Στὰ πλαίσια τοῦ προϋπολογισμοῦ γιὰ τὸ 2024, ὁ ΥΠΕΘΑ κ. Ν. Δένδιας, ἀνήγγειλε σημαντικὲς ἀποφάσεις ποὺ ἀφοροῦν στὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις. Μὲ τὸ παρόν, λόγῳ περιορισμένου χώρου, θὰ σχολιάσουμε μόνο τὸ θέμα τῆς στρατιωτικῆς θητείας καὶ τὶς ἀλλαγὲς ποὺ θεωρεῖ ὁ ΥΠΕΘΑ ὅτι πρέπει νὰ δρομολογηθοῦν στὴ βάση τοῦ «φινλανδικοῦ μοντέλου», ποὺ φαίνεται νὰ ἔχει ἐπιλεγῇ ὡς τὸ συμβατότερο μὲ τὸ ἀντίστοιχο ἑλληνικό. Οἱ ἀλλαγὲς θὰ ἔχουν ὡς ἐπιδίωξη ὅπως εἶπε «ἡ στρατιωτικὴ θητεία νὰ εἶναι εὐκαιρία γιὰ τὴν ἀπόκτηση ψηφιακῶν ἐπαγγελματικῶν δεξιοτήτων γιὰ τοὺς στρατεύσιμους..... Ἔχουμε ὀνομάσει τὸ πρόγραμμα «θητεία - εὐκαιρία» τόνισε θεωρῶντας προφανῶς ὅτι μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο θὰ γίνῃ ἡ θητεία ἑλκυστικότερη γιὰ τοὺς νέους.
Οἱ ἀναφορὲς αὐτὲς τοῦ κ. Ὑπουργοῦ, δίνουν ἐκ προοιμίου τὴν ἐντύπωση ὅτι ἡ στρατιωτικὴ θητεία θὰ λειτουργῇ ὡς σχολεῖο ἐπαγγελματικῆς ἀποκατάστασης προκειμένου «νὰ μὴν εἶναι χάσιμο χρόνου» γιὰ τοὺς κληρωτούς. Τὸ σύνθημα «θητεία – εὐκαιρία» προετοιμάζει ψυχολογικὰ τοὺς νέους ὅτι ἡ στρατιωτικὴ θητεία θὰ εἶναι κάτι σὰν εὐκαιρία τοῦ τύπου BlackFriday, γιὰ τὴν ἀπόκτηση κάποιων τεχνικῶν ἢ ἄλλων ἐπαγγελματικῶν δεξιοτήτων!!!!! Ὅμως ἀρκετὰ πιὰ μὲ τὸν λαϊκισμὸ στὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις....... Ἄς ἀντιληφθεῖ ἡ Κυβέρνηση καὶ κυρίως ὁ Ὑπουργὸς Ἐθνικῆς Ἀμύνης ὅτι τὸ κακὸ ποὺ γίνεται μὲ τὴν λαϊκίστικη πολιτική, μέσα ἀπὸ ἕναν σαθρὸ νόμο «Περὶ (μή)!!! Στρατολογίας» στὸν εὐαίσθητο χῶρο τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, ὑπονομεύει σοβαρὰ ὅλο τὸ σύστημα ἀσφαλείας τῆς Πατρίδος μας.
Διερωτώμεθα μὲ πόνο ψυχῆς, πόσο μακριὰ εἶναι οἱ φαντασιώσεις αὐτές, ἀπὸ τὸν ἱερὸ θεσμὸ τῆς θητείας τῶν κληρωτῶν στρατιωτῶν καὶ τῆς ἀνάλογης παιδείας ποὺ πρέπει νὰ διαμορφωθῇ πρὸς τοῦτο; Μιᾶς παιδείας ποὺ πρέπει νὰ δομήσῃ στοὺς πολῖτες – ὁπλῖτες- μαχητὲς τὶς ἀναγκαῖες ψυχικὲς καὶ σωματικὲς ἱκανότητες γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν ἐξαιρετικὰ ὑψηλῶν στρατιωτικῶν ἀπαιτήσεων τοῦ σύγχρονου πεδίου μάχης. Γι᾿ αὐτὸν τὸν λόγο ὑπάρχει ἄλλωστε ἡ στρατιωτικὴ θητεία.
Δυστυχῶς πρέπει νὰ παραδεχτοῦμε ὅτι μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀφοροῦν στὴ στρατιωτικὴ θητεία, ἀποδεικνύεται ὅτι ἔχει χαθῇ ὁ στόχος τῆς Ἐθνικῆς μας Παιδείας καὶ μαζὶ μὲ αὐτὴ τὴν ἀπώλεια, ἔχει χάσει τὸ νόημά της καὶ ἡ Ἱερὴ ἔννοια τῶν ἐθνικῶν μας καθηκόντων καὶ ὑποχρεώσεων γιὰ τὴν διατήρηση τῆς Ἐλευθερίας καὶ τῆς Ἐθνικῆς μας Ἀνεξαρτησίας. Γι᾿ αὐτὸ πρέπει νὰ γίνῃ σαφὲς ὅτι ἡ ὑπεράσπιση αὐτῶν τῶν ἰδεῶν καὶ ἰδανικῶν δὲν ἀποτελεῖ μόνο εὐθύνη καὶ καθῆκον τῶν Στελεχῶν τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, ἀλλὰ ὁλοκλήρου τοῦ Λαοῦ, τοῦ Ἔθνους μὲ ὅλα τὰ συστατικά του στοιχεῖα καὶ δομές. Βεβαίως τὴν εὐθύνη σχεδιασμοῦ, ὀργανώσεως καὶ διεξαγωγῆς τῶν στρατιωτικῶν ἐπιχειρήσεων ἔχει ἡ στρατιωτικὴ Ἡγεσία, ἀλλὰ ὁ ἀγῶνας εἶναι πανεθνικὸς καὶ πρὸς τοῦτο ἀπαιτεῖται ἡ διαμόρφωση ἀνάλογου ἀξιακοῦ συστήματος καὶ Ἐθνικῆς Παιδείας σὲ ὅλους τοὺς Πολῖτες.
Μιᾶς Παιδείας ποὺ θὰ «ξεριζώσῃ» μεταξὺ τῶν ἄλλων καὶ τὴν σαθρὴ νοοτροπία ὅτι ἡ στρατιωτικὴ θητεία εἶναι ἀγγαρεία καὶ χάσιμο χρόνου γιὰ τοὺς νέους. Ἀντιθέτως ἡ στρατιωτικὴ θητεία ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων ἦταν καὶ πρέπει νὰ συνεχίσῃ νὰ εἶναι ἡ ἔξοδος τοῦ νέου ἀπὸ τὸ πεδίο τῆς ἀνευθυνότητας καὶ ἡ εἴσοδός του στὸ πεδίο τοῦ καθήκοντος, εἴσοδος στὴν κατηγορία τῆς εὐθύνης καὶ τοῦ χρέους πρὸς τὴν Πατρίδα καὶ στοὺς νεκροὺς τῶν ἀγώνων τοῦ Ἔθνους. Καὶ αὐτὸ εἶναι εὐθύνη πρωτίστως τῆς Πολιτείας νὰ τὸ καλλιεργήσῃ ἀρχίζοντας τὴ διαπαιδαγώγηση ἀπὸ τὴν οἰκογένεια, τὸ σχολεῖο καὶ τὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις στὸ χρόνο τῆς στράτευσης.
Τοῦτο διότι τὸ ζητούμενο ἀπὸ τὴν στρατιωτικὴ θητεία εἶναι ἡ δημιουργία μαχητῶν ἱκανῶν κατ᾿ ἀρχὴν νὰ ἐπιβιώσουν καὶ ἐν συνεχείᾳ νὰ φέρουν τὴ νίκη σὲ ἕνα σύγχρονο πεδίο μάχης. Ἔτσι ἕνας Στρατὸς ἐκπαιδευμένος, μὲ ἀποφασιστικότητα καὶ ὑψηλὸ φρόνημα, μὲ πολιτικὴ ἡγεσία ἀποφασισμένη νὰ ὑπερασπίσῃ τὴν ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια τῆς Πατρίδος μας ἔναντι ὁποιασδήποτε ἀπειλῆς, εἶναι τὸ δίπολο ποὺ θὰ ἀποθαρρύνῃ ὁποιονδήποτε ἐπιβουλέα καὶ θὰ συμβάλλῃ τὰ μέγιστα στὴν διατήρηση τῆς εἰρήνης. Τῆς εἰρήνης ποὺ εἶναι ἡ ἱκανὴ καὶ ἀναγκαία συνθήκη γιὰ τὴν οἰκονομικὴ εὐημερία, ἀνάπτυψη καὶ πρόοδο τῶν πολιτῶν καὶ τὴν δημοκρατικὴ λειτουργία τῆς Πολιτείας καὶ τῶν θεσμῶν της.
Ἡ ἱστορικὴ ἐπιβεβαίωση γιὰ τὴν δύναμη τῆς Ἐθνικῆς Παιδείας στὴν νοηματοδότητηση τῆς στρατιωτικῆς θητείας μας ἔρχεται ἀπὸ τὴν 10ετία τοῦ 1930. Τότε ποὺ ἡ χώρα σπαρασσόταν ἀπὸ πραξικοπήματα, κινήματα καὶ ἀστάθεια. Μὲ τὴν ἀνάληψη τὸ 1936 τῆς Πρωθυπουργίας τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸν Ἰωάννη Μεταξᾶ, ἄρχισε ἡ μεταμόρφωση καὶ ἀνανοηματοδότηση μεταξὺ τῶν ἄλλων καὶ τῆς Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων σὲ μιὰ καθημαγμένη χώρα. Μέσα σὲ 4 χρόνια ἡ ὁμοψυχία τῆς Πολιτικῆς καὶ Στρατιωτικῆς Ἡγεσίας καὶ Λαοῦ ἔκανε τὴν Ἑλλάδα νὰ δημιουργήσῃ τὸ Ἔπος τοῦ ΄40 καὶ νὰ ἀφήσει ἔκπληκτο ὅλο τὸν κόσμο. Ἡ ἡρωικὴ ἀντίσταση αὐτοῦ τοῦ Στρατοῦ, ποὺ προερχόταν ἀπὸ τὰ σπλάχνα ἑνὸς Λαοῦ ἀποφασισμένου νὰ ὑπερασπιστῇ τὴν ἐθνική του ἀξιοπρέπεια κατὰ τῶν Ἰταλῶν καὶ ἐν συνεχείᾳ κατὰ τῶν Γερμανῶν, θὰ κάνει τὸν Τσώρτσιλ νὰ πῇ μὲ θαυμασμὸ «Μέχρι τώρα λέγαμε ὅτι οἱ Ἕλληνες πολεμοῦν σὰν ἥρωες. Τώρα θὰ λέμε: ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ»
Ἂς ἀναλύσει ἐπί τέλους ὁ κ. ΥΠΕΘΑ καὶ ἡ Κυβέρνηση τὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα αὐτοῦ τοῦ θαύματος, διότι προσφέρουν μιὰ ἐξόχως θετικὴ ἑρμηνεία. Μιὰ ἑρμηνεία μὲ τὴν διαπίστωση ὅτι, οἱ καιροί μας, ὅποια φθορὰ καὶ ἂν προξένησαν στὸν Ἕλληνα, διακρίνονται ἀκόμα ἀπὸ δείγματα αὐτοθυσίας, ἀγωνιστικότητος καὶ προσφορᾶς στὸ βωμὸ τῆς ἐλευθερίας, ἐγγυητικὰ τοῦ μέλλοντος τῆς Πατρίδος μας, γιὰ τὴν ἐπιβίωση τοῦ Ἔθνους. Ἀρκεῖ οἱ Ἡγεσίες μας νὰ τὸ ἀποφασίσουν. Αὐτὰ τὰ στοιχεῖα ἂς εἶναι οἱ πυλῶνες τῆς Ἐθνικῆς μας Παιδείας καὶ γιὰ τὴν ἀναμόρφωση τῆς στρατιωτικῆς θητείας, ἀντὶ νὰ ψάχνουμε στὶς «ξένες ἀγορὲς φύκια γιὰ μεταξωτὲς κορδέλες» ὅταν ἡ Ἑλληνικὴ Ἱστορία εἶναι ποτισμένη «μὲ τὸ Ἅγιο Αἷμα ποὺ ἀνασταίνει τὴ ζωή» (Δ. Μπροῦχος).
Ἔτσι ὁ πρῶτος πυλῶνας στὸ «χτίσιμο» μιᾶς νέας ἑλληνικῆς καὶ ἐλπιδοφόρου γιὰ τὸ μέλλον τῆς Πατρίδος μας στρατιωτικῆς θητείας, ἂς εἶναι ἡ ἑδραία πεποίθηση Ἡγεσίας καὶ Λαοῦ ὅτι ὁ Θεὸς θὰ βοηθήσῃ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἡ Παναγία θὰ προστατεύῃ τοὺς Ἕλληνες μαχητὲς στὴν ἀποστολή τους καὶ στὸ δίκαιο τοῦ ἀγῶνα τους ὅποτε ἀπαιτηθεῖ. Αὐτὴ εἶναι ἡ δύναμη, ποὺ χαλυβδώνει τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα τοῦ ὁπλίτη γιὰ νὰ ξεπεράσῃ ὅλες τὶς κακουχίες καὶ τοὺς κινδύνους ποὺ θὰ προκύψουν κατὰ τὴ διάρκεια τῆς θητείας τους τόσο στὴν εἰρήνη ὅσο καὶ στὸν πόλεμο.
Ὁ δεύτερος πυλῶνας, θὰ πρέπῃ νὰ εἶναι ἡ ἀνάπτυξη τῆς πεποίθησης σὲ Ἔνοπλες Δυνάμεις καὶ Λαό, ἀλλὰ κυρίως στὴν στρατεύσιμη νεολαία, ὅτι ἡ εὐθύνη γιὰ τὴ διατήρηση τῆς Ἐλευθερίας τῆς Πατρίδος, δὲν ἔχει ὅρια. Ἄν ἀπαιτηθεῖ ἡ εὐθύνη αὐτὴ ἐκφράζεται στὴν πράξη μὲ τὴν ἀπόφασή της γιὰ ἀγῶνα «μέχρις ἐσχάτων», ἀρκεῖ ἡ ἀπόφαση αὐτὴ νὰ εἶναι σύμφωνη μὲ τὴν Ἱστορία τῶν προγόνων μας καὶ τὰ κελεύσματα τῶν ἐρημικῶν τῶν ἀγωνιστῶν μας τάφων.
Ὁ τρίτος πυλῶνας τῆς στρατιωτικῆς θητείας νὰ εἶναι ἀνάπτυξη ὑψηλοῦ φρονήματος στὴν νεολαία καὶ στὸ λαό. Ἑνὸς φρονήματος ποὺ θὰ ἀναδύῃ αὐτοπεποίθηση καὶ βεβαιότητα γιὰ τὴ νίκη. Ἔτσι στὸν ἀντίποδα τοῦ συνθήματος «θητεία- εὐκαιρία» ποὺ ἔδωσε ὁ κ. ΥΠΕΘΑ τὸ νέο σύνθημα γιὰ τοὺς νέους σὲ περίπτωση ἐμπλοκῆς τῆς Ἑλλάδος σὲ πολεμικὲς περιπέτειες νὰ εἶναι «Θὰ νικήσωμεν! Ἀλλὰ διὰ τοὺς Ἕλληνες ὑπὲρ τὴν νίκη ἡ Δόξα» ( Ἰ. Μεταξᾶς). Σὲ αὐτὸ τὸν δρόμο βάδισε ἡ γενιὰ τοῦ ΄40, πιστεύοντας ἀκράδαντα ὅτι εἶναι ἡ συνέχεια τοῦ δρόμου ποὺ ἀκολούθησε ὁ Λεωνίδας στὶς Θερμοπύλες, ὁ τελευταῖος Αὐτοκράτορας στὴν Πύλη τοῦ Ρωμανοῦ, ὁ Παπαφλέσσας στὸ Μανιάκι καὶ τόσοι ἄλλοι.
Τέλος ὁ τέταρτος πυλῶνας ποὺ πρέπει νὰ ἑδράζῃ τὴν Ἐθνικὴ Παιδεία γιὰ τὸ ἑλληνικὸ μοντέλο τῆς στρατιωτικῆς θητείας καὶ ὄχι μόνο, θὰ πρέπῃ νὰ εἶναι ἡ καλλιέργεια τῆς ὁμοψυχίας ὡς τῆς ὑψίστης ἀρετῆς γιὰ τὸν Ἕλληνα. Τοῦτο διότι οἱ μεγαλύτερες ἐθνικὲς τραγωδίες στὴν Ἱστορία μας συνέβησαν ὅταν ἐξέλειπε αὐτὴ ἡ ἀρετή. Μιὰ ὁμοψυχία ποὺ παίρνει τὴν ἀληθινὴ ἱστορική της διάσταση ὅταν συγκριθοῦν τὰ γεγονότα τοῦ 1940 μὲ αὐτὰ τοῦ 1922. Ἡ ὁμοψυχία τοῦ 1940 δημιούργησε τὸ Ἔπος τοῦ ΄40, ἐνῶ ἡ ἔλλειψή της, ποὺ «ἔδωσε χῶρο» στὴ διχόνοια καὶ τὴ διαίρεση, λειτούργησε ὡς ἡ βασικὴ αἰτία τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς τὸ 1922.
Ἂς φωτίσει ὁ Θεὸς τὶς ἡγεσίες αὐτοῦ τοῦ τόπου καὶ ὅλους ἐμᾶς νὰ καταλάβουμε ἐπί τέλους μεταξὺ τῶν ἄλλων καὶ τὴν εὐθύνη ποὺ ἔχουμε γιὰ τὴν διαπαιδαγώγηση τῶν νέων μας ὡς ὑπεύθυνων πολιτῶν - ὁπλιτῶν – μαχητῶν γιὰ τὸ μέλλον τῆς πατρίδος μας. Ποιούς νὰ ἔχουν ὡς πρότυπα, ποιά νὰ εἶναι ἡ παιδεία καὶ ἡ ἀγωγή τους καὶ τί ἀξιακὸ σύστημα θὰ κυριαρχῇ στὴ ψυχή τους.
Μόνον ἂν ἡ ἀπόφασή τους εἶναι σύμφωνη μὲ τοὺς νόμους καὶ τῆς ἐπιταγὲς τῶν διδαγμάτων τῆς ἱστορίας μας, θὰ μποροῦμε μὲ ἐλπίδα καὶ ἐμπιστοσύνη νὰ ἀτενίσουμε τοὺς νέους μας στὰ μάτια, διότι σύμφωνα μὲ τὸν Θουκυδίδη, θὰ εἶναι νέοι, «παρὰ δύναμιν τολμηταὶ καὶ παρὰ γνώμην κινδυνευταί καὶ ἐν τοῖς δεινοῖς εὐέλπιδες».
*Ἀντιστράτηγος (ἐ.ἀ.) Θεόκλητος Ρουσάκης
Ἐπίτιμος Διοικητὴς Β΄ Σώματος Στρατοῦ
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου