Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Οι στιγμές κρίσης είναι ενδιαφέρουσες: Αποκαλύπτουν άτομα και τι τους οδηγεί βαθιά μέσα τους. Και η προσεκτική παρατήρηση του τι συμβαίνει στα ανώτερα κλιμάκια της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει πραγματικά να προειδοποιεί κάθε πολίτη που αγαπά την ελευθερία και ο οποίος εξακολουθεί να φαντάζεται τον εαυτό του να ζει σε έναν δημοκρατικό χώρο.
Πράγματι, μετά από δύο χρόνια καταστροφικής διαχείρισης της «υγειονομικής κρίσης», οι δίκες της οποίας ελπίζουμε ότι θα αναδείξουν τους συνωμότες προκειμένου να τους κρίνουν, οι απαντήσεις των αρχών της ΕΕ στην τρέχουσα «ουκρανική κρίση» δεν είναι περισσότερο καθησυχαστικές και δεν αντιπροσωπεύουν την ποικιλομορφία των ευαισθησιών των ευρωπαίων πολιτών που, για άλλη μια φορά, δεν ζητήθηκε η γνώμη τους για ένα ζήτημα που επηρεάζει τη ζωτική τους ασφάλεια. Μετά τα Big Ρharmas (Τα μεγάλα Φαρμακευτικά συμφέροντα) κατά τη διάρκεια του επεισοδίου covid-19, η προπαγάνδα τρέχει με πλήρη ταχύτητα και προσπαθεί με κάθε μέσο να αντιστρέψει την πραγματικότητα των γεγονότων προς όφελος αυτή τη φορά του στρατιωτικό-βιομηχανικού συγκροτήματος.
Και στις δύο περιπτώσεις επιβάλλεται ο αυταρχισμός μιας τεχνοκρατικής κάστας, εις βάρος των πληθυσμών. Μόνο που σε αντίθεση με αυτή που σιγά-σιγά πεθαίνει, αυτή η ουκρανική κρίση είναι ένας πραγματικός πόλεμος, με την πρώτη έννοια του όρου, και όχι ο εικονικός που φαντασιώνεται ο έφηβος που υπηρετεί ως πρόεδρος της Γαλλίας. Και ένας πραγματικός πόλεμος δεν αντιμετωπίζεται βιαστικά, ούτε με δηλώσεις και με πόζες που θέλουν να φαίνονται ανδρικές σαν σε ένα θεατρικό έργο. Ένας πραγματικός πόλεμος, με τα υπερσύγχρονα μέσα που εξοπλίζουν τους σύγχρονους στρατούς, μπορεί να εξαλείψει ολόκληρους πληθυσμούς και εδάφη μέσα σε λίγα λεπτά. Και με τρόπο πολύ αληθινό, και με ένα χτύπημα. Οφείλουμε λοιπόν να προσεγγίσουμε την κατάσταση με τη μέγιστη προσοχή. Και περιβαλλόμενοι από φωτισμένες απόψεις ατόμων με την ικανότητα και την ωριμότητα να διαχειριστούν μια τέτοια κατάσταση. Στην πραγματικότητα, ακριβώς το αντίθετο από αυτό που μπορεί να θεωρηθεί ως αναταραχή σε όλα τα κράτη της ΕΕ – με τη μία ή την άλλη εξαίρεση, τη Σερβία, την Ουγγαρία,… που δεν βιάζονται να υπακούσουν στις επιταγές των Βρυξελλών.
Κάθε κράτος φαίνεται να βρίσκεται σε έναν αγώνα δρόμου για αυτόν που θα λάβει τα πιο δρακόντεια μέτρα κατά της Ρωσίας και του πολιτικού της προσωπικού. Σε όλα τα επίπεδα: οικονομικά, βιομηχανικά, οικονομικά, πολιτικά, τουριστικά, αθλητικά, πολιτιστικά,… Μέτρα και κυρώσεις πέφτουν με την πάροδο των ωρών, αλλά με τόνους που παγώνουν το αίμα κάθε πραγματικού δημοκράτη. Εδώ, βλέπουμε στα σύνορα μεταξύ Ουκρανίας και Πολωνίας έναν ρατσισμό που δεν κρύβεται πλέον, αρνούμενοι τους Ουκρανούς “μη λευκούς” να εγκαταλείψουν το έδαφος. Εκεί, η Λετονία επιτρέπει στους πολίτες της που θέλουν να πολεμήσουν στις τάξεις “ukronazis” εναντίον του ρωσικού στρατού να συμμετάσχουν εκεί. Οι φάρσες οργιάζουν, από χάκερ που χρησιμοποιούν φωτογραφίες και μοντάζ, που προέρχονται από άλλες συγκρούσεις, για να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει το χειρότερο.
Έτσι, ο νεαρός Ahmed Tamimi, που αντιμετωπίζει τον Ισραηλινό στρατιώτη, παρουσιάζεται ως νεαρός Ουκρανός μπροστά στους Ρώσους στρατιώτες. Και οι ίδιες ευρωπαϊκές αρχές αποφάσισαν να απαγορεύσουν τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης όπως το Russia Today και το Sputnik, ώστε να μην έχουν καμία ανυπότακτη φωνή στις ειδήσεις που θα ελέγχονται ακόμη περισσότερο. Όλοι τώρα ξέρουν ότι το πρώτο θύμα ενός πολέμου είναι η αλήθεια…
Για να ανταποκριθούν στα ρωσικά αιτήματα που επαναλαμβάνονται εδώ και χρόνια – οι συμφωνίες του Μινσκ του 2014 αρχικά απορρίφθηκαν από την ουκρανική πλευρά και τελικά υπεγράφησαν με μεγάλη δυσκολία το 2015 για να προσπαθήσουν να τερματίσουν τη σύγκρουση μεταξύ της Ουκρανίας και των αυτονομιστικών δημοκρατιών – τα συμβαλλόμενα μέρη, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και της Γερμανίας, δεν άσκησαν ποτέ πραγματικές πιέσεις στην Ουκρανία για την εφαρμογή τους. Με αυτόν τον τρόπο, ακολούθησαν τις οδηγίες των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες δεν ήταν υπέρ της συμφωνίας του Μινσκ, αποβλέποντας στην ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ για να φτάσει το συμμαχικό μέτωπο στα ρωσικά σύνορα.
Κάθε λογικός νους μπορεί να καταλάβει την απόρριψη μιας τέτοιας αξίωσης από τη Ρωσία. Ειδικά από τότε που για 30 χρόνια, το ΝΑΤΟ παραβίαζε την υπόσχεση να μην επεκταθεί «ούτε μια ίντσα» προς τα ανατολικά όπως επιβεβαίωσε τότε ο Ρ. Ντουμά υπουργός Εξωτερικών του Φρανσουά Μιτεράν, όπως επιβεβαιώνουν τα αρχεία της γερμανικής εφημερίδας Spiegel, αποκαλύπτοντας έτσι ένα ακόμη ψέμα του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, του Νορβηγού πολεμοκάπηλου Γενς Στόλτενμπεργκ, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι αυτή η υπόσχεση δεν είχε δοθεί ποτέ.
Αλλά η σοβαρότητα της στιγμής είναι οι πρόσφατες δηλώσεις των υψηλότερων αρχών της ΕΕ που απελευθέρωσαν ξαφνικά 500 εκατομμύρια ευρώ (450 εκατομμύρια ευρώ για αγορές βαρέων όπλων και 50 εκατομμύρια ευρώ σε ανθρωπιστική βοήθεια) – που θα προστεθούν στη μαζική βοήθεια που έχει ήδη παρασχεθεί εδώ και αρκετά χρόνια – για να βοηθήσουν την Ουκρανία να αντιμετωπίσει τη Ρωσία.
Αυτό καταδεικνύει σαφώς τις προθέσεις της Ευρώπης που πιέζεται από τις οδηγίες των Ηνωμένων Πολιτειών στην επιθυμία τους να ανατρέψουν την ρωσική εξουσία και, ει δυνατόν, να την εμπλέξουν σε έναν μακροχρόνιο πόλεμο όπως στο Αφγανιστάν, προκειμένου να την εξαντλήσουν και να αποδυναμώσουν άμεσα τη βοήθειά της στη Συρία – που, παρεμπιπτόντως, θα βόλευε το ισραηλινό καθεστώς του απαρτχάιντ – και στη συνέχεια θα εκλόνιζε τις συμμαχίες της – με την Κίνα στο επίκεντρο – και να κατακερματίσει το έδαφός της σε αρκετές οντότητες, όπως βλέπουμε να κάνουν παντού όπου παρεμβαίνουν οι Ατλαντιστές.
Ως εκ τούτου, οι ευρωπαϊκές αρχές προτιμούν να έρχονται στο χείλος μιας μεγάλης σύγκρουσης παρά να κατανοούν τα ρωσικά αιτήματα· o υπουργός Εξωτερικών Σ. Λαβρώφ δήλωσε ότι είναι «απαράδεκτο τα αμερικανικά πυρηνικά όπλα να βρίσκονται στην Ευρώπη και ότι ήρθε η ώρα να τα στείλουν σπίτι τους», επιβεβαιώνοντας ότι η Μόσχα είναι διαθέσιμη να συνεργαστεί με την Ουάσινγκτον σε ζητήματα στρατηγικής σταθερότητας.
Κατά την έκτακτη σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στις 28 Φεβρουαρίου, ο Βασίλη Νεμπένζια, Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ρωσίας στα Ηνωμένα Έθνη, υπενθύμισε: «Η Ρωσία δεν ξεκίνησε στρατιωτικές επιχειρήσεις. Αυτή η στρατιωτική επιχείρηση ξεκίνησε από την Ουκρανία εναντίον των ίδιων των πολιτών της, των κατοίκων του Ντονμπάς και εναντίον όλων εκείνων που διαφωνούν με τη στρατιωτική εξουσία. Η Ρωσία απλά τερματίζει αυτόν τον πόλεμο.»
Ωστόσο, τα όργανα της ΕΕ ακολουθούν τους στόχους τους και απορρίπτουν τη διπλωματική οδό, επιλέγοντας κλιμάκωση αντί του διαλόγου δεκαετιών που απαιτεί η Ρωσία για την ασφάλειά της. Αυτό συνάδει με αυτό που έγραψα πριν από λίγες μέρες:
« (…) Στην πραγματικότητα, η κάστα των πλουσίων αντιδρά στην απώλεια της ηγεμονίας της. Όλοι μπορούν να το δουν σήμερα στην ακραία ένταση που προκάλεσαν οι ΗΠΑ και η ένοπλη πτέρυγα τους στην Ευρώπη ΝΑΤΟ, κατά της Ρωσίας να χρησιμοποιήσουν την Ουκρανία ως πρόσχημα ή με άλλα λόγια, όμηρο (…) Η Ρωσία, πλήρως περικυκλωμένη από τις χώρες που εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ από το τέλος της ΕΣΣΔ, κατέληξε να επιβάλει τις κόκκινες γραμμές της και να προειδοποιήσει τους γείτονές της ότι το παραμικρό πρόσθετο βήμα προς την κατεύθυνσή της θα προκαλούσε πόλεμο.
Γι΄αυτόν τον λόγο ο Ρώσος πρόεδρος παρουσιάζεται ως το τέρας και η Δύση ως συνήθως, το θύμα των ρωσικών ολοκληρωτικών απόψεων (…) Η στιγμή είναι σοβαρή. Θα έχουν οι ευρωπαϊκές αρχές το θάρρος να πουν όχι στο ΝΑΤΟ και να αρνηθούν τον κίνδυνο μιας έκρηξης που θα μπορούσε σίγουρα να προκαλέσει πολύ περισσότερα θύματα στον πληθυσμό από έναν φανταστικό ιό; Τίποτα δεν είναι λιγότερο σίγουρο και όλα δείχνουν το αντίθετο. Η κυβερνώσα κάστα δεν είναι πλέον στην υπηρεσία του λαού και έχει ως κύριο μέλημά της μόνο τα δικά της συμφέροντα (…) Οι ατομικές ελευθερίες δεν έχουν παραβιαστεί ποτέ τόσο πολύ, και οι δυνάμεις καταστολής έχουν αποχαλινωθεί, κακοποιώντας, τυφλώνοντας, ακρωτηριάζοντας πολίτες ατιμωρητί. Όλα φαίνεται να καταρρέουν με επιταχυνόμενη ταχύτητα στη Μακρονία (επικράτεια του Μακρόν). Σε σημείο να βλέπει κανείς με τρόμο την εμφάνιση ακροδεξιών ρευμάτων, που δεν διστάζουν πλέον στην χρήση φασιστικών μεθόδων ακόμη και συμπεριφορών, χωρίς αυτό να εγείρει καμία αποδοκιμασία εκ μέρους των αρμόδιων αρχών (…) ».
Προτιμούν να απαγορεύουν συλλογικότητες που υπερασπίζονται ειρηνικά τα δικαιώματα των Παλαιστινίων!
Και όπως ανέφερε ο τίτλος αυτής της προηγούμενης εφημερίδας, οι κυβερνήσεις μας είναι τώρα ανοιχτά εχθροί του λαού. Μετά την υποχώρηση της οικονομίας κατά τη διάρκεια του Κορωνοϊού, σπεύδουν ενεργά να βυθίσουν ό,τι απέμεινε από αυτό στη σύγκρουση με τη Ρωσία, κάτι που θα κοστίσει ακριβά στους πολίτες. Οι ανόητες αποφάσεις που ελήφθησαν στην κεφαλή της ΕΕ, η οποία επιλέγει να προσθέσει καύσιμα στη φωτιά συνεχίζοντας να οπλίζει το Κίεβο, αποδεικνύουν ότι εξακολουθεί να υπάρχει ρατσιστικό, αποικιακό υπόβαθρο με ναζιστικές τάσεις. Και κάθε ευρωπαίος πολίτης που εξακολουθεί να έχει τη μνήμη του πρόσφατου παρελθόντος και γνωρίζει την οδυνηρή ιστορία της Ευρώπης θα πρέπει να ντρέπεται για αυτούς τους μη εκλεγμένους αντιπροσώπους, να τους καταγγέλλει και να τους μάχεται σκληρά για να τους ρίξει κάτω.
Η Ρωσία εκείνη την εποχή πλήρωσε το βαρύτερο τίμημα κατά του ναζισμού: θυσίασε 27 εκατομμύρια πολίτες της (!) για να μας υπερασπιστεί από αυτή την καταστροφική ιδεολογία και να την αφανίσει. Έτσι εκδηλώνουμε την ευγνωμοσύνη μας; Στη σταθερή αποφασιστικότητά της να εξαλείψει τους ναζιστικούς θύλακες της Ουκρανίας; Ίσως θα έπρεπε να ζητήσουμε από τον Βλαντιμίρ Πούτιν να μην σταματήσει εκεί και να φροντίσει να κεντρίσει τη μνήμη των ατόμων που μας οδηγούν στην καταστροφή, διότι φαίνεται ότι το έργο δεν έχει ολοκληρωθεί πλήρως και ότι το θηρίο εξακολουθεί να παραμονεύει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου