μαστίγιο τώρα πιάσε
και τους πολεμοκάπηλους στο ξύλο σπάσε
σχιζοφρενείς και άφρονες
τις επιπτώσεις του πολέμου δεν προνόησαν
τη πυρηνική ρομφαία την αγνόησαν
το κανόνι στην Ουκρανία άγρια βρυχάται
η προπαγάνδα και τα μίση στα ύψη
αλήθεια και λογική έχει εκλείψει
λάδι ρίχνουν στην φωτιά και πυρεία
να καούν ξερά χλωρά στο Μολώχ θυσία
κάθε ελπίδα για εκεχειρία
για τους άμαχους και τα παιδιά
λύπηση καμιά
βόμβες, πείνα και φοβία
χωριά απειλούμενα πληρώνουν εκατόμβες
θα φθάσει το «κομβόι» ομαλά;
ή θα το ξεσκίσουν Λαιστρυγόνες;
στης προσφυγιάς το δρόμο
οι άνδρες πίσω έμειναν με το όπλο στον ώμο
ο δρόμος της προσφυγιάς γεμάτος άστεγους
τρελές «κονόμες» για τους πολεμοκάπηλους
δρόμο στα πυρηνικά μήπως ο Άρης στρώνει;
στα μαχαίρια δύο έθνη αδελφικά
έτοιμοι οι γύπες για τη μοιρασιά
αδελφικά χτυπήματα με χειρουργικά νυστέρια
άμαχοι πολεμούν στης πόλης τα παρτέρια
χαρά να δεις ο Μαμμωνάς!!! τρίβει τα χέρια
τα σπασμένα η άφρονα Ευρώπη θα εξοφλήσει
ανάστημα δεν έχει η γραία να υψώσει
τον Ηπα-ίο ‘νταβατζή’ περιμένει να τη σώσει
πίσω από τα γενόμενα τρέχει τελευταία
μπρος στον Τούρκο ‘ λούφα’ η
«τσατσά» γραία
βιάζει την κόρη της Αφροδίτη την Κυπραία
αδειανές και οι είκοσι οκτώ κεφαλές «Ύδρα Λερναία»
ΛΟΑΤΚΙ την κυβερνούν και έχει «πουστέψει»
ο μύλος του πολέμου τώρα την αλέθει
αντί να σβήσει τις φωτιές σαν πυροσβέστης
αυτή τις ανάβει και τις θρέφει
δυσβάστακτος ο βίος του μετανάστη
ο γράφων τάχει περάσει και τα ξέρει
και τότε ουδείς ενδιαφέρθηκε
βοήθεια να μας προσφέρει
το ευρωπαϊκό πνεύμα τώρα δεν λαλάει
ξηρασία, η Ευρωπαϊκή γη για αίμα διψάει
κάθε μέτρο κάθε στρέμμα -
τούτο το χώμα ποτισμένο με αίμα
παντού τάφοι και κόκκαλα ασπρισμένα
ξένοι την κυβερνούν
αμερικάνοι, άγγλοι και εβραίοι
σαν το χυμένο υδράργυρο χωρισμένοι
γραφειοκράτες ακριβοπληρωμένοι και αποτυχημένοι
σε πανάρχαιους καιρούς στη Δήλο έφερνε θυσία
Ευρωπαϊκή χώρα η Ρωσία
και η Ουκρανία, όχι όμως η Τουρκία
καθότι λυμένο το δεμάτι
το νέμεται ο «ακαμάτης- εισπράκτορας»
το «βολικό ηλίθιο» έπαιξε η Ρωσία
και η Ουκρανία τον «προβοκάτορα»
λίαν επικίνδυνη τούτη η τραγωδία
ξένο θάχει νοικοκύρη
θα τη βάζει χαλινά
από του παράφρονα εξαρτάται την αποκοτιά
οδό δεν του έχουν άφησει διαφυγής
ο σχιζοφρενής τώρα έχει εγκλωβιστεί
αν την περόνη των πυρηνικών τραβήξει
η Γη θα ανατιναχθεί
και Αρμαγεδδών θ’ ακολουθήσει
τον πυρηνικό εφιάλτη ν’ απομακρύνουμε
2/3/ 22
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
http://amphiktyon.blogspot.com/
http://amphiktyon.org
1 σχόλιο:
Γιάννης Ρίτσος - Εἰρήνη Απόσπασμα.
Τ᾿ ὄνειρο τοῦ παιδιοῦ εἶναι ἡ εἰρήνη
Τ᾿ ὄνειρο τῆς μάνας εἶναι ἡ εἰρήνη
Τὰ λόγια τῆς ἀγάπης κάτω ἀπ᾿ τὰ δέντρα
εἶναι ἡ εἰρήνη.
Ὁ πατέρας ποὺ γυρνάει τ᾿ ἀπόβραδο
μ᾿ ἕνα φαρδὺ χαμόγελο στὰ μάτια
μ᾿ ἕνα ζεμπίλι στὰ χέρια του γεμάτο φροῦτα
καὶ οἱ σταγόνες τοῦ ἱδρώτα στὸ μέτωπό του
εἶναι ὅπως οἱ σταγόνες τοῦ σταμνιοῦ
ποὺ παγώνει τὸ νερὸ στὸ παράθυρο,
εἶναι ἡ εἰρήνη.
Ὅταν οἱ οὐλὲς ἀπ᾿ τὶς λαβωματιὲς
κλείνουν στὸ πρόσωπο τοῦ κόσμου
καὶ μὲς στοὺς λάκκους ποὔσκαψαν οἱ ὀβίδες
φυτεύουμε δέντρα
καὶ στὶς καρδιὲς ποὔκαψε ἡ πυρκαγιὰ
δένει τὰ πρῶτα της μπουμπούκια ἡ ἐλπίδα
κι οἱ νεκροὶ μποροῦν νὰ γείρουν στὸν πλευρό τους
καὶ νὰ κοιμηθοῦν δίχως παράπονο
ξέροντας πὼς δὲν πῆγε τὸ αἷμα τους τοῦ κάκου,
εἶναι ἡ εἰρήνη........
....
Ἀδέρφια,
μὲς στὴν εἰρήνη διάπλατα ἀνασαίνει ὅλος ὁ κόσμος
μὲ ὅλα τὰ ὄνειρά μας
Δῶστε τὰ χέρια ἀδέρφια μου,
αὐτό ῾ναι ἡ εἰρήνη.
Μ.Ρ.
Δημοσίευση σχολίου