Μου έλεγε ένας καλός φίλος, πως στο σημείο που βρίσκεται η χώρα σήμερα δεν είναι δυνατόν να βγούμε από το αδιέξοδο ούτε στα επόμενα 30 χρόνια… Ο συγκεκριμένος φίλος μου είναι Νεοδημοκράτης του λεγόμενου Μητσοτακικού μπλοκ. Σκληρός φιλελεύθερος αν και καλοβολεμένος δημόσιος υπάλληλος!!! Μάλιστα προσπαθώντας να εξωραΐσει τους ανέκαθεν σκληρούς και απαισιόδοξους – πολλές φορές «Κασσανδρικού» χαρακτήρα – χρησμούς του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για το μέλλον της χώρας, χαρακτήρισε ως τους μόνους Υπουργούς που μίλησαν με την γλώσσα της αλήθειας στον Ελληνικό λαό, (μετά βέβαια την διακυβέρνηση Μητσοτάκη), τους Αλέκο Παπαδόπουλο και Τάσο Γιαννίτση… Δηλαδή δύο επιφανέστατα στελέχη του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ!!!
Έκανα αυτή την μικρή αναφορά στην ιδεολογική συγγένεια της Μητσοτακικής πτέρυγας της ΝΔ με το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ… για να σημειώσω πως προτιμώ από τέτοιου είδους στείρες και λογιστικές και προτεσταντικής αυστηρότητας προσεγγίσεις της πολιτικής, τα ανήσυχα και πολύπλευρα πολιτικά πνεύματα, τα οποία είναι ανοικτά σε όλες τις ιδέες, που βασανίζουν συνεχώς τις πεποιθήσεις τους και δεν είναι δουλικά προσκολλημένα σε καμία ιδεολογία. Λατρεύω τα πνεύματα εκείνα που αφομοιώνουν δημιουργικά τις ιδεολογίες στην δική τους προσωπικότητα και τις υποτάσσουν ΜΟΝΟ στον εσωτερικό τους κόσμο.
Έχω γνωρίσει ανθρώπους που μπορούν να χαρακτηριστούν και εθνικιστές και σοσιαλιστές, ακόμα και αναρχικοί!!! Υπάρχουν δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα στην ελληνική ιστορία που ενσαρκώνουν σε μεγάλο ποσοστό τις παραπάνω ιδεολογίες… Ο ένας ήταν ο Ίων Δραγούμης (ενδεχομένως ο μεγαλύτερος έλληνας θεωρητικός του εθνικισμού) και ο… άλλος ο Ανδρέας Παπανδρέου!!!
Ελάχιστοι γνωρίζουν πως ο πολιτικός που ανέδειξε τη σκέψη του Ίωνα Δραγούμη στα μεταπολεμικά χρόνια ήταν ο Σοσιαλιστής Ανδρέας Παπανδρέου!!! Κατά τη διάρκεια της πολιτικής και πολιτειακής κρίσης του 1965, ο Ανδρέας Παπανδρέου δημοσίευσε το άρθρο «Εξωτερική Πολιτική και Εθνική Αναγέννηση» που αποτέλεσε σταθμό στην αναβίωση της επιρροής του Δραγούμη στην ελληνική πολιτική. Απίστευτο; Καθόλου…
Ο εθνικιστική ιδεολογία επί της ουσίας δίνει συνείδηση σ’ ένα αίσθημα βαθιά ριζωμένο στην ανθρώπινη ψυχή, στον πατριωτισμό. Ο σοσιαλισμός από την πλευρά του δίνει συνείδηση ενός άλλου πολύ σημαντικού αισθήματος, της αλληλοβοήθειας μεταξύ στους ανθρώπους.
Επί της ουσίας και οι δύο ιδεολογίες έχουν αφετηρία τον Ρουσσώ, ο οποίος ήταν ο πρώτος διανοούμενος του διαφωτισμού, που ξέφυγε από την λογική και μίλησε για τα αισθήματα…
Ο πατριωτισμός και η αλληλοβοήθεια υπάρχουν πάντα, με στενότερα ή πλατύτερα όρια (χωριό, πολιτεία, κράτος, έθνος, κοινότητα, αδελφάτα, συνεταιρισμοί, συνασπισμοί) και σύμφωνά τους ενεργούσαν και ενεργούν οι άνθρωποι. Οι εθνικιστές, οι αναρχικοί και σοσιαλιστές δεν έκαναν κάτι φοβερό. Απλά τα φώτισαν…
Αν συνδυάσουμε όλ’ αυτά με τις σύγχρονες οικονομικές θεωρίες, θα λέγαμε πως ο περίφημος Τζων Μέυναρντ Κέυνς, από τον οποίο έχει πάρει το όνομά της η Κεϋνσιανή ρύθμιση, βρέθηκε στην ίδια «όχθη» του Ποταμού με τον Ίωνα Δραγούμη… Τι έλεγε ο Κέυνς; Πως θα πρέπει να γίνεται αναδιανομή μέρους των κερδών του κεφαλαίου στις κατώτερες τάξεις, με τη μορφή κοινωνικών και άλλων παροχών, προκειμένου να αποφεύγεται η κοινωνική δυσαρέσκεια και οι αναταραχές. Μια τέτοια ρύθμιση δεν ήταν ποτέ στόχος του ίδιου του Κέυνς. Ο Κέυνς πρότεινε την άνοδο των δημοσίων δαπανών σε περιόδους κρίσεων για να καλύψουν μέρος του ελλείμματος ζήτησης που υπό προϋποθέσεις μπορεί να οδηγήσει την οικονομία μακριά από μια θέση ισορροπίας πλήρους απασχόλησης.
Οι δημόσιες δαπάνες μπορεί να ξοδεύονται ως επιδόματα ανεργίας κ.λπ., αλλά ο κύριος στόχος δεν είναι η αναδιανομή αλλά η επανόρθωση της ισορροπίας. Μάλιστα η αύξηση της φορολογίας σε περιόδους κρίσης είναι πλήρως αντίθετη στη νοοτροπία του Κέυνς ο οποίος ζητά αύξηση των ελλειμμάτων στις κρίσεις, τα οποία χρηματοδοτούνται από πλεονάσματα στις καλύτερες εποχές.
Φτάνοντας στο δια ταύτα και εξηγώντας συνοπτικά όσα προανέφερα στον φιλελεύθερο φίλο μου, του εξήγησα – εν μέρει – τον λόγο για τον οποίο οι ΗΠΑ του Ομπάμα και των υπέρμαχων του κεϊνσιανισμού Πωλ Κρούγκμαν και Τζόζεφ Στίγκλιτς, ήταν η μόνη χώρα που βγήκε αλώβητη από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, την στιγμή που οι Γερμανοί στην Ευρώπη επέβαλαν τα εντελώς αντίθετα, οδηγώντας την Ευρωπαϊκή οικονομία σε μακρά ύφεση, δημιουργώντας παράλληλα φυγόκεντρες δυνάμεις στην ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Του εξήγησα παράλληλα γιατί η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή απέχει ιδεολογικά έτη φωτός από τη ΝΔ του Σαμαρά και του Μητσοτάκη!!! Περισσότερο ενδεχομένως από το ιδεολογικό χάος που χώριζε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα από το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη… Αν μη τι άλλο… στο ΠΑΣΟΚ εκείνη την εποχή ξεχνούσαν τις διαφορές τους, ελέω της προσοδοφόρας καρέκλας που τους προσέφερε το κόμμα… Λεφτά υπήρχαν και για τους σοσιαλιστές και για τους φιλελεύθερους… Τώρα ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, όπως λέει και ο Νεοδημοκράτης – πλέον – Θόδωρος Πάγκαλος… Αυτό θα πρέπει να αντιληφθούν στην πρώην Ρηγίλλης, που έγινε Συγγρού και εσχάτως Πειραιώς…
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου