Οι υδρογονάνθρακες της ελληνικής ΑΟΖ.
Οι υδρογονάνθρακες της ελληνική ΑΟΖ είναι πλέον μια χειροπιαστή πραγματικότητα που δεν πρέπει να εγκλωβιστεί μέσα σε μια αναμενόμενη γραφειοκρατία. Οι διαδικασίες πρέπει να είναι αποτελεσματικές για να είμαστε ελκυστικοί ως προς τους επενδυτές. Πρέπει λοιπόν σε συνδυασμό με την θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ και τις διαπραγματεύσεις για τις απαραίτητες οριοθετήσεις, πρέπει να τρέξουν οι κατάλληλες υπηρεσίες για την τεμάχιση των θαλάσσιων οικοπέδων μέσω μαθηματικών, γεωλογίας και πετροχημείας για να υπάρχει μια ισορροπημένη κατάσταση μεταξύ τους έτσι ώστε να είναι όντως ανταγωνιστικά σε σχέση με ξένα θαλάσσια οικόπεδα αλλά και μεταξύ τους αλλιώς μερικά από αυτά θα μείνουν χωρίς υποψήφιες εταιρείες και μάλιστα θα πρέπει να βρεθούν και κατάλληλα κριτήρια για να μη γίνει το ανάλογο λάθος με τα οικόπεδα 1, 4 και 13 της ΑΟΖ της Κύπρου. Βέβαια το οικόπεδο 1 είναι ούτως ή άλλως σε κοντινή απόσταση και το οικόπεδο 13 έχει πολύ μικρές διαστάσεις και θα μπορούσε να είχε ενσωματωθεί παραδείγματος χάρη σε άλλο οικόπεδο. Αλλά για το οικόπεδο 4 που με τις νέες σεισμικές μελέτες έχει αποδειχθεί ότι είναι πιο πλούσιο από τις αρχικές εκτιμήσεις και έχει μεγαλύτερο βάθος από το γειτονικό οικόπεδο, έπρεπε να είχε ένα άλλο κριτήριο για να προωθήσει κατάλληλα τους επενδυτές. Αυτόν τον χειρισμό πρέπει ν’ αποφύγουμε για τα θαλάσσια οικόπεδα της ελληνικής ΑΟΖ. Το καλό είναι ότι έχουμε μαζί μας ανθρώπους σαν τον Σόλωνα Κασσίνη, τον Ηλία Κονοφάγο και τον Αντώνη Φώσκολο που μπορούν να βοηθήσουν πρακτικά και αποτελεσματικά την πατρίδα μας σε αυτή τη φάση που είναι κρίσιμη πριν ανοίξει ο μεγάλος γύρος αδειοδότησης. Η πατρίδα μας έχει ανάγκη από στρατηγική και επιστήμη για να πάρει τις σωστές πολιτικές αποφάσεις για να περάσουμε τις οικονομικές δυσκολίες. Ας βάλουμε λοιπόν στην άκρη τα γραφειοκρατικά κι ας γίνουμε αποτελεσματικοί για να είμαστε ουσιαστικοί στο μέλλον.
πηγή
Η ΑΟΖ ως στρατηγικός πλούτος της Ελλάδας
Όταν παλεύεις καθημερινά με προβλήματα τακτικής, δεν αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχει λύση στρατηγική. Όταν λειτουργείς πάντα στα επείγοντα ή στην εντατική, ο χρόνος σου λείπει τόσο πολύ που δεν συνειδητοποιείς ότι τον χρειάζεσαι για να σκεφτείς διαφορετικά τη δράση σου. Διότι η δράση όταν δεν είναι προετοιμασμένη από την σκέψη όχι μόνο δεν έχει ουσία, αλλά το νόημά της είναι απλώς τυπικό. Δεν μπορεί να σκεφτεί πολλά γιατί σκέφτεται μόνο μετά τα τοπικά προβλήματα. Το πρόβλημα της ελληνικής ΑΟΖ, και το μοναδικό, είναι η εμβέλεια της. Γι’ αυτό το λόγο, τα περισσότερα άτομα δεν καταλαβαίνουν και τη σημασία της και βέβαια δεν βλέπουν ότι είναι το μέλλον την Ελλάδας. Ενώ επί της ουσίας η ελληνική ΑΟΖ υπάρχει ήδη και επηρεάζει τις σχέσεις της με τα άλλα κράτη και με τις συμμαχίες μας. Η Ελλάδα δεν είναι πια μια μικρή χώρα χωρίς προοπτικές που τρώει τα παιδιά της. Η Ελλάδα αποκτά σιγά σιγά μια στρατηγική οντότητα που αποτελείται από την υλοποίηση της επινόησης της θαλάσσιας υψηλής στρατηγικής μας. Δεν είναι μόνο ότι η Ελλάδα αλλάζει με την ΑΟΖ, αλλά ότι αποκτά μέλλον και αυτοί που δεν το βλέπουν ανήκουν ήδη στο παρελθόν. Τώρα πια οι επιφυλάξεις μοιάζουν με κουτσομπολιά που έχουν μερικοί για να μπορούν να πουν και κάτι για να πείσουν τον εαυτό τους ότι υπάρχουν. Σημασία έχει μόνο η ελληνική ΑΟΖ για τους Έλληνες του μέλλοντος που ζουν ήδη από τώρα, για τους φοιτητές που κάνουν ήδη εργασίες για τις διαπραγματεύσεις των οριοθετήσεων, για τα καράβια LNG, για τη θαλάσσια γεωλογία, για τους μαχητές που εδώ και χρόνια παλεύουν να πείσουν τους πάντες, για τους οραματιστές που βλέπουν ήδη τις προβλέψεις γιατί σκέφτονται συνεχώς και συνεχίζουν ακάθεκτοι έως το τέλος που θα δείξει σε όλους τους δικούς μας την αξία της ελληνικής ΑΟΖ. Γι’ αυτό τώρα, όσοι καταλαβαίνουν τα νοητικά σχήματα της στρατηγικής είναι προετοιμασμένοι για την τελική ευθεία της ανακήρυξης της ελληνικής ΑΟΖ. Άρα η διαφορά είναι απλώς θέμα χρόνου. Και η διαφορά κάνει τη διαφορά. Η ελληνική ΑΟΖ είναι το αποτέλεσμα μιας βαθιάς στρατηγικής σκέψης, γι’ αυτό και θα γίνει κατανοητή στους περισσότερους όταν και μόνο όταν τη δουν, διότι οι γέφυρες του χρόνου φαίνονται μόνο όταν έγιναν.
πηγή
Το θάρρος της ελληνικής ΑΟΖ
Όταν κάποιοι είναι άπιστοι μόνο τα γεγονότα μπορούν να τους αλλάξουν κι όταν κάποιοι κατηγορούν αυθαίρετα τους πάντες για τα πάντα, πάλι τα γεγονότα τους διαψεύδουν. Ποιος θυμάται πόσες κατηγορίες άκουσε ο Τάσσος Παπαδόπουλος όταν προωθούσε το θέμα της κυπριακής ΑΟΖ και των υδρογονανθράκων της Κύπρου; Σχεδόν κανένας εκτός από τους πολύ δικούς του, γιατί ξέρουν πόσο τον πλήγωναν. Η μεγάλη πλειοψηφία όμως βλέπει το αποτέλεσμα των πράξεών του και των αποφάσεών του όταν η προηγούμενη πλειοψηφία ήταν εναντίον του. Με το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ και της θέσπισής της, ζούμε ανάλογες καταστάσεις μόνο που έχουμε ξεχάσει τι έχει γίνει στην Κύπρο κι επαναλαμβάνουμε τα ίδια σχέδια. Ενώ η πραγματικότητα γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρη ακολουθώντας το ίδιο νοητικό σχήμα του Τάσσου Παπαδόπουλου. Έχουμε ενημερώσει όλες τις χώρες γύρω μας για το θέμα της θέσπισης, το ίδιο έγινε και με τις χώρες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης και τώρα τις ΗΠΑ. Σε αυτό το πλαίσιο δεν αρκούμαστε να λέμε ότι θα θεσπίσουμε την ελληνική ΑΟΖ και να κάνουμε τις απαραίτητες οριοθετήσεις, αλλά αναφερόμαστε ντόμπρα και σταράτα για τα ευρήματα και τις εκτιμήσεις των μεγεθών των κοιτασμάτων δίχως κανένα περιορισμό, δίχως καμιά φοβία γιατί δεν αδικούμε κανένα και δεν καταπατούμε κανένα ανθρώπινο δικαίωμα. Αδιαφορούμε παντελώς για το θέμα των γκρίζων ζωνών, διότι υπάρχουν μόνο μέσα σε γειτονικές φαντασιώσεις και συνεχίζουμε το έργο μας ακάθεκτα δίχως καμιά παύση έως την υλοποίηση του οράματος και την εκτέλεση της αποστολής. Με πρακτικό τρόπο αποδεικνύουμε ότι το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ δεν είναι για εσωτερική κατανάλωση και κάνουμε αναφορές όπου μπορούμε σε διεθνές επίπεδο για να γίνει γνωστό το θέμα, έτσι ώστε η υψηλή μας στρατηγική να αρχίζει να επηρεάζει τα υπάρχοντα δεδομένα και να βλέπουν πια θετικά την πατρίδα μας, διότι αναγνωρίζουν τώρα ότι έχει προοπτικές και αποτελεί πρόσφορο έδαφος για σημαντικές επενδύσεις στον τομέα των υδρογονανθράκων. Έτσι φαίνεται το έργο μας, όχι με λόγια αλλά με πράξεις.
πηγή
Από το αδιανόητο στο άναμμα της φλόγας
Η ΑΟΖ της Κύπρου αποδεικνύει άλλη μια φορά ότι κι ως μικρό κράτος μπορείς να έχεις υψηλή στρατηγική και να θέσεις το αδιανόητο ως στόχο ακόμα κι όταν όλοι οι άλλοι το αντιληφθούν και το θεωρήσουν ουτοπία. Οι περισσότεροι δεν πίστευαν ούτε στην αξία της ΑΟΖ της Κύπρου, ούτε ότι υπήρχαν υδρογονάνθρακες και ειδικά φυσικό αέριο. Κι όμως η επόμενη πραγματικότητα ήρθε ν’ αποστομώσει τους πολλούς και να δικαιώσει τις προσπάθειες μερικών ανθρώπων σαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο και τον Σόλωνα Κασσίνη. Τώρα που έγινε επίσημα η ανακοίνωση για το άναμμα της φλόγας, έχουν εξαφανιστεί όλοι όσοι είχαν αντιρρήσεις για αυτό το θέμα. Το ανάλογο βλέπουμε να γίνεται σιγά σιγά και στην Ελλάδα. Όσο πληθαίνουν τα επιστημονικά και τεχνικά αποτελέσματα για τους υδρογονάνθρακες στην Ελληνική ΑΟΖ, τόσο λιγότερο ακούγονται οι αντιδράσεις του ραγιαδισμού που είχαν πλήξει τον ελληνικό λαό για δεκαετίες. Οι σεισμικές έρευνες, οι γεωτρήσεις και τώρα οι δοκιμές παραγωγής είναι αδιαμφισβήτητα δεδομένα που γίνονται επιχειρήματα για τους μαχητές της κυπριακής και της ελληνικής ΑΟΖ. Σιγά σιγά τα πράγματα έρχονται στη θέση τους και βλέπουμε όλοι καλύτερα τη γενική εικόνα. Κατά συνέπεια δεν είναι καν ανάγκη να αντικρούουμε ιδέες του παρελθόντος που δεν μπορούν να προσαρμοστούν. Ο χρόνος τις εξουδετερώνει από μόνος του με τη συνέχεια του έργου και την απόδειξη. Τώρα λοιπόν είναι η σειρά του ανάμματος της φλόγας στην ΑΟΖ της Κύπρου, στο οικόπεδο 12, με την πλατφόρμα ENSCO 5006. Ας το χαρούμε κι αυτό αφού είναι ακόμα ένα βήμα πιο πέρα προς το μέλλον.
πηγή
* Ο Νίκος Λυγερός είναι Στρατηγικός Σύμβουλος και καθηγητής γεωστρατηγικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου