Είναι κατανοητό ότι για κάποιους στην Αμερική, αλλά και διεθνώς, είναι επίπονο να βλέπουν την πορεία του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τράμπ, στο Λευκό Οίκο.
Και σίγουρα δεν αναφέρομαι σε αυτά που αυτοί νομίζουν ότι αποτελούν σοβαρά θέματα, δηλαδή, το ανύπαρκτο σκάνδαλο με τη Ρωσία και την ιστορία με μια τρίτης διαλογής πορνοστάρ, που στην πραγματικότητα δεν απασχολούν τον μέσο Αμερικανό πολίτη, και τη συντριπτική πλειοψηφία των απλών πολιτών σε παγκόσμια κλίμακα.
Μήπως τελικά έχει έρθει η ώρα, όλοι αυτοί να παραδεχτούν ότι ο Τράμπ, είναι ένας καλός Πρόεδρος για τις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο;
Η τραγική συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν έχει καταρρεύσει, τρεις Αμερικανοί όμηροι επέστρεψαν, από τη Βόρεια Κορέα, η οποία βρίσκεται ένα βήμα από την αποδοχή αποπυρηνικοποίησης, πέντε ηγετικά στελέχη του Ισλαμικού Κράτους έχουν συλληφθεί, και όλα αυτά μέσα στην τελευταία εβδομάδα.
Στο εσωτερικό των ΗΠΑ, η μεγαλύτερη φορολογική μεταρρύθμιση, με δραστική μείωση των φόρων, από την εποχή του αείμνηστου Ρόναλντ Ρέηγκαν, δραστικά λιγότεροι παράνομοι μετανάστες, τοποθέτηση Ομοσπονδιακών Δικαστών, που εφαρμόζουν πιστά τις επιταγές του Αμερικανικού Συντάγματος, όπως και το νέο μέλος του Ανώτατου Δικαστηρίου, δραστική σε ιστορικά επίπεδα, μείωση της ανεργίας, και για πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών πιστεύουν ότι η χώρα βαδίζει στη σωστή κατεύθυνση.
Παρόλα αυτά οι υπάλληλοι του στρεβλού συστήματος της παγκοσμιοποίησης των τελευταίων δεκαετιών, παραμένουν βιτριολικοί στον πόλεμο τους εναντίον του Προέδρου Τράμπ. Στο εσωτερικό το συμβόλαιο εξόντωσης υπηρετούν, οι Δημοκρατικοί, και μαζί τους σε πλήρη αρμονία το ξεπερασμένο σύστημα του κατεστημένου των Ρεπουμπλικάνων στην Ουάσιγκτον, οι οποίοι είναι γνωστοί με το παρατσούκλι, “Never Trump”. Ειδικά οι τελευταίοι είναι πολύ πιο σκληροί στο μίσος τους εναντίον του Προέδρου, σε σχέση με τους Δημοκρατικούς.
Βλέποντας αυτή την κατάσταση, έρχεται στο μυαλό μια αναφορά που είδα πρόσφατα σε ένα άρθρο, σχετικά με μια ρήση του Ράλφ Έμερσον, ο οποίος είχε γράψει. “Η λογική απαιτεί συνέπεια, αλλά οι λογικοί συνειρμοί μπορεί να αποδειχθούν λανθασμένοι. Το πρόβλημα είναι ότι η προϋπόθεση του δεν είναι αλήθεια”.
Οι άνθρωποι είναι ξεροκέφαλοι. Συγκεκριμένα, πέφτουν εύκολα θύμα δεσμευτικών προκαταλήψεων, όπου πρόσωπα πείθονται περισσότερο για τις θέσεις τους, όταν τις έχουν διακηρύξει δημόσια. Όσο πιο πολύ υπερασπίζουν τις απόψεις τους, τόσο πιο δύσκολο είναι να τις αναθεωρήσουν, ακόμη και όταν τα γεγονότα και τα στοιχεία τις διαψεύδουν. Ανόητοι ιδεολόγοι, ακόμα και όταν τους παρουσιάζουν στοιχεία που αντικρούουν τις θεωρίες τους, αρνούνται την πραγματικότητα για να τις υπερασπίσουν.
Πολλοί Ρεπουμπλικάνοι και συντηρητικοί του κατεστημένου, αρνήθηκαν να στηρίξουν και να ψηφίσουν τον Ντόναλντ Τράμπ, στις προεδρικές εκλογές του 2016, για διάφορους λόγους. Κάποιοι πίστευαν ότι είναι ένας Δημοκρατικός με συντηρητικό μανδύα. Κάποιοι άλλοι πίστευαν ότι το προκλητικό στυλ του δεν θα του επιτρέψει να κυβερνήσει ως συντηρητικός και θα πλήξει την εικόνα των ΗΠΑ τόσο στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και διεθνώς.
Μετά από 17 μήνες του Ντόναλντ Τράμπ στο Λευκό Οίκο, καμία από αυτές τις εικασίες δεν έχει αποδειχθεί αληθινή. Αντίθετα τα πραγματικά στοιχεία, δείχνουν στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Διακυβέρνηση με αποτελέσματα στο εσωτερικό, ειρήνη μέσω πυγμής και δύναμης διεθνώς και για πρώτη φορά θετικά αισθήματα ελπίδας για το μέλλον στις καρδιές της συντριπτικής πλειοψηφίας των Αμερικανών πολιτών.
Η πραγματικότητα (Reality), διαλύει τον εικονικά πλασμένο κόσμο (Virtual Reality), των τελειωμένων υπαλλήλων ενός συστήματος που έχει καταρρεύσει και αρνείται να το αποδεχθεί.
Είναι καιρός όλοι αυτοί οι τραγικοί και επικίνδυνοι υπάλληλοι να αλλάξουν πορεία, εκτός και επιδιώκουν το κακό της Αμερικής και το κακό του διεθνούς συστήματος. Δυστυχώς κάποιοι συνεχίζουν και θα συνεχίσουν να επιδιώκουν και να ελπίζουν σε αποτυχία του Προέδρου Τράμπ, μόνο και μόνο για να πουν ότι είχαν δίκιο στις προβλέψεις τους, αλλά κυρίως για να διατηρήσουν τα προνόμια και το φαγοπότι που απολάμβαναν ως πιστοί υπάλληλοι ενός διεφθαρμένου και βαθιά αποτυχημένου συστήματος.
Δεν είναι κακό, αντίθετα, αποτελεί προτέρημα για κάποιον, να αλλάζεις άποψη όταν τα πραγματικά γεγονότα και στοιχεία το καλούν. Η δόλια επιμονή στήριξης μιας ψευδούς εικόνας, όχι μόνο δεν αποτελεί αρετή, είναι έγκλημα.
Ας το παραδεχτούν, ο Ντόναλντ Τράμπ, μέχρις στιγμής, είναι ένας πολύ καλός Πρόεδρος για την Αμερική, και τον υπόλοιπο κόσμο.
*Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
πηγή
ΣΧΟΛΙΟ
Είναι ένα ενδιαφέρον άρθρο και μας δείχνει την οπτική γύρω από την διακυβέρνηση Τράμπ, ενός ανθρώπου (του κ Απόκη) ο οποίος σπούδασε στο εξωτερικό και κυρίως στις ΗΠΑ.... έζησε ή και ζει στις ΗΠΑ όπου και υπηρετεί σε διάφορα πόστα....
Συνεπώς είναι μια ελληνική φωνή με αμερικανική χροιά....
Οπως σχεδόν όλοι οι αμερικανοί βλέπει την μια όψη του νομίσματος και όχι την ανάποδη....
Σαφώς ο Τράμπ ήταν και είναι προτιμότερος από όλους τους προηγούμενους προέδρους και φυσικά από την συνυποψήφια του Χίλαρυ...
Είναι επίσης σαφέστατο ότι ο Τράμπ είναι συνεπής μέχρι στιγμής στις προεκλογικές του δεσμεύσεις... (πράγμα σπάνιο μεν, αλλά που εξηγείται από το ότι ο Τράμπ δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός)....
Κι επίσης όπως ανέμενε η Νέα Τάξη (μυστικές λέσχες και στοές) είναι όντως σχετικά απρόβλεπτος....
Ωστόσο εμείς μπορούμε να κοιτάξουμε και την αντίθετη οπτική γιατί κι εκεί κρύβονται αλήθειες....
Ο Τράμπ παρόλο που εμφανίζεται υπέρμαχος κατά της Παγκοσμιοποίησης και συνεπώς της Νέας Τάξης.... τελικώς την υπηρετεί...
Κανείς άλλος πρόεδρος δεν τόλμησε να μεταφέρει εδώ και δεκαετίες την αμερικανική πρεσβεία στο Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ.... Το έκανε ο Τράμπ...
Ο Τράμπ στηρίζει γενικώς σε υπέρμετρο βαθμό το Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων όμως έχει πετύχει και κάτι που άλλοι πρόεδροι θα το έκαναν δύσκολα...
Δίχασε τους Αραβες.... και γενικώς τους Μουσουλμάνους.
Το θέμα πάντως είναι ότι στηρίζει τους εβραίους σε τέτοιο βαθμό που αισθάνονται την άνεση να βομβαρδίζουν σχεδόν τους πάντες χωρίς να απειλούνται με αντίποινα....
Νομίζω ότι οι Ισραηλίτες κατάλαβαν ότι θα πρέπει να εκμεταλλευθούν αυτή την στάση των ΗΠΑ και να ξεκαθαρίσουν με αρκετούς αντιπάλους τους.... και πιθανώς με το ίδιο το Ιραν...
Για μένα προσωπικά το μόνο άγνωστο σημείο είναι η στάση του Τράμπ απέναντι στα μεγάλα χρηματοοικονομικά συμφέροντα και τους Οίκους...
Αν με αυτούς τα βρεί... και δεν τους κυνηγήσουν θα μακροημερεύσει....
Αν συγκρουστεί μαζί τους θα ισχύσουν 2 σενάρια....
Ή θα καταφέρουν να τον ρήξουν με τεράστια σκάνδαλα.... ή αν δεν το μπορέσουν αυτό θα τον "καθαρίσουν" βιολογικώς.... (βλέπε Λίνκολν, Κέννεντυ....)
Μια φορά να τους νικήσει είναι μάλλον αδύνατον....
Είδομεν....
ΥΓ. Επίσης να μην ξεχάσουμε και την Ρωσία....
Ο χαρακτήρας του Τραμπ έχει πολλά κοινά με τον Πούτιν κι αυτό μπορεί να αποδειχθεί ολέθριο..... διότι οπως είναι γνωστό τα ετερόνυμα έλκονται και τα ομόνυμα απομακρύνονται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου