Η Παλαιστίνη έχει και την ονομασία «Άγιοι Τόποι» και ειδικότερα Ιερουσαλήμ σημαίνει «πόλη της ειρήνης» και αποτελεί το κέντρο του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού και ένα από τα τρία κέντρα του Ισλάμ, τα άλλα δύο είναι η Μέκκα και η Μεδίνα. Σήμερα η Παλαιστίνη είναι τόπος, όπου το μίσος ξεχειλίζει και προκαλεί ποταμό αίματος, κυρίως σε αθώους, ανήμπορους και άοπλους ανθρώπους. Ο πόλεμος που διεξάγεται σήμερα εκεί δεν έχει γεωπολιτική μορφή, είναι θρησκευτικός.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος στο περισπούδαστο σύγγραμμά του «Ισλάμ» σημειώνει πως οι παροτρύνσεις του Κορανίου προς δυναμική αντιμετώπιση των «απίστων» είναι πολλές και άμεσες και προσθέτει ότι όπου η πειθώ δεν έφερε αποτέλεσμα, το ξίφος αποδεικνυόταν πειστικότερο… Οι εκτός της κυριαρχίας του Ισλάμ χώρες ονομάζονται «Οίκος πολέμου» και, όπως γράφει ο Μακαριώτατος, δια μέσου του «ιερού πολέμου» (τζιχάντ) επεκτάθηκε από το Γιβραλτάρ έως τον Ινδό ποταμό.
Οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν πως ο Μωάμεθ μεταφέρθηκε με θαυμαστό τρόπο από τη Μέκκα στα Ιεροσόλυμα και από εκεί στον ουρανό ενώπιον του θρόνου του Θεού. Το 638 οι υπό τον χαλίφη Ομάρ Άραβες κατέλαβαν τα Ιεροσόλυμα και επέβαλαν στους Χριστιανούς και στους Ιουδαίους κεφαλικό φόρο (χαράτσι), αλλά τους επέτρεψαν να έχουν εσωτερική αυτονομία στην εκτέλεση των θρησκευτικών τους καθηκόντων. Ειδικότερα στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Σωφρόνιο και στο «βασιλικό έθνος των Ελλήνων» ο Ομάρ έδωκε εγγράφως «ασφάλεια ζωής, ελευθέρας εξασκήσεως των της θρησκείας και την κυριότητα των προσκυνημάτων».
Τότε ο Ομάρ επί των ερειπίων του Ναού του Σολομώντος, που αποτελούσε ιερό τόπο των Εβραίων, έκτισε το τέμενος του «βράχου» (Αλ Σάχρα) για να προσεύχονται οι Μουσουλμάνοι.
Η ιστορία των Εβραίων είναι περιγραφή ενός διαρκούς αγώνα επιβίωσης, που διαρκεί επί 4.000 χρόνια. Είναι χαρακτηριστικό ότι σημαντικές θρησκευτικές τους γιορτές έχουν εθνικό χαρακτήρα. Στο Πάσχα τους γιορτάζουν την απολύτρωσή τους από τον ζυγό της Αιγύπτου και τη γέννηση του εβραϊκού έθνους, στη Χανουκά τη νίκη τους επί των Ελλήνων του Αντιόχου, και στο Πουρίμ τη σωτηρία τους από τους Πέρσες.
Ιερή πόλη και κοιτίδα τους θεωρούν την Ιερουσαλήμ. Χαρακτηριστικά μια προσευχή τους, η «Αγκαντά», τελειώνει με την ευχή «και του χρόνου στην Ιερουσαλήμ». Πέραν της πίστης τους ότι αποτελούν τον εκλεκτό λαό του Θεού, πιστεύουν ότι ο ερχομός του Μεσσία και η κρίση Του θα γίνουν στα Ιεροσόλυμα.
Οι Άραβες και γενικά οι Μουσουλμάνοι από την αρχή, το 1948, δεν δέχθηκαν τη δημιουργία κράτους των Εβραίων στην Παλαιστίνη. Οι Εβραίοι, αντίθετα, θέλησαν να έχουν την πατρογονική τους εστία, όπου να μπορούν να ζήσουν ειρηνικά, χωρίς πογκρόμ και ολοκαυτώματα. Έτσι Εβραίοι και Μουσουλμάνοι αντί να τα βρουν και να συμβιώσουν ειρηνικά έχουν εμπλακεί σε έναν αγώνα ποιος θα εξοντώσει τον άλλον. Διερωτάται κανείς τί κέρδισε η Χαμάς με την τρομοκρατική επίθεση σε απροστάτευτους ανθρώπους. Το βέβαιο είναι ότι θύματά της είναι και αθώοι συμπατριώτες της.-
5 σχόλια:
Σωστά τα γράφεις φίλε Γιώργο. Κάποτε ίσως ήταν τόπος Θεού. Σήμερα είναι τόπος μίσους και καταστροφής ...
Το μίσος πηγάζει από εποχής Αβραάμ ... όταν η Σάρα δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει και ο Αβραάμ τεκνοποίησε με την δούλη του Αγάρ ..
Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι όπως αναφέρει η βίβλος είναι ετεροθαλή αδέλφια, που μισούνται θανάσιμα....
Όταν τα χρόνια περνούσαν η Σάρρα επειδή δεν έκανε παιδιά, έδωσε στον Αβραάμ τη δούλη της Άγαρ για μια νύχτα. Όταν η Άγαρ είδε ότι ήταν έγκυος, άρχισε να φέρεται στην κυρά της με περιφρόνηση. Τότε η Σάρρα άρχισε να κακομεταχειρίζεται την Άγαρ, κι εκείνη έφυγε από κοντά της.
Η Άγαρ από παρότρυνση του Θεού επέστρεψε και γέννησε γιο και ο Αβραάμ τον ονόμασε Ισμαήλ (οι Παλαιστίνιοι). Εκείνη την εποχή ο Άβραμ ήταν 86 ετών (Γένεση κεφ. 16).
Όταν ο Αβραάμ έγινε 99 ετών, του φανερώθηκε πάλι ο Κύριος και του είπε: «Εγώ είμαι ο Θεός παντοκράτορας. Να ζεις σύμφωνα με το θέλημα μου και να είσαι τέλειος. Θα συνάψω μαζί σου διαθήκη, και θα σου δώσω πολλούς απογόνους».
Ο Αβραάμ έπεσε με το πρόσωπο του στη γη και ο Κύριος του είπε: «Αυτή είναι η διαθήκη που κάνω μαζί σου. Δε θα ονομάζεσαι πια Άβραμ αλλά Αβραάμ γιατί θα σε κάνω πατέρα πλήθους εθνών. Θα αποκτήσεις πολλούς απογόνους και θα γίνεις γενάρχης λαών και βασιλιάδες θα προέλθουν από σένα. Τη διαθήκη μου τη συνάπτω μαζί σου, αλλά θα ισχύει και για όλες τις γενιές των απογόνων σου. Θα είναι διαθήκη αιώνια, ώστε να είμαι Θεός δικός σου και των απογόνων σου. Σ’ εσένα και τους απογόνους σου θα δώσω όλη τη χώρα όπου τώρα κατοικείς, όλη τη χώρα της Χαναάν».
Είπε ακόμα ο Θεός στον Αβραάμ: «θα πρέπει, όμως, να τηρείς τη διαθήκη μου τόσο εσύ όσο και οι επόμενες γενιές των απογόνων σου. Αυτή είναι η διαθήκη μου που θα τηρείτε: Κάθε αρσενικό παιδί θα περιτέμνεται. θα κάνετε την περιτομή, κι αυτή θα αποτελεί το σημείο της διαθήκης ανάμεσα σ’ εμένα και σ’ εσάς. Κάθε παιδί θα περιτέμνεται την όγδοη ημέρα από τη γέννησή του. Θα πρέπει οπωσδήποτε καθένας που γεννήθηκε στο σπίτι σου ή αγοράστηκε με χρήματα, να περιτέμνεται. Έτσι η διαθήκη μου θα μαρτυρείται στο σώμα σας και θα είναι διαθήκη αιώνια» (Γένεση 17,1-14). ( Τόσο Ισραηλίτες όσον και Παλαιστίνιοι τηρούν το έθιμο περιτομής)
Έτσι ο Αβραάμ, σύμφωνα με τη διαταγή του Θεού άλλαξε το όνομά του, από «Άβραμ» που λεγόταν και σήμαινε «ο υψηλός ή υπέροχος πατέρας», σε «Αβραάμ» που σημαίνει «πατέρας πολλών». Την ίδια μέρα ο Αβραάμ έκανε περιτομή στο γιο του τον Ισμαήλ, αλλά και σε όλους τους άνδρες υπηρέτες του. Ο Αβραάμ ήταν 99 ετών, όταν έκανε περιτομή στον εαυτό του και ο Ισμαήλ δεκατριών.
Δεκατρία χρόνια αργότερα ο Θεός παρουσιάστηκε πάλι στον Αβραάμ, κοντά στη Δρυ Μαμβρή, για να επαναλάβει την υπόσχεσή του ότι η Σάρρα θα γεννούσε γιο (Ισραηλίτες)
Ο Κύριος λοιπόν παρουσιάστηκε στον Αβραάμ, ενώ αυτός καθόταν στο άνοιγμα της σκηνής του κατά το μεσημέρι.
Τότε ρώτησε τον Αβραάμ: «Πού είναι η Σάρρα η γυναίκα σου;» Αυτός απάντησε: «Εκεί, στη σκηνή». Και ο Κύριος είπε: «Του χρόνου τέτοια εποχή θα ξανάρθω και η γυναίκα σου η Σάρρα θα έχει γιο».
Η Σάρρα τα άκουγε όλα αυτά, γιατί στεκόταν από πίσω του, στο άνοιγμα της σκηνής. Ο Αβραάμ και η Σάρρα ήταν γέροντες προχωρημένης ηλικίας, και γι’ αυτό η Σάρρα γέλασε κρυφά καθώς σκεφτόταν: «Αφού γέρασα, είναι δυνατό να κάνω παιδί; Και ο άντρας μου είναι κι αυτός γέροντας».
Αλλά ο Κύριος είπε στον Αβραάμ: «Γιατί γέλασε η Σάρρα; Γιατί αμφιβάλλει ότι θ’ αποκτήσει γιο τώρα που γέρασε; Τίποτα δεν είναι αδύνατο για τον Κύριο! Όταν την ίδια εποχή ύστερα από ένα χρόνο θα ξανάρθω σπίτι σου, η Σάρρα θα έχει γιο» (Γένεση 17,15-27 και 18,1-15).
Και έτσι απέκτησε "Ισραηλίτη" γιο.
Και έτσι δύο ετεροθαλή αδέλφια μέχρι σήμερα αλληλοτρώγονται. Άσβεστο το μίσος ...ήταν και θα είναι .... Δεν υπάρχει θεραπεία ....Και ο Θεός τους τιμωρεί για το μεταξύ τους προαιώνιο μίσος ....
Α.Α.
Και ο κ. Παπαθανσοπουλος και ο κ. Α.Α. πολλες φορες φερνουν στην επιφανεια πραγματα που λιγοι γνωριζουν.
Ντ.
Κάποιες διορθώσεις στο κείμενο του Α.Α.
Αβραάμ = πατέρας πολλών εθνών και όχι απλά πατέρας πολλών.
Η γέννηση του Ισαάκ έγινε όταν ο Αβραάμ ήταν εκατό ετών, ένα χρόνο μετά το νόμο της περιτομής, ό οποίος νόμος δόθηκε 13 χρόνια μετά τη γέννηση του Ισμαήλ.
Δηλαδή με τη σειρά τα γεγονότα:
ηλικία Αβραάμ
ετών 86 : γέννηση Ισμαήλ (Γεν. 16,16)
ετών 99 : μετονομασία σε Αβραάμ (Γέν. 17,5) και νόμος περιτομής (Γεν. 17,10-14)
ετών 100: γέννηση Ισαάκ (Γεν. 21,5)
Καλοδεχούμενες και οι επισημάνσεις και οι διορθώσεις.
Δεν απέχουμε πολύ από τα γραφόμενα της Βίβλου, αλλά μερικές φορές οι εξιστορήσεις της είναι τόσο πολύπλοκες, που σε μπερδεύουν.
Το θέμα είναι πως ο πόλεμος αυτός θα είναι καταστροφικός με επιπτώσεις σε όλη την Α. Μεσόγειο και ας ευχηθούμε να επέλθει επί τέλους ειρήνη.
Και δεν είναι άμοιροι ευθυνών τόσον οι Παλαιστίνιοι εξτρεμιστές όσον και οι Ισραηλίτες για τις σφαγές αμάχων....
Ευχαριστώ.
Α.Α.
👌
Δημοσίευση σχολίου