Η συχνή επίκληση από την Αριστερά ότι κατέχει το Ηθικό Πλεονέκτημα ως προς την διακυβέρνηση της χώρας, δημιουργεί σκέψεις και προβληματισμούς στους έχοντες έστω και ελάχιστη ιστορική μνήμη. Επιπρόσθετα δημιουργεί ισχυρές αμφιβολίες για την εννοιολογική γνώση του πραγματικά βαρυσήμαντου αυτού όρου που με τόση ευκολία χρησιμοποιείτε.
Αντιλαμβάνομαι αυτόν τον χαρακτηρισμό, ως έκφραση στην πράξη και όχι στα λόγια, του περιβάλλοντος που διαμορφώνει ο κώδικας αξιών του ατόμου ή της ομάδος που θεωρεί ότι κατέχει το Ηθικό Πλεονέκτημα έναντι κάποιου άλλου. Ενός κώδικα αξιών που το συνθέτουν κυρίως οι αξίες του ήθους, της ευθύνης, της ανιδιοτέλειας και της εντιμότητας, μέσα από τις οποίες περνά το δύσκολο και ανηφορικό μονοπάτι που επιλέγει να ακολουθήσει ο ηγέτης ή ηγετική ομάδα προκειμένου να υπηρετήσει καλύτερα, με πνεύμα θυσιαστικό, το κοινό συμφέρον ή ευρύτερα το εθνικό συμφέρον.
Και αυτό ως αρχή, διότι είναι γνωστό ότι, η άσκηση των καθηκόντων του ηγέτη αξιολογείται όχι με βάση τις προθέσεις του αλλά με την αντοχή, την επιμονή, τη δύναμη της αντίστασης που έχει για να αποφύγει τη φθορά που η εξουσία προκαλεί στους λειτουργούς της. Αυτή η φθορά που αλλοιώνει χαρακτήρες, μεταλλάσσει ιδεολογίες και διαβρώνει αρχές και ήθη. Μια φθορά που την προκαλούν κυρίως τα οικονομικά συμφέροντα, οι συντεχνιακές επιδιώξεις, η ιδιοτέλεια, το πάθος για την αναρρίχηση ή παραμονή στην εξουσία και που οδηγεί μοιραία στη θυσία των συμφερόντων των πολλών και του Έθνους, στο βωμό της υπηρέτησης των ίδιων συμφερόντων ή των συμφερόντων των λίγων και "εκλεκτών" ή και των ξένων ακόμη.
Ας δούμε ενδεικτικά τώρα, το ήθος της Αριστεράς που κυβερνά τη χώρα, μια και αυτή επικαλείται κατά κόρον τα τελευταία χρόνια το αφήγημα της κατοχής του Ηθικού Πλεονεκτήματος. Έτσι θα αντιληφθούμε την ποιότητα του δημοκρατικού της φρονήματος και το σθένος με το οποίο φαίνεται ότι προτίθεται να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα.
Κατόπιν αυτού εύλογο θεωρούμε το ερώτημα αν το Ηθικό Πλεονέκτημα της Αριστεράς συνάδει με την ρεβανσιστική αντιμετώπιση των πολιτικών αντιπάλων της στο πνεύμα του "Ή αυτοί ή εμείς", "Ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν";
Σίγουρα όμως, δεν υπάρχει Ηθικό Πλεονέκτημα επειδή η Αριστερά δεν έβαλε το "δάκτυλο στο μέλι". Δεν έβαλαν "το δάκτυλο στο μέλι" διότι ήταν αντιπολίτευση. Αλλά και πάλι, όταν ως Συνασπισμός συμμετείχαν στην Κυβέρνηση Ζολώτα, ….ότι μπορούσαν έκαναν "με τις ευλογίες" και των άλλων τριών κομμάτων που συμμετείχαν στην Κυβέρνηση.
Μήπως το Ηθικό Πλεονέκτημα της Αριστεράς όμως, συνάδει με το ψέμα, την ασυνέπεια και την πολιτική απάτη, για τη συνειδητή εξαπάτηση των πολιτών και την ψηφοθηρία; Ενδεικτικά πάλι ν΄ αναφέρουμε τις υποσχέσεις για αποκατάσταση των δώρων Χριστουγέννων - Πάσχα, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, την επαναφορά του αφορολογήτου στα 12.000 ευρώ, την αντικατάσταση των μνημονίων από το πρώτο βράδυ μετά τις εκλογές, την κατάργηση των πλειστηριασμών, την αποπομπή της Τρόικας κλπ
Μήπως τώρα το Ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς συνάδει με την επιλογή της Μ. Λοΐζου για να μας εκπροσωπήσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, "για να μην ανέβει η ακροδεξιά και ο φασισμός στην Ευρώπη" …….; Και η κατάχρηση από την συγκεκριμένη κυρία του δημοσίου χρήματος για 5,5 χρόνια; Και η βεβήλωση από την συγκεκριμένη κυρία της μνήμης των αθώων θυμάτων των τρομοκρατών, με την προκλητικότατη έκφραση ότι θα πρέπει τα θύματα "να σηκωθούν και να ζητήσουν συγνώμη" από τους θύτες – τρομοκράτες"; Και η πολιτική "κάλυψη" της συγκεκριμένης κυρίας στα προαναφερθέντα, εμπίπτει και αυτό στο Ηθικό Πλεονέκτημα της Αριστεράς;
Μήπως το Ηθικό Πλεονέκτημα της Αριστεράς δομείται με τις μολότοφ και τους εμπρησμούς των ιδιοκτησιών και των ξενοδοχείων, με τους αθώους πολίτες και αστυνομικούς να είναι τα αθώα θύματα αυτών των εμπρησμών;
Πως συνδέεται το Ηθικό Πλεονέκτημα της Αριστεράς και η Ηθική της Ευθύνης και της Συνέπειας που πρέπει να έχει ως ιδεολογικός χώρος, όταν ως αντιπολίτευση χαρακτήριζε κάθε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης ως "ξεπούλημα" και το υπονόμευε, ενώ ως Κυβέρνηση ξεπούλησε πραγματικά σχεδόν το σύνολο των λιμανιών, αεροδρομίων, αρχαιολογικών χώρων και της δημόσιας περιουσίας;
Γιατί το Ηθικό Πλεονέκτημά της επιβάλλει ανοχή στους τραμπουκισμούς του Ρουβίκωνα, υποστήριξη των τρομοκρατών της 17Ν, γκετοποίηση των Εξαρχείων και των μεγαλύτερων Πανεπιστημίων της χώρας, τον διορισμό αμόρφωτων κομματικών στελεχών σε θέσεις υψηλής εθνικής ευθύνης κλπ;
Πως το Ηθικό Πλεονέκτημα της Αριστεράς συνάδει με την συκοφαντία και τη λασπολογία προς όλους όσους έχουν διαφορετική άποψη από αυτήν του "Καίσαρα", ενώ οι χαρακτηρισμοί "ακροδεξιός" και "φασίστας" είναι ένα άλλο "ευγενές σπορ" της Αριστεράς. Ας θυμηθούμε από την ιστορία της Αριστεράς τον Γιάννη Κορδάτο πρώτο Γραμματέα του ΚΚΕ που κατηγορήθηκε και διαγράφηκε ως "ο ιστορικός της μπουρζουαζίας". Ομοίως και ο Π. Πουλόπουλος και ο Θ. Αποστολίδης. Ας θυμηθούμε επίσης τον Γ. Κωσταντινίδη ή Ασημίδη που διαφώνησε με τον Ζαχαριάδη για το "Μακεδονικό" και αφού διαγράφηκε ως "οπορτουνιστής" εκτελέστηκε από την ΟΠΛΑ του ΚΚΕ στα Δεκεμβριανά. Ομοίως τον Ν. Πλουμπίδη, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ πριν τον πόλεμο, που συλλαμβάνεται από τους συντρόφους του για την υπόθεση των "ασυρμάτων" και ενώ είναι με προχωρημένη φυματίωση καταδικάζεται και εκτελείται. Τέλος τον Μ. Βαφειάδη, που καταγγέλλει τον Ζαχαριάδη "ως πράκτορα του εχθρού" μέσα στο ΚΚΕ, με αποτέλεσμα ο Ζαχαριάδης καθαιρείται το 1956 από Γραμματέας του ΚΚΕ, ζει ως το 1962 στην Σοβιετική Ένωση και αυτοκτονεί εξόριστος στη Σιβηρία το 1973.
Ομοίως αντιμετωπίσθηκαν και "καρατομήθηκαν" πρωτοκλασάτα Στελέχη και της σημερινής Αριστεράς, στα πλαίσια του….. Ηθικού Πλεονεκτήματός της, όπως η Πρώην Πρόεδρος της Βουλής Ζ. Κωσταντοπούλου, οι πρώην υπουργοί Λαφαζάνης Π., Βαρουφάκης Γ., Στρατούλης Δ. και τόσοι άλλοι.
Η ίδια φιλοσοφία στη σκέψη της Αριστεράς και οι ίδιες "τεχνικές" για τον χαρακτηρισμό των πολιτικών αντιπάλων της. Οι χαρακτηρισμοί- ύβρεις ως "Γερμανοτσολιάδες" και "Τσολάκογλου" συνάδουν άραγε με το Ηθικό Πλεονέκτημα της Αριστεράς; Αντίθετα στην πράξη αυτή η Αριστερά "κλείνει τα μάτια" σε σοβαρές κατηγορίες κατά στελεχών της ακροδεξιάς με προφανή λόγο να "κτυπήσει από δεξιά" το κύριο πολιτικό της αντίπαλο. Και αυτή η συνεργασία με την ακροδεξιά απορρέει από το Ηθικό Πλεονέκτημα της Αριστεράς;
Τέλος μετά τις τραυματικές εμπειρίες και τους ποταμούς αίματος που χύθηκαν κατά τον αδελφοκτόνο σπαραγμό στην Ελλάδα μετά τον Β΄ΠΠ, πόσο Ηθικό Πλεονέκτημα μπορεί να έχει ο ιδεολογικός χώρος της Αριστεράς όταν δηλώνει δια της Υπουργού του ότι "είμαστε αυτή η Αριστερά που δημιούργησε το ΕΑΜ" και ότι "τώρα η συνέχεια του αγώνα του ΕΑΜ είναι η Συμφωνία των Πρεσπών". Η κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών. Αυτή η Συμφωνία με την οποία προδόθηκαν οι αιματοβαμμένοι αγώνες των προγόνων μας, η οποία επιπρόσθετα θα αποτελέσει νέο εφαλτήριο για τη συνέχιση της αλυτρωτικής πολιτικής των Σκοπιανών, αναπροσαρμοσμένης στα νέα δεδομένα που τους παραχωρήσαμε, που είναι η γλώσσα, η ταυτότητα και η εθνική υπόσταση. Και όλα αυτά να τα καθορίζει μια δράκα ανθρώπων Αριστερών, χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση, που ρυμουλκεί την μοίρα 11 εκατομμυρίων Ελλήνων και αλλοιώνει την ταυτότητα 7 εκατομμυρίων αποδήμων του ελληνισμού, λόγω του Ηθικού Πλεονεκτήματός τους… Αυτός όμως ο αυταρχισμός και η περιφρόνηση της λαϊκής βούλησης για ένα τόσο σοβαρό εθνικό θέμα θα είναι και ο λόγος που το διαζύγιο αυτής της Αριστεράς από το λαό θα είναι οριστικό.
Κλείνοντας πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι, το Ηθικό Πλεονέκτημα, είναι όρος που μπορεί να χαρακτηρίζει διαστρωματικά όλη την κοινωνία, ανεξάρτητα από την ιδεολογία, τον πολιτικό προσανατολισμό, το φύλο, το επάγγελμα, το μορφωτικό επίπεδο και την ηλικία. Σε όλα τα επαγγέλματα, σε όλες τις ηλικίες, υπάρχουν καλοί και έντιμοι αλλά και κακοί και ανήθικοι. Ακόμα και στον χώρο της Εκκλησίας, όπου κατά τεκμήριο θα έπρεπε όλοι οι λειτουργοί να είναι υπόδειγμα, υπάρχουν θλιβερές εξαιρέσεις. Κανένας δεν ισχυρίστηκε ότι ο κλήρος έχει το «ηθικό πλεονέκτημα». Μόνον η σημερινή Κυβέρνηση προσπαθεί να μονοπωλήσει το σύνθημα αυτό. Αλλά ας μη βιάζονται κάποιοι να "αυτο-αγιοποιηθούν", γιατί μένει να δούμε τι θα μάθουμε όταν κάποιοι άλλοι θα ξεσκονίζουν τους φακέλους των πεπραγμένων τους.
Τέλος, πρέπει να δεχθούμε ότι, από τον ευλογημένο αυτόν τόπο πέρασαν πολλοί ηγέτες και πολιτικές ηγεσίες διαφορετικών ιδεολογιών, που άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο προσέφεραν αυτό που μπορούσαν για τη διατήρηση της ελευθερίας και την ευημερία του λαού μας. Και όλοι αυτοί κρίθηκαν και κρίνονται από την ιστορία. Από συστάσεως όμως του νεότερου κράτους, έναν πολιτικό ηγέτη αβίαστα μπορούμε να ξεχωρίσουμε, για να σηκώσει τον "βαρύτατο" τίτλο του Ηθικού Πλεονεκτήματος. Και αυτός κατά γενική ομολογία είναι ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος Ι. Καποδίστριας.
Η ευστροφία, του, η ικανότητά του να παίρνει ταχύτατα αποφάσεις, η απόλυτη τιμιότητά του που ενέπνεε εμπιστοσύνη ακόμη και στους αντιπάλους του, η αφοσίωσή του στο έργο του, η πίστη του στην κοσμογονική δύναμη της εκούσιας θυσίας, σφράγισαν τη βεβαιότητά του ότι άξιζε να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, ως σταυρό μαρτυρίου, με τέλος σχεδόν προδιαγεγραμμένο.
Ηγέτης αφιλοκερδής, προνοητικός, υπερήφανος, ανιδιοτελής, απευθυνόταν σε ένα λαό τον οποίον σε καιρούς χαλεπούς ενέπνευσε στα ιδανικά της ελευθερίας, της πίστης, της πατρίδας και της δικαιοσύνης. Έλληνας στην ψυχή και στο φρόνημα, μιμητής του Χριστού, μόχθησε και πάσχισε ακαταπόνητα για την εμπέδωση των ελληνικών δικαίων.
Αυτός ο ηγέτης ποτέ δεν αυτοχαρακτηρίστηκε ότι είχε κάποιο Ηθικό Πλεονέκτημα. Το Ηθικό Πλεονέκτημα του το απένειμε η Ιστορία λόγω του βίου του, της πολιτείας του, αλλά κυρίως λόγω του άδικου θανάτου του.
Αντγος (εα) Θεόκλητος Α. Ρουσάκης
Επίτιμος Διοικητής Β΄ΣΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου