Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου
Δεν τους γνώρισα από κοντά, δεν συγχρωτίστηκα ποτέ μαζί τους. Δεν συμπορεύτηκα ιδεολογικά. Δεν άκουσα ούτε καν στον ύπνο μου τον ήχο της φωνής τους. Τη μητρική γλώσσα τους, τα ελληνικά της μάνας και του πατέρα τους με την βλάχικη προφορά των χωριών της μακεδονικής καταγωγής τους.
Όμως κάθε φορά που γίνεται λόγος για τη ”Βόρεια Μακεδονία” και τη ”Συμφωνία” που συνομολογήθηκε τον Ιούνιο του ’18 στις ιστορικές πλέον Πρέσπες (”Договорот од Преспа”, στα… νεο-”μακεδονικά” της ντροπής) νιώθω το ”ξεσκισμένο” φτωχό μου δάκρυ”*, ξεχασμένο κάπου στην κόγχη του ματιού μου, να κυλάει αβίαστα στο μάγουλό μου σαν νοερή, ετεροχρονισμένη συμπαράσταση στους Μακεδόνες της Βέροιας οι οποίοι δυο χρόνια πριν ένιωσαν διπλά προδομένοι και εξαπατημένοι …
Ήταν Πρωταπριλιά του ’19 και δεν προμήνυε τίποτα την οβιδιακή μετεκλογικά κυβίστηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο ”Μακεδονικό”, όταν ο ίδιος – ως περιοδεύων αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης – δήλωνε με ύφος χιλίων καρδιναλίων και αέρα… Μακεδονομάχου στους συγκεντρωμένους κατοίκους ότι:
— […] ”Οι Μακεδόνες και όλοι οι Έλληνες, αισθάνονται προδομένοι και ταπεινωμένοι” και ότι ”η Συμφωνία των Πρεσπών ψηφίστηκε στη Βουλή (9/2/’19 υπογράφηκε και επικυρώθηκε) από μια ετερόκλητη συμμαχία με αντάλλαγμα υπουργεία και θέσεις…”.
Ο ίδιος μάλιστα είχε υποσχεθεί στην ομιλία του εκείνη ότι ως πρωθυπουργός της χώρας την επόμενη ημέρα δεν επρόκειτο να απεμπολήσει το δικαίωμα της Ελλάδος να θέσει βέτο στην ενταξιακή πορεία της γειτονικής χώρας, για να προσθέσει αμέσως μετά παραπλανητικά το ”εφόσον δεν εξυπηρετούνται τα εθνικά μας συμφέροντα”.
Συμφέροντα που δεν εξυπηρετήθηκαν ούτε για μια στιγμή έκτοτε στο σκέλος της δικαιολόγησης απ’ τους κυβερνώντες του ΣΥΡΙΖΑ ότι δίνουμε αυτό που θέλουν τα Σκόπια για να μην έχει η Ελλάδα τον Τούρκο-”προστάτη” τους πάνω από το κεφάλι της.
Φευ!.. Οποία αυταπάτη!!! Οποία αφελής ψευδαίσθηση!!! Όταν όλα βούν εκκωφαντικά ότι όχι μόνο δεν αποδυναμώθηκε η σχέση Σκοπίων- Τουρκίας μετά την υπογραφή της λιμνιαίας ”Συμφωνίας” (η οποία, αν υπογραφούν τα σκοπιανά Πρωτόκολλα, θα έχει ισχύ Συνθήκης), αλλά η τελευταία διείσδυσε για τα καλά οικονομικά και στρατιωτικά εκεί.
Αψευδής μάρτυρας γι’ αυτό είναι η στρατιωτικοοικονομική συμφωνία που υπέγραψε με την ”Βόρεια Μακεδονία” στις 21 Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους, με την οποία το τρίγωνο Αλβανία-Σκόπια-Τουρκία έγινε ο υπ’ αριθμόν ένα στρατηγικός, ανθελληνικός θύλακας μέσα στο ΝΑΤΟ!!!
Όλα αυτά βέβαια δεν μπορούσε να τα φανταστεί τον Απρίλιο του 2019 ο τότε αρχηγός τότε της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης και για τον λόγο αυτό, οκτώ μήνες μετά την επίσκεψή του στη Βέροια – ξεχνώντας προφανώς την υπόσχεση για βέτο που είχε δώσει εκεί – τάχθηκε ”υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της Βόρειας Μακεδονίας” (14/11/’19).
Θλιβερές ιστορίες προεκλογικής εξαπάτησης που κόντεψα να τις ξεχάσω κι εγώ, αν δεν μου τις θύμιζε ένα πρόσφατο γεγονός: Η επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσε προ ημερών στη Βουλή (με αποδέκτη τον αρμόδιο ΥΦΕΞ Κωνσταντίνο Φραγκογιάννη) ο βουλευτής Σερρών της ”Ελληνικής Λύσης” Κώστας Μπούμπας επιβεβαιώνοντας την χρησιμότητα της παρουσίας και των πιο μικρών κομμάτων στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, εφόσον λειτουργούν αυτά ως φύλακες των εθνικών συμφερόντων.
– Πόσοι Έλληνες ζουν στα Σκόπια σήμερα και σε ποιον βαθμό αποκρύπτεται η εθνική ταυτότητα χιλιάδων Ελλήνων της περιοχής; ήταν η μαγική ερώτηση που ξύπνησε μέσα μου την αγωνία των συμπατριωτών μας για το μέλλον της ελληνικής παρουσίας εκεί τη στιγμή κατά την οποία η μητέρα πατρίδα δια των κυβερνήσεών της αρνείται πεισματικά να τους αναγνωρίσει.
Το Μοναστήρι, η Στρώμνιτσα, η Γευγελή, η Τζουμμαγιά, ο Πρίλαπος, το Πέχτσοβο, το Κρίτσοβο είναι περιοχές όπου ζουν – κρυμένοι συχνά πίσω από παραποιημένα απ’ την σλαβική προπαγάνδα ονόματα – οι περισσότεροι ελληνόφωνοι και βλαχόφωνοι (Σαρακατσάνοι) πολιτικοί πρόσφυγες του ’49 και οι απόγονοί τους.
Στη δεκαετία του ’90, επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη συγκεκριμένα, ο Σκοπιανός Πρόεδρος Κίρο Γκλιγκόροφ τους είχε λογαριάσει σε συνέντευξή του σε τσέχικη εφημερίδα γύρω στις εκατό χιλιάδες (το 5% του συνολικού πληθυσμού των Σκοπίων).
Όμως, με βάση τα ιστορικά στοιχεία, οι εκεί συμπατριώτες μας φτάνουν στις 300. 000 περίπου, αν και ο εκσλαβισμός τους επί 72 χρόνια (από τα οποία τα 43 είχαν απαγορευτικό διέλευσης των συνόρων ως δακτυλοδεικτούμενα τέκνα των κομμουνιστών, μέχρι το ’92 που τους έκανε δεκτούς η Ελλάδα δια της τότε σπουδαίας ΥΠΕΞ Βιργινίας Τσουδερού) τους αποδεκάτισε στα παραποιημένα απογραφικά δελτία της χώρας διαμονής τους.
Έτσι, ως δια μαγείας, συρρικνώθηκαν αριθμητικά σε τέτοιο βαθμό που το 2001 καταγράφηκαν ως Έλληνες μόνο 420. Και αυτούς φροντίσαμε να του ”πνίξαμε” ιστορικά στην ‘Συμφωνία των Πρεσπών” το ’18, αφού δεν κάναμε νύξη σ’ αυτήν για τους βλαχόφωνους Έλληνες, τους ”γραικομάνους” των Σκοπίων.
Το κακό μάλιστα είναι ότι η αδιαφορία για την αναγνώρισή τους ως ελληνική μειονότητα επί ημερών του ”εθνομηδενιστικού” ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται και επί ημερών της ”πατριωτικής” ΝΔ, αφού η κυβέρνηση δεν έχει κάνει ακόμα τις ενδεδειγμένες κινήσεις για να σταματήσει την πληθυσμιακή τους αλλοίωση.
Αλλοίωση που οργιάζει ανεξέλεγκτα κατά την τελευταία εικοσαετία, μετά την τελευταία απογραφή πληθυσμού το 2011. Διάστημα όπου έδωσαν και πήραν τα στατιστικά γράψε-σβήσε των επιτήδειων κρατικών Αξιωματούχων, μολονότι είναι ενεργή και ακμαία η οικονομική παρουσία πολλών… ”Βορειο Μακεδόνων” Ελλήνων εκεί.
Κι αυτό πιστοποιείται απ’ το γεγονός ότι 335 ελληνικές επιχειρήσεις με ετήσιο τζίρο 10 δισεκατομμύρια ευρώ (ποσό που επιβεβαιώνει τη σημαντική συνδρομή τους στο ΑΕΠ των Σκοπίων) στηρίζουν την οικονομία του μικρού κρατιδίου όπου διαβιούν.
Σημειωτέον ότι, με καθυστέρηση είκοσι χρόνων λόγω διαφωνιών Σλάβων και Αλβανών (”Βορειο Μακεδόνων” του… ανεκδότου), έγινε απογραφή πληθυσμού στα Σκόπια κατά το διάστημα 5 με 30 Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους, αλλά τα αποτελέσματα – όπως ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση (Ζάεφ) των Σκοπίων – θα ανακοινωθούν τον Μάρτιο λόγω… δυσκολιών στην καταγραφή του πληθυσμού κατά τόπους.
Είναι φανερό ότι μέχρι την Άνοιξη θα φροντίσουν οι βόρειοι γείτονές μας να μην υπάρχει ούτε ένας Έλληνας, ούτε ένας τουλάχιστον που να τολμά να δηλώσει επίσημα την ελληνική καταγωγή του.
Κατά τα άλλα η εκεί Πρεσβεία και το Προξενείο μας ποιούν την νήσσαν, όπως το ίδιο κάνουν η ελληνική κυβέρνηση και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας, η οποία υποδέχθηκε τον περασμένο μήνα τον Πρόεδρο των Σκοπίων, κ. Πενταρόφσκι υπό την ανάκρουση του αλυτρωτικού εθνικού ύμνου της ”Βόρειας Μακεδονίας”…
Έτσι οι μόνοι ”μάρτυρες” της παρουσίας ελληνικού πληθυσμού στα Σκόπια είναι, τελικά, οι ερευνητές συγγραφείς Χολέβας και Αναγνώστου και μερικοί ελληνόφωνοι δημοσιογράφοι οι οποίοι διατηρούν ζωντανό το θέμα της ύπαρξης Ελλήνων εκεί με περιοδικά ρεπορτάζ που αφήνουν να ακούγεται η κρυμμένη απόγνωσή τους μέσα από την ομολογία του Στέργιου Καλόγερου, Προέδρου της ελληνικής κοινότητας των Σκοπίων.
– Δεν μπορούμε να δηλώσουμε ότι είμαστε Έλληνες… τρομοκρατημένοι…
Η πικρή, φυλακισμένη φωνή των Ελλήνων στα Σκόπια ζητάει δικαίωση. Αλλά, όπως δείχνουν, τα πράγματα, η νύχτα γι’ αυτούς είναι αξημέρωτη και το λυκόφως της παρουσίας τους πάει να σβήσει…
ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ
*Παράφραση στίχου του Κύπριου ποιητή Κυριάκου Χαραλαμπίδη απ’ το ποίημά του ”Στα στέφανα της κόρης του”.
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου