Αντιλεγόμενα και –προσωπικές –επιφυλάξεις

Του Κώστα Δημ Χρονόπουλου 

(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)

 

Αναντίλεκτα το ουκρανικό ζήτημα θα επηρεάσει πολύπλευρα και πολυεπίπεδα όμορα κράτη αλλά και απόμακρα. Η πατρίδα μας –συνακόλουθα –θα επηρεαστεί άμεσα ή μεσοπρόθεσμα (εξαιτίας των γνωστών τουρκικών αξιώσεων –και όχι μόνον- αναπόφευκτα). Η Τουρκία έχει εκτεθεί και ο Σουλτανίσκος είναι πλέον γυμνός. Πως θα αποτολμήσει εισβολή σε ελληνικό έδαφος ή τετελεσμένα στην Κύπρο, όταν η πανίσχυρη Ρωσία αντιμετώπισε διεθνή κατακραυγή και σκληρές κυρώσεις, κάτι που συγκλόνισε , ως γεγονός. Όταν δήλωσε πως δεν συμμετέχει σε κυρώσεις, ούτε στέλνει βοήθεια στην Ουκρανία , επειδή έχει …. παραδοσιακούς δεσμούς με τις εμπόλεμες χώρες; Αμέτοχη /ουδέτερη σε κρίσιμες ώρες (!). Το παρωνύμιο της Τουρκίας: « Επιτήδειος ουδέτερος» υποθέτω πως ετούτη τη φορά δεν θα την ωφελήσει. Όχι μόνον επειδή η τακτική της έχει πλέον κουράσει και ενοχλήσει. Αλλά και γιατί –ενδέχεται- ακόμη και οι βραδύνοες, συμφεροντολόγοι και υποκριτές Δυτικοί ταγοί, να βλέπουν - ακόμα και αυτοί- πως αλλάζουν οι καιροί. Οι λαοί αφυπνίζονται (έστω μερικώς και βραδέως) συνεπώς θα είναι δύσκολο να γίνονται ανεκτές ανεξέλεγκτες επεκτατικές επιχειρήσεις και εξοντωτικοί βομβαρδισμοί.  

 

Οι μεγαλοϊδεατισμοί, με ανασυστάσεις και νεκραναστήσεις ποικιλώνυμων Αυτοκρατοριών, δεν φαίνεται να γίνονται πλέον αποδεκτοί. Πως θα αποτολμήσει –εξαιρείται η περίπτωση παραφροσύνης ή εγγενούς εγκληματικότητας –o τούρκος ηγέτης να δημιουργήσει (με σφαγές και καταλήψεις γειτονικών εδαφών /χωρών) Νεοοθωμανικό Σουλτανάτο, όταν αποτύχει να επιτύχει την αναβίωση της Τσαρικής Αυτοκρατορίας ο ισχυρότατος κος Πούτιν; Δεν υπάρχει δυνατότητα ούτε καν για να δημιουργήσει προτεκτοράτο.  

 

Δύο θα είναι –εκτός από την Ουκρανία βέβαια – οι κυρίως χαμένοι από την υπόθεση αυτή. Ο κος Πούτιν και περισσότερο ο κος Ερντογάν που θα δει το (τρελό) όνειρό του να διαψεύδεται αυτοστιγμεί. Εμείς έχουμε μια ευκαιρία μοναδική. Να κερδίσουμε πολλά, εμποδίζοντας την τουρκική επεκτατικότητα οριστικά με την συμμαχική συνδρομή , αλλά και με ομοψυχία εθνική.  

 

Χρειάζονται εξαιρετικά λεπτοί χειρισμοί. Η τελική έκβαση δεν είναι ούτε απλή, ούτε εύκολα προβλέψιμη, όπως η κατάσταση τείνει να διαμορφωθεί.  

 

Η κυβερνητική επιλογή, ήταν ένθερμα και ενσυνείδητα συμμαχική (σε αντίθεση με την τουρκική «ουδετερότητα» =αντισυμμαχική συμπεριφορά σκαστή). Θα έλεγα μάλιστα και άκρως τολμηρή , αφού βγήκε μπροστά, όχι μόνον φραστικά (όπως η Τουρκία: καταδικάζουμε την εισβολή, αλλά δεν συμμετέχουμε, μένουμε ουδέτεροι), αλλά και έμπρακτα, ουσιαστικά.  

 

Αυτό δημιούργησε πολλές –και δικαιολογημένες θα έλεγα –προσδοκίες αφού ενισχύει την ελληνική θέση (έναντι της Τουρκίας), την ενδοσυμμαχική. 

 

Επιφύλαξη διατυπώνεται σοβαρή: Τι θα γίνει αν αύριο έχουμε απέναντί μας τους Ρώσους που πολύ έχουν ενοχληθεί; Ενθυμίζουν οι αντιλέγοντες, το πώς μας φέρθηκαν οι Μπολσεβίκοι του Λένιν όταν στείλαμε εναντίον τους το 1919 μια μεραρχία (μετά από πίεση κυρίως του Γάλλου Κλεμανσώ),στην Ουκρανία. 

 

Δεν μας το συγχώρεσαν και όταν πήγαμε στην Μ. Ασία βοήθησαν τον Κεμάλ σε κάθε ευκαιρία. Είναι γεγονός πως τότε – χωρίς η Ελλάδα να αντιμετωπίζει, όπως τώρα άμεση τουρκική απειλή,- ο Ελ. Βενιζέλος έσφαλε. Εμφάνισε απρόσμενη αβελτηρία. Σήμερα επιβάλλεται να ανακοπεί /ακυρωθεί ο τουρκοεπεκτατισμός. Υπό άλλες συνθήκες η από μέρους της Ελλάδας ανάληψη πρωτοβουλιών στο ουκρανικό ζήτημα, θα ήταν ρίσκο, άνευ νοήματος /σκοπιμότητας. Τώρα όμως είναι ευκαιρία αφύπνισης των συμμάχων ώστε να αντιληφθούν επιτέλους ότι μόνον η χώρα μας είναι συνεπής, αξιόπιστος εταίρος και όχι η προσφορά της τουρκικής …. oυδετερότητας. Αν το μήνυμα περάσει / έτσι ερμηνευτεί, τότε η πατρίδα μας πολλαπλά θα επωφεληθεί. 

 

Η άποψη πως δεν ήταν ανάγκη να γίνουμε και μπροστάρηδες, αλλά να είμαστε κάπου στην μέση ή και ουραγοί. 

Κάποιοι διατείνονται ότι θα ήταν προτιμότερο να μην είχαμε καθόλου συμμετοχή. Παραθεωρούν ότι αυτό είναι υποχρέωση συμμαχική.  

 

Δεν γνωρίζω ειλικρινά τις εξελίξεις, των γεγονότων την τροπή.  

Αντιλαμβάνομαι πως η Κυβέρνηση θέλησε να παίξει το πιο δυνατό της χαρτί. Αν αυτή η διαυγής / ξεκάθαρη θέση της βγει, τότε το όφελος θα είναι μεγάλο και θα της πιστωθεί. Διαφορετικά θα υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις. Οψόμεθα ως προς το τι τελικά θα συμβεί.  

 

ΥΓ. Η Τουρκία είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στην επιθετική της τακτική. Εμείς πρέπει να αντιδράσουμε τόσο με οχύρωση μας αμυντική, όσο και με κάθε ενέργεια διπλωματική και ενδοσυμμαχική.  

Θα αισθανόμουν σίγουρος ότι –υπό της παρούσες συνθήκες – έγινε η σωστή επιλογή (σ.σ προσωπικά εξάλλου είμαι υπέρ των καθαρών –και όχι ερμαφρόδιτων /μεσοβέζικων μέτρων). Κάτι όμως με κάνει επιφυλακτικό, με συγκρατεί. Η εμπειρία και η ιστορική γνώση, υπενθυμίζουν τον άφιλο και συμφεροντολογικό χαρακτήρα των «φίλων και συμμάχων» που έχει αποκτήσει πιστοποίηση διαχρονική.  

 

Δεν τους έχω εμπιστοσύνη ότι –τελικά και αμετάκλητα- η συνεπής συμμαχική ελληνική συμμετοχή θα αναγνωριστεί /εκτιμηθεί.
Το τελευταίο μόνο στην πράξη θα αποδειχτεί!.......

Share