Ο δεσμός της Ελευθερίας
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είχε μάθει στους Έλληνες τη δύναμη της πίστης όταν σε καταπατά η βαρβαρότητα μιας κατοχής που δεν υπολογίζει κανέναν αθώο. Ο Ρήγας Φεραίος τους αποκάλυψε την εμβέλεια του Ελληνισμού πέρα από τα όρια της πληγωμένης ιστορίας. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης την αξία της στρατηγικής όταν θέλεις να απελευθερωθείς αποτελεσματικά και μη αναστρέψιμα από τον ζυγό της τυραννίας. Η Φιλική Εταιρεία είχε προετοιμάσει το νοητικό υπόβαθρο για να γίνει η Επανάσταση μια πραγματικότητα που συνέχισε με όλες τις δυνάμεις του ο Καραϊσκάκης. Χρειαζόταν όμως μια πολιτική δράση πέρα από τις πυρπολήσεις γιατί το μπουρλότο μπορούσε να νικήσει μόνο μια ναυαρχίδα όχι να αφοπλίσει μια ολόκληρη Αυτοκρατορία της Βαρβαρότητας.
Ο Κωνσταντίνος Κανάρης κατάλαβε ότι έπρεπε να υπάρχει το Έθνος ακόμα κι αν δεν υπήρχε πριν, έτσι μετά τις τακτικές κινήσεις πέρασε στις στρατηγικές πράξεις για να ενεργοποιηθούν οι Μεγάλες Δυνάμεις μετά τον θάνατο του Ιωάννη Καποδίστρια που του έδειξε την έλλειψη σταθερότητας μιας πορείας χωρίς ενισχύσεις. Ήξερε επίσης μετά την αποτυχία του πρώτου βασιλιά ότι ο επόμενος έπρεπε να ήταν φιλέλληνας για να μπορέσει να γίνει Έλληνας με τις πράξεις του. Η Συνθήκη του Λονδίνου ως ισορροπία δυνάμεων για τη συνέχεια του Ελληνισμού, αξιοποιήθηκε μέσω της αποστολής στη Δανία στην οποία ήταν ο επικεφαλής.
πηγή
Η αποστολή της Δανίας
Η ιδέα ήταν απλή, όχι όμως απλοϊκή. Για να ζήσει η Επανάσταση ενώ είχε ακόμα τόσους εχθρούς χρειαζόταν πράξεις στρατηγικής διότι η εμβέλεια ήταν απαραίτητη όχι μόνο για την επιβίωση αλλά και για την ίδια τη ζωή του Έθνους. Η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια δεν είχε αφήσει περιθώρια. Και η αποτυχία ενός βασιλιά που ποτέ δεν θέλησε να μάθει τους Έλληνες, είχαν γίνει μαθήματα για τον Κωνσταντίνο Κανάρη. Έτσι ο επόμενος έπρεπε να είναι διαφορετικός και να έχει τις προδιαγραφές των Στρατηγιστών για να μπορέσει να δώσει στην πατρίδα τα εδάφη που είχε χάσει. Έπρεπε η δύναμή του να είναι η αγάπη του λαού. Έτσι κι αν δεν υπήρχε αυτός ο βασιλιάς έπρεπε να τον φτιάξουν.
Με άλλα λόγια έπρεπε να είναι ο πρώτος βασιλιάς των Ελλήνων για να μην είναι περιορισμένος από τα τότε όρια της πατρίδας. Η τριανδρία ως προσωρινή κυβέρνηση πήρε την απόφασή της. Και θα έστελνε ως επικεφαλή της αποστολής τον ίδιο τον Κωνσταντίνο Κανάρη για να δει από κοντά στη Δανία τις ικανότητες του νέου βασιλιά. Διότι η πατρίδα ήθελε σταθερότητα όσες και να ήταν οι κυβερνήσεις. Έτσι αυτός πρότεινε τον θρόνο για να συνεχιστεί το έργο της απελευθέρωσης του Ελληνισμού. Ο Κωνσταντίνος Κανάρης έφερε τον Γεώργιο Α' όταν αυτός δεν ήταν ακόμα αυτός που θα γινόταν δηλαδή ο βασιλιάς των Ελλήνων για πενήντα χρόνια, ο βασιλιάς που έφερε τα Ιόνια νησιά στην πατρίδα από την αρχή της πορείας του.
πηγή
Η βασιλική επιστολή
Ο Κωνσταντίνος Κανάρης δεν ήξερε να παρακαλά, ούτε ο Γεώργιος Α'. Έτσι όταν είδαν ότι η Βουλή δεν ήταν έτοιμη να αλλάξει τα δεδομένα της εξουσίας, δεν πήγαν να παρακαλέσουν κάποιον. Με τη βασιλική επιστολή ανακοίνωσαν σε όλους ότι η άφιξη του βασιλιά δεν είχε κανένα δεσμευτικό χαρακτήρα και αυτός δεν είχε καμία υποχρέωση να παραμείνει στην πατρίδα υπό ένα καθεστώς που δεν ακολουθούσε τα ελάχιστα προαπαιτούμενα για τη συνέχεια του έργου της απελευθέρωσης. Έτσι ο Κανάρης με την ίδια του την υπογραφή ήρθε να ενισχύσει αυτή την απόφαση ενός δίκαιου που ήθελε να σώσει τους αθώους από τη βαρβαρότητα μέσω μιας στρατηγικής του χρόνου κι όχι μόνο του χώρου.
Η Βουλή κατανόησε άμεσα τον κίνδυνο της άρνησης και της καθυστέρησης κι έσπευσε να ψηφίσει τα απαραίτητα για να ενεργοποιηθούν οι αναγκαίες συνθήκες για τη σταθεροποίηση της στρατηγικής επιλογής. Ποιος όμως αναγνώρισε τότε την αξία της επιρροής του Κωνσταντίνου Κανάρη, ποιος κατάλαβε ότι έχτιζε μια χρονική γέφυρα μισού αιώνα με τον τρόπο που οι βυζαντινοί δημιούργησαν την ιστορία. Ο Κωνσταντίνος Κανάρης δεν προσπαθούσε πια να επηρεάσει την πορεία του Ελληνισμού, πραγματοποιούσε το όραμα ενός Έθνους που έπαιρνε σάρκα και οστά χάρη σε αποφάσεις που έλυσαν αποτελεσματικά ζωτικά προβλήματα της πατρίδας μας όταν ήταν ακόμα στις αρχές της Ελευθερίας.
πηγή
Το κτήμα του Κανάρη
Το κτήμα του Κανάρη δεν ήταν ένα τσιφλίκι, αλλά η ίδια η πατρίδα. Και με το έργο του προσπαθούσε να το καλλιεργήσει, έτσι ώστε να αποδώσουν οι σπόροι της ελευθερίας που είχε φυτέψει με τα πρώτα του βήματα στον αγώνα όταν δεν ήξερε ακόμα για την ύπαρξη της Φιλικής Εταιρείας. Έτσι στο κτήμα έβαλε και μία μικρή εκκλησία σαν να είχε φυτρώσει μια Κυριακή, μια πασχαλιά, γιατί το πιο ιερό ερχόταν μετά τα πάθη. Αυτή θα είχε μέσα της τη συνέχεια του βυζαντινού πνεύματος ενώ οι περισσότεροι από τους δικούς μας είχαν από τότε την λανθασμένη εντύπωση ότι το Βυζάντιο είχε πεθάνει το 1453 επειδή είχαν ξεχάσει ακόμα και την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας.
Όμως ο Κωνσταντίνος Κανάρης δεν είχε ξεχάσει τίποτα. Έτσι η εκκλησία έγινε πραγματικότητα που ακόμα και τώρα υπάρχει παρόλο που κάηκε σχεδόν όλη από την φωτιά του 1978. Κι εσύ τώρα στους τοίχους της βλέπεις τέσσερις ημερομηνίες που υπενθυμίζουν τα πρώτα του ανδραγαθήματα. Βέβαια ξέρεις τώρα ότι αυτές περιμένουν και άλλες για να καλύψουν το κενό της λήθης των κοινωνιών. Έτσι όταν θα πας σ’ αυτή την εκκλησία μην την κοιτάξεις μόνο απ’ έξω, μπες μέσα να δεις τα στοιχεία τα ιστορικά που έπλασαν κομμάτια θεμελιακά του Έθνους, για να μάθεις πόσους άθλους έκανε ο Κωνσταντίνος Κανάρης και πώς θα συμπληρώσουμε πολυκυκλικά τη συνέχεια του δεσμού της ελευθερίας.
πηγή
O Θεμιστοκλής της Επανάστασης
Μια χούφτα ανδρών σ’ ένα καΐκι διασχίζει τη νύχτα της θάλασσας μέσα στην απόλυτη σιωπή. Ακούγονται μόνο τα κουπιά που καρφώνουν τα κύματα μ’ ένα μοναδικό στόχο: τη ναυαρχίδα της βαρβαρότητας. Όμως αυτή παραμένει κρυφή, χαμένη μέσα στα κατάρτια που έμοιαζαν με δένδρα ενός σκοτεινού δάσους, διότι η σελήνη απουσίαζε.
Ναύτες: Πώς θα βρούμε τη ναυαρχίδα μέσα στη μαύρη θάλασσα;
Κανάρης: Θα μας φωτίσει ο Θεός.
Ναύτες: Τόσα χρόνια είμαστε μόνοι.
Κανάρης: Τώρα όμως είμαστε μαζί του.
Ναύτες: Και τι θα αλλάξει μ’ αυτό;
Κανάρης: Θα γίνει το αδύνατο.
Ναύτες: Έχασες τα λογικά σου;
Κανάρης: Σήμερα θα πεθάνουμε...
Ναύτες: Μόνο έτσι θα είμαστε ελεύθεροι.
Κανάρης: Αλλά θα πάρουμε μαζί μας στον Άδη πολλούς βάρβαρους που καταπατούν την πατρίδα μας.
Ναύτες: Μόνο που η νύχτα τους κρύβει.
Κανάρης: Εμάς κρύβει η νύχτα, όχι τις σκιές.
Ναύτες: Και ποιος θα μας δείξει το στόχο;
Κανάρης: Ο ίδιος ο φόβος τους.
Ναύτες: Δεν είναι ατρόμητοι λοιπόν.
Κανάρης: Δεν έχουν στην καρδιά τους την αγάπη της πατρίδας.
Ναύτες: Είμαστε μόνο ένα φυτίλι.
Κανάρης: Έτσι ανάβουν τα μπουρλότα.
Εκείνη τη στιγμή η ναυαρχίδα απαντά με τρεις κανονιές στην ακτοφυλακή που εντόπισε ένα ύποπτο σκάφος.
Ναύτες: Μας εντόπισαν!
Κανάρης: Όχι! Μας έδειξαν τον στόχο! Και τρεις φορές μάλιστα. Εκεί θα πεθάνουμε.
Ναύτες: Ας ζήσουμε το θάνατο μας.
Κανάρης: Βάλτε όλη τη δύναμη σας στα κουπιά δίχως όμως ν’ ακουστούν.
Ναύτες: Ζητάς το αδύνατο, Κανάρη!
Κανάρης: Γι’ αυτό ήρθαμε εδώ!
Ναύτες: Μόνο εσύ μπορείς να βλαστημήσεις έτσι...
Κανάρης: Επειδή είμαι πιστός... Είναι μαζί μας...
Ναύτες: Ποιος;
Κανάρης: Αυτός που νίκησε και το θάνατο.
Ναύτες: Ξέρεις που μας πας;
Κανάρης: Με τον θάνατο μας, θα μπούμε στην ιστορία.
Ναύτες: Ας γίνει το θέλημα σου.
Κανάρης: Όταν θα γίνει, η καρδιά σας θα πλημμυρίσει χαρά.
Ναύτες: Κι εσύ;
Κανάρης: Με σας στο πλάι μου ήδη χαίρεται.
Ναύτες: Είσαι το πνεύμα του φωτός.
Κανάρης: Ας βυθίσουμε το φως μέσα στη σκιά.
Ναύτες: Όσο πιο βαθιά γίνεται.
Κανάρης: Για να κάψουμε τη βαρβαρότητα.
Ναύτες: Είμαστε έτοιμοι!
Κανάρης: Πυρ!
πηγή
Ο Νίκος Λυγερός είναι καθηγητής Γεωστρατηγικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου