Ποιὰ «Τουρκία» πολεμάει τὸν «ψυχοπαθῆ» Ερντογάν;

Γράφει ο Χαράλαμπος Μηνάογλου 

Μετὰ τὴν πρώτη μουδιασμένη αντίδραση του ελληνικού και διεθνούς πολιτικού κατεστημένου απέναντι στην καταστολή του πραξικοπήματος από τον Ερντογάν περάσαμε τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό σε μία συστηματική προσπάθεια δημιουργίας από τα ΜΜΕ και δυστυχώς και πολλά ιστολόγια της εικόνας του ψυχοπαθούς δικτάτορα για τον νόμιμα εκλεγμένο ηγέτη της Τουρκίας. Και το ερώτημα είναι γιατί; Ποιος είναι ο λόγος που ο Ερντογάν πρέπει πάση θυσία να πέσει; Ποιοι είναι αυτοί που τον πολεμούν στο εσωτερικό της Τουρκίας και έχουν τόσο μεγάλη υποστήριξη από τα ΜΜΕ παγκοσμίως σε σημείο ώστε να τους υποστηρίζουν ακόμη και όταν προβαίνουν σε πραξικόπημα;

Η άμεση απάντηση στο τελευταίο ερώτημα –από την οποία θα απαντηθούν και τα προηγούμενα- είναι ότι πρόκειται για τους κεμαλιστές στρατιωτικούς και για μία κοσμική αστική τάξη γύρω από αυτούς. Για ανθρώπους που δεν είναι φανατικοί μουσουλμάνοι, όπως οι υποστηρικτές του Ερντογάν. Στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου μουσουλμάνοι, αλλά είναι κρυπτο-ιουδαίοι, ντονμέδες. Πρόκειται για μία ιστορία που άρχισε από τον  17ο αιώνα με την εικονική μεταστροφή πολλών Εβραίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον μουσουλμανισμό. Τέτοια καταγωγή είχε και ο ηγέτης της σύγχρονης, κοσμικής «Τουρκίας», ο ελληνοφάγος Μουσταφά Κεμάλ.

Και εδώ εύλογα θα ρωτήσει κανείς: μα που στηρίζονται όλα αυτά; Γιατί δεν τα έχουμε ξανακούσει; Γιατί κανείς από τους διεθνολόγους, διεθνιστές και τουρκολόγους αναλυτές δεν τα γράφει; Η απάντηση είναι σχετικά εύκολη: οι πολλοί «ειδικοί» είναι απλώς άσχετοι· οι λίγοι και όντως ειδικοί, είναι απλά παρόμοιων θρησκευτικών πεποιθήσεων (καμπαλιστές) ή αργυρώνητοι. Και για του λόγου το αληθές θα δούμε μερικά αποσπάσματα από άρθρο στην εβραϊκή εφημερίδα Haaretz στις 8 Αυγούστου 2016 (http://www.haaretz.com/jewish/features/1.735849)

Το άρθρο αφορά στις διώξεις που υφίστανται οι ντονμέδες από τον Ερντογάν· μεταφέροντας τον διάλογο δύο ντονμέδων γράφει: 

«Οι δύο φίλοι λένε ότι αντίθετα με την ιστορική προκατάληψη, οι Ντονμέδες πιστεύουν και με πολλούς τρόπους έχουν αποδεχθεί τις ιδέες και τις αξίες του ιδρυτή της Τουρκίας Μουσταφά Κεμάλ· έχουν δηλαδή αποδεχθεί το κοσμικό κράτος και τον διαφωτισμό. Η πατρίδα του Κεμάλ ήταν η Θεσσαλονίκη, και ο ίδιος φοίτησε σε σχολείο ντονμέδων, κάνοντας πολλούς συνωμοσιολόγους να συμπεράνουν ότι ήταν και ο ίδιος ντονμές». («The two friends say that despite the historical prejudice, the Dönme believed in and in many ways embodied the ideals of Turkey’s founder Mustafa Kemal Atatürk, such as secularism and enlightenment. Atatürk’s hometown was in fact Salonika, and he went to a Dönme school, leading many conspiracy theorists to erroneously conclude that he himself was Dönme»).

Παρά την ιστορική ανακρίβεια ως προς τον τόπο καταγωγής και την οικογενειακή κατάσταση των προγόνων του Κεμάλ η εβραϊκή εφημερίδα παραδέχεται ότι ο Κεμάλ μεγάλωσε με κρυπτο-ιουδαϊκή παιδεία.

Σε άλλο σημείο του άρθρου ο ένας από τους δύο ντονμέδες ξεκαθαρίζει τα πιστεύω τους:

«Το να είναι κανείς ντονμές, σημαίνει ότι αποτελεί μέρος της σεφαρδίτικης (των Εβραίων δηλαδή της Δύσης) παράδοσης, εφόσον οι πρόγονοί του ήταν Εβραίοι που έφυγαν διωγμένοι από την Ισπανία και την Πορτογαλία στα τέλη του 15ου αιώνα ερχόμενοι στην σχετικώς ανεκτική Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σημαίνει επίσης ότι έχει ενδιαφέρον για την Καμπάλα, επειδή οι πρόγονοί μας ασχολούνταν επιστεμμένα με την μελέτη της. Και αυτό σημαίνει μυστικισμός». (“Being Dönme for me is being part of the Sephardic culture,” he said, since their ancestors were Jews who fled persecution in Spain and Portugal in the late fifteenth century for the relative religious freedom of the Ottoman Empire. “It means an interest in the Kabbalah, because our ancestors were extremely involved with studying it. It means mysticism.”).

Καθίσταται νομίζω σαφές ότι σήμερα στην Τουρκία έχουμε από την μία τους Τούρκους μουσουλμάνους και από την άλλη τους κρυπτο-ιουδαίους κοσμικούς, οπαδούς του δυτικού παραδείγματος, το οποίο, όπως έχει δείξει ο μεγαλύτερος Ιουδαίος σοφός του 20ου αιώνα, ο Gershom Scholem, αποτελεί προϊόν καθαρά της ιουδαϊκής καμπαλιστικής σκέψης. Για εμάς, όπως και άλλοτε έχουμε πει, αμφότερα τα στρατόπεδα είναι εχθρικά. Ίσως ευκολότερος εχθρός είναι το πρώτο, καθώς πολεμάς ευκολότερα αυτό που φαίνεται τι είναι.

Για όποιον θέλει να διαβάσει περισσότερα για τους ντονμέδες: 

The Dönme Jewish Converts, Muslim Revolutionaries, and Secular Turks by Marc Baer

The Dönmes: Crypto-Jews under Turkish Rule by Jacob M. Landau Jewish Political Studies Review 19:1–2, Jerusalem Center for Public Affairs 
A Scapegoat for All Seasons: The Doenmeh or Crypto-Jews of Turkey by Rifat Bali (Isis Press, 400pgs), a review by Dan Yardeni in Haaretz
Rıfat N. Bali, “Another Enemy: The Dönme or Crypto-Jews,” Kabbalah, Vol. 9 (2003): 77-108
Jacob M. Landau, “Muslim Turkish Attitudes towards Jews, Zionism and Israel,” Die Welt des Islams, n.s., Vol. 28 (1988): 291-300.
Jacob M. Landau, “Muslim Opposition to Freemasonry,” Die Welt des Islams, Vol. 36, No. 2 (1996): 186-203;
Marc Baer, “The Double Bind of Race and Religion: The Conversion of the Dönme to Turkish Secular Nationalism,” Comparative Studies in Society and History, Vol. 46, No. 4 (2004): 682-708.
M. Şükrü Hanioğlu, “Jews in the Young Turk Movement,” in Avigdor Levy, ed., The Jews of the Ottoman Empire (Princeton, NJ: Darwin Press, 1994), 522.
Jacob M. Landau, “Islamism and Secularism: The Turkish Case,” in Shlomo Morag et al., eds., Studies in Judaism and Islam Presented to Shelomo Dov Goitein (Jerusalem: Magnes Press, 1981), 361-82.
G. Scholem, Sabbatai Sevi: The Mystical Messiah (Princeton: Princeton University Press, 1971).
Nikos Stavroulakis, “Shabbetai Zevi and the Dönme of Tessaloniki,” Forum on the Jewish
People, Zionism and Israel, Vol. 53 (Fall 1984): 103-14.
Avram Galante, Histoire des Juifs de Turquie, Vol. 8 (Istanbul: Editions Isis, 1985).
Matt Goldish, The Sabbatean Prophets (Cambridge:  Harvard University Press, 2004).

Share