Ένας εγκεφαλικά νεκρός είναι νομικά νεκρός, αλλά το αν μπορεί να είναι βιολογικά ζωντανός είναι ακόμα υπό συζήτηση.
Από την Marina Zhang
02 Ιουνίου 2024
Ενημέρωση: 04 Ιουνίου 2024
Ήταν το 1989 και ήταν ακόμα ειδικευόμενη αναισθησιολόγος, θυμάται η Δρ Heidi Klessig στο βιβλίο της, "The Brain Death Fallacy".
Μια μέρα, ο θεράπων αναισθησιολόγος της είπε να προετοιμάσει έναν εγκεφαλικά νεκρό δωρητή οργάνων για χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης οργάνων.
Κατά την εξέταση του ασθενούς, η Δρ Klessig εξεπλάγη όταν διαπίστωσε ότι ο άνδρας έμοιαζε ακριβώς όπως κάθε άλλος σοβαρά άρρωστος, ζωντανός ασθενής και, στην πραγματικότητα, καλύτερα από τους περισσότερους.
«Ήταν ζεστός, η καρδιά του χτυπούσε και οι οθόνες του έδειχναν σταθερά ζωτικά σημεία», έγραψε η Δρ Klessig. «Παρ' όλα αυτά, στην εξέταση δίπλα στο κρεββάτι, έλεγξε όλα τα κουτιά για εγκεφαλικό θάνατο και ο νευρολόγος τον δήλωσε "νεκρό"».
Ο επιβλέπων αναισθησιολόγος της Δρ Klessig τη ρώτησε τι αναισθησία επρόκειτο να δώσει στη δότρια για την επέμβαση.
Η απάντησή της ήταν ένας παραλυτικός παράγοντας, ώστε ο δότης να μην κινείται κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, καθώς και λίγη φαιντανύλη για να αμβλύνει τις αντιδράσεις του σώματος στον πόνο.
Ο αναισθησιολόγος την κοίταξε και ρώτησε:
«Λοιπόν, θα δώσεις κάτι για να μπλοκάρεις τη συνείδηση;»
Η Δρ Heidi Klessig στη δεκαετία του 1990. (Ευγενική προσφορά της Δρ Heidi Klessig)
Η Δρ Klessig έμεινε έκπληκτη. Οι αναστολείς συνείδησης χορηγούνται στους ασθενείς για να διασφαλιστεί ότι δεν είναι ξύπνιοι και ενήμεροι κατά τη διάρκεια μιας επέμβασης.
Η εκπαίδευσή της της έλεγε ότι οι εγκεφαλικά νεκροί ασθενείς δεν πρέπει να έχουν τις αισθήσεις τους. Εκτός από το ότι είχαν ένα βιολογικά ενεργό σώμα, το μυαλό τους είχε φύγει.
«Τον κοίταξα και είπα: "Γιατί να το κάνω αυτό; Δεν είναι νεκρός;"».
Ο θεράπων αναισθησιολόγος την κοίταξε, ρωτώντας: «Γιατί δεν του δίνεις κάτι για να μπλοκάρει τις αισθήσεις του – για παν ενδεχόμενο».
«Έχω ένα σφίξιμο στο στομάχι μου κάθε φορά που θυμάμαι το πρόσωπό του», δήλωσε η Δρ Klessig στους The Epoch Times. «Τον θυμάμαι να με κοιτάζει πάνω από τη μάσκα του... Φαινόταν πολύ συγκεχυμένο.
«Έκανα ό,τι μου είπαν και είμαι πολύ ευγνώμων [που το έκανα]».
Είναι εγκεφαλικά νεκρός, νεκρός; Μόλις ένα άτομο είναι εγκεφαλικά νεκρό, γίνεται νομικά νεκρό, αλλά το σώμα του είναι τεχνικά ακόμα ζωντανό.
Ο ορισμός του εγκεφαλικού θανάτου, επίσης γνωστός ως θάνατος με νευρολογικά κριτήρια, είναι όταν ένα άτομο πέφτει σε μόνιμο κώμα, χάνει τα αντανακλαστικά και τη συνείδηση του εγκεφαλικού στελέχους και δεν μπορεί να αναπνεύσει χωρίς ερέθισμα ή υποστήριξη.
Ωστόσο, η καρδιά ενός ατόμου μπορεί να χτυπάει, τα όργανά του να λειτουργούν και αυτός ή αυτή μπορεί να καταπολεμήσει τη μόλυνση, να αναπτυχθεί, ακόμη και να ολοκληρώσει μία κύηση.
Αν και μπορεί να μην παρουσιάζουν σημάδια συνείδησης, ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου μπορεί να εξακολουθούν να λειτουργούν. Περίπου το 50% των ασθενών με εγκεφαλικό θάνατο διατηρούν δραστηριότητα στον υποθάλαμο τους, ο οποίος συντονίζει το ενδοκρινικό σύστημα του σώματος και ρυθμίζει τη θερμοκρασία του σώματος.
Ωστόσο, όλα αυτά σταματούν αν βγουν από την υποστήριξη ζωής.
Για το λόγο αυτό, οι γιατροί αμφισβητούν έντονα εάν ο εγκεφαλικός θάνατος είναι συνώνυμος με το θάνατο.
Ο Δρ James Bernat, νευρολόγος και ομότιμος καθηγητής στην Ιατρική Σχολή Dartmouth Geisel, δήλωσε στους The Epoch Times ότι οι άνθρωποι που είναι εγκεφαλικά νεκροί είναι νεκροί επειδή το σώμα τους «δεν λειτουργεί πλέον ως οργανισμός στο σύνολό του».
Χωρίς την τεχνολογία για την ανάπτυξη αυτών των μηχανημάτων υποστήριξης της ζωής, αυτοί οι άνθρωποι θα ήταν νεκροί, είπε.
Ο ακτινολόγος Δρ Joseph Eble και ο ακαδημαϊκός αιματοπαθολόγος Δρ Doyen Nguyen, από την άλλη πλευρά, έγραψαν σε ένα άρθρο ότι οι μηχανές μπορούν μόνο να διατηρήσουν τη ζωή, όχι να την παράγουν - όπως ένας νεκρός άνθρωπος δεν μπορεί να αναπνεύσει ενώ βρίσκεται σε αναπνευστήρα.
Ένα άλλο θέμα σχετικά με τον εγκεφαλικό θάνατο είναι αν ένας ασθενής μπορεί ακόμα να αισθανθεί.
Μεταξύ των Ευρωπαίων αναισθησιολόγων, υπάρχει μια συνεχιζόμενη συζήτηση σχετικά με το αν οι εγκεφαλικά νεκροί δωρητές οργάνων θα πρέπει να λαμβάνουν αναστολείς συνείδησης κατά την προμήθεια οργάνων.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να το κάνουν σε περίπτωση που οι ασθενείς αισθάνονται πόνο. Άλλοι διαφωνούν.
Παραδόξως, η θέση των αναισθησιολόγων «δεν βασίζεται στον ισχυρισμό ότι οι ασθενείς ήταν ανίκανοι να βιώσουν πόνο», αλλά, αντίθετα, από ανησυχία ότι το κοινό μπορεί να έχει αμφιβολίες σχετικά με τη διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου, έγραψαν οι βιοηθικοί Δρ Robert Truog και Franklin Miller (ο οποίος έχει διδακτορικό στη φιλοσοφία) στο βιβλίο τους, «Θάνατος, θάνατος και μεταμόσχευση οργάνων».
Ο Δρ Ronald Dworkin, ερευνητής και αναισθησιολόγος, έγραψε σε ένα άρθρο σχετικά με την προμήθεια οργάνων ότι επέλεξε να δώσει αναστολείς συνείδησης επειδή σκέφτηκε ότι ο ασθενής του «μπορεί να είναι ακόμα λίγο ζωντανός», [sic] ό, τι σημαίνει αυτό», είπε.
Ο κ. Miller, ο οποίος είναι επίσης καθηγητής ιατρικής δεοντολογίας στην ιατρική στο Weill Cornell Medical College, δήλωσε ότι η ετικέτα του εγκεφαλικού θανάτου είναι παραπλανητική.
Ο ίδιος και ο Δρ Truog, καθηγητής αναισθησιολογίας και ομότιμος διευθυντής του Κέντρου Βιοηθικής της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, είναι της άποψης ότι οι εγκεφαλικά νεκροί άνθρωποι είναι ζωντανοί, αλλά πιθανότατα δεν θα ανακτήσουν τις αισθήσεις τους και δεν θα ανακάμψουν.
Κάποιοι λένε ότι οι εγκεφαλικά νεκροί ασθενείς μπορεί πραγματικά να αναρρώσουν, όπως στη διάσημη περίπτωση της Jahi McMath, ενός 13χρονου κοριτσιού που κηρύχθηκε εγκεφαλικά νεκρό στις 12 Δεκεμβρίου 2013.
Η μητέρα της αντιτάχθηκε στη διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου και κράτησε την Jahi σε μηχανική υποστήριξη για τεσσεράμισι χρόνια.
Αν και η Jahi δεν μπορούσε να μιλήσει και ποτέ δεν ανέκτησε πλήρως τις αισθήσεις της, δύο νευρολόγοι κατέθεσαν ότι τις τελευταίες ημέρες της, ήταν σε «ελάχιστα συνειδητή κατάσταση».
Η Jahi αντιδρούσε στις οδηγίες, κατέθεσαν νοσοκόμες και γιατροί. Αργότερα, ένα ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG) ανίχνευσε σήματα εγκεφαλικών κυμάτων.
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα της Jahi McMath, η οποία κηρύχθηκε εγκεφαλικά νεκρή, δεν θα έπρεπε να έχει δείξει καμμία δραστηριότητα. (Εικονογράφηση από The Epoch Times)
Ένα εγκεφαλικά νεκρό άτομο δεν πρέπει να έχει καμμία απολύτως δραστηριότητα ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
«Η Jahi McMath είναι το εξαιρετικό παράδειγμα κάποιου που διαγνώστηκε σωστά ως εγκεφαλικά νεκρός και στη συνέχεια τεκμηριώθηκε ότι έχει ανακτήσει τη λειτουργία του εγκεφάλου», δήλωσε η Δρ Klessig.
Το κορίτσι διαγνώστηκε αναμφισβήτητα εγκεφαλικά νεκρό σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές της εποχής της και διαγνώστηκε ως τέτοιο σύμφωνα με τις νέες κατευθυντήριες γραμμές, πρόσθεσε.
Πώς αξιολογείται ο εγκεφαλικός θάνατος;
Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες κατευθυντήριες γραμμές αξιολόγησης του εγκεφαλικού θανάτου, που δημοσιεύθηκαν από την Αμερικανική Ακαδημία Νευρολογίας (AAN) το 2023, ο εγκεφαλικός θάνατος προσδιορίζεται μέσω αξιολόγησης δίπλα στο κρεββάτι.
Πριν από τη διεξαγωγή της αξιολόγησης του εγκεφαλικού θανάτου, πρέπει να γίνει νευροαπεικόνιση για να διασφαλιστεί ότι υπάρχει βλάβη στον εγκέφαλο.
"Εάν δείτε μια κανονική σάρωση CAT ή μια φυσιολογική μαγνητική τομογραφία, τότε πρέπει να είστε πολύ, πολύ προσεκτικοί και ενήμεροι ότι μπορεί να πηγαίνετε σε μια ψευδώς θετική κατάσταση", δήλωσε στους The Epoch Times ο Δρ Παναγιώτης Βαρελάς, ένας από τους συντάκτες των κατευθυντήριων γραμμών του AAN για το 2010 και πρόεδρος του Τμήματος Νευρολογίας στο Albany Medical College.
Αφού επιβεβαιωθεί η εγκεφαλική βλάβη, δύο γιατροί ολοκληρώνουν την αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου.
Ο ασθενής ελέγχεται δύο φορές για την ανταπόκρισή του στο ερέθισμα του πόνου και στα αντανακλαστικά του εγκεφαλικού στελέχους, με ένα διάστημα 24 ωρών μεταξύ κάθε εξέτασης.
Εάν ο ασθενής είναι θετικός και τις δύο φορές, οι γιατροί θα διεξάγουν μια δοκιμή άπνοιας - που θεωρείται η πιο πειστική - για να δουν αν το άτομο έχει χάσει τα αντανακλαστικά αναπνοής. Στα παιδιά, υπάρχουν δύο εξετάσεις άπνοιας, μία μετά από κάθε αξιολόγηση εγκεφαλικού θανάτου δίπλα στο κρεββάτι.
Για να αξιολογήσουν τον εγκεφαλικό θάνατο, οι γιατροί χρησιμοποιούν ένα ερέθισμα πόνου, ελέγχουν για αντανακλαστικά εγκεφαλικού στελέχους και, στη συνέχεια, διεξάγουν μια δοκιμή άπνοιας εάν ο ασθενής αποτύχει και στις δύο δοκιμές.
(Εικονογράφηση από The Epoch Times)
Κατά τη διάρκεια της δοκιμής άπνοιας, ο ασθενής αφαιρείται από τον αναπνευστήρα για 10 λεπτά. Ένας σωλήνας που μεταφέρει καθαρό οξυγόνο εισάγεται στους αεραγωγούς. Εάν ο ασθενής δεν αναπνέει οικειοθελώς, θεωρείται εγκεφαλικά νεκρός.
Η δοκιμή άπνοιας έρχεται με διάφορους κινδύνους.
Για παράδειγμα, τα άτομα με αναπνευστική ανεπάρκεια μπορεί να εμφανίσουν επιπλοκές, συμπεριλαμβανομένης της σοβαρής υπότασης, της υποξίας και της καρδιακής αρρυθμίας.
Σε έναν ασθενή του οποίου ο εγκέφαλος είναι ήδη σε κίνδυνο, μια εξέταση άπνοιας μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση του ατόμου ή να προκαλέσει περαιτέρω βλάβη, δήλωσε στους The Epoch Times ο Δρ Paul Byrne, που θεωρείται πρωτοπόρος στη νεογνολογία και ασχολείται με τη θεραπεία υποτιθέμενων εγκεφαλικά νεκρών νεογνών.
Μια χειρότερη κατάσταση μπορεί να συνθέσει μια διάγνωση εγκεφαλικού θανάτου σε άτομα που μπορεί πραγματικά να είναι σε καλό δρόμο για ανάκαμψη.
Λανθασμένη διάγνωση θα μπορούσε επίσης να συμβεί κατά την αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου.
Ένα παράδειγμα είναι ο Zack Dunlap.
Τον Νοέμβριο του 2007, ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα και κηρύχθηκε εγκεφαλικά νεκρός στο νοσοκομείο.
Ο Zack Dunlap αναίσθητος στο νοσοκομείο. (Ευγενική προσφορά του Zack Dunlap)
Ο κ. Dunlap δήλωσε στους The Epoch Times ότι ανέκτησε τις αισθήσεις του στο νοσοκομείο αφού κηρύχθηκε εγκεφαλικά νεκρός και οι φίλοι και η οικογένειά του έλεγαν αντίο.
Προσπάθησε να ουρλιάξει και να κινηθεί, αλλά δεν συνέβη τίποτε. Δεδομένου ότι ήταν δωρητής οργάνων, σύντομα προγραμματίστηκε για προμήθεια οργάνων.
Η οικογένεια προσευχήθηκε για τον κ. Dunlap στο νοσοκομείο. Ο ξάδερφος του κ. Dunlap, ο οποίος είναι νοσοκόμος, δεν πίστευε ότι ήταν η ώρα του.
Ο Zack Dunlap αναρρώνει στο νοσοκομείο. (Ευγενική προσφορά του Zack Dunlap)
Ο ξάδερφος του έκανε πρόσθετες εξετάσεις. Όταν ο ξάδερφος πίεσε κάτω από το νύχι του αντίχειρα του κ. Dunlap, ο κ. Dunlap τράβηξε το χέρι του στην άλλη πλευρά του σώματος. Αυτή η κίνηση ανακάλεσε τη διάγνωση.
Μετά από μερικές ακόμη ημέρες, ο κ. Dunlap άρχισε να αναπνέει μόνος του. Πήρε εξιτήριο ένα μήνα αργότερα.
Ο Δρ Βαρελάς, ο οποίος εξέτασε τις αναφορές των μέσων ενημέρωσης για τον κ. Dunlap, δήλωσε στους The Epoch Times ότι τα αποτελέσματα του κ. Dunlap φαίνονταν τόσο καλά που υποψιάζεται ότι κάποια βήματα μπορεί να έχουν χαθεί κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης.
Εάν οι γιατροί είχαν επαρκή εμπειρία με τις αξιολογήσεις του εγκεφαλικού θανάτου και ακολουθούσαν επιμελώς τις κατευθυντήριες γραμμές του AAN, δεν θα εμφανίζονταν ψευδώς θετικά αποτελέσματα, δήλωσε ο Δρ Βαρελάς.
Ενώ το νοσοκομείο του κάνει 50 έως 60 αξιολογήσεις εγκεφαλικού θανάτου κάθε χρόνο, τα μικρότερα κοινοτικά νοσοκομεία μπορεί να κάνουν πολύ λίγες.
Ως εκ τούτου, οι γιατροί σε αυτά τα νοσοκομεία μπορεί να μην έχουν αρκετή εμπειρία, να χάσουν σημάδια ή να πραγματοποιήσουν τις αξιολογήσεις εγκεφαλικού θανάτου εκτός λειτουργίας, πρόσθεσε.
Ο Δρ Bernat είπε ότι η δοκιμή που συχνά εκτελείται λανθασμένα είναι η δοκιμή άπνοιας.
Το 2010, οι νευρολόγοι διεξήγαγαν μια ανασκόπηση για το AAN για να αξιολογήσουν όλες τις περιπτώσεις ανάκαμψης από εγκεφαλικό θάνατο σε ενήλικες μεταξύ 1996 και 2009.
Διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχαν «δημοσιευμένες αναφορές ανάκαμψης» από εγκεφαλικό θάνατο εάν οι ασθενείς είχαν διαγνωστεί σωστά χρησιμοποιώντας τα διαγνωστικά κριτήρια εγκεφαλικού θανάτου της εποχής.
Η περίπτωση του κ. Dunlap δεν αξιολογήθηκε.
Για να περιπλέξουν περαιτέρω τα πράγματα, αρκετές καταστάσεις μπορούν να μιμηθούν τον εγκεφαλικό θάνατο.
Αυτές πρέπει να αποκλειστούν πριν από την έναρξη των αξιολογήσεων εγκεφαλικού θανάτου.
Παραπλανητικές συνθήκες θανάτου
Οι συντάκτες των κατευθυντήριων γραμμών AAN του 2023 συμβουλεύουν ότι πριν από την αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου, θα πρέπει να εξαλειφθούν όλες οι ακόλουθες καταστάσεις, όπως:
- Υποθερμία (χαμηλή θερμοκρασία σώματος)
- Αυτοάνοσες παθήσεις του νευρικού συστήματος
- Υπερβολικές δόσεις ναρκωτικών
- Δηλητηρίαση
Η θεραπευτική υποθερμία, μια θεραπεία που μειώνει τη θερμοκρασία του σώματος, χρησιμοποιείται συνήθως σε ασθενείς που έχουν ανανήψει μετά από καρδιακή ανακοπή.
Οι συσκευές ψύξης εφαρμόζονται για να βοηθήσουν το σώμα και τον εγκέφαλο να ανακάμψουν και να θεραπευτούν.
Ωστόσο, οι υποθερμικοί ασθενείς μπορεί να χρειαστούν έως και μία εβδομάδα για να ανακτήσουν τις αισθήσεις τους.
Αυτοάνοσες παθήσεις όπως το σύνδρομο Guillain-Barré, το οποίο βλάπτει το νευρικό σύστημα ενός ατόμου, μπορεί επίσης να στερήσει από κάποιον τα αντανακλαστικά και τη συνείδησή του.
Ο Δρ May Kim-Tenser, αναπληρωτής καθηγητής κλινικής νευρολογίας στην Ιατρική Σχολή Keck στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, ανέφερε το 2016 μια περίπτωση όπου ένας ασθενής με μια μορφή συνδρόμου Guillain-Barré αρχικά διαγνώστηκε λανθασμένα ως εγκεφαλικά νεκρός.
Ο ασθενής εισήχθη στο νοσοκομείο αφού παρουσίασε σοβαρά συμπτώματα. Μέσα σε λίγες ημέρες, έχασε τις αισθήσεις του και δεν ανταποκρίθηκε, έχασε τα αντανακλαστικά του εγκεφαλικού στελέχους και χρειάστηκε αναπνευστήρα για να αναπνεύσει.
Δεν πραγματοποιήθηκε δοκιμή άπνοιας. Αν ο ασθενής είχε εξεταστεί με τέτοιο τρόπο, θα είχε αποτύχει επειδή θα ήταν πολύ αδύναμος για να αναπνεύσει, δήλωσε ο Δρ Kim-Tenser.
Ο ασθενής στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Δρ Kim-Tenser, όπου του συνταγογραφήθηκε φάρμακο για αυτοάνοσα νοσήματα. Αργότερα, ανέκτησε τις αισθήσεις του και κάποια λειτουργία των άκρων του.
Η υπερβολική δόση ναρκωτικών από οπιοειδή και κοκαΐνη μπορεί επίσης να προκαλέσει σημάδια εγκεφαλικού θανάτου.
Η υπερβολική δόση στο μυοχαλαρωτικό baclofen, για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι μιμείται τον εγκεφαλικό θάνατο.
«Οι κατευθυντήριες γραμμές για τον εγκεφαλικό θάνατο μιλούν για το τι είναι οι μιμητές, αλλά όχι απαραίτητα τρόποι για να τους αποκλείσουμε. Ένας νευρολόγος θα πρέπει να είναι σε θέση να τα αποκλείσει με εξετάσεις», δήλωσε ο Δρ Kim-Tenser.
Συγκρούσεις συμφερόντων
«Υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για τον εγκεφαλικό θάνατο από [οργανισμούς προμήθειας οργάνων], την κοινότητα μεταμοσχεύσεων και ασθενείς σε λίστες αναμονής οργάνων», έγραψε ο Δρ Βαρελάς σε άρθρο του 2016 σχετικά με τον εγκεφαλικό θάνατο.
Περίπου το 90% όλων των δωρητών οργάνων είναι εγκεφαλικά νεκροί. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο ορισμός του εγκεφαλικού θανάτου επιτρέπει στους χειρουργούς να προμηθεύονται υγιή όργανα χωρίς να επικαλούνται τον «κανόνα του νεκρού δότη».
Σύμφωνα με τον κανόνα του νεκρού δότη, έναν ηθικό κανόνα, οι δωρητές οργάνων πρέπει να δηλώνονται νεκροί πριν από την αφαίρεση οργάνων και η προμήθεια οργάνων δεν πρέπει να προκαλεί το θάνατο του δότη.
Τα όργανα δεν μπορούν να μεταμοσχευθούν από άτομα που είναι βιολογικά νεκρά, κάτι που συμβαίνει αφού σταματήσει η καρδιά ενός ατόμου και δεν μπορεί να ανανήψει.
«Όταν είσαι βιολογικά νεκρός, η απώλεια οξυγόνου στα ζωτικά σου όργανα τα αναγκάζει να αποσυντεθούν τόσο γρήγορα που δεν μπορείς να δωρίσεις ένα όργανο», δήλωσε η Δρ Klessig.
Μόλις ένα άτομο είναι βιολογικά νεκρό, τα όργανά του δεν μπορούν να συλλεχθούν για δωρεά.
(Εικονογράφηση από The Epoch Times)
Τούτου λεχθέντος, ιστοί όπως ο κερατοειδής χιτώνας, ο χόνδρος, τα οστά και το δέρμα μπορούν να προέρχονται από νεκρούς δότες.
Η δωρεά ζωντανών οργάνων μπορεί επίσης να γίνει για τη μεταμόσχευση του λοβού ενός πνεύμονα, ήπατος ή νεφρού.
Οι γιατροί που κάνουν αξιολογήσεις εγκεφαλικού θανάτου δεν πρέπει να συμμετέχουν στη διαδικασία προμήθειας οργάνων.
«Προσπαθούμε να διαχωρίσουμε τη θέση μας από τη διαδικασία δωρεάς οργάνων», δήλωσε ο Δρ Βαρελάς. «Στο μυαλό μου, προσπαθούμε να σώσουμε τη ζωή του ασθενούς και αυτός είναι ο στόχος, επειδή ο όρκος του Ιπποκράτη είναι να μην κάνουμε κακό».
Ωστόσο, υπάρχουν συγκρούσεις συμφερόντων. 49% των συντακτών των κατευθυντήριων γραμμών του AAN για το 2023 σχετικά με την αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου ανέφεραν συγκρούσεις συμφερόντων που σχετίζονται με την προμήθεια οργάνων.
Η συσχέτιση του εγκεφαλικού θανάτου με τον θάνατο είναι ένα ζήτημα έλλειψης διαφάνειας, δήλωσε ο κ. Miller. Ωστόσο, είπε ότι δεν θα θεωρήσει την προμήθεια οργάνων ανήθικη, εφόσον ο δωρητής είναι καλά ενημερωμένος.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, πολλοί άνθρωποι εγγράφονται για να γίνουν δωρητές οργάνων όταν υποβάλλουν αίτηση για άδεια οδήγησης και οι περισσότεροι από αυτούς υποθέτουν ότι τα όργανά τους θα αφαιρεθούν μόνο σε περίπτωση θανάτου τους, δήλωσε η Δρ Klessig.
«Σκέφτονται, 'Αν έχω πεθάνει, θα μπορούσαν κάλλιστα να πάρω τα όργανά μου ούτως ή άλλως'», δήλωσε ο Δρ Byrne.
Η πραγματικότητα είναι ότι το καθεστώς του δότη μπορεί να οδηγήσει στην προμήθεια των οργάνων τους εάν γίνουν «εγκεφαλικά νεκροί», με τα μέλη της οικογένειάς τους να μην μπορούν να παρακάμψουν την ιδιότητα του δότη.
Ακόμη ένα μυστήριο
Η έννοια του εγκεφαλικού θανάτου ξεκίνησε πριν από μισό αιώνα, λίγα χρόνια μετά την επιτυχή πραγματοποίηση της πρώτης μεταμόσχευσης οργάνου.
Η προμήθεια οργάνων από άτομα σε κωματώδη κατάσταση ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1950.
Ωστόσο, αυτό ήταν σπάνιο και δεν εφαρμόστηκε σύμφωνα με οποιεσδήποτε κατευθυντήριες γραμμές. Κατά τη διάρκεια της ίδιας εποχής ήρθε μια αλλαγή στον ορισμό του θανάτου.
Το 1959, οι Γάλλοι γιατροί Pierre Mollaret και Maurice Goulon επινόησαν τον όρο "le coma dépassé", που σημαίνει "πέρα από το κώμα" ή "μη αναστρέψιμο κώμα", ως κατάσταση συνώνυμη με το θάνατο.
Σταδιακά, ο εγκεφαλικός θάνατος, που ονομάζεται επίσης «θάνατος του νευρικού συστήματος», έγινε ένας νέος ορισμός και τα όργανα θα μπορούσαν, επομένως, να αγοραστούν από τέτοιους ασθενείς.
Στις 3 Δεκεμβρίου 1967, ο κόσμος έμεινε έκπληκτος από την πρώτη αναφορά μιας επιτυχημένης μεταμόσχευσης ανθρώπινης καρδιάς που πραγματοποιήθηκε από τον Δρ Christiaan Barnard στο Κέηπ Τάουν της Νότιας Αφρικής.
Η καρδιά προμηθευόταν από ένα θύμα τραύματος με μαζικά τραύματα στο κεφάλι. Ο δότης δεν είχε καμμία εγκεφαλική δραστηριότητα που ανιχνεύθηκε στις τομογραφίες EEG και δεν είχε αντανακλαστικά εγκεφαλικού στελέχους. Ωστόσο, η καρδιά της συνέχισε να χτυπά με μηχανική υποστήριξη.
Ο λήπτης της καρδιάς επέζησε για 18 ημέρες πριν υποκύψει από πνευμονία, αλλά η καρδιά του λειτούργησε σωστά μέχρι το θάνατό του. Αυτή η επιτυχία ξεκίνησε την πρακτική της μεταμόσχευσης καρδιάς.
Ένα μήνα μετά τη μνημειώδη χειρουργική επέμβαση του Δρ Barnard, ο Δρ Norman Shumway πραγματοποίησε την πρώτη μεταμόσχευση ανθρώπινης καρδιάς στις Ηνωμένες Πολιτείες στο νοσοκομείο του Στάνφορντ, αφαιρώντας την καρδιά από έναν εγκεφαλικά νεκρό δότη.
Ο επικεφαλής ιατρός που τον βοηθούσε ρώτησε: «Νομίζετε ότι αυτό είναι πραγματικά νόμιμο;»
«Υποθέτω ότι θα δούμε», είπε ο Δρ Shumway.
Τον Αύγουστο του 1968, η Ad Hoc Επιτροπή της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ δημοσίευσε το "A Definition of Irreversible Coma" στο Journal of the American Medical Association (JAMA).
Όρισαν το μη αναστρέψιμο κώμα ως ένα «νέο κριτήριο για το θάνατο», το οποίο έχει γίνει ένας θεμελιώδης ακρογωνιαίος λίθος στον ορισμό του εγκεφαλικού θανάτου.
Παρ' όλα αυτά, οι επιστήμονες εξακολουθούν να είναι αβέβαιοι εάν ο ορισμός ή η επακόλουθη αξιολόγηση είναι τέλεια.
Σχετικά με την ανάρρωση του κ. Dunlap, ο Δρ Βαρελάς είπε: «Χαίρομαι που αυτός ο νεαρός άνδρας επέζησε». Πιστεύει ότι οι προσευχές της οικογένειας για τον κ. Dunlap θα μπορούσαν να συμβάλουν στην έκβασή του.
«Υπάρχουν δυνάμεις πολύ υψηλότερες από τις ιατρικές μας γνώσεις – ή την έλλειψή τους», είπε.
«Το μυστικό της ζωής – συμπεριλαμβανομένου του ορισμού της ζωής – εξακολουθεί να παραμένει το βαθύτερο και πιο μυστηριώδες», δήλωσε ο Δρ Dworkins.
Η φύση δεν μπορεί ποτέ «να επιτρέψει σε κανέναν να γνωρίζει το ακριβές σημείο όπου ο εγκεφαλικός θάνατος γίνεται πραγματικός θάνατος», πρόσθεσε.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ
ΣΧΟΛΙΟ
Να προσθέσω κι εγώ ένα ερώτημα σαν χριστιανός.
Η ψυχή του εγκεφαλικά ή κλινικά νεκρού ανθρώπου που τον κρατάνε ζωντανό τα μηχανήματα έχει εγκαταλείψει το σώμα;
Εξόσων βλέπουμε και εξ όσων διαβάζουμε για ανθρώπους που επανήλθαν από τέτοιες ιατρικές καταστάσεις, είναι σίγουρη η απάντηση: ΟΧΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου