Είναι αλήθεια ότι υπήρχε και υπάρχει μεγάλος φιλελληνισμός στην Ευρώπη, ιδίως μεταξύ των μορφωμένων ανθρώπων, οι οποίοι γοητευμένοι από την κλασική αρχαιότητα και τους κλασικούς συγγραφείς πλέκουν εγκώμια για τον ελληνικό πολιτισμό. Δυστυχώς όμως υπάρχει, και μάλιστα πολύ έντονος μισελληνισμός, ο οποίος προωθείται από μεγάλα συμφέροντα που ακούνε στο όνομα της Παγκοσμιοποίησης.
Δεν είναι μόνο απόψεις όπως του Κίσσιγκερ στα νεότερα χρόνια, που ισχυρίζεται ότι τους δημιουργικούς Έλληνες μόνο αν τους χτυπήσουμε στη γλώσσα, την θρησκεία και τον πολιτισμό, τότε θα τους ισοπεδώσουμε και θα τους πολτοποιήσουμε. Είναι δυστυχώς και πολλοί άλλοι αυτόκλητοι «σωτήρες» της ανθρωπότητας.
Δυστυχώς η υπόθεση ξεκινάει από πολύ παλιά, ίσως μάλιστα και από την δημιουργία του Νεοελληνικού κράτους με την εισβολή των Βαυαρών σε όλους τους τομείς της εθνικής μας ζωής. Αυτοί «οι σοφοί» από τη μια διακηρύσσουν και εκθειάζουν τον Ελληνικό πολιτισμό, από την άλλη τον κουτσουρεύουν, τον περιορίζουν στα δικά τους αναστήματα. Με την λογική αυτή όσο μικρότερη είναι η Ελληνική ιστορία, τόσο αυτοί αισθάνονται καλύτερα. Και εξηγούμε: εφεύραν τον μύθο της Ινδοευρωπαϊκής θεωρίας, για να μας πούνε ότι είμαστε όλοι το ίδιο, «Ινδοευρωπαίοι», και ξεχνούν την ιστορία μας, την προϊστορία μας και την μυθολογία μας. Δυστυχώς νεροκουβαλητές είναι και όσοι έσπευσαν να κάνουν διδακτορικά και masters στις δυτικές πρωτεύουσες, μυήθηκαν σε αυτές τις θεωρίες και ήρθαν αυτοί, που είναι ετερόφωτοι, να φωτίσουν εμάς τους αυτόφωτους, με το πνεύμα της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού. Έτσι συρρικνώνουν τα πετάγματα της Ελληνικής Μυθολογίας, εξαφανίζουν ή αμφισβητούν τις ενδείξεις της Προϊστορίας και διαστρεβλώνουν τις αποδείξεις, τα τεκμήρια της ιστορίας μας.
Όμως παρ’ όλα αυτά, η Μυθολογία, η Προϊστορία και η Ιστορία μιλάνε ξεκάθαρα για τις πανάρχαιες ρίζες του Ελληνισμού. Η Ελληνική Μυθολογία είναι στην πραγματικότητα μορφή Προϊστορίας. Η Ελληνική πάλι Προϊστορία έχει ισχυρές ενδείξεις και η Ελληνική Ιστορία έχει ακλόνητες αποδείξεις, τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς και τα αρχαιολογικά ευρήματα, και συνεπώς δύσκολα μπορούν να την αλλοιώσουν.
Ας αρχίσουμε από την Μυθολογία για ένα πολύ ζωτικό θέμα, την καταγωγή της Ελληνικής φυλής. Η Ελληνική Μυθολογία είναι τόσο πλούσια και αναφέρεται σε τόσο αρχαίους χρόνους, ώστε να εντυπωσιάζεται κανείς με την φαντασία και την εφευρετικότητα, με την οποία οι Έλληνες περιτύλιξαν πολλά παλαιά γεγονότα, ώστε να φαίνονται απίστευτα.
Σήμερα αν κάποιος δει τα σχολικά εγχειρίδια θα διαπιστώσει ότι εμείς δεν είμαστε αυτόχθονες κάτοικοι του τόπου μας αλλά καταγόμαστε από τους Ινδοευρωπαίους και ακόμα θα δει ότι το αλφάβητό μας είναι αντιγραφή του Φοινικικού. Σε αυτό το θέμα υπάρχουν διάφορες θεωρίες.
Η πρώτη θεωρία παραδέχεται ότι μέχρι 2000 χρόνια π.Χ. οι κάτοικοι της Ελλάδος, οι Προέλληνες, δηλαδή οι κάτοικοι πριν από τους Έλληνες, αποτελούνταν από διάφορα Πελασγικά φύλα (Δρύοπες, Λέλεγες, Κάρες κ.λπ.) και ότι από το 2000 π.Χ. και μετά άρχισαν να κατεβαίνουν Ελληνικά φύλα κατά κύματα, Αχαιοί, Ίωνες, Αιτωλοί, Δωριείς, που ανήκαν στην Άρεια φυλή. Υπέταξαν τους ιθαγενείς Πελασγούς και διαμορφώθηκε έτσι ένας ενιαίος εθνογενετικός τύπος, ο Ελληνικός.
Η δεύτερη θεωρία υποστηρίζει ότι οι Έλληνες δεν κατάγονται από τους Ινδοευρωπαίους, διότι μελέτες, κυρίως ανθρωπολογικές, αποδεικνύουν ότι υπήρχαν στην Ελλάδα πριν από αυτήν την εποχή συμπαγείς πληθυσμοί αποτελούμενοι από νεολιθικούς ανθρώπους. Οι πληθυσμοί αυτοί, οι Πελασγοί, που ήταν ελληνικά φύλα, αφομοίωσαν εθνογενετικώς τους κατά πολύ λιγότερους κατοπινούς επιδρομείς. Έτσι οι ρίζες των Ελλήνων ευρίσκονται στον ελλαδικό χώρο πολύ περισσότερα από 3.000 χρόνια.
Η τρίτη θεωρία, θεωρεί ότι ουδέποτε πραγματοποιήθηκε η θρυλούμενη κάθοδος των Ελλήνων από το Βορρά. Οι πρόγονοι των Ελλήνων ζούσαν στα ορεινά της χώρας, ενώ οι Πελασγοί κατοικούσαν στα πεδινά. Κάποτε, λοιπόν, οι κάτοικοι των ορεινών περιοχών, λόγω υπερπληθυσμού, μετακινήθηκαν προς τα πεδινά εδάφη. Η εμφάνισή τους αυτή κακώς εξελήφθη ως κάθοδος νέων φυλών.
Οι Προέλληνες όμως είναι Έλληνες και κανονικά πρέπει να λέγονται Πρωτοέλληνες όχι Προέλληνες. Οι Πρωτοέλληνες λοιπόν είναι αυτόχθονες κάτοικοι της Ελλάδος. Πάντοτε εξάλλου η αφομοιωτική δύναμη της ελληνικής φυλής ήταν ισχυρή, διότι η Ελλάδα υπέστη εισβολές και κατακτήσεις από διάφορους λαούς και παρ’ όλα αυτά οι Έλληνες δεν αφομοιώθηκαν, αλλά αντιθέτως αφομοίωσαν τους εισβολείς. Ακόμη και στην περίοδο της Τουρκοκρατίας το Ελληνικό έθνος διατήρησε τον αμιγή φυλετικό χαρακτήρα του στην Ελλάδα και την Μικρά Ασία, όπου παρέμεινε ως συμπαγής μειοψηφία μέχρι το 1922. Αυτό εξάλλου απέδειξαν και οι έρευνες για το DNA των Αρχαιοελλήνων και των Νεοελλήνων από τον καθηγητή της Γενετικής κ. Τριανταφυλλίδη.
«Ο Ινδοευρωπαίος» είναι ένα παραϊστορικό κατασκεύασμα, που έχει γεμίσει την «ιστορία» με χιλιάδες σελίδες και μπαινοβγαίνει στις βιβλιοθήκες, χωρίς, τελικά, να βοηθήσει με την παρουσία του στη λύση προβλημάτων, που σχετίζονται με τις ατελείωτες συζητήσεις για την εθνογένεση, τις εθνικές γλώσσες, την κοιτίδα των πολιτισμών και τον επιμέρους χαρακτήρα των ευρωπαϊκών λαών» υποστηρίζει ο Γ. Χουρμουζιάδης.
1 σχόλιο:
Με εκτίμηση προσθέτω στο πιο πάνω εξαιρετικό άρθρο...
Συρρίκνωση του Ελληνισμού από τα μαύρα χρόνια της ...https://www.olympia.gr › ellada › syr...·
9 Dec 2019 — Όσον αφορά καταγωγή Ελλήνων, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και άλλα Ευρωπαϊκά ιδρύματα, αλλά και ο ομότιμος καθηγητής γενετικής ...
ΠΕΡΙ ΕΛΛΗΝΩΝ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ – ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ – ΙΣΤΟΡΙΑ.https://www.olympia.gr › ellada › pe...·
Η Χριστιανική θεολογία και πράξις κατάγονται κατά μέγα μέρος από την θρησκείαν των μυστηρίων της Ελλάδος —τα Ελευσίνια και τα Ορφικά— από τα Ελληνικά .
Μιλούν οι δόλιοι, ολετήρες, οι ευεργετηθέντες, από τον ...https://koukfamily.blogspot.com › bl...·
18 Sept 2019 — Μιλούσαν και μιλούν οι δόλιοι, ολετήρες, οι ευεργετηθέντες, από τον Ελληνικό Πολιτισμό, την φιλοσοφία, τις αρχές της Δημοκρατίας κλπ.
Απόσπασμα.
Ο μεγάλος *Νίτσε ( Friedrich Nietzshe) το 1872, στο μεγαλειώδες του βιβλίο « Η γέννηση της τραγωδίας» στο κεφάλαιο 15, ( Μνημειώδες έργο του Τάδε έφη Ζαρατούστρας), αναφέρει για το Ελληνικό Έθνος…:
«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξης του, ο δυτικοευρωπαϊκός «πολιτισμός», προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε και να δημιουργούσαν φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στην σύγκριση του, με το ελληνικό μοντέλο συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικό, ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφος του.
Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους, δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαν μια για πάντα να απαλλαγούν από αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους, έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους. Έτσι οι άνθρωποι συνεχίζουν να νοιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, που και που κάποιος εμφανίζεται, που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, που διδάσκει, ότι οι Έλληνες είναι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα, τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχομένωνπολιτισμών, είναι πολύ χαμηλής ποιότητας, σε σχέση με τους ηνίοχους Έλληνες, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με Αχίλλειο πήδημα…» Νίτσε – Επιστολή προς τον γιό του 5 Ιουλίου 1815
Στον ματωμένο δρόμο τον αγκαθοσπαρμένο, στην άκρη της αβύσσου του Άδη, με μετέωρο μελλοθάνατου βήμα να αιωρείται προχωρούν Ελλάδα και Κύπρος προς το θεοσκότεινο μέλλον, τον θάνατο και όμως ένα θείο χέρι τις τραβά πίσω στο φως, στην ελπίδα, στη ζωή…Ένα θαύμα πάντοτε γίνεται για αυτόν τον ταλαιπωρημένο Ελληνισμό, που είναι υπό διωγμό όλων…Επιβιώνει, δεν λυγά, δεν υποκύπτει, δεν προσκυνά, δεν αλλάζει πίστη. Χιλιάδες χρόνια τώρα διατηρεί το πνεύμα του Ελληνικό, με πείσμα και αυταπάρνηση…και ζεί εις τους αιώνας των αιώνων… Ναι είναι θαύμα και προκύπτει αντανακλαστικά ένα αναπάντητο αιώνιο μέγα ερώτημα. Πως επιβίωσαν Ελλάδα και Κύπρος και πως συνεχίζουν να επιβιώνουν χωρίς ποτέ να έχουν ένα συμπαραστάτη, ένα πραγματικό φίλο; Οφείλουν την ύπαρξη τους την μακραίωνη, μόνο στην πίστη τους, το θείο πνεύμα, που τις φωτοστεφανώνει και το πείσμα τους… Οι εύτολμες δαφνοστεφανωμένες, με τ΄ αθάνατο νερό του Μεγαλέξανδρου ξεδιψασμένες…Με αγίασμα του κατεχόμενου Αποστόλου Ανδρέα στην Αγία Καρπασία, καθαγιασμένες…
Επαναλαμβάνω τι είπε, ο σοφός πνευματικός άνθρωπος και φιλέλληνας Βύρωνας από το 1812. Αλήθεια τι πρόσφεραν οι ξένοι στους υπόδουλους Έλληνες, για να τους χρωστούν και χάρη;;;
ΑΑ
Δημοσίευση σχολίου