Λεπτό, σημαντικό και δύσκολο θέμα η εξωτερική πολιτική. Κρίσιμο θέμα όταν ασκείται με βάση τα εθνικά συμφέροντα και με γνώση και επίγνωση. Όταν όμως ασκείται με βαθιές υποκλίσεις, υποκριτική αισιοδοξία και καθ’ υπαγόρευση και με βάση ξένα συμφέροντα και μάλιστα αυτά του Ηγεμόνα και των χρήσιμων ηλιθίων του, τότε καταντάει κοροϊδία σε εξευτελιστικό βαθμό. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που δίνει το δικαίωμα στον ορκισμένο εχθρό σου να σε αποκαλεί ‘φίλο’ του ακόμη και ‘αδερφό’ του, κι’ εσύ να χασκογελάς και τάχα να χαίρεσαι, ενώ ξέρεις πως ότι κάνει, το κάνει βάσει μακροχρόνιου σχεδίου, με σκοπό να έρθει κάποια νύχτα να λεηλατήσει τον τόπο σου, να αφανίσει την πατρίδα σου και να σε σφάξει.
Αλήθεια γιατί χαίρεται η κυβέρνηση και η λούμπεν ελίτ της Ελλάδας με τα καμώματα του Ερντογάν;
Μήπως, ο Ερντογάν, πήρε πίσω το casus belli?
Μήπως πήρε πίσω τα στρατεύματα κατοχής από την μαρτυρική Κύπρο;
Μήπως έπαψε να θεωρεί πως μοιραζόμαστε το Αιγαίο Αρχιπέλαγος;
Μήπως έπαψε να εντάσσει στην ιμπεριαλιστική πολιτική του την Δυτική Θράκη;
Μήπως έπαψε να διεκδικεί το Ελληνικό νησιώτικο και θαλάσσιο τμήμα της Ανατολικής Μεσογείου;
Μήπως έπαψε να υπονομεύει την Ελλάδα στα Βαλκάνια και να διεκδικεί για την Τουρκία ρόλο Γκαουλάϊτερ στην ευρύτερη περιοχή, γεγονός που συνδέεται με καινούργιες και πολύ χειρότερες περιπέτειες για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό;
Τίποτα από όλα αυτά, και πολλά άλλα ακόμα, δεν έκανε ο Ερντογάν ως εκφραστής του βάρβαρου τούρκικου επεκτατισμού.
Τότε γιατί η κυβέρνηση και η λούμπεν Ελίτ της Ελλάδας χαίρονται και προσπαθούν να κοιμίσουν τον Ελληνικό Λαό και τον Ελληνισμό;
Μήπως η Ευρωπαϊκή Ένωση:
Έπαψε να σέρνεται, ως χρήσιμος ηλίθιος, πίσω από τις ιμπεριαλιστικές επιλογές των Ενωμένων Πολιτειών Αμερικής και να συμμετέχει σε σφαγές και γενοκτονίες;
Απέκτησε ταυτότητα και ανεξάρτητη οντότητα και αποφάσισε, ως ιστορικά η μεγαλύτερη (ενωμένη ‘εν τοις πράγμασι’ και επί της ουσίας) οικονομική, πνευματική, πολιτισμική και, σε σχέση με άλλες δυνάμεις, ηθική δύναμη, να αρνείται τους ηγεμονισμούς και
Διαχώρισε την θέση της από την παρακμασμένη Δύση και την δεσποτική Ανατολή και δείχνει προς έναν καλύτερο κόσμο, χωρίς ανισότητες, καταστροφές και πολέμους;
Μήπως τα κορυφαία όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Επιτροπή και το Συμβούλιο, ζήτησαν από την Τουρκία να άρει το casus belli, επειδή τα σύνορα της Ελλάδας, που είναι κράτος/μέλος της είναι και σύνορα της ΕΕ, οπότε αυτό απευθύνεται στο σύνολο των κρατών/μελών της ΕΕ;
Μήπως τα κορυφαία όργανα της ΕΕ απαίτησαν την απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο που και αυτή είναι κράτος/μέλος της ΕΕ;
Μήπως ο μεγάλος ηγεμόνας της Δύσης που για να εξοντώσει τους αντιπάλους του, της Ανατολής, για την παγκόσμια ηγεμονία, εγγυήθηκε στην Ελλάδα πως δεν θα επιτρέψει στην Τουρκία να απειλεί την σύμμαχό της, στο ιμπεριαλιστικό ΝΑΤΟ, Ελλάδα;
Τίποτα από όλα αυτά και πολλά άλλα δεν έγινε.
Έγινε όμως κάτι άλλο, που ως τέτοιο που φαίνεται μοιάζει με κωμωδία, όταν όμως στεριώσει ως δοτή και ελεγχόμενη από τους δημιουργούς της εξουσία, θα προκαλέσει και θα ανεχθεί νέες τραγωδίες για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, κι’ αυτό έχει να κάνει με την καθόλου τυχαία αποσύνθεση των πολιτικών και κομματικών οντοτήτων της χώρας, με στόχο την πολτοποίηση της ελληνικής κοινωνίας που θα την καταστήσει εντελώς ανίκανη να αντιδράσει στους ακρωτηριασμούς της Ελλάδας που προφανέστατα δρομολογούνται. Όσοι δεν μπορούν να δουν πίσω από την πολιτική φαιδρότητα τους σκηνοθέτες, τους θλιβερούς βοηθούς και συνεργάτες τους και τα σχέδιά τους είναι καταδικασμένοι να τα ζήσουν σε όλη τους την αγριότητα.
Και επειδή το κεφάλαιο δεν φέρνει πρόοδο, αλλά καταστροφή και εξαθλίωση των πολλών και δεν συμβάλλει στην κοινωνική ισότητα, όπως αφελώς, ή με κυνισμό διακηρύσσουν τυχάρπαστοι, ουρανοκατέβατοι και φυτευτοί κλόουν/μεσσίες, αλλά και επειδή οι φωτισμένες ‘επαναστατικές’ και τάχα ‘αριστερές’, αλλά εξουσιαστικές και πρόθυμες για παραδουλεύτρες του κεφαλαίου, πρωτοπορίες, έκαναν, ως επισφράγισμα της ιστορικής τους αποτυχίας, χαρακίρι, εμείς, ‘ο λαός τους’, ξεμείναμε από σωτήρες. Γι’ αυτό καλό είναι οι δυνάμεις της εργασίας, της επιστήμης και του πολιτισμού της Ελλάδας, να αυτονομηθούν πνευματικά, πολιτικά, ιδεολογικά και οργανωτικά από όλα τα πολιτικά και κομματικά μαγαζιά του κεφαλαίου, αγοραίου ή/και κρατικού και να αναλάβουν άμεσα οι ίδιες τις τύχες της χώρας στα χέρια τους, με γνώμονα και οδηγητή αντιλήψεις σύγχρονες, απαλλαγμένες από τις ιδεολογίες του 19ου και του 20ου αιώνα και αντάξιες των αναγκών και των δυνατοτήτων του 21ου αιώνα.
Το κεφαλαιοκρατικό σύστημα χρεοκόπησε και αποτελεί κίνδυνο για τον άνθρωπο, για τις κοινωνίες του, για το περιβάλλον και για το μέλλον. Οι εξελίξεις των επιστημών και της τεχνολογίας, υπό τον έλεγχο της κοινωνίας βεβαίως, μπορούν να κάνουν πραγματικότητα το όραμα του Αριστοτέλη, σύμφωνα με τον οποίο, ‘όταν οι κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας θα μπορούν να δημιουργούν μόνες τους όσα χρειάζεται ο άνθρωπος και η κοινωνία, τότε δεν θα χρειάζεται να υπάρχουν αφεντικά και δούλοι’. Βρισκόμαστε σε αυτήν την φάση ως άνθρωποι, κοινωνίες και ανθρωπότητα. Αν δεν βιαστούμε όμως θα πέσουμε στον ψηφιακό μεσαίωνα που ετοιμάζει ο σκληρός πυρήνας του κεφαλαίου με την ‘Μεγάλη επανεκκίνηση’ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και τον ‘Μετανθρωπισμό’ των νοσηρών εγκεφάλων, που νομίζουν πως θα σωθούν, είτε με πολιτικές νεομαλθουσιανισμού εξοντώνοντας τα 15/16 της ανθρωπότητας, είτε μετακομίζοντας στον Άρη, ή κάπου αλλού στο διάστημα.
Η αστική δημοκρατία αδυνατεί πιά να υπηρετήσει το ίδιο το κεφάλαιο και γι’ αυτό το κεφάλαιο την αρνείται για λογαριασμό ανοιχτά αυταρχικών μορφών διακυβέρνησης που θα αντιστοιχούν στην συγκρουσιακή σχέση μεταξύ του 1% που λυμαίνεται τον πλανήτη και κυβερνάει την ανθρωπότητα και το 99% που λιμοκτονεί στο περιθώριο, παρά το γεγονός πως αυτό δημιουργεί τον πλούτο και τον πολιτισμό.
Ο άνθρωπος από τότε που κατέβηκε από τα δέντρα και βγήκε από τις σπηλιές πορεύεται και αγωνίζεται διαχρονικά με το όραμα της κοινωνικής ισότητας. Τώρα, αυτό το όραμα μπορεί να γίνει πραγματικότητα για ολόκληρη την ανθρωπότητα, στην μορφή της άμεσης/αταξικής δημοκρατίας, φτάνει να απογαλακτιστούμε από εκείνες τις δυνάμεις και τους μύθους, που μας προορίζουν για ψηφιακά πειραγμένους μισθωτούς δούλους, για προγραμματισμένους στρατιώτες και μισθοφόρους, για ανόητους βουλιμικούς και αχόρταγους καταναλωτές και για χαζοχαρούμενους κλακαδόρους οπαδούς των εκάστοτε σκοταδιστικών και εξουσιαστικών ιερατείων.
Μέσα σε αυτήν την συγκυρία η Ελλάδα κινδυνεύει. Και κινδυνεύει όχι τόσο από άσπονδους φίλους και ορκισμένους εχθρούς, όσο από την αφέλειά μας που μας κάνει πάντα ευκολόπιστους και πάντα προδομένους. Η καμπάνα χτυπάει τώρα πιο δυνατά από ποτέ για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου