Το Voyager 1 συνεχίζει να λειτουργεί καλά, παρά την προχωρημένη ηλικία του και την απόσταση 14,5 δισεκατομμυρίων μιλίων (23,3 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων) από τη Γη. Και μπορεί να λαμβάνει και να εκτελεί εντολές που αποστέλλονται από τη NASA, καθώς και να συλλέγει και να στέλνει πίσω επιστημονικά δεδομένα.
Ωστόσο, οι ενδείξεις από το σύστημα άρθρωσης και ελέγχου της στάσης, που ελέγχουν τον προσανατολισμό του διαστημικού σκάφους στο διάστημα, δεν ταιριάζουν με αυτό που κάνει στην πραγματικότητα το Voyager. Το σύστημα άρθρωσης και ελέγχου της στάσης, ή AACS, εξασφαλίζει ότι η κεραία του σκάφους παραμένει στραμμένη προς τη Γη, ώστε το Voyager να μπορεί να στέλνει δεδομένα στη NASA.
Λόγω της διαστρικής θέσης του Voyager, το φως χρειάζεται 20 ώρες και 33 λεπτά για να ταξιδέψει προς μία κατεύθυνση, οπότε η κλήση και η απάντηση ενός μηνύματος μεταξύ της NASA και του Voyager διαρκεί δύο ημέρες.
Μέχρι στιγμής, η ομάδα του Voyager πιστεύει ότι το AACS εξακολουθεί να λειτουργεί, αλλά οι αναγνώσεις δεδομένων του οργάνου φαίνονται τυχαίες ή αδύνατες. Το πρόβλημα του συστήματος δεν έχει προκαλέσει κάτι που να θέτει το διαστημικό σκάφος σε "ασφαλή λειτουργία" μέχρι στιγμής με αποτέλεσμα να λαμβάνουν χώρα μόνο βασικές λειτουργίες, ώστε οι μηχανικοί να μπορούν να διαγνώσουν ένα πρόβλημα που θα έθετε το διαστημικό σκάφος σε κίνδυνο.
Την ίδια ώρα το σήμα του Voyager είναι τόσο ισχυρό όσο ποτέ, πράγμα που σημαίνει ότι η κεραία εξακολουθεί να είναι στραμμένη προς τη Γη. Η ομάδα προσπαθεί να προσδιορίσει αν αυτά τα λανθασμένα δεδομένα προέρχονται απευθείας από αυτό το όργανο ή αν το προκαλεί κάποιο άλλο σύστημα.
«Μέχρι να γίνει καλύτερα κατανοητή η φύση του προβλήματος, η ομάδα δεν μπορεί να προβλέψει αν αυτό μπορεί να επηρεάσει το πόσο καιρό το διαστημικό σκάφος μπορεί να συλλέγει και να μεταδίδει επιστημονικά δεδομένα», σύμφωνα με ανακοίνωση της NASA.
«Ένα τέτοιο μυστήριο είναι κάτι σαν το συνηθισμένο σε αυτό το στάδιο της αποστολής του Voyager», δήλωσε η Suzanne Dodd, project manager για το Voyager 1 και 2 στο Jet Propulsion Laboratory της NASA στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια.
«Και τα δύο διαστημόπλοια είναι σχεδόν 45 ετών, κάτι που υπερβαίνει κατά πολύ τις προβλέψεις των σχεδιαστών της αποστολής.
Βρισκόμαστε επίσης στο διαστρικό διάστημα - ένα περιβάλλον υψηλής ακτινοβολίας στο οποίο κανένα διαστημικό σκάφος δεν έχει πετάξει στο παρελθόν. Έτσι, υπάρχουν κάποιες μεγάλες προκλήσεις για την ομάδα μηχανικών. Πιστεύω όμως ότι αν υπάρχει τρόπος να λυθεί αυτό το πρόβλημα με το AACS, η ομάδα μας θα τον βρει».
Εάν η ομάδα δεν προσδιορίσει την πηγή του προβλήματος, μπορεί απλώς να προσαρμοστεί σε αυτό, δήλωσε ο Dodd. Ή αν μπορέσουν να τη βρουν, το ζήτημα μπορεί να επιλυθεί κάνοντας μια αλλαγή στο λογισμικό ή βασιζόμενοι σε ένα πλεονάζον σύστημα υλικού.
Το Voyager έχει ήδη βασιστεί σε εφεδρικά συστήματα για να διαρκέσει τόσο πολύ. Το 2017, το σκάφος πυροδότησε προωθητήρες που χρησιμοποιήθηκαν κατά τις αρχικές πλανητικές του συναντήσεις κατά τη δεκαετία του 1970 - και εξακολουθούσαν να λειτουργούν αφού παρέμειναν αχρησιμοποίητοι για 37 χρόνια.
Οι γερασμένοι ανιχνευτές παράγουν πολύ λίγη ενέργεια ανά έτος, οπότε τα υποσυστήματα και οι θερμαντήρες έχουν απενεργοποιηθεί με την πάροδο των ετών, ώστε τα κρίσιμα συστήματα και τα επιστημονικά όργανα να μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν.
Το Voyager 2, ένα δίδυμο διαστημόπλοιο, συνεχίζει να λειτουργεί καλά στο διαστρικό διάστημα σε απόσταση 12,1 δισεκατομμυρίων μιλίων (19,5 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων) από τη Γη. Συγκριτικά, ο Ποσειδώνας, ο πιο απομακρυσμένος πλανήτης από τη Γη, απέχει, το πολύ, μόνο 2,9 δισεκατομμύρια μίλια. Και οι δύο ανιχνευτές εκτοξεύθηκαν το 1977 και έχουν υπερβεί κατά πολύ τον αρχικό τους σκοπό να πετάξουν δίπλα από πλανήτες.
Τώρα, έχουν γίνει τα δύο μοναδικά διαστημόπλοια που συλλέγουν δεδομένα από το διαστρικό διάστημα και παρέχουν πληροφορίες σχετικά με την ηλιόσφαιρα, ή αλλιώς τη φυσαλίδα που δημιουργείται από τον ήλιο και εκτείνεται πέρα από τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.
.jfif)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου