Από το τίποτε, κυριολεκτικά «ένα τίποτα», έγινε «μεγάλο θέμα» και πόλωσε την Ελληνική κοινωνία. Το… διαφημιστικό σποτάκι για ένα συνέδριο υπό-γονιμότητας!!!
[Η υπο-γονιμότητα ΕΙΝΑΙ πρόβλημα και δη πολύ σοβαρό! Αλλά το σποτάκι και ο θόρυβος που έγινε σχετικώς, δείχνει την αβάσταχτη ανοησία της Ελληνικής πολιτικής ελίτ. Και τον υφέρποντα σκοταδισμό της «Πολιτικής ορθότητας». Που απέδειξε ότι πέρα από βαθύτατα αντικοινωνικός και τυραννικός, δεν έχει και καμία σχέση ούτε καν με την Φιλοσοφία της Αριστεράς…]
Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με το «Συνέδριο» που ματαιώθηκε (και που, όπως αποδείχθηκε, θα ήταν περισσότερο «επικοινωνιακό» και «ενημερωτικό» – δηλαδή διαφημιστικό – παρά «επιστημονικό»)
Δεν θα ασχοληθώ ούτε με το σποτάκι, που παρουσίαζε δραματοποιημένα κάποια πραγματικά αδιέξοδα τα οποία αντιμετωπίζουν όσες γυναίκες μπαίνουν στην δεκαετία των 40+ χωρίς να έχουν κάνει παιδιά…
Αξίζει να ασχοληθούμε όμως, με τον πρωτοφανή θόρυβο που έγινε.
Για τα «στερεότυπα», λέει, που αναπαράγει το σποτάκι.
Τα οποία είναι «σεξιστικά», λέει…
Γιατί είναι «σεξιστικά», άραγε;
Γιατί υπονοούν ότι η γυναίκα είναι «καταδικασμένη να είναι μηχανή τεκνοποιίας», πράγμα που ακυρώνει την Ελευθερία της (λέει)…
Βέβαια το σποτάκι ΔΕΝ λέει αυτό…
Υπονοεί το ακριβώς αντίθετο: Ότι η γυναίκα που δεν έκανε παιδιά λόγω καριέρας μπορεί ακόμα – αν πληροφορηθεί σωστά – να τεκνοποιήσει με μεθόδους υποβοηθούμενης εγκυμοσύνης. Ουσιαστικά το «Συνέδριο» διαφήμιζε μεθόδους «εξωσωματικής γονιμοποίησης».
Το σποτάκι ΔΕΝ έλεγε «κάντε παιδιά με το ζόρι»!
Δεν έλεγε κακώς, θυσιάσατε την μητρότητα στην καριέρα…
Δεν έλεγε «όσες δεν κάνατε παιδιά, την πατήσατε και χάσατε για πάντα την ευκαιρία»…
Έλεγε ότι, αν θέλετε ακόμα να κάνετε παιδιά, υπάρχει τρόπος…
Το σποτάκι μπορεί να ήταν καλό ή κακό, αλλά δεν κρίθηκε η αισθητική του αξία – ή απαξία.
Κρίθηκε εκείνο το κομμάτι της αλήθειας που έλεγε:
Ότι όσες γυναίκες δεν έκαναν παιδιά ως τα 40, αμέσως μετά, κι ενώ μπαίνουν στην εμμηνόπαυση, αντιμετωπίζουν σοβαρά υπαρξιακά και προσωπικά αδιέξοδα.
Όχι επειδή η «κακούργα» (πατριαρχική) κοινωνία τις κατατρέχει (που δεν έκαναν παιδιά). Αλλά επειδή βαράνε τα βιολογικά ρολόγια μέσα τους…
Εν πάση περιπτώσει η εμμηνόπαυση στις γυναίκες δεν είναι «στερεότυπο». Είναι πραγματικότητα!
Οι ψυχολογικές της επιπτώσεις είναι επιστημονικά μελετημένες. Η αντιμετώπισή τους επίσης είναι επιστημονικά θεμελιωμένη.
Η τεκνοποιία μετά τα 40 – «υποβοηθούμενη» ή φυσιολογική – αλλά και τα ρίσκα που εμπεριέχει, είναι αντικείμενο χιλιάδων επιστημονικών μελετών και ανακοινώσεων, εδώ και δεκαετίες.
Ουσιαστικά η ανθρώπινη φύση έχει όρια:
Έχει όρια η γονιμότητα, όπως έχουν όρια μια σειρά από ανθρώπινες φυσιολογικές λειτουργίες. Σε συνάρτηση με την ηλικία: Έχει όρια η όραση και η ακοή (για να αναφερθώ σε δύο «ανώδυνα» παραδείγματα). Μεγαλώνοντας μειώνεται η όρασή μας και αμβλύνεται η ακοή μας. Αυτό είναι πραγματικότητα. Δυσάρεστη μεν, αλλά πραγματικότητα. Αντιμετωπίζεται πλέον. Αλλά δεν παύει να ισχύει.
Το να πούμε ότι μεγαλώνοντας μπορείς να χάσεις μέρος της όρασης ή της ακοής σου δεν είναι «στερεότυπο». Είναι η αλήθεια! Το τι κάνεις γι’ αυτό είναι, ασφαλώς, άλλο θέμα.
Το να πούμε ότι μεγαλώνοντας δεν μπορείς να κάνεις “extreme sports” είναι επίσης αλήθεια. Δεν ακυρώνεται η «Ελευθερία» μας όταν το αναφέρουμε ή το παραδεχόμαστε…
Επίσης η φύση βάζει όρια και σε άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες – ακόμα και ανεξαρτήτως ηλικίας.
Για παράδειγμα, οι άνθρωποι δεν μπορούν να πετάξουν (τα πουλιά μπορούν, ωστόσο…)
Τι σημαίνει αυτό; Ότι, αν προειδοποιούμε τους ανθρώπους ότι δεν μπορούν να πετάξουν, περνάμε… «σκοτεινά υποσυνείδητα μηνύματα» και αναπαράγουμε «ρατσιστικά στερεότυπα»; Θα τρελαθούμε εντελώς;
Να τους αφήνουμε, λοιπόν, να… πηδάνε από τα μπαλκόνια, για να «πραγματώσουν» την αυτοδιάθεσή τους;
Να μη λένε στους προχωρημένες ηλικίας να περνάνε συχνά τέστ όρασης, αν θέλουν να διατηρήσουν την άδεια οδήγησης; Είναι αυτός «ηλικιακός ρατσισμός»;
Πρόκειται για όρια που βάζει η φύση στον άνθρωπο και πρέπει να έχουμε επίγνωση αυτών των ορίων.
Η επίγνωση των ορίων δεν «ακυρώνει» την Ελευθερία!
Αντίθετα ο Ενγκελς («ΑντίΝτύριγκ») είχε πει κάποτε ότι:
– «Η Ελευθερία είναι η επίγνωση της αναγκαιότητας»
Και ο Λένιν («Υλισμός και Εμπειριοκριτικισμός») συμφώνησε σε αυτό και το πήγε ακόμα παρακάτω:
– «Η Ελευθερία συνίσταται στην… κατανόηση της φυσικής αναγκαιότητας».
Η Φιλοσοφική σκέψη της Μαρξιστικής Αριστεράς – όσο υπήρξε, τέλος πάντων – ήταν απόλυτα σαφής σε αυτό. Και ο λεγόμενος «Πολιτιστικός Μαρξισμός» είναι καρικατούρα του Μαρξισμού…
Τα φυσικά όρια στην ανθρώπινη ύπαρξη οφείλουμε να τα γνωρίζουμε και να τα αντιμετωπίζουμε.
Ξαφνικά η απλή αναφορά σε αυτά τα όρια, έγινε… «έγκλημα καθοσιώσεως»!
«Σκοτεινό μήνυμα» και «σεξιστικό στερεότυπο»!
Όντως, θα τρελαθούμε!
* Και πάμε στο δεύτερο και σοβαρότερο:
Καμιά γυναίκα δεν είναι «υποχρεωμένη» να κάνει παιδιά!
Απλά, αν θέλει να κάνει παιδιά, υπάρχουν ηλικίες που προσφέρονται περισσότερο γι’ αυτό, ηλικίες που προσφέρονται λιγότερο και ηλικίες που είναι ίσως «απαγορευτικές» (μέχρι που έρχεται η σύγχρονη Επιστήμη και διευρύνει τα ηλικιακά όρια…)
Όταν η γυναίκα παίρνει μια απόφαση για το ΑΝ και το ΠΟΤΕ θα κάνει παιδιά, οφείλει να γνωρίζει τα φυσιολογικά όριά της.
Τι το «κακό» υπάρχει σε αυτό;
Ποιο…«σκοτεινό στερεότυπο» περιέχει αυτή η πρόταση;
Ποιοι ενοχλούνται από αυτή την ενημέρωση του γυναικείου πληθυσμού;
[Αλλά και του ανδρικού – γιατί καλό είναι και οι άνδρες να γνωρίζουν αυτά τα όρια των γυναικών, τα οποία συχνά δεν τα λαμβάνουν υπ’ όψιν στις σχέσεις τους με τις γυναίκες…]
Αντί να ενθαρρύνουμε γυναίκες και άνδρες να ενημερωθούν περισσότερο για τα φυσιολογικά όρια στην γυναικεία γονιμότητα, εδώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: Αναθεματίζουμε την ενημέρωση ως… «στερεοτυπική»!
Δηλαδή ως κάτι που δεν αποτελεί αντικειμενική πραγματικότητα, αλλά «έξωθεν και άνωθεν επιβεβλημένο ιδεολογικά κατασκεύασμα» (αυτό σημαίνει «στερεότυπο») από μια «πατριαρχική κοινωνία».
Ράβδος εν γωνία… άρα βρέχει!
* Υπάρχει όμως και το τρισχειρότερο:
Μας λένε ότι το πρόβλημα της υπογεννητικότητας δεν αντιμετωπίζεται, λέει, με τέτοιες… «απαρχαιωμένες μεθόδους» (να ενημερώσουμε τις νέες γυναίκες και τους νέους άνδρες για τα φυσιολογικά όρια της γονιμότητας και για τις μεθόδους επέκτασης των ορίων αυτών), αλλά με θεσμούς «συμπεριληπτικότητας».
Ουάουου…
– Εδώ με τον ατυχή νεολογισμό της «συμπεριληπτικότητας», μεταφράζεται ο αγγλικός όρος «inclusive», δηλαδή θεσμοί που ενσωματώνουν (δεν εξαιρούν, δεν αφήνουν απ’ έξω)…
Το πρόβλημα όμως με όσους χρησιμοποιούν αυτό τον όρο είναι ότι σε μια Δημοκρατία όλοι οι «θεσμοί» είναι «συμπεριληπτικοί» γιατί στηρίζονται στη θεμελιώδη αρχή της Ισονομίας.
Αν ένας θεσμός «αποκλείει» κόσμο, αυτό σημαίνει ότι δεν στηρίζεται στην Ισονομία και πρέπει να αλλάξει εκ θεμελίων.
Εκείνο που εννοούν, είναι ότι οι κοινωνίες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα υπογεννητικότητας πρέπει να ενσωματώσουν μετανάστες. Κι έτσι να το «λύσουν»…
Δηλαδή να «συμπεριλάβουν» και τους μετανάστες τους στην δημογραφική δυναμική τους…
Μάλιστα! Μόνο που αν οι μετανάστες είναι νόμιμοι, κανείς δεν έχει αντίρρηση για κάτι τέτοιο.
Αν πάλι οι μετανάστες είναι παράνομοι και απρόθυμοι να ενσωματωθούν, τότε δεν μας ζητούν να αποκαταστήσουμε την Ισονομία, αλλά να νομιμοποιήσουμε την Παρανομία!
Αυτό ονομάζουν «συμπεριληπτικότητα»: την νομιμοποίηση των Παρανομίας!
(Όχι την «πραγμάτωση» της Ισονομίας…)
(Όχι την «πραγμάτωση» της Ισονομίας…)
– Κι εδώ φτάνουμε σε κάτι που είναι κομματάκι ρατσιστικό:
Μας λένε ότι: οι δικοί μας – άνδρες και γυναίκες – δεν κάνουν παιδιά, να φέρουμε λοιπόν άλλους απ’ έξω, έστω και παράνομους να κάνουνε τη «δουλειά» που απαξιώνουν οι δικοί μας! (Σαν να πρόκειται για εποχιακή αγροτική εργασία…)
Δηλαδή, να κάνουν τη «δουλειά» που οι δικοί μας τη θεωρούν «κατώτερη» και «υπονομευτική» της «Ελευθερίας» τους.
Οι δικές μας οι γυναίκες προσέχουν το σώμα τους, και δεν θέλουν να γίνουν «μηχανές τεκνοποίησης», αλλά θα έλθουν κάποιες άλλες, «υπανάπτυκτες», χωρίς τέτοιους «ενδοιασμούς» και θα αρχίσουν να αραδιάζουν παιδιά. Για να αναπληρώσουν το δικό μας δημογραφικό κενό…
Αυτό κι αν είναι ρατσιστικό ΚΑΙ σεξιστικό υπονοούμενο…
– Κι ακόμα, δεν λύνει καν το πρόβλημα: Διότι, αν η κοινωνία μας αποθαρρύνει για κάποιο λόγο τη δημιουργία παιδιών, τότε όσα γεννηθούν εδώ – και μεγαλώσουν με ίδιες νοοτροπίες – επίσης δεν θα θέλουν να κάνουν παιδιά όταν μεγαλώσουν. Οπότε θα χρειαστεί να φέρουμε κι άλλους απ’ έξω. Εδώ υπονοείται ότι θα εισάγουμε συνεχώς ένα αναπαραγωγικό προλεταριάτο. Από γυναίκες που θα αραδιάζουν παιδιά αγόγγυστα, γιατί οι δικές μας δεν το καταδέχονται (για να μη θιγεί η… «Ελευθερία» τους).
Ρατσισμός στο διηνεκές!
Όπως κραυγάζουν κάποιες:
Καλύτερα μιας ώρας… ελεύθερο τσουλί,
παρά να’ μαι του έθνους ή παιδομηχανή!
Καμία αντίρρηση!
Αλλά αν αυτές οι κυρίες μπορούν να κραυγάζουν τις νευρώσεις τους, γιατί άραγε δεν μπορούν κι όσες σκέπτονται ακριβώς αντίστροφα να μιλάνε για τις αγωνίες τους;
Γιατί είναι… «στερεοτυπική» – και πλέον απαγορευμένη – η άποψη μιας γυναίκας που αγωνίζεται να κάνει παιδί, έστω και αργά;
Και γιατί είναι… «χαριτωμενιά» η κραυγή μιας που θα ήθελε να μείνει η ίδια «ελεύθερο τσουλί» και να φέρει κάποιες ατυχείς (παράνομες μετανάστριες) από έξω να κάνουν εκείνες παιδιά στην Ελλάδα;
Γιατί αποσιωπούμε τα πραγματικά προβλήματα και λογοκρίνουμε τις αληθινές αγωνίες των πολλών γυναικών, ενώ ταυτόχρονα επιβραβεύουμε τις ασυναρτησίες των σαχλών;
ΥΓ Το πραγματικό πρόβλημα που ανέδειξε όλος αυτός ο θόρυβος είναι ότι λογοκρίνουμε την πραγματικότητα ως… «στερεότυπο» και αναδεικνύουμε τις ιδεοληψίες της «Πολιτικής Ορθότητας» ως Μοναδική Αλήθεια!
Good luck!
Με την ίδια λογική θα πρέπει να λογοκριθεί ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Αριστοφάνης, ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης, ο Σαίξπηρ, ο Ουγκώ, ο Χιούμ, ο Ρουσώ, ο Κάντ, ο Μπερνάρ Σω, ο Μάρκ Τουαίην και γενικά το σύνολο της ανθρώπινης Φιλοσοφίας και της Λογοτεχνίας, αρχαίας και σύγχρονης.
Εκεί να δείτε… «σεξιστικά στερεότυπα».
Το ατυχές σποτάκι σας μάρανε;
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου