Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης
Μετά τις απανωτές αποκαλύψεις για τα Τέμπη που οδήγησαν στην ιστορική διαδήλωση διαμαρτυρίας, η άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης έγινε παρουσιάζοντας ένα νέο αφήγημα. Ο πρωθυπουργός είπε ότι «εξαπατήθηκε» όταν αποκαλούσε θεωρίες συνομωσίας τα περί παράνομων χημικών στην εμπορική αμαξοστοιχία. «Έτσι του είπαν – έτσι είπε».
Ποιοι του τα είπαν; H Hellenic Train και ο ΟΣΕ, δηλαδή εκείνοι που εξαρχής έπρεπε να είναι υπόλογοι. Άρα ο Μητσοτάκης εξαρχής όχι μόνο υιοθέτησε την υπερασπιστική γραμμή των ελεγχόμενων, αλλά δεν σήκωνε και μύγα στο σπαθί του. Πριν καν προχωρήσει η έρευνα, έγινε εκείνος… ανακριτής, πραγματογνώμονας, δικαστής και ό,τι άλλο θέλετε.
Στην προσπάθεια να σώσει τον εαυτό του, ο πρωθυπουργός προτείνει αποδιοπομπαίους τράγους. Άδειασε τον Καραμανλή, άδειασε τον Τριαντόπουλο, στοχοποίησε τους αρμόδιους της πυροσβεστικής. Η πανωλεθρία που υπέστη το Μαξίμου λόγω των αδιάσειστων στοιχείων που προκύπτουν, ανάγκασαν τον Μητσοτάκη να υποχωρήσει από το «δεν υπήρχε παράνομο φορτίο» στο «δεν ήξερα τι υπάρχει» και «δεν ήξερα τι χειρισμούς έκαναν στο πεδίο». Ό,τι και αν έγινε όμως, είναι σίγουρος ότι «ήταν για καλό». Έτσι δήλωσε.
Παρατηρώντας προσεκτικά τις πανικόβλητες κινήσεις των κυβερνώντων, διακρίνεται μια νέα τακτική. Να σαλαμοποιηθεί το έγκλημα των Τεμπών και να δοθεί βάρος μόνο στην έκρηξη και τους θανάτους που προήλθαν από αυτή. Να «ξεπλυθεί» το πριν και (όσο καταφέρουν και) το μετά της έκρηξης. Αφού έτσι κι αλλιώς το πόρισμα της ΝΔ υποστήριζε ότι η σύγκρουση των τραίνων οφειλόταν αποκλειστικά στο λάθος του σταθμάρχη και των μηχανοδηγών, επιδιώκουν να δείξουν ότι μέχρι τη σύγκρουση είναι «καθαροί».
Βλέπουμε ακόμα και φιλοκυβερνητικά μέσα να «παίζουν» συνεχώς το ζήτημα της έκρηξης, σαν να είναι ένα αυθύπαρκτο γεγονός. Σαν να μην υπάρχει μια αλυσιδωτή συνάφεια πραγμάτων που έγιναν ή που δεν έγιναν, με τελική κατάληξη να θρηνήσουμε 57 νεκρούς. Αφού δεν μπορούν να το κρύψουν πια, το ποντάρουν σαν plan b διαφυγής.
Σύγκρουση – έκρηξη – συγκάλυψη
Ναι η έκρηξη σκότωσε δεκάδες ανθρώπους που ήταν ζωντανοί μετά τη σύγκρουση (το πόρισμα Κοκοτσάκη υπολογίζει 27 θύματα). Αλλά πριν την έκρηξη υπήρχε η σύγκρουση, που αν δεν γινόταν, δεν θα γινόταν και η έκρηξη. Και πριν τη σύγκρουση έχει προηγηθεί μια αλληλουχία εγκλημάτων που την προκάλεσαν:
Tα βαγόνια – φέρετρα της Hellenic Train. Η μη ύπαρξη τηλεδιοίκησης. Ο ανεκπαίδευτος σταθμάρχης που μπήκε στη θέση με ρουσφέτι. Η υποστελέχωση του ΟΣΕ. Η μη υλοποίηση της σύμβασης 717. Η αδιαφορία των εταιρειών του σιδηροδρόμου για τα εξώδικα των σιδηροδρομικών. Η καταστροφή του δικτύου από συμμορίες του χαλκού που φέρεται να είχαν και συνεργούς από «μέσα». Τα σκοτεινά συμφέροντα, οι μίζες και οι σπατάλες πόρων που κρατούσαν το δίκτυο σε άθλια κατάσταση. Οι πλάτες που έκανε ο Καραμανλής σε όλα τα παραπάνω, «διασφαλίζοντας την ασφάλεια» των επιβατών. Αλλά και οι ευθύνες των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Τίποτα δεν θα είχε προκαλέσει την απανθράκωση τόσων ανθρώπων, αν δεν είχαν προηγηθεί πρώτα όλα αυτά. Επομένως μιλάμε για τρία ιδιότυπα εγκλήματα που συνδέονται άρρηκτα. Πρώτον, τo έγκλημα της κακοδιαχείρισης του σιδηροδρόμου που είχε ως επίλογο τη σύγκρουση. Δεύτερον, το έγκλημα της μεταφοράς παράνομων χημικών που προκάλεσαν την έκρηξη. Και τρίτον, το έγκλημα της συγκάλυψης που επιτεύχθηκε με το μπάζωμα των στοιχείων.
Δεν αποκλείεται να προκύψουν στοιχεία και για άλλα εγκλήματα (περίεργοι θάνατοι – περίεργες εξαφανίσεις) που όμως αποτελούν παρακλάδια αυτού του βασικού κορμού: Σύγκρουση – έκρηξη – συγκάλυψη. Είναι παγίδα του συστήματος λοιπόν να επικεντρώνεται ο δημόσιος διάλογος σε μόνο μια σκηνή του εγκλήματος, και όχι στην ολότητά του.
Το γεγονός ότι κάηκαν άνθρωποι που γλίτωσαν από τη σύγκρουση, ήταν εκείνο που εκτόξευσε την οργή του λαού. Λειτούργησε ο συναισθηματισμός και δικαίως. Ναι αλλά σχεδόν άλλοι τόσοι ΔΕΝ γλίτωσαν από τη σύγκρουση. Μια «χρυσή» τακτική για να υποβιβαστεί ένα πολιτικό έγκλημα, είναι το παρουσιαστεί ένα πιο σοκαριστικό έγκλημα, ώστε να υποτιμηθεί το πρώτο.
Θέλουν δηλαδή να μας οδηγήσουν σε μια αδιανόητη δουλική σκέψη: «Εντάξει, έγινε ότι έγινε και ήρθε η σύγκρουση, αλλά να πεθάνουν και ζωντανά παιδιά;» Αν είναι δυνατόν να πάμε σε μια τέτοια λογική «εκπτώσεων»! Ας τα ξεχάσουν αυτά. Θα ασκούμε κριτική με ένα – ένα τα εγκλήματα, δίνοντάς τους ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ σημασία. Σύγκρουση – έκρηξη – συγκάλυψη. Το ένα ως αναπόσπαστη συνέχεια του άλλου.
Σε λίγο θα φτάσουν μερικοί να μας πουν ότι έχουν περισσότερη βαρύτητα οι θάνατοι της έκρηξης απ’ ότι της σύγκρουσης! Όχι, έχουν ΤΗΝ ΙΔΙΑ βαρύτητα, την ίδια φρίκη, την ίδια αδικία, την ίδια απαίτηση για δικαίωση.
Μήπως και το παράνομο φορτίο δεν ενέχει πολιτικές ευθύνες; Θεωρούν ότι αν τα ρίξουν σε έναν λαθρέμπορο καυσίμων ή στον ΟΣΕ ή τη Hellenic Train, τελειώνει η ευθύνη τους; Φυσικά όχι. Οι χαροκαμένες οικογένειες και ο λαός, θέλουν να ξετυλιχτεί ολόκληρο το κουβάρι του και όχι μόνο μερικά ξέφτια του.
Στην αναδίπλωση που έκανε η κυβέρνηση, προτάσσει την ατάκα ότι εμπιστεύεται τη δικαιοσύνη για να λάμψει η αλήθεια. «Περιέργως» είναι η μόνη που την εμπιστεύεται τυφλά, αφού σε όλες τις δημοσκοπήσεις ο λαός έχει αποσύρει σε μεγάλο βαθμό την εμπιστοσύνη του. Και για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, όλα τα άλματα της έρευνας για τα Τέμπη ως τώρα, έγιναν με την προσπάθεια των συγγενών και τη στήριξη των πολιτών.
Γι’ αυτό και έχει μεγάλη σημασία να μην χαθεί η συγκέντρωση του λαού μέσα στα πολιτικά τεχνάσματα. Θέλουμε απαντήσεις για τη σύγκρουση, απαντήσεις για την έκρηξη, απαντήσεις για το μπάζωμα. Τίποτε λιγότερο. Τίποτε ασύνδετο. Τίποτε μεμονωμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου