μερικοί" γράφουν και το Ιωάννης (Γιάννης) με ένα "ν". Πάλι καλά που δεν αφαίρεσαν και τα δύο "ν" και να λέγωνται ..."Γιάης" Θα ήτο ακόμη πιο πρωτότυπον από το ...ΡΑΡΗΣ με Ι αντί με "Η".
Πάντως και οι ...γραφικότητες χρειάζονται!
ΣΧΟΛΙΟ
Επί τη ευκαιρία να ξαναπαραθέσουμε το εξαιρετικό βίντεο με το μάθημα του κ Αντώνη Αντωνάκου για την πανέμορφηελληνική γλώσσα μας.
3 σχόλια:
Εγκυκλοπαιδικά αποσπάσματα με πρόσθετες πληροφορίες και σχόλια.
Το Ν λοιπόν όπως και τα αρχαία Ελληνικά τα οποία βασίζονται σε μια ασύλληπτη μαθηματική δομή συντονίζουν τον εγκέφαλο ... Για αυτό σήμερα ανεγκέφαλοι τα έχουν καταργήσει για να αφαιρέσουν την ελεύθερη λογική σκέψη των Ελλήνων και να τους καταστήσουν άβουλα και πειθήνια όργανα ... Τους βολεύει ...
Όσον αφορά Κυπριακή Διάλεκτο η οποία ευτυχώς σήμερα διατηρείται με ρίζες αρχαιοελληνικές ας ελπίζουμε ότι θα διατηρηθεί, έστω και σε κάποιους δεν αρέσει .... Παρ όλα αυτά σημειώνω
Η Κυπριακή διάλεκτος αποτελεί στη σύγχρονη εποχή τη μεγαλύτερη ελληνική διάλεκτο
Κυπριακές λέξεις και οι ρίζες τους. Και το Ν είναι απαραίτητον στην καθομιλουμένην γλώσσαν μας...
Η κυπριακή διάλεκτος είναι μητροδίδακτη και παραγωγική στο νησί ακολουθούμενη από τα ποντιακά, κρητικά και άλλες διαλέκτους. Η κυπριακή διάλεκτος είναι ουσιαστικά η αρχαιότερη ελληνική διάλεκτος που έχει επιζήσει στο σύγχρονο κόσμο που επικρατεί η Νέα Ελληνική γλώσσα. Όσον αφορά τη διατήρηση ή όχι όλων των φωνηέντων, η κυπριακή θεωρείται νότια διάλεκτος. Κάτι που δεν συμβαίνει σε καμία άλλη βόρεια ή νότια διάλεκτο, έχει διατηρήσει την προφορά των διπλών συμφώνων της αρχαίας ελληνικής, συνήθως στο ληκτικό τέρμα -ννω των ρημάτων (άλ-λος, άμ-μος, βράσ-σω, αλ-λάσ-σω – σήμ-μερα, ποτ-τέ, , γκρεμ-μός, πίν-νω) ή μεταξύ λέξεων (απ-πέξω, ταμ μάθκια). Έτσι, μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η κυπριακή διάλεκτος είναι μια πολυδύναμη και πολυδιάστατη διάλεκτος που μπορεί να σταθεί δίπλα από τη Νέα Ελληνική, όπως η διάλεκτος του Quebec δίπλα από τη γαλλική.
Η Ελληνική είναι η αρχαιότερη γλώσσα του κόσμου (το 1990 στο βιβλίο Γκίνες) είναι η πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου με 5 εκατομμύρια λέξεις. Η ελληνική γλώσσα είναι η βάση της λατινικής η οποία εξαπλώθηκε στα γαλλικά, πορτογαλικά, ισπανικά, ιταλικά, κ.α. και κατ' επέκταση στα αγγλικά και μετά γερμανικά, κ.τ.λ. Περισσότερες από 180.000 αγγλικές και 200.000 γαλλικές λέξεις είναι ελληνικές. Από ότι φαίνεται όλοι μιλάνε ελληνικά και δεν το γνωρίζουν. Εμείς όμως ως Έλληνες γνωρίζουμε αρκετά για την προέλευσή της γλώσσας μας, αλλά και της καταγωγής μας ή μήπως σκόπιμα μας οδηγούν στην αμάθεια και αγραμματοσύνη...
Ο Όμηρος λέει: "θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ" δηλαδή AFTER = μετά, άλλη λέξη για παράδειγμα είναι το EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε. Το κυπριακό αγκρίζουμε δεν προήλθε από το αγγλικό "angry" αλλά και αυτό με τη σειρά του προέρχεται από την ελληνική λέξη "άγριος" (agrios -> angrios -> angry). Το "νάμιν" φυσικά και σημαίνει όνομα και όχι από το αγγλικό name ή το Τούρκικο nam. Η Τσαέρα από το αρχαίο καθέδρα, το οποίο στα λατινικά γίνεται cathedra και μετά γαλλικά chaere/chaire. Ο τύπος chaere (ή ο προβηγκιανός chaira) περνάει στη γαλλοκρατούμενη Κύπρο της εποχής των Λουζινιάν, και επιβιώνει στο σημερινό τσαέρα.
Άνω των 3000 Αρχαιοελληνικών Λέξεων υπάρχουν στην Καθομιλουμένη Κυπριακή Διάλεκτο.
Έγραφε και λαλούσε ο Μέγας Σεφέρης για την Ελληνική Κύπρο...
«...Τον έχω αγαπήσει αυτόν τον τόπο. Ίσως γιατί βρίσκω εκεί πράγματα παλιά που ζουν ακόμη, ενώ έχουν χαθεί στην άλλη Ελλάδα... ίσως γιατί αισθάνομαι πως αυτός ο λαός έχει ανάγκη από όλη μας την αγάπη και όλη τη συμπαράστασή μας. Ένας πιστός λαός, πεισματάρικα και ήπια σταθερός. Για σκέψου πόσοι και πόσοι πέρασαν από πάνω τους: Σταυροφόροι, Βενετσιάνοι, Τούρκοι, Εγγλέζοι - 900 χρόνια σκλαβιάς. Είναι αφάνταστο πόσο πιστοί στον εαυτό τους έμειναν και πόσο ασήμαντα ξέβαψαν οι διάφοροι αφεντάδες πάνω τους.»
34 ΑΙΩΝΕΣ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΚΡΙΤΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΚΑΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΕΠΙΔΟΞΟΙ ΟΛΕΤΗΡΕΣ ΜΑΣ ΕΝΘΕΝ ΚΑΚΕΙΘΕΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΞΕΒΑΨΟΥΝ ...
"Της Κύπρου η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζηρη του κόσμου, κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ι-ξηλείψη, κανένας, γιατί σιέπε την που τα 'ψη ο Θεός μου. Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντες ο κόσμος λείψει! .." Βασίλη Μιχαηλίδη 9η Ιουλίου 1821.
Α.Α. - Συγγραφέας από Ελληνική Κύπρο.
Ως λαός της Κύπρου με βαθιές Ελληνικές ρίζες έχουμε κι εμείς τις δικές μας παροιμίες, οι οποίες έχουν μείνει μέσα από το πέρασμα των χρονών ανεξίτηλες.
Έντονη η παρουσία του Νν και ο συλλαβισμός των λέξεων.
Εμείς βρήκαμε ξακουστές Κυπριακές Παροιμίες και τις παρουσιάζουμε ενδεικτικά:
Αλλού τον τρώει τζαι αλλού κνίθεται"( Άλλος του φταίει και αλλού φωνάζει.)
Άμαν εν πάει ο Μωάμεθ είς το βουνόν, πάει το βουνόν εις τον Μωάμεθ."
"Αν ήταν η αζούλα πούζα, ήθεν να πουζιάσει ούλλος ο κόσμος"
"Απόν αππέξω του χορού, πολλά τραούθκια ξέρει."(οποίος δεν ζει της συγκεκριμένες καταστάσεις δεν ξέρει πως εινε απλά λέει λόγια του αέρα.)
"Aπόν αντρέπεται, ο κόσμος εν δικός του"(οποίος δεν ντρέπεται νομίζει ότι έχει δικαίωμα να κάνει ότι θέλει.)
"Από σιει μούγιαν, μουγιάζεται."
"Απόν 'θέλει να πάει στον μύλον, 5 μέρες κοσσινίζει."(οποίος δεν θέλει να κάνει κάτι γιατι βαριέται το πέρνει παραπέρα.πασπατουρευκει)
"Απ' ον σε ξέρει, ακριβά σε γοράζει"(οποίος δεν σε ξέρει νομίζει πως είστε καλώς.)
Απ΄όν έχει νούν έσιει πόθκια"(οποίος δεν σκέφτεται κάνει λάθη.)
"Άλλην μας εδείξαν τζ΄άλλην μας εμπείξαν!!!"(άλλο είδαμε και άλλο πήραμε.)
"Ανάγιως τον κολλιόν να σου φκάλει τα μάθκια σου"(μεγάλωσε το παιδί σου και μετά να σου προκαλεί προβλήματα.)
"Βουνόν με βουνόν εν σμίει"
"Δωστου πελλού αγγουρι να σου πει εν ζαβον" Πελλός= Τρελλός. Αρχαιοελληνικό.
"Δώστου χώρκατου σιηνην, να μπει με τες ποϊνες μεστο κρεβάτι"
Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος εισαι.
"Εγιώ στραώνω τζαι πουλώ τζαι εσύ άμπλεπε τζαι γόραζε"
"Έπαρτον εις τον γάμο σου να σου πεί τζαι του χρόνου"
"Έφκαλεν η γλώσσα μου μαλλιά"
"Εφκίκεν κούππα άπαννη"
"'Ηβρες φαίν, φάε, ήβρες ξύλο, φύε"
" Η απάντηση του πελλού εν η σιωπή"
"Η Γλώσσα κόκκαλα δεν έσσιη τζιέ κόκκαλα τσακκίζει"
"Η νύφη αντα να γενηθεί της πεθεράς ημιάζει"
"H αντροπή εν πουκα' στο πάπλωμα"
"Κάτσε την μμάππαν χαμαί."(Δηλ. Μην κάνεις τον έξυπνο)
"Καμήλα κλάννει στο Πεντάκωμον"
Λαμνε να δεις που βρεσσει
Τον Μάρτη ξύλα φύλαε μεν κάψεις τα παλλούτζια
"Μεγάλον βούκκον φάε, μεγάλον λόον μεν πεις"
"Με τον συγγενή σου φάε πιε τζιαι αλίσβερίσιι μεν κάμεις"
Με ξένον κώλον κλάννω τζι εγιώ...
Ο Θεός αγαπά τον κλέφτη αλλά αγαπά τζιαι τον νοικοτζύρη."
"Ο κάττος τζι αν εγέρασεν τα νύσια που 'σιεν έσιει."
Όποιος θέλει τα πολλά, χάνει τζαι τα λία"
"Όπου λαλούν πολλοί πετεινοί, αρκεί να ξημερώσει"
"Όπου φτωχός τζ' η μοίρα του"
"Ότι αθυμάσε, χέρεσε"
"Ο νούρος του σιύλλου εν ισσιώννει"
"Ούλοι λέσιν τζαι πολέσιν, τζι ο πελλός τζι που πονεί"
"Ο άδρωπος ο γυναξιής τρώει πάντα της κκελλές του"
"Ο κωλος ο τιτσιρος ειδεν το βρατζιν τζ’ εσιεστιν"
"Όπως έστρωσες να τζοιμηθείς"
"Ο πελλός θέλλει τον αντίπελλο του"
"Ότι χορεύκω παίζε μου
"Παπάς μου λειτουρκε δκυό εκκλησιές, της μιας γελά της"
Πέρα βρέχχει, στην Καραμανιά χχιονίζει"
"Πέψε τον πελλόν τζαι λάμνε ταπισόν του"
Πε, πε εν να το πει τζι ο κώλος του"
"Ππέφτουν τα ποξαμάθκια τζει που 'ν έσιει δόντια"
Ρίφκε αβκά πας τον τοίχον."
Σιύλλον πλύννεις, σιύλλον λούσεις, πάλε σιυλιές μυρίζει. Κυρίως για τους Τούρκους....
Μ.Ρ. Συγγραφέας που την Κύπρον την Ελληνικήν.
Αν δυσκολευθείτε στην μετάφραση συνιστούμεν ....
Γλωσσάρι Κυπριακής Διαλέκτου
ntua.gr
http://users.ntua.gr › ...
(πληθ. τα θερκά) το θηρίο | είδος φιδιού πολύ διαδεδομένου στην Κυπριακή ύπαιθρο, μεγάλου σε μέγεθος, με μαύρο χρώμα, μη δηλητηριώδες. θκιάλος (ο) ουσ.
Η μουσικη κυπριακη διαλεκτος με ενθουσιαζει.
ΝΑ
Δημοσίευση σχολίου