Η διαδικτυακή δραστηριότητα του αποθανόντος παραμένει στο σύννεφο, απρόσιτη για το ορατό μέλλον για την οικογένεια και τους αγαπημένους του.
Οι καιροί έχουν αλλάξει και η σημερινή κοινωνία ζει σε δύο επίπεδα: το φυσικό και το ψηφιακό. Ενώ έχει γίνει κοινός τόπος το να αφήνει κανείς ένα γραπτό έγγραφο ως διαθήκη σε περίπτωση θανάτου, η σημασία της διαχείρισης της ψηφιακής μας κληρονομιάς σπάνια λαμβάνεται υπόψη. Κοινωνικά δίκτυα, εφαρμογές ανταλλαγής μηνυμάτων, μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου … τα πάντα παραμένουν ενεργά και στο σύννεφο, και αυτό περιλαμβάνει και το περιεχόμενο που διακυβεύεται.
Ο Borja Adsuara, δικηγόρος που ειδικεύεται στο ψηφιακό δίκαιο, όπως γράφει η «El Pais», αναφέρεται στη ρύθμιση αυτού του περιεχομένου ως «ψηφιακή κληρονομιά, δηλαδή το σύνολο των ψηφιακών αγαθών και υπηρεσιών που αφήνονται πίσω όταν κάποιος πεθαίνει».
Ποιος έχει τον έλεγχο;
Πρόκειται για ένα πολύπλοκο ζήτημα, δεδομένου ότι οι εταιρείες που προσφέρουν διαδικτυακές υπηρεσίες – όπως η Google, η Apple και το Facebook, μεταξύ άλλων – έχουν πολύ αυστηρές πολιτικές απορρήτου που ρυθμίζουν την πρόσβαση στους λογαριασμούς των χρηστών που έφυγαν από τη ζωή.
Μια από τις πιο διαβόητες περιπτώσεις σχετικά με το θέμα έλαβε χώρα στη Γερμανία, όταν μια έφηβη σκοτώθηκε από τρένο το 2012 και οι γονείς της απαίτησαν τους κωδικούς πρόσβασης στον λογαριασμό της στο Facebook για να προσδιορίσουν τα πιθανά αίτια. Χρόνια αργότερα, έπεσε σε δικαστή να αποφασίσει υπέρ τους, αναγκάζοντας την εταιρεία του Μαρκ Ζούκερμπεργκ να παραδώσει τον κωδικό πρόσβασης. «Σε αυτή την περίπτωση ήταν ο δικαστής που αποφάσισε ότι η γνώση του τι είχε συμβεί ήταν πιο πολύτιμη από την ιδιωτική ζωή του ατόμου», λέει ο δικηγόρος.
Ορισμένες εταιρείες επιτρέπουν στα στενά μέλη της οικογένειας να ζητήσουν το κλείσιμο του λογαριασμού, αλλά η πλήρης πρόσβαση στις πληροφορίες του σπάνια χορηγείται, χωρίς τη ρητή συγκατάθεση του αρχικού κατόχου του λογαριασμού. Δηλαδή, ο κάτοχος του λογαριασμού πρέπει είτε να ορίσει έναν κληρονόμο του λογαριασμού όσο είναι ακόμη εν ζωή, είτε να διευκρινίσει ότι επιθυμεί να συνεχίσει να υπάρχει ο λογαριασμός ως σελίδα αφιερώματος, και σε αυτή την περίπτωση να ορίσει μία από τις επαφές του ως τον ενδεχόμενο διαχειριστή του.
Αυτοί οι διαχειριστές ονομάζονται «επαφές κληρονομιάς» και είναι υπεύθυνοι για τη διατήρηση των συγκεκριμένων λογαριασμών, απαντώντας σε μηνύματα ή συντονίζοντας τα μηνύματα και ανεβάζοντας περιστασιακά αναμνηστικές φωτογραφίες. Αλλά αν δεν έχει γίνει επαρκής προετοιμασία, ένας λαβύρινθος κανονισμών μπορεί να αφήσει τις οικογένειες σε δύσκολη και συχνά συναισθηματικά εξαντλητική θέση.
Ηθικά και νομικά προβλήματα
Το δίκαιο δεν έχει προσαρμοστεί πλήρως σε αυτή τη νέα πραγματικότητα. Η πρόσβαση σε έναν λογαριασμό -χωρίς ρητή άδεια- είναι παράνομη σε πολλά μέρη, ανεξάρτητα από τις καλές προθέσεις.
Αυτό όχι μόνο φέρνει τους οικείους σε δύσκολη θέση, αλλά εγείρει και ηθικά ζητήματα σχετικά με την προστασία της ιδιωτικής ζωής και την κυριότητα των μεταθανάτιων ψηφιακών πληροφοριών. Μια άλλη υπόθεση σχετικό με το συγκεκριμένο θέμα έλαβε χώρα μετά τους τραγικούς πυροβολισμούς στο Σαν Μπερναρντίνο το 2015: το FBI ζήτησε από την Apple να ξεκλειδώσει το iPhone του δράστη και η εταιρεία με έδρα το Κουπερτίνο αρνήθηκε κατηγορηματικά, υποστηρίζοντας ότι η ιδιωτικότητα των πελατών της ήταν πιο σημαντική από τη διάδοση του πιθανού περιεχομένου της συσκευής.
Η Google, ο μεγάλος αποδέκτης προσωπικών πληροφοριών στο διαδίκτυο, έχει επίσης αναπτύξει πολιτικές γύρω από τη μεταθανάτια κληρονομιά. Όσοι θέλουν να αφήσουν τα πάντα καλά οργανωμένα μπορούν να ορίσουν έναν διαχειριστή ανενεργού λογαριασμού, ένα άτομο που είναι υπεύθυνο για τον καθορισμό του τι θα συμβεί με τις πληροφορίες κάποιου σε περίπτωση θανάτου του.
Εάν η θέση αυτή δεν έχει πληρωθεί, η εταιρεία επιτρέπει στους συγγενείς να διαγράψουν ή να διαχειριστούν τον λογαριασμό, συμπληρώνοντας μια φόρμα, αλλά η διαδικασία είναι πιο περίπλοκη, δεδομένων των ανησυχιών για την προστασία της ιδιωτικής ζωής. Μπορεί να αποκαλυφθούν σχέσεις με άγνωστα μέχρι πρότινος τρίτα πρόσωπα ή άλλο επιβαρυντικό υλικό κ. ά.
Προετοιμασία και προοπτική
Για να αποφευχθούν αυτά τα ζητήματα, απαιτείται ένα λεπτομερές σχέδιο. Το πρώτο βήμα είναι η καταγραφή όλων των λογαριασμών και των κωδικών πρόσβασης. Αυτός ο κατάλογος θα πρέπει να είναι προσβάσιμος σε κάποιον που εμπιστεύεστε σε περίπτωση θανάτου σας.
Είναι επίσης συνετό να συντάξετε μια ψηφιακή διαθήκη με σαφείς οδηγίες σχετικά με τον τρόπο χειρισμού των πληροφοριών στο διαδίκτυο.
Η ψηφιακή μας ζωή αποτελεί προέκταση της φυσικής μας ύπαρξης, γεμάτη αναμνήσεις, προσωπικά δεδομένα και κοινωνικές συνδέσεις. Θα υπάρξουν πράγματα που θέλουμε να αφήσουμε για τις επόμενες γενιές, αλλά και άλλα που θα προτιμούσαμε να παραμείνουν απρόσιτα, να πεθάνουν μαζί μας. Ένα ψηφιακό ημερολόγιο, συνομιλίες με φίλους ή γνωστούς μέσω WhatsApp … Η αξία αυτού του είδους του περιεχομένου είναι προσωπική και μπορεί να βλάψει τη μεταθανάτια δημόσια εικόνα του αποθανόντος. Πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι κανείς δεν θα έχει πρόσβαση σε αυτό;
Υπάρχουν μόνο δύο τρόποι για να διασφαλίσετε ότι αυτές οι πληροφορίες θα παραμείνουν απρόσιτες: διαγράψτε τις ή εφαρμόστε κρυπτογράφηση, ώστε κανείς, ούτε καν ο πάροχος υπηρεσιών, να μην μπορεί να έχει πρόσβαση στο περιεχόμενο. Υπηρεσίες όπως το Nordlocker ή το Vault του Dropbox εγγυώνται ότι μόνο όσοι έχουν τους κωδικούς θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στα αποθηκευμένα δεδομένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου