Μετάφραση: Απολλόδωρος
Θυμάστε πώς η έννοια της ελευθερίας περιστρεφόταν από τους ιδεολόγους του νεοφιλελευθερισμού για δεκαετίες πριν από το COVID; Η ελευθερία της κατανάλωσης. Την ελευθερία να βγάζεις χρήματα. Η ελευθερία να βυθιστείς στη φτώχεια και το χρέος.
Οι κοινοτοπίες περί "ατομικής ευθύνης" και "να στέκεσαι στα δικά σου πόδια". Μια ανελέητη ιδεολογική επίθεση στο κράτος και τη συλλογική ευθύνη. Το δόγμα του θατσερισμού "δεν υπάρχει κοινωνία".
Ιδεολογικά, τουλάχιστον, το άτομο και η "αγορά" ήταν ύψιστης σημασίας. Αλλά στην πραγματικότητα, βέβαια, δεν υπήρξε πραγματική υποχώρηση του κράτους: οι μηχανισμοί του χρησιμοποιήθηκαν με διαφορετικό τρόπο για να διευκολύνουν τις ανάγκες του παγκόσμιου κεφαλαίου, ενώ παράλληλα επιτέθηκαν στο εργατικό κίνημα.
Σε όλη αυτή την "ελευθερία", δεν υπήρξε ποτέ μεγάλη συζήτηση στην κυρίαρχη πολιτική αφήγηση και στην αφήγηση των μέσων ενημέρωσης για τη δυσχερή θέση των φτωχών ή των εργαζομένων που ένιωθαν τις βάναυσες συνέπειες του γενναίου νέου κόσμου του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.
Ποτέ δεν έγινε επαρκής ανάλυση σχετικά με την μεταφορά των θέσεων εργασίας στον τομέα της μεταποίησης και των υπηρεσιών σε οικονομίες με φτηνά εργατικά χέρια για την αύξηση των κερδών. Αυτό απλώς παρουσιάστηκε ως αποτελεσματικότητα και δημιουργία θέσεων εργασίας για τις φτωχότερες χώρες, σαν οι ιδιοκτήτες της βιομηχανίας να βρίσκονταν σε κάποιου είδους ανθρωπιστική αποστολή.
Σήμερα, αυτή η νοοτροπία εκδηλώνεται με την υπαγωγή των φτωχότερων εθνών στις οδηγίες "διαρθρωτικής προσαρμογής" του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας και με το να τα χτυπάει ώστε να είναι "φιλικά προς τις επιχειρήσεις" και να συμμορφώνονται με τις ανάγκες του παγκόσμιου (δυτικού) κεφαλαίου.
Όπως θέλετε, είτε πρόκειται για "άμεσες ξένες επενδύσεις" είτε για "φιλελευθεροποίηση" της οικονομίας, το αποτέλεσμα είναι ότι οι πλουσιότερες χώρες απλώς χρησιμοποιούν ή δανείζουν χρήματα στις φτωχότερες χώρες (με όρους) που τους έκλεψαν κατά τη διάρκεια των αιώνων.
Χάρη στις μονόπλευρες εμπορικές συμφωνίες, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου - ΠΟΕ και τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, βλέπουμε ένα μοντέλο "ανάπτυξης" που χαρακτηρίζεται από υπερχρέωση, εκτοπισμένους πληθυσμούς που προκύπτουν από "έργα υποδομής" (για να διευκολυνθούν οι ανάγκες του κεφαλαίου) και σκόπιμη υποβάθμιση των ντόπιων μοντέλων γεωργίας.
Δεν έγινε πολύς λόγος για την "ελευθερία" σε σχέση με την επακόλουθη κρατική-εταιρική οικονομική βαρβαρότητα που βιώνουν οι πιο περιθωριοποιημένοι της κοινωνίας, την οποία ανέδειξε, για παράδειγμα, η Arundhati Roy στο βιβλίο της "Τα φαντάσματα του καπιταλισμού" (‘The Ghosts of Capitalism’) - τα "αόρατα" και παραμερισμένα θύματα ενός αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού, με μια καλή δόση κρατικής βίας πάντα σε ετοιμότητα για να εξασφαλιστεί η συμμόρφωση.
Η "ελευθερία" τους δεν ήταν ποτέ σημαντική.
Ωστόσο, το σύστημα ισχυρίζεται τώρα ότι ενδιαφέρεται για την ευημερία εκείνων που επίμονα θεωρεί ως "παράπλευρες απώλειες" και "οικονομική τροφή". Ένα σύστημα που από τη φύση του συγκεντρώνει το χρήμα, τον έλεγχο και την εξουσία στην κορυφή της πυραμίδας.
Σκεφτείτε ότι πριν από το COVID, η Pfizer ήταν "η λιγότερο έμπιστη εταιρεία στον λιγότερο έμπιστο βιομηχανικό τομέα των Ηνωμένων Πολιτειών", σύμφωνα με τον Nick Dearden, διευθυντή της Global Justice.
Αλλά υποτίθεται ότι πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στην Pfizer και να αγνοήσουμε το μακρύ εταιρικό της μητρώο και τις αδίστακτες κερδοσκοπικές πρακτικές της όσον αφορά την εξάπλωση του εμβολίου COVID σε όλο τον κόσμο. Υποτίθεται ότι πρέπει να εμπιστευτούμε τα προϊόντα της και τα δεδομένα των εμβολίων της, τα οποία προσπαθεί τόσο σκληρά, με τη βοήθεια της Αμερικανικής Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), να αποκρύψει από το κοινό.
Ταυτόχρονα, για να διευκολυνθεί η πρόσληψη των ενέσεων της Pfizer, ακούμε πολλά για "συλλογική ευθύνη". Μια πολύ κακοποιημένη έννοια σε ένα νεοφιλελεύθερο καθεστώς που τρώει τα σκυλιά. Ο Joe Biden, ο Justin Trudeau και άλλοι περιστρέφουν τη συζήτηση των σκεπτικιστών των εμβολίων περί "ελευθερίας επιλογής" σχετικά με το τι επιτρέπεται να εισάγεται στο σώμα τους ως εγωιστική και ως περιοχή των δεξιών γυναικών που μισούν τις γυναίκες και των φασιστών.
Το δικαίωμα στη διαμαρτυρία, στην ελευθερία του λόγου, στη συναναστροφή κ.ο.κ. αναστέλλονταν (και συχνά συνεχίζουν να αναστέλλονται), καθώς οι άνθρωποι ήταν κλειδωμένοι περιμένοντας "το εμβόλιο" χάρη σε έναν ιό που στοχεύει κυρίως σε άτομα άνω των 80 ετών και σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα λόγω υφιστάμενων (σοβαρών) νοσημάτων.
Έχουμε δει κάθε είδους κρατική παρέμβαση στην ιδιωτική ζωή των πολιτών τα τελευταία δύο χρόνια.
Πολιτικοί ηγέτες όπως ο Macron, ο Trudeau, ο Biden, η Merkel και η Arden - οι διαχειριστές και διευκολυντές του ιδιωτικού κεφαλαίου στην πρώτη γραμμή - φαίνεται ότι έχουν γίνει τόσο ανήσυχοι για την ευημερία του κοινού, ώστε οι ελευθερίες και τα δικαιώματά του πρέπει να καταπατούνται από το κράτος.
Όσοι διεκδικούν ελευθερία και έχουν αμφισβητήσει την κυρίαρχη αφήγηση του COVID έχουν χαρακτηριστεί ως "αντιεμβολιαστές", "δολοφόνοι γιαγιάδων", ανεύθυνοι και ότι δίνουν προτεραιότητα στις δικές τους εγωιστικές ανάγκες έναντι εκείνων της συλλογικότητας.
Ακόμα και όσοι ισχυρίζονται ότι ανήκουν στην "αριστερά" έχουν γίνει μέρος του ιδεολογικού μηχανισμού του κράτους: συμμετέχοντας στη χορωδία και υπερασπίζονται την τυραννία, καθώς και τις ενέσεις της Μεγάλης Φαρμακοβιομηχανίας (Big Pharma) που βιάζονται να κυκλοφορήσουν στην αγορά και το δικαίωμά της στο σώμα σας και το δικαίωμά της να κερδίζει δισεκατομμύρια από αυτή τη διαδικασία.
Το εμβόλιο Covid-19 της Pfizer απέφερε 37 δισεκατομμύρια δολάρια το 2021. Ο Nick Dearden υπολογίζει ότι το NHS (Αγγλικό ΕΣΥ) έχει πληρώσει ένα περιθώριο κέρδους τουλάχιστον 2 δισ. λιρών - έξι φορές το κόστος της αύξησης των μισθών που συμφώνησε η βρετανική κυβέρνηση να δώσει στους νοσηλευτές πέρυσι.
Επιπλέον, ο Dearden υποστηρίζει ότι εταιρείες όπως η Pfizer συμπεριφέρονται περισσότερο σαν hedge funds, αγοράζοντας και ελέγχοντας άλλες εταιρείες και πνευματική ιδιοκτησία, παρά σαν παραδοσιακές εταιρείες ιατρικής έρευνας.
Λέει:"Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι οι μοναδικοί εφευρέτες του εμβολίου. Αυτό ήταν έργο δημόσιου χρήματος, πανεπιστημιακής έρευνας και μιας πολύ μικρότερης εταιρείας, της γερμανικής BioNTech. Όπως παραπονέθηκε ένας πρώην κυβερνητικός αξιωματούχος των ΗΠΑ, το γεγονός ότι το αποκαλούμε "εμβόλιο της Pfizer" είναι "το μεγαλύτερο πραξικόπημα μάρκετινγκ στην ιστορία της αμερικανικής φαρμακοβιομηχανίας"".
Παρόλο που πολλοί από την "αριστερά" έχουν κάνει εκστρατεία κατά της βαρβαρότητας του καπιταλισμού όλα αυτά τα χρόνια, πίστεψαν από την αρχή χωρίς αμφιβολία την προπαγάνδα του φόβου, συμβάλλοντας στο να ανοίξει ο δρόμος για τα στρεβλά κέρδη της φαρμακοβιομηχανίας, την καταστροφή των μικρών επιχειρήσεων και την απώλεια αμέτρητων μέσων διαβίωσης λόγω λουκέτων.
Πολλοί έμειναν σιωπηλοί και παρακολούθησαν τους μεγαλοπλούσιους να συσσωρεύουν τεράστια κέρδη. Έρευνα της Oxfam έδειξε ότι ο πλούτος των δισεκατομμυριούχων του κόσμου αυξήθηκε κατά 3,9 εκατ. δολάρια μεταξύ Μαρτίου και Δεκεμβρίου 2020. Οι 10 πλουσιότεροι δισεκατομμυριούχοι του κόσμου είδαν συνολικά τον πλούτο τους να αυξάνεται κατά 540 δισ. δολάρια κατά την περίοδο αυτή. Τον Σεπτέμβριο του 2020, ο Jeff Bezos θα μπορούσε να έχει καταβάλει και στους 876.000 υπαλλήλους της Amazon ένα μπόνους 105.000 δολαρίων και να εξακολουθεί να είναι τόσο πλούσιος όσο ήταν πριν από το COVID.
Ενώ τα λουκέτα και οι περιορισμοί επιβλήθηκαν σε απλούς ανθρώπους και μικρές επιχειρήσεις, οι κερδισμένοι ήταν οι εταιρείες όπως η Amazon, η Big Pharma και οι τεχνολογικοί γίγαντες. Οι χαμένοι ήταν οι μικρές επιχειρήσεις και ο κύριος όγκος του πληθυσμού, που στερήθηκαν το δικαίωμά τους στην εργασία και μια ολόκληρη πανοπλία πολιτικών δικαιωμάτων.
Σε έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) αναφέρεται ότι οι πολιτικές COVID-19 έχουν διαταράξει σοβαρά τις οικονομίες και τις αγορές εργασίας σε όλες τις περιοχές του κόσμου, με εκτιμώμενες απώλειες ωρών εργασίας που ισοδυναμούν με σχεδόν 400 εκατομμύρια θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης το δεύτερο τρίμηνο του 2020, οι περισσότερες από τις οποίες αφορούν τις αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες χώρες.
Μεταξύ των πιο ευάλωτων ήταν οι 1,6 δισεκατομμύρια εργαζόμενοι της παραοικονομίας, που αντιπροσωπεύουν το ήμισυ του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού, οι οποίοι εργάζονταν σε τομείς που αντιμετώπιζαν μεγάλες απώλειες θέσεων εργασίας ή είχαν δει τα εισοδήματά τους να επηρεάζονται σοβαρά από τα λουκέτα. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν αυτοαπασχολούμενοι και απασχολούνταν σε θέσεις εργασίας χαμηλού εισοδήματος στον άτυπο τομέα.
Για τις πολιτικές που υποτίθεται ότι θεσπίστηκαν για την προστασία της υγείας, υπήρξε επίσης τεράστια ζημία με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μακρές λίστες αναμονής υγειονομικής περίθαλψης χωρίς COVID για κάθε είδους απειλητικές για τη ζωή ασθένειες και παθήσεις.
Μια πιο λογική προσέγγιση για την προστασία της δημόσιας υγείας θα περιελάμβανε την προώθηση μιας στοχευμένης στρατηγικής με βάση τον κίνδυνο, μαζί με θεραπείες έγκαιρης παρέμβασης, όπως ορίζεται στη Διακήρυξη του Great Barrington. Αλλά αυτό δεν τέθηκε καν προς συζήτηση. Η λογοκρισία και οι συκοφαντίες ήταν ο κανόνας.
Το να κλειδώνεις τον παγκόσμιο πληθυσμό στα σπίτια του, ή σε μέρη όπως η Ινδία να αναγκάζεις εκατομμύρια ανθρώπους να περπατούν τεράστιες αποστάσεις ή να ταξιδεύουν σε συνθήκες συνωστισμού για να επιστρέψουν στην ύπαιθρο, μέχρι να διατεθεί ένα εμβόλιο, παραπέμπει σε ανικανότητα ή ακόμα χειρότερα - σε μια προκαθορισμένη ατζέντα.
Γράφοντας στο περιοδικό Contemporary Voice of Dalit (31 Οκτωβρίου 2021), οι ερευνητές Krishna Ram και Shivani Yadav σημειώνουν τις επιπτώσεις των πολιτικών COVID στην Ινδία:
Είναι σαφές ποιος επηρέαζε την πολιτική δημόσιας υγείας του lockdown-COVID. Σε μια έκθεση του Yohan Tengra από το Κίνημα Awaken India Movement, περιγράφεται πώς το Ίδρυμα Gates και η Μεγάλη Φαρμακοβιομηχανία έχουν διεισδύσει και συνδιοργανώσει βασικούς θεσμούς δημόσιας υγείας σε εθνικό επίπεδο στην Ινδία, και όχι μόνο την Εθνική Ομάδα Εργασίας COVID-19.
Η Tengra λέει ότι η έκθεση αποκάλυψε:
Ήταν ταιριαστό το γεγονός ότι ένας βουλευτής ρώτησε πρόσφατα στο κοινοβούλιο του Καναδά ποιον ακριβώς υπηρετεί η κυβέρνηση - τον Klaus Schawb και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) ή τους Καναδούς πολίτες;
Μια εύστοχη ερώτηση. Αλλά οποιαδήποτε έρευνα θα πρέπει επίσης να συμπεριλάβει το ευρύτερο ψηφιακό-χρηματοπιστωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα, το οποίο χρησιμοποίησε το COVID ως κάλυψη για τη διάσωση των χρηματοπιστωτικών αγορών και την αναδιάρθρωση του καπιταλισμού και την προσπάθεια διαχείρισης του μακροπρόθεσμα μειούμενου ποσοστού κέρδους.
Αυτά τα ζητήματα βρίσκονται στην καρδιά της "Μεγάλης Επανεκκίνησης" ή της "Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης" για την οποία μιλούν ο Klauss Schwab και άλλοι. Έννοιες που - όπως η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση στη δεκαετία του 1980 - λαμβάνουν θετική διάσταση και οι οποίες υποτίθεται ότι συμβολίζουν ένα νέο γενναίο τεχνο-ουτοπικό μέλλον.
Το WEF, τα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, οι μεγάλες τεχνολογικές επιχειρήσεις, το Ίδρυμα Gates και οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες προώθησαν έντονα την ατζέντα COVID-Great Reset από την αρχή. Αυτό έχει μέχρι σήμερα ως αποτέλεσμα την αναζωογόνηση ενός προβληματικού φαρμακευτικού τομέα με ένα απρόσμενο κέρδος πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, την εξάλειψη μικρότερων επιχειρήσεων και θέσεων εργασίας, την εδραίωση της κυριαρχίας των κολοσσών του διαδικτυακού λιανικού εμπορίου, των παγκόσμιων αλυσίδων και του τομέα των ψηφιακών πληρωμών και την έγχυση της πολυπόθητης ρευστότητας στις χρηματοπιστωτικές αγορές που μέχρι τα τέλη του 2019/αρχές του 2020 είχαν καταρρεύσει.
Στη δεκαετία του 1980, για να βοηθήσουν στη νομιμοποίηση της απελευθερωμένης νεοφιλελεύθερης ατζέντας, η κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης υποκίνησαν μια ιδεολογική επίθεση, πιέζοντας την έννοια των ατομικών δικαιωμάτων και της ευθύνης και δίνοντας έμφαση στην απομάκρυνση από το κράτος, τα συνδικάτα και τον δημόσιο τομέα. Αυτό αντανακλούσε τις οικονομικές αλλαγές που υποστηρίζονταν από τις αντιλήψεις της υπεροχής της αγοράς και της ατομικής επιλογής των καταναλωτών.
Αλλά τώρα υπάρχει μια νέα ιδεολογική μετατόπιση.
Ακούμε ισχυρισμούς για ένα "δημοκρατικό έλλειμμα", σύμφωνα με τους οποίους τα ατομικά δικαιώματα υπονομεύουν τις ευρύτερες ανάγκες της κοινωνίας. Το μήνυμα είναι ότι η ατομική ελευθερία αποτελεί απειλή για την "εθνική ασφάλεια", τη "δημόσια υγεία" και την "ασφάλεια".
Όπως δήλωσε ο δημοσιογράφος Iain Davis σε πρόσφατο άρθρο του, η δέσμευση για το "δημόσιο συμφέρον", την "ασφάλεια" και την προστασία του πληθυσμού από "βλάβες" θα Aντικαταστήσει την ελευθερία και τη δημοκρατία.
Όπως και στη δεκαετία του 1980, αυτή η ανταλλαγή μηνυμάτων καθοδηγείται από οικονομικούς παράγοντες. Ο νεοφιλελευθερισμός έχει ιδιωτικοποιήσει, απορρυθμίσει, εκμεταλλευτεί τους εργαζόμενους και βελτιστοποιήσει το χρέος στα όρια. Έχουμε καταρρέουσες αγορές που διατηρούνται στην επιφάνεια με ατελείωτες χρηματοδοτικές ενέσεις και ένα συνολικά μειωμένο ποσοστό κέρδους με τις επιχειρήσεις να ασφυκτιούν κάτω από βουνά χρέους.
Η τεχνητή νοημοσύνη και η προηγμένη αυτοματοποίηση της παραγωγής, της διανομής και της παροχής υπηρεσιών (τρισδιάστατη κατασκευή, τεχνολογία drone, οχήματα χωρίς οδηγό, τρόφιμα που καλλιεργούνται σε εργαστήρια, αγροκτήματα χωρίς αγρότες, ρομποτική κ.λπ.
Ένα μαζικό εργατικό δυναμικό - και επομένως μαζική εκπαίδευση, μαζική πρόνοια, μαζική παροχή υγειονομικής περίθαλψης και ολόκληρα συστήματα που υπήρχαν για να αναπαράγουν την εργασία για την καπιταλιστική οικονομική δραστηριότητα - μπορεί στο εγγύς μέλλον να μην είναι πλέον απαραίτητα. Η σχέση της εργασίας με το κεφάλαιο μετασχηματίζεται.
Έτσι, αν η εργασία είναι η προϋπόθεση για την ύπαρξη της εργατικής τάξης, γιατί να ασχοληθούμε με την εργατική τάξη;
Το COVID έχει επιταχύνει την οικονομική αναδιάρθρωση και τη στροφή προς μια αυταρχική μορφή καπιταλισμού που τελικά θα βασίζεται σε ένα σύστημα κοινωνικής πίστωσης κινεζικού τύπου για να διασφαλίσει ότι ο πληθυσμός θα συμμορφώνεται με την επερχόμενη υποτέλειά του.
Πρώην "νέοι παγκόσμιοι ηγέτες" που χρηματοδοτήθηκαν από το WEF, όπως ο Trudeau, ο Macron, η Merkel και ο Arden, ανέβηκαν στο πολιτικό τιμόνι διαφόρων χωρών αφού προετοιμάστηκαν κατάλληλα. Θα συνεχίσουν να εκπληρώνουν τους ρόλους τους, διαχειριζόμενοι τη διαφωνία μέσω μαζικής παρακολούθησης και καταστολής των πολιτικών δικαιωμάτων, καθώς οι επιπτώσεις του πληθωρισμού (που προκαλείται από τη ρευστότητα που διοχετεύεται στο σύστημα), της ανεργίας και των μέτρων λιτότητας μετά το COVID θα αρχίσουν να εμφανίζονται.
------------------
Δικτυογραφία:
Economic Restructuring, Democratic Deficit and Locking Down Liberty – OffGuardian
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου