Και η μυθολογία αχρονολόγητη προϊστορία
πάρε κλειδιά και γίνε αποκρυπτογράφος
την αλήθεια να γνωρίσεις εις πλάτος και εις βάθος
Ως τώρα τους ήρωες βλέπουμε να μονομαχούν
ηρωικά να πολεμούν και να αφανίζονται
να ανατέλλουν από το πουθενά
να δύουν και να εξαφανίζονται
σαν τους αστερισμούς του ουρανού
όπως συμβαίνει στη ζωή με κάθε γενιά
έρχεται και φεύγει σιωπηλά
και μας αδειάζει τη γωνιά και πάει ψηλά εις τους θεούς
κι’ άλλοι μας ευεργετούν
κι’ άλλοι συνεχίζουν και πεθαμένοι να μας τυραννούν
Ως τώρα μάχες είδαμε μεταξύ πολεμιστών
ώρα να δούμε και τα δρώμενα των θεών
δεν μάχονται μόνο οι ήρωες στην Τροία
είναι και οι ανώτερες δυνάμεις, του Ολύμπου
οι θεότητες
με τους ήρωες συνάπτουν έχθρα ή και συμμαχία
κι’ αυτοί έχουν ανθρώπινες ιδιότητες
και δεν λείπουν οι μικρότητες αλλά και η ευεργεσία
Επιφανείς κάποτε ήταν βασιλείς
στην προϊστορική εποχή
τους θεοποίησαν ένεκα ευεργεσίας
Ωστε και οι πρόγονοι μας είναι αρωγοί
σε κάθε εθνική δοκιμασία;
και εμείς τους περιφρονούμε μετά
βδελυγμίας; Ωωω! μα τω Δία μεγίστη απερισκεψία
Οι θεοί των Ελλήνων είναι ανθρωπομορφικοί
κατ’ εικόνα και ομοίωση εκείνων
άλλοι υπέρ των Αχαιών
και άλλοι υπέρ των Τρωαδιτών
και ο ισχυρότερος με όλους και με τους δυό
η Ιλιάδα διεθνείς σχέσεις διδάσκει
και το παίγνιο των ισορροπιών
που ακόμη δεν έχει πάψει
στις σχέσεις κρατών και ισχυρών
Η Θέτις το μέρος παίρνει του Αχιλλέα
καθότι γιός της και σαν μητέρα αγαπητός της
και το Δία επηρεάζει καθότι αγαπητικός της
Η φιλόπλουτη Ήρα λόγω ζήλειας προς τον Δία
το μέρος παίρνει των Αργείων αναφανδόν
και τον Αγαμέμνονα στηρίζει προσωπικώς
ο Ποσειδών-αδελφός του Διός- τους Αχαιούς κρυφά
υποστηρίζει
τον μεγαλύτερο αδελφό του Δία δεν θέλει όμως
να τον κακοκαρδίζει
το ναυτικό κράτος των Ελλήνων αυτός το κρατάει
και το γυμνάζει
τη σύγχρονη γεωστρατηγική θεωρία («παγκόσμια νήσος» ενάντια στην Ευρασία) από τότε την δοκιμάζει
τώρα στους Τούρκους αφήσαμε της θάλασσας
το μετερίζι; και η Τουρκία μας απειλεί
και μας φοβερίζει
Ο Απόλλων τους Τρώες υποστηρίζει αναφανδόν
αυτός επί εννέα ημέρες έριξε στους Έλληνες
τα βέλη με το λοιμό
τιμωρός των επιτιθέμενων
και εν προκειμένω των Αχαιών
στήριγμα των αμυνομένων Τρωαδιτών
αυτός συμβάλλει στην διάσπαση της Ελληνικής ηγεσίας
στο τέλος αυτός συνδράμει στην συμφιλίωση αυτών
Ο Ήφαιστος οπλέμπορος και οπλοποιός
έχει συμφέρον και με τους δυό
γι’ αυτό το παίζει των θεών ο γελοτοποιός
Η Αφροδίτη του Πάρι εραστής και της Ελένης
για χάρη τους πέφτουν κορμιά
και αυτή στα κρεβάτια των ζευγαριών πηγαίνει
Ο Ερμής ο ψυχοπομπός και αγγελειοφόρος των θεών
Ο παντοδύναμος Ζευς ός τα πάνθ ορά
στάση ουδέτερη τηρεί ενεργώντας από ψηλά
ούτε οι Έλληνες να καταστραφούν ούτε οι Τρώες
να νικηθούν αρχικά
άλλοτε ενεργεί στοργικά και άλλοτε τιμωρητικά
το γενικό συμφέρον τον αφορά
και λεπτές ισορροπίες τηρεί διπλωματικά
ο κεραυνός δύναμη αφάνταστη του δίνει
τη βούλησή του επιβάλλει,
συχνά χωρίς αίσθημα δικαιοσύνης
Ο Αγαμέμνων ένεκα προσβολής του Χρύση,
ιερέα του Απόλλωνα
όταν τον έδιωξε απορρίπτοντας το αίτημα του
για εξαγορά της κόρης του Χρυσηίδας
και τις προσφορές του
και ο Απόλλων με τις μολυσματικές τον τιμώρησε
βολές του
(Ξ- 65)
Ο Αγαμέμνων ζητάει να επιβιβαστούν στα πλοία
επειδή οι Αχαιοί ελπίδα δεν έχουν σωτηρίας
όμως ο Οδυσσέας και Διομήδης δεν ενδίδουν
και με τις βακτηρίες στα πρόσω πάνε
και ηθικό στους μαχομένους μεταδίδουν
Πρώτος ο Έκτωρ κατά του Αίαντος ακοντίζει
και αποτυγχάνει
ο Αίας μια τεράστια πέτρα πιάνει
και τον Έκτορα στο στήθος τον χτυπάει
τότε οι Έλληνες ορμούν να τον πιάσουν
αλλά ο Αινείας, Πολυδάμας, Αγήνωρ, Γλαύκος και Σαρπηδώνας
τον προφυλάσσουν
και μισοπεθαμένο πίσω τον φέρνουν να ανανήψει
μαύρο αίμα κάνει εμετό και λιποθυμάει
ενθαρρυμένο το Ελληνικό στράτευμα στη μάχη ορμάει
Αίας ο Λοκρός τον Σάτνιον στον κάτω κόσμο πάει
Ο Πολυδάμας τον Προθοήνορα φονεύει
ενώ ο Αίας τον Πολυδάμα σκοπεύει
αλλά τον Αντίλοχον γιό του Αντήνορος πετυχαίνει
και στη μαύρη γη παντοτινά τον στέλνει.
Ο Πολυδάμας σκοτώνει τον Πρόμαχο εκ Βοιωτίας
και ο Πηνέλεως κατά του Ακάμαντος ορμά με βία
και φονεύει τον Ιλιονέα επειδή ο Ακάμας φοβηθείς
ξεγλιστρά
Μετά ταύτα οι Τρώες τρέπονται σε φυγή και επακολουθεί άγρια σφαγή
ο Αίας τον Υρτιον φονεύει, ο δε Αντίλοχος τον Φάλκην και Μέρμερον, ο Μηριόνης τον Μόρυν και Ιπποτίωνα,
ο Τεύκρος τον Προθόωνα και Περιφήτην, ο Αγαμέμνων τον Υπερήονα
ο δε Αίας ο Λοκρός πολλούς σκοτώνει ταχύπους ών
τους μαχαιρώνει.
Τον Έκτορα που θεωρούσαν πεθαμένο
συνελθών εκ του χτυπήματος την διοίκηση ανέλαβε ασμένως
και νάτος πάνω στο άρμα του στημένος
Ο Θόας προτείνει μόνο οι στρατηγοί Αίας, Ιδομενεύς, Τεύκρος, Μηριόνης, ο Μέγης και αυτός να τον αντιμετωπίσουν
οι άλλοι προς φύλαξη των πλοίων πάνε και των σκηνών.
Στη νέα μάχη πολλά έπεσαν κορμιά ανδρών, οι Έλληνες διασκορπισμένοι τρέπονται σε φυγή
ο Έκτωρ τον Στίχιον και Αρκεσίλαον στέλνει στη μαύρη γη
ο Αινείας τον Μέδοντα και Ιασον, ο δε Πολυδάμας τον
Μηκιστέα ο δε Πολίτης τον Εχίον, ο Αγήνωρ τον Κλονίον και ο
Πάρις τον Δηίοχον και εισβάλλουν εις το τείχος
οι Έλληνες σε κατάσταση απελπιστική
αγώνα επικό δίνουν στήθος προς στήθος
από τις πρύμνες των πλοίων
ενώ οι Τρωαδίτες μάχονται από των ίππων (Ο-375)
Αμφικτύων
10/5/2018
*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών
http://amphiktyon.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου