Αρπάζω ότι δεν μου ανήκει.
Ο τίτλος του παρόντος άρθρου είναι παράφραση από το έργο του Max Weber που αναφέρεται στην μανία των υπηρετούντων σε κάθε επάγγελμα για να αρπάξουν από το Έθνος και τους άλλους ότι μπορούν. Δηλαδή, ο Weber, αναφέρεται σε όλους εμάς. Θα μπορούσαμε και να επεκτείνουμε ώστε να συμπεριλάβουμε και τις μεγάλες χώρες που ληστεύουν τον πλούτο μικρότερων χωρών (γεωπολιτική ονομάζεται αυτό το είδος κλοπής!) Ο κατάλογος θα μπορούσε εύκολα να συμπεριλάβει και τον ενοχλητικό δικαιωματισμό που ακμάζει σήμερα και όπου μια ομάδα επιδιώκει να αρπάξει από τους άλλους ότι μπορεί. Ακολούθως, επισημοποιεί την αρπαγή με νόμους που ψηφίζουν οι ‘φιλελεύθεροι’ και ‘σύγχρονοι’ βουλευτές μετατρέποντας έτσι την πλεονεξία σε νόμιμο δικαίωμα του πλεονέκτη.
Εὐκοσμία vs Αταξία.
Στην Αρχαία Σπάρτη η εὐκοσμία, που τώρα ξεχάστηκε, κατεύθυνε τις πράξεις των πολιτών. Μια επίσκεψη στη τουριστική Πλάκα με θέα το ιερό Παρθενώνα αποτελεί δοξασία της εκμετάλλευσης, της αρπαγής και της αταξίας: πεζοδρόμια μετατράπηκαν σε χώρους στάθμευσης, βρομιάς και απόθεσης σκουπιδιών, κακοφωνία και θόρυβος τα βράδια, τραπεζάκια σε δημόσιους χώρους από businessmen του κέρδους και ανοργανωσιά για χάρη της φιλαργυρίας που δημιουργεί η ‘βαριά βιομηχανία’ του τουρισμού. Όσο για την καταστροφή της Σαντορίνης…Θεός φυλάξει!
Εὐκοσμία στην ένδοξη Σπάρτη σήμαινε πνεύμα καθήκοντος του πολίτη προς την πόλη και την πατρίδα.
Εὐκοσμία σήμαινε αφοσίωση προς το πνεύμα του νόμου για χάρη της πατρίδας.
Η εὐκοσμία τώρα έπεσε θύμα της αταξίας.
Ο άκρατος και αμετροφάγος τουρισμός φέρνει τεράστια έσοδα στις εκάστοτε κυβερνήσεις που τις επιτρέπει να δίνουν παροχές πριν από τις εκλογές και να καυχιόνται για τα ‘πλεονάσματα’ και το ΑΕΠ. Έτσι, δεν δείχνουν καμιά διάθεση να τιθασεύσουν την αδηφάγο αυτή ‘βαριά βιομηχανία’ της πλεονεξίας που κατέστρεψε ελληνικά νησιά, περιουσίες, σπίτια, οικογένειες, γειτονιές. Μετέτρεψε επίσης, θρησκευτικούς χώρους σε κέντρα-εντευκτήρια, έφερε τον Παρθενώνα στην ανυποληψία του προσοδοφόρου ‘προϊόντος’ και έσπρωξε την πραγματική οικονομία σε εκφυλισμό (δέστε την κατάντια της τεχνολογίας, βιομηχανίας και γεωργίας και τα χάλια της παιδείας.) Δύσκολο να βρει ο αναγνώστης μια μόνο σοβαρή χώρα που να στηρίζει την οικονομία στην παρασιτική δραστηριότητα του χαμηλού τουρισμού που τώρα κρατά την χώρα μέσα στην λάσπη. Τούτων δεχθέντων: ναι στον ποιοτικό και με μέτρο τουρισμό. Κατά την επανάσταση του 1821 η αίγλη του Παρθενώνα έφερε στην Ελλάδα μερικές από τις ευγενέστατες ευρωπαϊκές μορφές: Byron, Trelawny, Santarosa, Johann Jakob Meyer, κοκ. Στην Αρχαιότητα και κατά την Ρωμαϊκή περίοδο ερχόντουσαν στην Ελλάδα τα λαμπρότερα μυαλά, π.χ. Τρεις Ιεράρχες, για να μορφωθούν. Τώρα, με τους ξένους τουριστικούς πράκτορες και της άμετρης πλεονεξίας των τοπικών businessmen και της καταχρεωμένης κυβέρνησης ο Παρθενώνας προσελκύει τουρίστες που φορούν σάνταλα, πίνουν φθηνή μπύρα, ακούνε στην διαπασών μουσική υποκουλτούρας και τρώνε βιομηχανοποιημένο μουσακά. Το εξευτελιστικό: «Greece—famous for its moussaka!» Δηλαδή, «Ελλάδα, φημισμένη για τον μουσακά της» αλλά όχι για τον Πλάτωνα, τον Λεωνίδα, τον Παυσανία και τον Ξενοφώντα έφερε το Έθνος στον πυθμένα. Η ‘βαριά βιομηχανία’ του τουρισμού έστειλε στην ξενιτιά λαμπερά μορφωμένα Ελληνόπουλα που επιζητούν αξιοπρεπή εργασία και αρνούνται να καθαρίζουν τουαλέτες τουριστών και να πλένουν πετσέτες και σεντόνια. Για να επιβιώσει σήμερα μια οικογένεια στην Αθήνα (και τι είδος επιβίωσης!) χρειάζεται €1.049 ενώ τα εισοδήματα της φθάνουν τα €1.017 (τελευταία μελέτη Deutsche Bank.) Τα μεγάλα εισοδήματα από τον τουρισμό πηγαίνουν στους πολύ ολίγους: α.) κυρίως στους ξένους τουριστικούς πράκτορες που παίρνουν την μερίδα του λέοντος, β.) στο κράτος που απολαμβάνει τους φόρους ενώ καταστρέφει και κρατά πίσω την πραγματική οικονομία και βυθίζει τους νέος στην απελπισία, γ.) στους τοπικούς businessmen που δουλεύουν και αποταμιεύουν το καλοκαίρι και ξεχειμωνιάζουν πλουσιοπάροχα—ζητώντας μάλιστα και κρατικές επιδοτήσεις σε δύσκολες στιγμές της ‘βαριάς βιομηχανίας.’
Το απύθμενο πηγάδι της απληστίας.
Μας λέγει ο ψυχολόγος-φιλόσοφος Erich Fromm πως: “Η απληστία είναι απύθμενο πηγάδι που το άτομο προσπαθεί να εξαντλήσει, σε μια ατελείωτη προσπάθεια ικανοποίησης των προσωπικών του επιθυμιών, χωρίς ποτέ να ικανοποιείται.” Καθημερινά πνιγόμαστε στα ‘θέλω-θέλω-θέλω’ (π.χ. θέλω τον Παρθενώνα τουριστικό προϊόν) αδιαφορώντας πως η ικανοποίηση του δικού μας ‘θέλω’ είναι εις βάρος των αδελφών μας και της λαμπρής ιστορίας μας. Πλημυρίσαμε από πολιτικούς αλλά πάσχομε από έλλειψη επαρκούς αριθμού εξευγενισμένων πολιτών. Βρίθουμε από πολιτικούς επιστήμονες, αναλυτές, ψυχολόγους, καθηγητές, κοινωνιολόγους, και πτυχιούχους των gender studies (νέα ‘επιστήμη’ που ‘μελετά’ τα καμιά εξηνταριά ‘φύλα’ (sic), ενώ ψάχνουμε μάταια για να βρούμε μια κρίσιμη μάζα πολιτών που να συμπεριφέρεται με εὐκοσμία.
Σκυλιά, παιδιά, κτλ.
Γέμισαν οι πόλεις μας από υπό-συνοδεία σκύλους σε λουριά (σημείωση : όλη μου την ζωή είχα σκύλους όχι όμως σε διαμέρισμα—κολαστήριο για τους σκύλους.) Γεμίσαμε και από καημένα και κακότυχα αδέσποτα σκυλιά που κάποιοι εγωκεντρικοί τα εγκαταλείπουν στο έλεος του Θεού και της κοινωνίας πετώντας τα έξω από το διαμέρισμα. Παιδιά όμως δεν κάνουμε για να έχει μέλλον το Έθνος μας. Αυτοί που αδικαιολόγητα δεν κάνουν παιδιά δύσκολα παραδέχονται πως ο κύριος και πραγματικός λόγος είναι η δική τους καλοπέραση και το εφήμερο κουλτουριάρικο, ‘σύγχρονο’ και ‘προοδευτικό’ πνεύμα που τους διακατέχει. Έτσι, με την ατεκνία ζούνε το όνειρο της επίγειας ζωής τους: διασκεδάζουν άνετα χωρίς το ‘βάσανο’ του μεγαλώματος παιδιών, της ανατροφής τους και τις δυσκολίες και περιορισμούς που αναπόφευκτα δημιουργεί η τεκνογονία. Έτσι, αδυνατούν να φθάσουν στο επίπεδο του ώριμου εύκοσμου πολίτη. Εν τω μεταξύ, ο αριθμός σπερματοζωαρίων μειώνεται επικίνδυνα και ίσως ανεπανόρθωτα μια και τώρα το κινητό τηλέφωνο αντικατέστησε τις προσωπικές στιγμές των ζευγαριών. Συχνά ρωτώ ‘προοδευτικούς’ (αλλά φοβιτσιάρηδες) υποστηρικτές της ατεκνίας να μου πουν ποιου τα παιδιά θα υπηρετήσουν στις ένοπλες δυνάμεις, ώστε αυτοί να κοιμούνται ήσυχοι. Σε μια πρόσφατη διάλεξη μου νεαρή και ευγενική μητέρα τριών παιδιών εξήγησε την ατεκνία με όρους οικονομικού ρίσκου. Της ανάφερα πως σε χρόνους παλαιούς και αισιόδοξους το μεγαλύτερο ρίσκο ήταν να πεθάνει η μάνα στην γέννα. Αυτό όμως δεν σταμάτησε την δημιουργία της πυρηνικής-κανονικής-ευλαβούς-ορθόδοξης οικογένειας.
Μανία με το ΕΓΩ.
Σε πρωτεύουσα της Βόρειας Ευρώπης τα μισά περίπου καινούργια διαμερίσματα είναι κτισμένα για κατοίκιση ενός μόνο ατόμου ώστε αυτό να ζει μόνο του, να μη μοιράζεται με κανένα ούτε ένα γέλιο, να μην επικοινωνεί ή να λέγει τον πόνο του/της στον/την σύζυγο του αλλά και χωρίς την χαρά της οικογένειας. Έτσι μετριέται σήμερα η ‘ευτυχία’ σε κάποιες ‘ανεπτυγμένες χώρες-ινδάλματα’ όπου οι αυτοκτονίες σπάζουν τα ρεκόρ ένα μετά το άλλο!
Μίζες και κλοπές.
Πάμε τώρα στην Κρήτη και την παράνομη επιδότηση των ιδιοκτητών προβάτων που δεν ξένισε εφόσον η πλεονεξία ( παίρνω ότι δεν μου ανήκει) έχει καταντήσει ανιαρή ρουτίνα που έπαψε να εντυπωσιάζει. Το σκάνδαλο (ΟΠΕΚΕΠΕ) είναι ενδεικτικό της εκμετάλλευσης του δημοσίου και του εθνικού υπέρ του προσωπικού συμφέροντος και της φιλοχρηματίας. Αγρότες οικειοποιούνταν δημόσιες εκτάσεις γης μέσω εικονικών μισθώσεων για να παίρνουν χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή, έκλεβαν κοινοτικούς πόρους και αδικούσαν όσους τους δικαιούνταν. Ναι! καλά έχετε μαντέψει πως στην όλη υπόθεση εμπλέκονταν και κρατικοί αξιωματούχοι—εξάλλου, δεν λείπει ο Μάρτης από την Σαρακοστή! Όμως, η πιο κραυγαλέα περίπτωση προσωπικού οφέλους με θύμα την πατρίδα ήταν η προ ετών φυλάκιση στην Ελλάδα δύο πρώην υπουργών (ο ένας εκ Κύπρου) για χρηματισμό μέσω των εξοπλιστικών προγραμμάτων ενώ οι ναύτες των υποβρυχίων που υπηρετούσαν νύκτα κάτω από το νερό της θάλασσας αμειβόντουσαν με το πενιχρό ποσό-πείνας των €800 τον μήνα. Φυλακίστηκε και δικηγόρος πρώην σύμβουλος της κυβέρνησης (Reuters, 11 Φεβρουαρίου 2015)—ναι, καλά μαντέψατε πως ο Μάρτης δεν λείπει από την Σαρακοστή!
Όλα με την βούληση του λαού.
Τελικά που θα καταλήξουμε σαν έθνος εφόσον το προσωπικό μας συμφέρον και η πλεονεξία καθώς και η αδιαφορία μας για το σύνολο, το κράτος και το έθνος είναι ενδημική; Σίγουρα δεν μπορούμε να τα ρίξουμε όλα στους γενικά αποστέργεις, πολιτικούς μια και αυτοί είναι κομμάτι από εμάς—εμείς τους ψηφίζουμε και μας μοιάζουν. Ο Πλάτωνας μας προειδοποίησε πως το δημοκρατικό πολίτευμα βγάζει ανίσχυρες και περιορισμένων δυνατοτήτων ηγεσίες και ενθαρρύνει την πλεονεξία και την διαφθορά τόσο των ψηφοφόρων όσων και των κρατούντων. Δημιουργεί δε, κυβερνήσεις προπαγάνδας και ψεύδους. Ο φιλόσοφος Ζαν-Ζακ Ρουσσώ ξεχωρίζει μεταξύ δύο εννοιών πολιτικής φιλοσοφίας: «θέλησης του λαού» vs «γενική θέληση»: 1.) Η θέληση του λαού είναι το σύνολο των ατομικών επιθυμιών του ψηφοφόρου—δηλαδή, του προσωπικού του συμφέροντος που του καθορίζει και ποιους ψηφίζει για να ωφεληθεί ο ίδιος. 2.) Η γενική βούληση αντιπροσωπεύει τον ψήφο μας με γνώμονα την πατρίδα και το Έθνος, ψηφίζουμε για το συλλογικό συμφέρον—δύσκολο πράγμα;
Βρισκόμαστε σε ανυποληψία και χωρίς ήπια ισχύ.
Εάν θέλουμε να μας λαμβάνουν υπόψη οι Γερμανοί (και οι μεγάλοι της ΕΕ) που μας ελέγχουν οικονομικά και άλλως πως, οι Αμερικάνοι που ελέγχουν την εξωτερική και αμυντική μας πολιτική καθώς και την αναπνοή μας, οι Εγγλέζοι που καραδοκούν για να μας κάνουν την επόμενη ζημιά και όσοι μας θέλουν υπηρέτες των Ευρωπαίων holiday-makers, μόνο με την δημιουργία ήπιας ισχύος θα μπορέσουμε να πετύχουμε κάτι. Η μανία του προσωπικού συμφέροντος ψηφοφόρων και κυβερνόντων μόνο απογοήτευση και συμφορά μπορεί να μας επισωρεύσει—το βλέπουμε τώρα ζωντανά μπροστά μας με αδυσώπητα στοιχεία. Η Ενάρετη Δημοκρατία της δικαιοσύνης και της αφοσίωσης στο κοινό καλό, για την οποία μίλησε ο Αριστοτέλης, θα μπορούσε να μας δώσει ελπίδα. Τελικά, όλα ίσως κριθούν από την δική μας ηθική στάθμη και την δική μας ψήφο. Για τώρα, επειγόντως ας καταψηφίσουμε όσους προάγουν το απειλητικό για το έθνος συμφεροντολογικό ξεπούλημα της ελληνικής γης σε ξένους που ψεύτικα διαφημίζουν ως ‘ξένες επενδύσεις’ και ‘ανάπτυξη’. Εάν συνεχίσουμε έτσι θα φθάσουμε σε σημείο όπου η ελληνική γη (ιδιαίτερα η παραθαλάσσια) δεν θα ανήκει πλέον στους Έλληνες και που θα μας θυμίζει ήττα σε πόλεμο. Ας ψηφίσουμε αυτούς που θα καταργήσουν τους σχετικούς νόμους που προάγουν την αλλοτρίωση της ελληνικής γης από τους Έλληνες για χάρη του προσωπικού συμφέροντος και των εισοδημάτων του πλεονέκτη. Παρακαλώ τον αναγνώστη να μην μου υποβάλει την ερώτηση «ποιους από την συμπολίτευση-αντιπολίτευση να ψηφίσουμε γιατί συμπεριφέροντα με εὐκοσμία και προάγουν την Ενάρετη Δημοκρατία;»
Θαρσείν χρη
Συνεχίζω να ελπίζω γνωρίζοντας πως κάποτε το Έθνος μας έβγαλε πρότυπα όπως τους εύπορους πατριώτες Μαντώ Μαυρογένους, την λαμπρή οικογένεια των Υψηλάντηδων, τον Καποδίστρια, και τόσους άλλους που έδωσαν όλα στο Έθνος και πέθαναν όλοι τους πένητες και ενδεείς. Με τις ευχές και την ευλογία τους ίσως καταφέρουμε να αναστρέψουμε την αδιέξοδο πορεία μας προς την συμφορά και εξαλείψουμε την ντροπή που προκαλούμε στην ένδοξη Μάνα Ελλάδα με την σημερινή αναξιοπρεπή συμπεριφορά μας.
*Συγγραφέας του βιβλίου Leadership Triumphs & Failures (στο AMAZON.COM)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου