(διαβάστε το πρώτο μέρος ΕΔΩ)
Ας αφήσουμε όμως τους ειδικούς επιστήμονες να αρθρώσουν τον επιστημονικό τους λόγο. Ο αρχαιολόγος Αδαμάντιος Σάμψων έχει πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις επί του θέματος σχετικά με το αν οι Έλληνες είναι αυτόχθονες. Ο Αδαμάντιος Σάμψων είναι αρχαιολόγος, καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και διδάσκει Προϊστορική Αρχαιολογία της Μεσογείου και Αρχαιολογία της Προκολομβιανής Αμερικής και της Ασίας. Αναφέρει λοιπόν ότι ο αρχαιολόγος Θεοχάρης έκανε έρευνες στην Θεσσαλία και παρ’ όλο που δεν είχε στοιχεία, είχε την πίστη ότι υπάρχει γηγενής πληθυσμός, που δεν σταμάτησε ποτέ να αναπτύσσεται στην Ελλάδα την παλαιολιθική, την μεσολιθική και κατόπιν την νεολιθική περίοδο. Ωστόσο δεν είχε διεξάγει έρευνες, για να μπορέσει να τη στηρίξει.
Στα Γιούρα βρήκαμε πρώιμη εξημέρωση ζώων, άρα και πρώιμη εξημέρωση ειδών, που αυτό σημαίνει ότι τα είδη αυτά που ισχυρίζονται ότι προήλθαν από την Ανατολή υπήρχαν στο σπήλαιο από το 8.500 π.Χ. Στην Κύπρο έχει βρεθεί όχι ένας αλλά πολλοί μικροί οικισμοί της εποχής γύρω στο 9.000 π. Χ, όπου βρέθηκαν εργαλεία από οψιδιανό λίθο, που δηλώνουν ανθρώπινη παρουσία.
Τα αποδεικτικά στοιχεία όμως δεν σταματούν εδώ. Στη Φτελιά της Μυκόνου ανακαλύφτηκαν σπίτια με πέτρα, αψίδες, θεμέλια του 5.000 π.Χ. που σημαίνει ότι δεν είναι δυνατόν να είχανε προχωρήσει τόσο πολύ στην οικοδομική τέχνη και να μην είχανε γραπτή γλώσσα. Ο κ. Πουλιανός είχε αποκαλύψει με τις έρευνές του ότι οι Σαρακατσάνοι ανήκουν στην Ελληνική φυλή εδώ και 50.000 χρόνια. Είμαστε γηγενείς είτε το θέλουμε είτε όχι. Ο κ. Τριανταφυλλίδης καθηγητής γενετιστής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο έκανε μία μελέτη και απέδειξε ότι το 75% του DNA των Ελλήνων προέρχεται από την παλαιολιθική και 25% από την νεολιθική εποχή και δεν έγιναν επιμιξίες μεταξύ ημών και άλλων λαών.
Στην Βοιωτία στο σπήλαιο Σαρακηνού υποστηρίζει ο κ. Σάμψων ότι βρέθηκαν τρία δόντια ανθρώπου, τα οποία τοποθετούνται στην μεσολιθική εποχή δηλαδή γύρω στο 9.000 έως το 8.500 π.Χ. Αυτά τα δόντια έφεραν κάποιο DNA, το οποίο έδειξε συγγένεια με το νεολιθικό DNA, που υπάρχει στη Θεόπετρα της Θεσσαλίας. Αυτό δείχνει μία συνέχεια του ελληνικού πληθυσμού από την παλαιολιθική στην μεσολιθική και μετά στην νεολιθική εποχή.
Η αρχή της ιστορικής εμφάνισης ενός λαού έχει σχέση και με τη γλώσσα του. Τα γλωσσικά ευρήματα είναι ιστορικά ντοκουμέντα για την ύπαρξη αυτού του λαού. Γι’ αυτό θα αναφερθούμε εκτενώς και στο από πότε εμφανίστηκε το ελληνικό αλφάβητο, πράγμα που πιστοποιεί και την ιστορική εμφάνιση των Ελλήνων. Ο πολιτισμός ενός λαού δεν εκφράζεται μόνο με αντικείμενα της καθημερινής ζωής και της τέχνης αλλά κυρίως με τα γραπτά του μνημεία. Φανταστείτε τον ελληνικό πολιτισμό χωρίς τα γραπτά του μνημεία, παρ’ όλο ότι μόνο το 10% της Ελληνικής γραμματείας πρέπει να έχει διασωθεί. Επομένως μας ενδιαφέρει πάρα πολύ από πότε έχουμε γραπτά μνημεία, έστω και απλώς γράμματα της Αλφαβήτου, διότι αυτό καθ’ εαυτό το αλφαβητικό σύστημα είναι η μεγαλύτερη εφεύρεση των αιώνων και γιατί, για να μας έχουν διασωθεί έστω και λίγα γράμματα, σημαίνει πώς είχαν αλφάβητο, γράφανε σε αυτό, αλλά δυστυχώς δεν μας έχουν διασωθεί ακόμη τέτοια κείμενα.
Γράμματα του ελληνικού αλφάβητου βρέθηκαν σε αγγεία της Μήλου που χρονολογούνται γύρω στο 3.000 π.Χ, πάνω στα οποία υπάρχουν ξεκάθαρα ελληνικά γράμματα, που αποτελούν μία εξέλιξη από την νεολιθική γραφή. Αυτά εξελίχθηκαν στη συνέχεια στην Γραμμική Β΄, η οποία εκτός από τα δεκάδες σύμβολα που έχει, περιέχει κάποια που πιθανόν να είναι εξέλιξη των νεολιθικών γραμμάτων. Τελικά όλα αυτά εξελίχθηκαν στην ελληνική γραφή, η οποία υπάρχει συγκροτημένη στην Ελλάδα πιθανόν από το 700-750 π. Χ.
Η άποψη ότι το ελληνικό αλφάβητο είναι φοινικικό δεν ευσταθεί. Ο Έβανς λέει ότι τα φοινικικά γράμματα είναι αντιγραφή των Κρητικών. Ο Αριστοτέλης λέει ότι «ο Παλαμήδης εποίησε άφωνα και φωνούντα». Ο Παλαμήδης συγκεκριμένα βρήκε 14 από τα 24 γράμματα που χρησιμοποιούμε και σήμερα, ενώ τα υπόλοιπα τα βρήκαν ο Επίχαρμος, ο Συμωνίδης και ο Λίνος. Κάποια από τα γράμματα που ανακάλυψε ο Παλαμήδης είναι το Χ, Μ, Ν, Α, Υ, Δ σε αυτή την γραφή που βρέθηκαν το Χ και το Ν στην Μήλο. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Γενικά η γραφή στην Ελλάδα είναι πολύ παλαιότερη από αυτή των Φοινίκων.
Η άποψη ότι τα Ομηρικά έπη καταγράφηκαν μόνο επί Πεισιστράτου (τέλος του 6ου αι.) είναι εσφαλμένη, διότι είναι εύλογο το ερώτημα πώς 28.00 στίχοι (15.000 της Ιλιάδας και 13.000 της Οδύσσειας περίπου) παραδίδονταν προφορικά και δεν υπήρχε γραπτό κείμενο. Ο Μιστριώτης υποστηρίζει ότι η ποικιλία λέξεων ήταν τέτοια, ώστε δεν μπορεί κανείς να τις αποδώσει χωρίς γραφή. Το ίδιο υποστηρίζει και ο καθηγητής Τζίλμπερτ Χάιγκετ, ενώ ὁ διάσημος συγγραφέας Χόρστ Μπλάνκ λέγει ότι οι ραψωδοί κουβαλούσαν μαζί τους γραπτό χειρόγραφο. Η Γαλλίδα Ελληνίστρια Ζακλίν Ντέ Ρομιγύ δηλώνει κατηγορηματικά ότι: «Όμηρος και γραφή συνυπάρχουν».
Η άποψη ότι οι Φοίνικες δάνεισαν κάποια σύμφωνα και αμέσως οι Έλληνες έγραψαν ορθογραφημένα τα Έπη, δεν έχει ισχυρά επιχειρήματα, όπως αναφέρει το Λεξικό Σούδα. Ο William Durant, Αμερικανός ιστορικός και φιλόσοφος υποστηρίζει: «Οἱ Φοίνικες δέν ἦσαν οἱ ἐφευρέται τοῦ ἀλφαβήτου, τό κυκλοφόρησαν μόνο ἀπό τόπο σέ τόπο. Τό ἐπῆραν ἀπό τούς Κρῆτες καί τό μετέφεραν στήν Τύρο, στήν Σιδῶνα, στήν Βύβλο καί ἄλλες πόλεις τῆς Μεσογείου. Ὑπῆρξαν οἱ «γυρολόγοι» καί ὄχι οἱ ἐφευρέται τοῦ ἀλφαβήτου.».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου