Η εισαγωγή κωδικών QR εγείρει πολλά ερωτήματα σχετικά με τη νομιμότητα, την εγκυρότητα της πρακτικής εφαρμογής και τη συμμόρφωση με τη νομοθεσία.
Όπως λένε κύκλοι κοντά στο Κρεμλίνο, το ίδιο το θέμα έχει προκαλέσει σοβαρές συζητήσεις μεταξύ των αξιωματούχων. Οι δικηγόροι εντοπίζουν τα πιο πιεστικά προβλήματα που απαιτούν άμεσα νομική εκτίμηση και ρύθμιση.
Νομικά που προσκρούει σύμφωνα με νομικές εκτιμήσεις: o αναγκαστικός εξισωτισμός ατόμου με προϊόν που προσδιορίζεται από κωδ. QR εμπίπτει στον ευτελισμό ανθρώπινης αξιοπρέπειας,παραβίαση ιδιωτικής ζωής, ιατρικού απορρήτου, δικαιώματος ελευθερίας συνείδησης, ισότητας δικαιωμάτων πολιτών κλπ.:
Ο κωδικός QR δεν ορίζεται και δεν προβλέπεται από το νόμο, είναι κατοχυρωμένος με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ως μέθοδος ψηφιακής σήμανσης αγαθών/προϊόντων.
Η νομοθεσία δεν θεσπίζει την υποχρέωση των πολιτών να λαμβάνουν κωδικούς QR στον ιστότοπο των Κρατικών Υπηρεσιών.
Ένας τεράστιος αριθμός πολιτών που ζουν σε διαφορετικές συνθήκες, τοποθεσίες και κοινωνικές καταστάσεις δεν είναι τεχνικά-τεχνοκρατικά, οικονομικά,σωματικά, γεωγραφικά και φυσικά ικανοί ν’ ανταποκριθούν, και ως εκ τούτου οι πολίτες τίθενται αναγκαστικά σε άνιση θέση.(σσ βλέπω μεσήλικες και ηλικιωμένους στα παγκάκια έξω από τα μαγαζιά και ζητούν από άλλους πολίτες να τους εξυπηρετήσουν) «Η παραβίαση της ισότητας των δικαιωμάτων των πολιτών» είναι αδίκημα, άρθ. 136 του Ποινικού Κώδικα.
Δεν υπάρχει νομική υποχρέωση για τους πολίτες να έχουν μαζί τους ένα smartphone για να αποθηκεύουν κωδικούς QR και να τους παρέχουν κατόπιν αιτήματος ενός αόριστου κύκλου ατόμων (σε όλους όσους συναντούν – σερβιτόρο, έμπορο, φύλακα…) , συμπεριλαμβανομένων των απαιτήσεών τους για τη μεταφορά και την επαλήθευση δεδομένων διαβατηρίου και κωδικών QR.
«Παράνομη κυκλοφορία ειδικών τεχνικών μέσων» που περιέχουν κωδικό QR – Άρθ. 138.1 του Ποινικού Κώδικα.
Ο εξαναγκασμός πολιτών να εμφανίζουν δημόσια τον κωδικό QR τους εμπίπτει στις ενδείξεις “Παραβίαση της ιδιωτικής ζωής“, Άρθ. 137 του Ποινικού Κώδικα, «Παραβιάσεις του δικαιώματος στην ελευθερία της συνείδησης», Άρθρο 148 του Ποινικού Κώδικα, «Παραβιάσεις του ιατρικού απορρήτου», Νόμος αριθ. 323-FZ, 2011.
O αναγκαστικός εξισωτισμός ενός ατόμου με ένα προϊόν που προσδιορίζεται από έναν κωδικό QR περιέχει σημάδια «ευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας», Άρθ. 282 του Ποινικού Κώδικα.
Επίσημη επιβολή κωδικών QR στους πολίτες – «Κατάχρηση εξουσίας», Άρθ. 286 του Ποινικού Κώδικα, «Αυθαιρεσία» Άρθ. 330 του Ποινικού Κώδικα.
Η διακίνηση πληροφοριών σχετικά με την παρουσία ή την απουσία εμβολιασμού από ιδιώτες φορείς είναι η αποκάλυψη ιατρικών μυστικών και προσωπικών δεδομένων ολόκληρου του πληθυσμού της Ρωσίας (σσ και πολλών άλλων χωρών όπως η Ελλάδα), κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τον νόμο αριθ. 323-FZ, 2011.
Η καθιέρωση από τις περιφερειακές αρχές της υποχρεωτικής εκχώρησης του κωδικού QR στους πολίτες, περιορισμός δικαιωμάτων λόγω παρουσίας ή απουσίας του κωδικού QR έρχεται σε αντίθεση με το άρθ. 19, 23, 24, 27, 55 του Συντάγματος της Ρωσίας. (σσ στο Σύνταγμα της Ελλάδας δεν εμπίπτει πουθενά;)
Η ισχύουσα νομοθεσία δεν είναι διαφανής σε νέες προκλήσεις και είναι δύσκολο να ρυθμιστεί η νέα πραγματικότητα στο πλαίσιό της.
Πιθανόν κάποια από τα ζητήματα να αφαιρεθούν με το νομοσχέδιο για την εφαρμογή των κωδικών QR και τις διευκρινίσεις του Συνταγματικού Δικαστηρίου.
Σύμφωνα με την πηγή, η ψήφιση του νόμου για τους κωδικούς QR θα θέσει τα θεμέλια για έναν νέο τύπο νόμου – «ηλεκτρονική νομοθεσία» που στο μέλλον θα απαιτήσει τροποποιήσεις στο Σύνταγμα. Αυτά στη Ρωσία…
Πάντως είναι ενδεικτικά τα όσα αναφέρονται κι αφορούν όλους του πολίτες ανά τον κόσμο που υποβάλλονται την ίδια μεθόδευση.
Ο QR είναι ο νέος κυρίαρχος, χωρίς αυτόν δεν έχεις πρόσβαση σχεδόν πουθενά. Είσαι στο περιθώριο της κοινωνικής, οικονομικής κι εργασιακής ζωής!! Είσαι απλά ανύπαρκτος!!! Η εποχή του Αριθμού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου