Ένα βίντεο που αναρτήθηκε αυτόν τον μήνα από τον ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό, ο οποίος είναι καταχωρημένος ως "ξένος πράκτορας" στη Ρωσία, υποστήριζε ότι οι Ουκρανοί είναι βαθιά διχασμένοι σχετικά με το αν ο ηγέτης του πολέμου ήταν ήρωας ή κακοποιός - ενώ κλίνει σε μεγάλο βαθμό υπέρ της αφήγησης περί ήρωα. Το RFE/RL είναι μέρος της Αμερικανικής Υπηρεσίας για τα Παγκόσμια Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ενός κυβερνητικά ελεγχόμενου οργανισμού, με ετήσιο προϋπολογισμό άνω των 800 εκατομμυρίων δολαρίων, ο οποίος δεσμεύεται από το καταστατικό του να προωθεί τους "στόχους της εξωτερικής πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών".
Ο Μπαντέρα ήταν η κεφαλή της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN), η οποία συμμάχησε με το Τρίτο Ράιχ του Χίτλερ και έπαιξε ρόλο στη συγκέντρωση Εβραίων, στην εκτέλεση αμάχων και στην καταπολέμηση της προέλασης του Κόκκινου Στρατού. Πολλά μέλη της OUN πολέμησαν τελικά ως μέρος της παναυκρανικής 1ης μεραρχίας Γαλικίας των Waffen SS, μιας τοπικά ανεπτυγμένης μονάδας υπό τον έλεγχο των ναζιστών διοικητών. Οι απόγονοι αυτού του βίαιου εθνικιστικού κινήματος συνεχίζουν να κρατούν ψηλά τον Μπαντέρα ως αντιρωσική ιδεολογική τους φυσιογνωμία. Ο Μπαντέρα έχει συνδεθεί με πολλά περιστατικά γενοκτονίας κατά τη διάρκεια του πολέμου, που πραγματοποιήθηκαν σε βάρος Πολωνών και Εβραίων, κάποια από τα χειρότερα εγκλήματα που γνώρισε ποτέ η Ευρώπη.
Πολλοί από τους υποστηρικτές της διατηρούν επίσης ηγετικούς ρόλους στην ουκρανική πολιτική και πολιτειακή ζωή και απολαμβάνουν την υποστήριξη και την επιείκεια της Δύσης. Οι ΗΠΑ δεν έχουν από μόνες τους μια ιδεολογική κλίση προς τον νεοναζισμό, τουλάχιστον στην επικρατούσα τάση, αλλά οι πολιτικές τους καταλήγουν σε ένα ζήτημα πολιτικής ισχύος. Η Ουάσινγκτον συχνά σπρώχνει τους αντιπάλους της τον έναν εναντίον του άλλου, όπως όλες οι προηγούμενες αυτοκρατορίες ακολουθούν τη στρατηγική του "διαίρει και βασίλευε", και σε αρκετές περιπτώσεις είχαν συμφέρον να υποστηρίξουν τους φασίστες ως κορυφαίους αντιπάλους της Σοβιετικής Ένωσης και της Ρωσίας.
Οι σημερινές προσπάθειες να μετατραπεί η Ανατολική Ευρώπη σε αντιρωσικό μέτωπο ευνοούν και πάλι την αποθέωση των εγκληματιών πολέμου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ως πρωταγωνιστών του ουκρανικού κράτους.
Σύμμαχοι ενάντια στη Σοβιετική Ένωση
Όταν η ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στην ΕΣΣΔ το 1941, ο μελλοντικός πρόεδρος των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν, υποστήριξε ότι "αν δούμε ότι η Γερμανία κερδίζει τον πόλεμο, οφείλουμε να βοηθήσουμε τη Ρωσία [sic], και αν η Ρωσία [sic] κερδίζει, οφείλουμε να βοηθήσουμε τη Γερμανία και με αυτόν τον τρόπο να τους αφήσουμε να σκοτώσουν όσο το δυνατόν περισσότερους".
Οι ΗΠΑ συμμάχησαν με τη Σοβιετική Ένωση κατά της Γερμανίας κατά τη διάρκεια του πολέμου, αν και στη συνέχεια άλλαξαν, καθώς η Δυτική Γερμανία έγινε σύμμαχος και η Σοβιετική Ένωση έγινε εχθρός. Η σύμπραξη με τη Γερμανία συνεπαγόταν την υιοθέτηση του μνημονίου Χίμεροντ, το οποίο ζητούσε τον τερματισμό του "διασυρμού" της Βέρμαχτ και τη μεταμόρφωση της κοινής γνώμης. Το ξέπλυμα της Βέρμαχτ ως αντιπάλου του μπολσεβικισμού κρίθηκε απαραίτητο για την προσαρμογή στα νέα δεδομένα του Ψυχρού Πολέμου, γεγονός που συνεπαγόταν τη νομιμοποίηση της δημιουργίας και της εταιρικής σχέσης με την Bundeswehr ως διάδοχό της.
Πρώην αντίπαλοι έγιναν σύμμαχοι. Η Επιχείρηση Paperclip, ένα μυστικό πρόγραμμα των ΗΠΑ, μετέφερε περίπου 1.600 Γερμανούς επιστήμονες στις ΗΠΑ μετά τον πόλεμο, για να εργαστούν για την αμερικανική κυβέρνηση.
Ο Adolf Heusinger, επικεφαλής επιχειρήσεων στο γενικό επιτελείο της Ανώτατης Διοίκησης του ναζιστικού γερμανικού στρατού, έγινε ο πρώτος γενικός επιθεωρητής της Bundeswehr το 1957 και στη συνέχεια διορίστηκε πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ το 1961. Ο Wernher von Braun, ταγματάρχης των ναζιστικών SS και μηχανικός πυραύλων, έγινε τελικά διευθυντής του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Marshall της NASA.
Οι φασίστες της Ανατολικής Ευρώπης
Οι δεξιοί εθνικιστές που συνεργάστηκαν με το καθεστώς του Χίτλερ ήταν ηγετική δύναμη μεταξύ των αντιστασιακών μαχητών στην Ανατολική Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν αποτελεσματική "πέμπτη φάλαγγα" κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και εξακολουθούν να είναι πιστά αντιρωσικά κινήματα για μια διαιρεμένη Ευρώπη, μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, στη Λετονία εξακολουθούν να πραγματοποιούνται ετήσιες πορείες των Waffen SS στην πρωτεύουσά της, τη Ρίγα, προς τιμήν των βετεράνων των Ναζί που πολέμησαν κατά του Κόκκινου Στρατού.
Οι αμερικανικές προσπάθειες για τη δημιουργία διαχωρισμών στο εσωτερικό της πολυεθνικής Σοβιετικής Ένωσης συνεπάγονταν την υποστήριξη των "αιχμάλωτων εθνών", και αυτό τους έδωσε έναν κοινό σκοπό με τα εθνικιστικά και φασιστικά κινήματα. Οι Ουκρανοί φασίστες της OUN εγκαταστάθηκαν στις ΗΠΑ από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 και αποτέλεσαν ένα σημαντικό κίνημα για τη δημιουργία διχασμών στο εσωτερικό της Σοβιετικής Ένωσης. Καθώς η OUN χρηματοδοτούνταν από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, είχε αυξανόμενη επιρροή στα κανάλια προπαγάνδας, όπως το Radio Free Europe.
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ο πρωταρχικός στόχος της αμερικανικής πολιτικής έναντι της Ουκρανίας ήταν να αποτρέψει την ευθυγράμμιση Ουκρανίας-Ρωσίας και, αντίθετα, να καταστήσει τη χώρα προπύργιο κατά της Ρωσίας. Αυτό απαιτεί την παρέμβαση σε μια βαθιά διαιρεμένη Ουκρανία: Στην Ανατολική Ουκρανία κυριαρχεί μια πλουραλιστική εθνική ταυτότητα, η οποία ασπάζεται την εικόνα της Ουκρανίας ως ένα δι-εθνικό, διπολιτισμικό και δίγλωσσο κράτος. Στη Δυτική Ουκρανία επικρατεί μια μονιστική άποψη, η οποία ορίζει την εθνική ταυτότητα ως μία εθνότητα, έναν πολιτισμό και μία γλώσσα. Ακόμη και ο πρώην πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιούσενκο παραπονέθηκε πρόσφατα ότι, παρά τα επτά χρόνια σύγκρουσης με τη Ρωσία, περίπου το 40% των Ουκρανών εξακολουθεί να θεωρεί ότι Ουκρανοί και Ρώσοι είναι ένας λαός.
Όταν ο πρώην πρόεδρος Γιανουκόβιτς ανατράπηκε το 2014, ένα πορτρέτο του Στεπάν Μπαντέρα κρεμάστηκε στο κτίριο του δημοτικού συμβουλίου του Κιέβου. Ωστόσο, οι φασίστες προφανώς δεν έχουν μονοπωλήσει την εξουσία στην Ουκρανία. Οι διαμαρτυρίες, οι ταραχές και το πραξικόπημα του 2014 είχαν σε μεγάλο βαθμό λογικούς στόχους, όπως την καταπολέμηση της διαφθοράς και τη στενότερη ευθυγράμμιση με την ΕΕ. Ωστόσο, όπως στις περισσότερες επαναστάσεις, οι πιο βίαιες ομάδες τείνουν να καταλαμβάνουν την εξουσία.
Οι ριζοσπάστες εθνικιστές είναι μειοψηφία, αλλά μια αποτελεσματική μειοψηφία. Είχαν κεντρικό ρόλο στο πραξικόπημα, όπως φαίνεται από τα φασιστικά διακριτικά που χρησιμοποιήθηκαν ανοιχτά. Έγιναν απαραίτητη δύναμη στα εθελοντικά τάγματα, όπως το Τάγμα Αζόφ, που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των Ανατολικοουκρανικών που αντιτάχθηκαν στο πραξικόπημα. Η αποφασιστικότητά τους συνεχίζει να εδραιώνει μια αντιρωσική θέση, καθώς θα προελάσουν στο Κίεβο αν ο πρόεδρος Ζελένσκι δείξει αδυναμία προς τη Ρωσία ή τηρήσει την ειρηνευτική συμφωνία του Μινσκ.
Η επιρροή αυτή αναγνωρίζεται από τις ΗΠΑ. Από το 2013, οι ΗΠΑ καταψηφίζουν κάθε χρόνο ένα ψήφισμα του ΟΗΕ αφιερωμένο στην "καταπολέμηση της εξύμνησης του ναζισμού". Τον Νοέμβριο του 2021, οι ΗΠΑ και η Ουκρανία ήταν οι μόνες δύο χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο που ψήφισαν κατά του ψηφίσματος.
Το "ξαναβάφτισμα" των πολιτικών εξτρεμιστών
Τα κράτη τείνουν να ενεργούν σύμφωνα με τα θεμελιώδη συμφέροντά τους και στη συνέχεια ντύνουν αυτές τις πολιτικές με τη γλώσσα των αξιών και της αρετής. Όπως οι ΗΠΑ αναγνώρισαν την αξία των τζιχαντιστών συμμάχων στη Συρία και την Υεμένη, έτσι και οι φασίστες υπήρξαν αξιόπιστος σύμμαχος εναντίον της Ρωσίας. Η υποστήριξη των ΗΠΑ προς τους ακραίους εθνικιστές και τους φασίστες πωλείται ως "προώθηση της δημοκρατίας", και η καταστολή της πολιτικής αντιπολίτευσης και των μέσων ενημέρωσης πωλείται ως "καταπολέμηση του ρωσικού υβριδικού πολέμου". Το τολμηρό νέο βίντεο από το RFE/RL δείχνει ότι η Ουάσινγκτον δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να συνεχίσει τη μακρά παράδοση της αναγόρευσης των φασιστών σε μαχητές της ελευθερίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου