Δείτε το άρθρο του Jon Rappoport στο NoMoreFakeNews.com εδώ: https://tinyl.io/4eWp
Μετάφραση Απολλόδωρος
«Μόλις αυτό το μετα-πρόγραμμα του πολιτισμού γίνει κυρίαρχο, διαμορφώνει την εμπειρία μας σε μια αυθαίρετη και παράλληλη απομίμηση αυτού που είναι πραγματικό. Μόλις αυτό το μετα-πρόγραμμα καταλάβει την αντιληπτική μας λειτουργία, τότε θα είναι ο μόνος τρόπος που θα έχουμε για να αλληλεπιδράσουμε με την πραγματικότητα. Μόλις συμβεί αυτό, δεν θα μπορούμε να αμφισβητήσουμε την πολιτισμικά εξαρτημένη κατάστασή μας, αφού αυτή θα είναι η μόνη εμπειρία της πραγματικότητάς μας». - Joseph Chilton Pearce
Φανταστείτε ένα παιδί που ήρθε στον κόσμο και έχει κοντά του δύο αγαπημένους γονείς. Η μητέρα το θηλάζει. Το παιδί είναι ελεύθερο να παίξει. Έχει φίλους. Τρώει φρέσκο και απλό φαγητό. Ο άμεσος κόσμος γύρω του δεν περιέχει καθημερινές δυσοίωνες ανθρώπινες απειλές.
Σε αυτό το περιβάλλον, η υγεία και η ζωτικότητά του επεκτείνονται.
Η ιδέα των εμβολίων -ακόμη και αν απέτρεπαν με ασφάλεια τις ασθένειες (δεν το κάνουν) - θα ήταν παράλογη.
Ο εμβολιασμός θα ήταν μια διάρρηξη της ζωής.
Θα ανάγκαζε το σώμα του παιδιού να αντιμετωπίσει μια αφύσικη και περιττή εισβολή.
Οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος παρατηρώντας την Αληθινή Ζωή, τη Ζωντάνια του παιδιού, μέρα με τη μέρα, θα καταλάβαινε αμέσως την παραφροσύνη ενός εμβολίου.
Ομοίως, η ιδέα ότι ένα παιδί που γεννιέται σε έναν απειλητικό, ψυχρό και ανθυγιεινό κόσμο θα μπορούσε να ωφεληθεί από ένα εμβόλιο είναι επίσης παράλογη. Αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι ο άμεσος περιβάλλων κόσμος στον οποίο γεννιέται το παιδί.
Η γρήγορη λύση ενός εμβολίου δεν είναι καθόλου λύση.
Με τον ίδιο τρόπο, εάν ένα άτομο που εκτίθεται σε τοξικές χημικές ουσίες στο περιβάλλον αναπτύξει καρκίνο, κανένα προηγούμενο πείραγμα στα γονίδιά του δεν θα είχε αποτρέψει τον καρκίνο. Το περιβάλλον πρέπει να αλλάξει.
Ivan Illich: «Ο συνδυασμένος δείκτης θνησιμότητας από οστρακιά, διφθερίτιδα, κοκκύτη και ιλαρά σε παιδιά έως δεκαπέντε ετών δείχνει ότι σχεδόν το 90% της συνολικής μείωσης της θνησιμότητας μεταξύ 1860 και 1965 είχε συμβεί πριν από την εισαγωγή των αντιβιοτικών και την ευρεία ανοσοποίηση. Εν μέρει, η ύφεση αυτή μπορεί να αποδοθεί στη βελτίωση της στέγασης και στη μείωση της μολυσματικότητας των μικροοργανισμών, αλλά μακράν ο σημαντικότερος παράγοντας ήταν η υψηλότερη αντίσταση του ξενιστή λόγω της καλύτερης διατροφής.»
Το να πούμε ότι η σύγχρονη ιατρική έχει κάνει υπέρβαση θα ήταν μια τεράστια υποτίμηση. Κάθε αρνητική παρέκκλιση που επιβάλλει το περιβάλλον σε ένα παιδί θεωρείται ως σύμπτωμα μιας ασθένειας που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Άλλη μια διακοπή στη ροή της ζωής.
Και όταν οι επιστήμονες αποφάσισαν ότι έπρεπε να βρουν τους μικροσκοπικούς οργανισμούς που προκαλούν αυτά τα αρνητικά σκαμπανεβάσματα, τελικά επικεντρώθηκαν σε μια έννοια που ονομάζεται ΙΟΣ. Εφηύραν ένα κλειστό σύστημα για την ανακάλυψη αυτών των ιών - μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Ένας ισχυρισμός για την απομόνωση του ιού που δεν ήταν καθόλου απομόνωση- ένας ισχυρισμός για την αλληλουχία του γονιδιώματος του ιού που δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια προσομοίωση πιθανών γενετικών πληροφοριών που είχαν συναρμολογηθεί. Με άλλα λόγια, ανοησίες.
Το βασικό ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα είναι η ΥΓΕΙΑ. Ενεργή δύναμη ζωής.
Δεν είναι μια στρατιωτική μηχανή που σκοτώνει μικρόβια μέσα στο σώμα.
Η ΥΓΕΙΑ υπερισχύει της ασθένειας.
Και η πρώτη δοκιμασία αυτής της υγείας, για ένα μωρό, είναι η ζεστή αγάπη δύο γονέων. Υπάρχει ή δεν υπάρχει; Αν δεν υπάρχει, το μωρό πρέπει αμέσως να κάνει ανθυγιεινές προσαρμογές.
Όπως έχω αναλύσει σε άλλα άρθρα, η προκαλούμενη από το εμβόλιο "απουσία" μιας τυπικής παιδικής ασθένειας, όπως η ιλαρά, δεν αποτελεί ένδειξη ότι ένα παιδί είναι υγιές. Οι πιθανότητες είναι ότι η απουσία είναι ένα κακό σημάδι. Σημαίνει ότι το τοξικό εμβόλιο έχει εκτροχιάσει την ικανότητα του παιδιού να παράγει μια ενεργειακή έκχυση υγείας/ζωτικότητας... και τότε τα λεγόμενα "κλινικά σημεία της ιλαράς" δεν εμφανίζονται ποτέ... αλλά το παιδί είναι λιγότερο δυνατό. Λιγότερο ελεύθερο.
Τώρα ερχόμαστε σε μια άλλη μορφή εμβολιασμού, ας πούμε. Το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα. Βασικός σκοπός του φαίνεται να είναι η πρόληψη της μοναδικής ατομικής ζωτικότητας. Η ζωτικότητα, φυσικά, θεωρείται ως ασθένεια.
John Taylor Gatto: «Η δική μας μορφή υποχρεωτικής εκπαίδευσης είναι μια εφεύρεση της Πολιτείας της Μασαχουσέτης γύρω στο 1850. Αντιστάθηκε - μερικές φορές με όπλα - από ένα εκτιμώμενο ογδόντα τοις εκατό του πληθυσμού της Μασαχουσέτης, ενώ το τελευταίο φυλάκιο στο Barnstable στο Cape Cod δεν παρέδωσε τα παιδιά του μέχρι τη δεκαετία του 1880, όταν η περιοχή καταλήφθηκε από την πολιτοφυλακή και τα παιδιά πήγαιναν στο σχολείο υπό φρούρηση... [Η] υποχρεωτική δημόσια εκπαίδευση σε αυτή τη χώρα... ήταν χρήσιμη για τη δημιουργία όχι μόνο ενός ακίνδυνου εκλογικού σώματος και ενός δουλικού εργατικού δυναμικού, αλλά και ενός εικονικού κοπαδιού άβουλων καταναλωτών. Με την πάροδο του χρόνου ένας μεγάλος αριθμός βιομηχανικών τιτάνων αναγνώρισε τα τεράστια κέρδη που μπορούσαν να αποκομίσουν καλλιεργώντας και φροντίζοντας ένα τέτοιο κοπάδι μέσω της δημόσιας εκπαίδευσης...
Τα χρόνια των [σχολικών] κουδουνιών θα προετοιμάσουν όλους, εκτός από τους πιο δυνατούς, για έναν κόσμο που δεν μπορεί πλέον να προσφέρει σημαντική δουλειά. Τα κουδούνια είναι η μυστική λογική του σχολικού χρόνου- η λογική τους είναι αμείλικτη. Τα κουδούνια καταστρέφουν το παρελθόν και το μέλλον, καθιστώντας κάθε διάστημα ίδιο με οποιοδήποτε άλλο, όπως η αφαίρεση ενός χάρτη καθιστά κάθε ζωντανό βουνό και ποτάμι ίδιο, παρόλο που δεν είναι. Τα κουδούνια εμβολιάζουν κάθε εγχείρημα με αδιαφορία... Χρειάζονται ίσως 50 ώρες για να διδαχθεί η ανάγνωση, η γραφή και η αριθμητική. Μετά από αυτό, οι μαθητές μπορούν να διδάσκονται μόνοι τους... Όποια κι αν είναι η εκπαίδευση, θα πρέπει να σε κάνει μοναδικό άτομο, όχι κομφορμιστή- θα πρέπει να σε εφοδιάσει με ένα πρωτότυπο πνεύμα με το οποίο θα μπορείς να αντιμετωπίσεις τις μεγάλες προκλήσεις...»
ΖΩΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Σας προσφέρω ένα επαναστατικό βιβλίο για να το λάβετε υπόψη σας. Γράφτηκε πριν από 60 χρόνια από τον AS Neill. Ονομάζεται Summerhill, το οποίο ήταν το όνομα του οικοτροφείου που ίδρυσε ο Neill, τη δεκαετία του 1920, και διηύθυνε στην Αγγλία. Δείχνει μια διέξοδο από αυτή την εκπαιδευτική τρέλα.
Όταν τα παιδιά μάθαιναν στο Summerhill, το έκαναν σε αίθουσες όπου δεν χρειαζόταν να τα καλοπιάσουν, όπου κανένας δάσκαλος δεν χρειαζόταν να κάνει τα μαθήματα διασκεδαστικά ή ενδιαφέροντα. Γιατί όταν τα παιδιά στο Summerhill έμπαιναν στην αίθουσα διδασκαλίας ήθελαν να βρίσκονται εκεί.
Το Summerhill ήταν ένα σχολείο που βασιζόταν στο ΠΑΙΧΝΙΔΙ και μετά στη ΜΑΘΗΣΗ. Η διδασκαλία ήταν απλή, ικανή, χωρίς κοινωνικά φτιασίδια και βοηθήματα.
Ένα μικρό παιδί μπορεί να έπαιζε με τους φίλους του (χωρίς την επίβλεψη ενηλίκων) στο χώρο του σχολείου κάθε μέρα μέχρι τα 10 ή 12 του χρόνια- και μετά να αποφάσιζε ότι ήθελε να έρθει στην τάξη για πρώτη φορά στη ζωή του. Τότε έμαθε να διαβάζει, να γράφει και να κάνει αριθμητική...
Η σχολική εργασία δεν ήταν καταναγκαστική. Δεν ήταν ένα πλαίσιο που επιβλήθηκε στο πνεύμα του παιδιού.
Η σχολική μάθηση περίμενε το παιδί να την επιλέξει. Στην ελευθερία.
Ο AS Neill δεν ήταν New Ager. Ήταν ένας σκληρός χαρακτήρας που δεν είχε καμιά σχέση με το παρελθόν. Στο βιβλίο του διηγείται την ιστορία ενός αγοριού που στα 16 του, χωρίς να έχει παρακολουθήσει ποτέ μάθημα, μπήκε στο γραφείο του και είπε ότι ήθελε να γίνει μηχανικός. Με σαφήνεια, ο Νιλ του είπε ότι θα έπρεπε να καταβάλλει προσπάθεια στην τάξη κάθε μέρα -το αγόρι είπε ότι ήταν έτοιμο.
Σε δύο χρόνια, ξεκινώντας από το μηδέν, το αγόρι αποφοίτησε από το λύκειο.
Αργότερα, το αγόρι, τώρα ένας νέος άνδρας με πτυχίο, εργαζόταν για μια εταιρεία στο Λονδίνο. Το αφεντικό τον κάλεσε στο γραφείο του και τον ρώτησε: "Γιατί είσαι διαφορετικός από όλους τους άλλους υπαλλήλους μου;"
Και ο νεαρός απάντησε αμέσως: "Επειδή δεν σε φοβάμαι".
ΠΝΕΥΜΑ. ΖΩΤΙΚΟΤΗΤΑ. ΥΓΕΙΑ. ΔΥΝΑΜΗ. ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΤΟΜΟ.
Δικτυογραφία:
The Human Heart, Not Vaccines « Jon Rappoport's Blog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου