Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου
Ένα από τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξα μελετώντας τον χαρακτήρα του Ταγίπ Ερντογάν είναι ότι οι πικρόχολοι άνθρωποι σαν κι αυτόν δεν συγχωρούν και δεν ξεχνούν. Ταυτίζουν μάλιστα την εκδίκηση με την διεκδίκηση, όταν κυριαρχούνται από μεγαλοϊδεατικές ονειρώξεις, όπως συμβαίνει στην περίπτωσή του.
Θέμα υπερβολής στο καταληκτικό μου συμπέρασμα δεν υφίσταται, γιατί δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης των τεκμηρίων. Και τα τεκμήρια που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές είναι πολλά και ”φωτογραφικά”, γιατί αντανακλούν την ψυχή και την νόησή του.
Δεν είναι ανάγκη να ανατρέξουμε στο απώτερο παρελθόν της εικοσαετούς πολιτικής διαδρομής του Τούρκου Προέδρου. Αρκεί να σταθούμε σε δυο-τρία ενδεικτικά παραδείγματα εκδήλωσης εκδικητικότητας των τελευταίων χρόνων διακυβέρνησής του.
Ανώδυνο, αλλά χαρακτηριστικό της συνήθειάς του να μην ξεχνά επιβεβαιώνοντας την λαϊκή ρήση ”η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο”, είναι το γεγονός ότι για το πάθημά του το ’18 κατά την επίσκεψή του στη Μόσχα (σ.σ είχε μπει στην… αναμονή απ’ τον Βλαντιμίρ Πούτιν μαζί με την ακολουθία του για 50 λεπτά), πήρε εκδίκηση το ’20 κάνοντας το ίδιο στον Ρώσο Πρόεδρο, με αφορμή τη συνάντησή τους στην Τεχεράνη τον περασμένο Ιούλιο.
Έκτοτε βέβαια άλλαξαν πολλά που έκαναν περαιτέρω ρευστό το γεωπολιτικό περιβάλλον λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία (24/02/’22). Εισβολής που είχε σαν… ”παράπλευρη απώλεια” για μας τη σύσφιξη των σχέσεων Ρωσίας-Τουρκίας όχι μόνο γιατί οι ηγέτες τους ομνύουν στον αναθεωρητισμό, αλλά και για έναν ακόμα σημαντικό λόγο.
Για τον λόγο ότι η Ρωσία, απομονωμένη καθώς είναι από τη Δύση, τείνει να εγκαταλείψει πλήρως το ευρωπαϊκό στοιχείο ταυτότητάς της και να μείνει με το ασιατικό, που ”κουμπώνει” θαυμάσια με το νεο-οθωμανικό-μεγαολοϊδεατικό της Τουρκίας του Ταγίπ Ερντογάν.
Η αποτυχία μάλιστα της ”Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης” της Ρωσίας στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας (η οποία εξέθεσε όχι μόνο τη στρατιωτική ισχύ της, αλλά και την εικόνα ισχύος του Πούτιν) είχε ως συνακόλουθο αποτέλεσμα την αποθράσυνση του Τούρκου Προέδρου ο οποίος — στηριζόμενος στις ρωσικές ”πλάτες” — εκτοξεύει διαρκώς απειλές κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, με αναμεταδότη τον εγκάθετό του στα Κατεχόμενα (ηγέτη της ”ΤΔΒΚ”) Ερσίν Τατάρ.
Απειλές οι οποίες εκπέμπουν την εκδικητική μανία του Ταγίπ Ερντογάν κατά της Ελλάδας και του Ελληνισμού, προοίμιο της οποίας ήταν ο υβριδικός πόλεμος τον οποίο μας είχε κηρύξει από ετών η Τουρκία εργαλειοποιώντας τον μεταναστευτικό στρατό της.
Πόλεμος που συνεχίζεται αμείωτος με πρόβατα επί σφαγή τους πρόσφυγες και τους μετανάστες οι οποίοι, ωθούμενοι από τους Τούρκους να παραβιάσουν τα χερσαία και θαλάσσια ελληνικά σύνορα στη Θράκη και το Αρχιπέλαγος, πνίγονται στα νερά του Έβρου και του Αιγαίου…
Τα αναθεωρητικά σχέδια του Βλαντιμίρ Πούτιν για διαμελισμό της Ουκρανίας έδωσαν φτερά, αναμφίβολα, στα μεγαλοϊδεατικά όνειρα του Ταγίπ Ερντογάν για αλλαγή των ελληνοτουρκικών συνόρων υπέρ της Τουρκίας βάσει της αναθεώρησης των Συνθηκών Λωζάνης (1923) και Παρισίων (1947) τις οποίες επιβουλεύεται από εικοσαετίας, και ας λέει ότι τις… ”προστατεύει”.
Αποκαλυπτικές των διεκδικητικών προθέσεων της Τουρκίας δεν είναι μόνο οι επιστολές της εναντίον της χώρας μας στον ΟΗΕ. Δεν είναι μόνο οι αναρίθμητες και διαχρονικές παραβιάσεις και υπερπτήσεις των μαχητικών της πάνω απ’ τα ”γκριζαρισμένα” (από την ίδια) νησιά του Αιγαίου.
Δεν είναι μόνο η αναβάθμιση των προκλήσεών της με navtex-anti-navtex σε τακτά διαστήματα και οι παράνομες ενέργειες εκ μέρους της για διαμόρφωση τετελεσμένων (βλ. εργαλειοποίηση ερευνητικών και γεωτρύπανων Ορούτς Ρέις και Αμπντούλ Χαμίτ Χαν, επί του πεδίου του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου).
Είναι και η μόνιμα και απροσχημάτιστα ”πολεμική” ρητορική του Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος μας απειλεί επανειλημμένα για εισβολή σε ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, (”Θα έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ” κλπ). Κι αυτές τις απειλές τις υιοθετούν και τις… εμπλουτίζουν συλλήβδην οι Αξιωματούχοι του καθεστώτος του, οι ηγέτες της αντιπολίτευσης, οι φιλοκυβερνητικοί δημοσιογράφοι, οι αναλυτές και εν ενεργεία ή ε.α στρατιωτικοί της Τουρκίας).
Η εκδικητική μανία όμως του Ερντογάν και ο ανθελληνικός παροξυσμός του επεκτείνεται και στην Κύπρο, αν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι κινείται μεθοδικά από καιρό για εγκαθίδρυση τουρκικής βάσης στα Κατεχόμενα (Καρπασία) σε απάντηση της αμερικανικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη (βλ. σχετική δήλωση-προαναγγελία από τον ”ΥΠΕΞ” του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους Ταχσίν Ερτουγρούλογλου στην παρουσιάστρια του CNN Türk Χαντέ Φιράτ).
Είναι άλλη μια επίδειξη επιθετικότητας και ισχύος της Τουρκίας, που θέλει να περάσει (προς εντυπωσιασμό της διεθνούς κοινής γνώμης και εκφοβισμό των Ελλήνων) την τουρκική προπαγάνδα περί δυνατότητας αιφνιδιασμού, με δείγματα προϊδεασμού τις αποβατικές ασκήσεις της με πραγματικά πυρά και σενάριο ”απόβαση σε νησί του Αιγαίου” (βλ. «EFES 22», «Kararlilik 22»).
Όλα αυτά, φυσικά, προοιωνίζονται τον σκοπό του Τούρκου Προέδρου να περάσει την ”κόκκινη γραμμή” με την Ελλάδα επιβεβαιώνοντας με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τη διάθεση εκδίκησής του για την πρόσφατη ελληνογαλλική άσκηση απόβασης ”Αργώ”.
Εκδίκησης και διεκδίκησης ταυτόχρονα με στόχο να ”κόψει τον βήχα” των Ελλήνων, ώστε να σταματήσουν τη διεξαγωγή ασκήσεων μεταξύ Λέσβου-Ψαρών και Αγίου Ευστρατίου, για να μετατραπεί η περιοχή σε ”ουδέτερη ζώνη” αφοπλισμένη ουσιαστικά, όπως ζητά διαχρονικά η Τουρκία…
Και επειδή όλα αυτά δεν είναι, προφανώς, αρκετά για τον ίδιο, ενεργοποίησε παράλληλα σχέδιο αποσταθεροποίησης των Δωδεκανήσων κατά τα πρότυπα των επαναλαμβανόμενων ”διαμαρτυριών” τουρκόψυχων μειονοτικών της Θράκης (οι οποίοι παίζουν τον ρόλο των ”αγγελιοφόρων” της ΜΙΤ), με πρόσχημα τον ισχυρισμό: ”Μας καταπιέζουν, επειδή είμαστε Τούρκοι”.
Το πάτημα, τη βάση εκκίνησης γι’ αυτό, την έδωσε η καταγγελτική δήλωση του Προέδρου του Συλλόγου Πολιτισμού και Αλληλεγγύης ”Τούρκων Ρόδου Κω και Δωδεκανήσου” Δρ. Mustafa Kaymakçı ότι ”στο ελληνικό νησί της Ρόδου χριστιανοί αξιωματούχοι (διορισμένοι από τις ελληνικές αρχές σε μουσουλμανικά τουρκικά ιδρύματα) — αντί να προστατεύουν τις περιουσίες των ιδρυμάτων — τις πούλησαν με βάση τον γνωστό ως ”Catalipsis”, νόμο που θεσπίστηκε το 1970”).
Σημειωτέον ότι ο εν λόγω πρόεδρος της ROİSDER (”Αποστρατιωτικοποίησης των Δωδεκανήσων”), μεταφέροντας προφανώς την μεγάλη ενόχληση της Άγκυρας, καταδίκασε πρόσφατα τα εγκαίνια Μνημείου Γενοκτονίας Ποντίων στην Κω ισχυριζόμενος με θρασύτητα ότι αυτή στηρίζεται σε ιστορικό ψέμα, αν και γνωρίζει καλά ότι το ”ψέμα” άφησε πίσω του 353.000 νεκρούς–θύματα της γενοκτονίας των Τούρκων.
Με δεδομένα τα παραπάνω και, κυρίως, τη διαπίστωση ότι είναι απύθμενο το βάθος εκδικητικότητας και ανθελληνισμού του Ταγίπ Ερντογάν και εμφανής η πρόθεσή του να κλιμακώσει στο έπακρο τις εντάσεις με την Ελλάδα με τελικό στόχο την πρόκληση ”θερμού επεισοδίου” (προβοκάτσια τύπου Ιμίων, πολύ πιθανόν, αν όχι απόβαση σε μικρό νησί του Αιγαίο), η ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία μας οφείλουν να είναι σε επιφυλακή (”εφ’ όπλου λόγχη”, όπου δει), όπως και οι κατά τόπους Αρχές μας.
Οφείλουν να είναι προσεκτικότεροι από ποτέ, άγρυπνοι και υποψιασμένοι, γιατί το τουρκικό σχέδιο άλωσης εκ των έσω των διεκδικούμενων από την Τουρκία ελληνικών περιοχών βρίσκεται εν εξελίξει (βλ. δήλωση Ερντογάν στο οικογενειακό ίδρυμα TUGVA: ”Εμείς δεν μπορούμε να γυρίσουμε την πλάτη μας σε ο,τιδήποτε και σε οποιονδήποτε βρίσκεται στην γεωγραφία της καρδιάς μας…”).
Εν εγρηγόρσει παράλληλα, βρίσκονται και οι παντός είδους και επαγγέλματος κατάσκοποι της ΜΙΤ, που πάνε κι έρχονται κρυμμένοι ανάμεσα στους τουρίστες ή τους πρόσφυγες/μετανάστες από τη Θράκη μέχρι το έσχατο όριο του Ελληνισμού στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Η αναστήλωση οθωμανικών κτισμάτων και το χτίσιμο τζαμιού στην Αθήνα ήταν μόνο η αρχή, για να ακολουθήσουν οι ”χθεσινές” προβοκάτσιες στη Θράκη (με σκοπό την αποσταθεροποίησή της) και οι ”σημερινές” μεθοδευμένες κινήσεις της τουρκικής ηγεσίας για τον ίδιο σκοπό στα Δωδεκάνησα.
Στην τελευταία περίπτωση το έρεισμα-εφαλτήριο της Τουρκίας είναι οι τίτλοι ιδιοκτησίας που κρύβουν τα Αρχεία του Οθωμανικού κράτους μεταξύ των ετών 1847 και 1912. Αρχεία που ”ξέθαψε” ο παμπόνηρος Ερντογάν απ’ τη Διεύθυνση Κτηματολογίου της χώρας του, με σκοπό να παρουσιάσει ως αποδεικτικά στοιχεία τις 1.721 κληρονομικές τουρκικές μερίδες κληρονομιάς που αφορούν 324 αιγαιοπελαγίτικα νησιά.
Τα πρώτα διεκδικούμενα νησιά της Ελλάδας απ’ τους Τούρκους απογόνους των Οθωμανών κατακτητών της (450+ τα χρόνια σκλαβιάς των Ελλήνων) είναι τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα, όπου ηχεί ακόμα η απειλητική φωνή του ψεύδους του Kaymakçı, που τολμά να μιλά για σφετερισμό των δικαιωμάτων των ”Τούρκων” της Ρόδου, για… καταπίεση και για καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς των Οθωμανών προγόνων τους!!!
Ξεχνά προφανώς ο Τούρκος καθηγητής πως μέσα σ’ αυτήν την κληρονομιά είναι και τα ”αποκαῒδια” του Ελληνισμού απ’ το μπουρλότο που του έβαλαν… οι πολιτισμένοι και δημοκράτες Οθωμανοί και Νεότουρκοι του 1453, 1922 και 1955, προς διάψευση της ανιστόρητης δήλωσης του Ταγίπ Ερντογάν στο ίδρυμα TUGVA ”Ο πολιτισμός μας δεν μας επιτρέπει να είμαστε βάρβαροι και φασίστες¨…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου