Η άμυνα από μόνη της, όσο επιτυχής κι αν είναι, δεν εξασφαλίζει τη νίκη. Είναι απαραίτητο οι ουκρανικές δυνάμεις να περάσουν στην αντεπίθεση για να νικήσουν αλλά δεν έχουν υπολογίσιμες δυνάμεις ελιγμού για κάτι τέτοιο, και συνεπώς αδυνατούν να αποσπάσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων από τους Ρώσους. Επομένως η πτώση του Κιέβου, του Χαρκόβου και πιθανώς και της Οδησσού είναι απλώς θέμα χρόνου. Υπάρχουν μάλιστα και φωνές στρατιωτικών που θεωρούν ανήθικη τη στάση της Δύσης να εφοδιάζει με όπλα τους Ουκρανούς και να παρατείνει την αγωνία τους, τη στιγμή που το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο. Η κριτική αυτή υποστηρίζει πως είναι απάνθρωπο το να θέλει η Δύση «να πολεμήσει τη Ρωσία μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό».
– Είναι αναμφίβολο ότι από τις μέχρι τώρα επιχειρήσεις η εικόνα του ρωσικού στρατού έχει τσαλακωθεί. Οι Ουκρανοί έχουν υπερισχύσει κατά κράτος στον τομέα της προπαγάνδας και των εντυπώσεων, και κυριαρχούν στα βίντεο που προβάλλονται στη Δύση. Ιδίως οι εικόνες από το Χάρκοβο με τις κατεστραμμένες φάλαγγες ρωσικών οχημάτων τα οποία κείτονται σε συντρίμμια ή σε άμορφες μάζες σιδερικών πασπαλισμένα με χιόνι, φέρνουν αμέσως συνειρμικά στον νου παρόμοιες εικόνες πανωλεθρίας των Σοβιετικών στην πρώτη φάση του Ρωσοφινλανδικού Πολέμου το 1939-40 στα δάση του Σουομουσάλμι. Οι Ουκρανοί έχουν επιφέρει σημαντικές απώλειες στους Ρώσους, αλλά σε αντίθεση με τους Φινλανδούς, δεν κατάφεραν μέχρι τώρα να τους σταματήσουν σε κάποιους άξονες και να τους συντρίψουν ολοκληρωτικά. Όπως έγινε και στον Ρωσοφινλανδικό Πόλεμο, θα πρέπει να αναμένεται τώρα πως έπειτα από το πρώτο σοκ, οι Ρώσοι θα αναπροσαρμόσουν την τακτική τους, θα κάνουν χρήση πρόσθετων δυνάμεων και μεγαλύτερης ισχύος πυρός και θα διορθώσουν τις αδυναμίες τους «εν κινήσει».
– Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι οι Ρώσοι μεταφέρουν άλλους 50.000 άνδρες στα δυτικά από σχηματισμούς που σταθμεύουν στη Σιβηρία. Αυτό μπορεί να σημαίνει τρία πράγματα: 1) η προέλασή τους έχει «κολλήσει» στην Ουκρανία και θέλουν να εμπλέξουν στον αγώνα ξεκούραστες δυνάμεις, 2) έχουν αντιληφθεί ότι η αναλογία δυνάμεων ως προς τον χώρο που έχουν τώρα δεν είναι ικανοποιητική, με δεδομένη τη μη αναμενόμενη ισχύ της ουκρανικής αντίστασης, 3) παίρνουν μέτρα ασφαλείας για το ενδεχόμενο να επεκταθούν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις και πέραν της Ουκρανίας.
– Η Ρωσία όχι μόνο υφίσταται οικονομικά αντίμετρα, αλλά αποβάλλεται από αθλητικές διοργανώσεις και ακυρώνεται ακόμη και η συμμετοχή καλλιτεχνών της σε εκδηλώσεις ανά την Ευρώπη ενώ διώχνονται οι Ρώσοι φοιτητές από τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και ορθώνεται πρακτικά τείχος απέναντι στους Ρώσους τουρίστες στις ευρωπαϊκές χώρες. Είναι σαφές ότι οι Δυτικοί προσπαθούν να κάνουν το σύνολο της ρωσικής κοινωνίας να πειστεί ότι η κυβέρνησή της διέπραξε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, να της κάνουν δύσκολη τη ζωή και να την ωθήσουν να ανατρέψει τον Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος θα έχει πολύ σοβαρό πρόβλημα από εδώ και πέρα και στο εσωτερικό του μέτωπο.
– Ο Ζελένσκι, ενώ είναι ουσιαστικά ένα ανύπαρκτο πολιτικό μέγεθος και καθόλου χαρισματικός άνθρωπος, αρχίζει να μετατρέπεται από τη δυτική προπαγάνδα σε δήθεν εμπνευσμένο και γενναίο ηγέτη και του αποδίδονται χαρακτηριστικά του Τσώρτσιλ. Όλη αυτή η κακόγουστη σκηνοθεσία εντάσσεται στον πόλεμο των εντυπώσεων, τον οποίο δείχνει να χάνει η Ρωσία.
– Δεν μπορώ να δω πώς θα μπορούσε όλη αυτή η περιπέτεια να καταλήξει σε κάτι καλό για τον Πούτιν. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι πετύχει αυτό που επιδιώκει στην Ουκρανία, δηλαδή να ρίξει την κυβέρνηση Ζελένσκι και να εγκαταστήσει νέα της αρεσκείας του, το κόστος που θα πληρώσει η Ρωσία θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το όποιο όφελος. Η Ρωσία θα έχει αποφύγει την προοπτική επέκτασης του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία αλλά θα έχει συσπειρώσει εναντίον της όλες σχεδόν τις χώρες του πλανήτη, θα έχει υποστεί τεράστια οικονομική ζημιά, θα παραμείνει απομονωμένη διπλωματικά και πολιτισμικά από όλο τον κόσμο για απροσδιόριστο ακόμα διάστημα, και θα μετατραπεί σταδιακά σε κράτος-παρία. Επιπλέον έσπρωξε τη Γερμανία να επανεξοπλιστεί μαζικά, και τη Σουηδία και τη Φινλανδία να σκέφτονται σοβαρά την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ.
– Αν ο Πούτιν είχε περιοριστεί στο να στείλει ρωσικά στρατεύματα μόνο στις δύο αποσχισθείσες επαρχίες του Ντονμπάς, η κίνηση αυτή θα είχε μία νομιμοφάνεια και θα τον βοηθούσε να αποφύγει τα χειρότερα. Εξαπολύοντας όμως προληπτικό πόλεμο κατά της Ουκρανίας έχασε το όποιο δίκιο είχε και τείνει να μετατραπεί στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης σε έναν νέο Χίτλερ. Το να αντιστρέψει αυτή την εικόνα πλέον είναι από τρομερά δύσκολο έως ακατόρθωτο. Με την απόφασή του να επιτεθεί στην Ουκρανία πέρασε το όριο εκείνο που του επέτρεπε αφενός να κοντράρει τη Δύση αλλά αφετέρου να αποτελεί αποδεκτό παίκτη του συστήματος. Τώρα πλέον είναι αποσυνάγωγος, θεωρείται εντελώς αναξιόπιστος –για να μην πω επικίνδυνος– και κάποιοι δεν διστάζουν να τον αποκαλέσουν «παράφρονα». Η δαιμονοποίηση του ίδιου και της Ρωσίας έχει φτάσει σε πρωτόγνωρα επίπεδα. Πολιτική ήττα τέτοιου μεγέθους για ηγέτη Μεγάλης Δύναμης, δεν νομίζω να έχουμε ξαναδεί τα τελευταία 80 χρόνια. Θεωρώ ότι στόχος της Δύσης πλέον είναι η ανατροπή του Πούτιν και δεν θα ικανοποιηθεί με τίποτα λιγότερο.
– Πληθαίνουν οι υποψίες ότι ο Μπάιντεν οδήγησε τον Πούτιν στην παγίδα της εισβολής στην Ουκρανία, όπως ακριβώς ο Τζωρτζ Μπους ο πρεσβύτερος είχε οδηγήσει τον Σαντάμ Χουσεΐν το 1990 στο να εισβάλει στο Κουβέιτ. Οκτώ ημέρες πριν τα ιρακινά στρατεύματα μπουν στο Κουβέιτ, ο Σαντάμ είχε συνομιλία με την Αμερικανίδα πρέσβειρα στη Βαγδάτη, Έιπριλ Γκλάσπι, από την οποία απεκόμισε την εντύπωση ότι οι ΗΠΑ δεν σκόπευαν να αναμιχθούν σε μία σύγκρουση μεταξύ αραβικών κρατών. Μήνες αργότερα ο Σαντάμ έλεγε στον στενό κύκλο του ότι οι Αμερικανοί τον εξαπάτησαν επειδή ήθελαν να τον ξεφορτωθούν. Ενδεχομένως κάτι παρόμοιο να έγινε και στην περίπτωση του Πούτιν. Όλοι θυμόμαστε την παράξενη δήλωση του Μπάιντεν πως αν οι Ρώσοι πραγματοποιούσαν «μία μικρή διείσδυση» στο ουκρανικό έδαφος, θα ήταν περιορισμένη και η απάντηση της Δύσης με κυρώσεις. Ενδεχομένως ο Πούτιν να σχημάτισε την εντύπωση πως οι Δυτικοί δεν ήταν διατεθειμένοι να τον κοντράρουν, και γι’ αυτό έκρινε ότι μία εισβολή στην Ουκρανία δεν θα είχε ιδιαίτερο κόστος για τον ίδιο και τη Ρωσία.
– Όσοι Έλληνες κατά καιρούς διατυπώνουν την άποψη ότι η μόνη λύση στην τουρκική απειλή που αντιμετωπίζουμε είναι να καταφέρουμε ένα προληπτικό χτύπημα κατά της Τουρκίας, καλά θα κάνουν να δουν προσεκτικά την πολιτική και διπλωματική πανωλεθρία που υφίσταται αυτή τη στιγμή η Ρωσία εξαιτίας του προληπτικού πολέμου που εξαπέλυσε κατά της Ουκρανίας. Τα προληπτικά χτυπήματα δεν είναι καθόλου εύκολη και απλή υπόθεση, ούτε ως προς την προετοιμασία τους, ούτε ως προς το επιχειρησιακό τους σκέλος, ούτε βεβαίως ως προς την πολιτική και διπλωματική διαχείρισή τους. Το ότι έχουν υπάρξει μεμονωμένα ιστορικά παραδείγματα επιτυχημένων προληπτικών χτυπημάτων δεν σημαίνει ότι αυτό είναι κάτι που μπορεί να το κάνει ο καθένας, ούτε ότι αυτοί που το έκαναν δεν είχαν δυσάρεστες συνέπειες.
– Τα ρωσικά οχήματα που φέρουν εμφανώς πάνω τους ένα λευκό «Ζ» επιχειρούν στην Ανατολική Ουκρανία, αυτά με το «Ζ» μέσα σε λευκό ορθογώνιο πλαίσιο επιχειρούν από την Κριμαία, αυτά με το «Ο» επιχειρούν από τη Λευκορωσία, και αυτά με το «V» ανήκουν στους πεζοναύτες του ρωσικού ναυτικού.
– Τα ρωσικά στρατεύματα που επιχειρούν τώρα στο Χάρκοβο ανήκουν στην 20ή Στρατιά Φρουρών. Την εποχή του Ψυχρού Πολέμου η στρατιά αυτή ήταν στελεχωμένη σχεδόν αποκλειστικά με Ρώσους, και αποτελούσε τη δύναμη κρούσης των Σοβιετικών Δυνάμεων της Γερμανίας. Αυτή ήταν που μπήκε πρώτη στην Τσεχοσλοβακία το 1968 για να καταπνίξει την περίφημη «Άνοιξη της Πράγας» του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ. Στους Σοβιετικούς στρατιώτες είχαν πει ότι πάνε να απελευθερώσουν τους Τσέχους από την «αντεπανάσταση» αλλά μπαίνοντας στην Τσεχοσλοβακία αντίκρισαν μία χώρα η οποία είχε πολύ ανώτερο βιοτικό επίπεδο από εκείνο της Ρωσίας, με άψογους δρόμους, περιποιημένα σπίτια και χορτάτο κόσμο, και άρχισαν να βλαστημάνε το δικό τους καθεστώς και να αναρωτιούνται: «Οι Τσέχοι χρειάζονται απελευθέρωση, ή εμείς;».
Αμέσως μόλις η 20ή Στρατιά Φρουρών αποσύρθηκε από την Τσεχοσλοβακία, η τεράστια πλειονότητα των στρατιωτών και των αξιωματικών της μετατέθηκαν στην Άπω Ανατολή στη μεθόριο με την Κίνα, διότι είχαν φανεί σημάδια κλονισμού του ηθικού τους. Το ίδιο έγινε και με τους άνδρες της σοβιετικής 38ης Στρατιάς που είχε επίσης συμμετάσχει στην επέμβαση στην Τσεχοσλοβακία. Επανελήφθη δηλαδή ακριβώς αυτό που είχε συμβεί παλαιότερα επί Στάλιν, όταν οι εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες του Κόκκινου Στρατού που είχαν αιχμαλωτιστεί από τους Γερμανούς και επέζησαν του πολέμου, κατέληξαν όλοι στα Γκουλάγκ διότι είχαν «μολυνθεί» από τον δυτικό τρόπο ζωής.
– Ο λόγος που η Τουρκία τηρεί στάση «επιτήδειου ουδέτερου» στη σύρραξη Ρωσίας-Ουκρανίας δεν είναι μόνο για να ωφεληθεί οικονομικά αλλά και διότι το πυρηνικό της πρόγραμμα εξαρτάται 100% από τους Ρώσους. Οι Τούρκοι μπορεί να ρισκάρουν τα πάντα, εκτός από το πυρηνικό τους πρόγραμμα το οποίο θα τους εξασφαλίσει αφενός ενεργειακή επάρκεια για τις επόμενες δεκαετίες και αφετέρου την απόκτηση πυρηνικών όπλων σε βάθος κάποιων ετών. Ξέρουν ότι μόνο η κατοχή πυρηνικών όπλων μπορεί να τους καταστήσει πραγματικά ανεξάρτητη Δύναμη, που θα είναι απρόσβλητη από οποιαδήποτε απειλή.
– Οι ίδιες πολωνικές αρχές που πριν λίγους μήνες όρθωσαν αδιαπέραστο τείχος στις ορδές των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών που επιχείρησαν να περάσουν από τη Λευκορωσία στην Πολωνία, κρατούν σήμερα ορθάνοιχτα τα σύνορά τους για τις εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανούς πρόσφυγες που συρρέουν καθημερινά εκεί αναζητώντας σωτηρία από τον πόλεμο, και μάλιστα τους παρέχουν φαγητό, στέγη και οποιαδήποτε άλλη εξυπηρέτηση μπορούν. Καταρρέει λοιπόν ο μύθος για τις δήθεν αντιδραστικές ευρωπαϊκές χώρες όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία, που είχαν στοχοποιηθεί πρόσφατα ότι τάχα υιοθετούν σκληρή πολιτική απέναντι στους πρόσφυγες. Όταν η λαθρομετανάστευση εργαλειοποιείται από συγκεκριμένα κέντρα, τα ευρωπαϊκά κράτη οφείλουν να την αποκρούσουν. Όταν υπάρχει πραγματικό προσφυγικό κύμα, όλοι οι Ευρωπαίοι είμαστε έτοιμοι και πρόθυμοι να κάνουμε το παν για να στηρίξουμε αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου