Η ευαγγελική περικοπή της ερχόμενης Κυριακής αναφέρεται στους δέκα λεπρούς (Λουκά, ΙΖ, 12-19).
Τι συνέβη, με τους δέκα λεπρούς;
Εφόσον είχαν την υγεία τους, κλωθογύριζαν μέσα στο φαύλο κύκλο της καθημερινότητάς τους. Όμως η επίσκεψη της φοβερής μάστιγας της λέπρας τους πέταξε στο περιθώριο της οικογενειακής και κοινωνικής ζωής. Και τότε κατάλαβαν πως η μοναδική ευκαιρία και δυνατότητα θεραπείας τους ήταν το πέρασμα απ’ τον τόπο τους του Χριστού, που, γιάτρευε κάθε αρρώστια. Και δεν έπεσαν έξω!
Αλλά η θεραπεία τους, αντί να τους ανεβάσει κάποια σκαλοπάτια, τους επανέφερε στην αποτελμάτωση της προηγούμενης καθημερινότητάς τους. Εκτός από έναν, που ήταν αλλοεθνής Σαμαρείτης, ο οποίος ένοιωσε την υποχρέωση, να επιστρέψει και να ευχαριστήσει τον ευεργέτη του….
Αλλά ας αφήσουμε τους δέκα λεπρούς κι ας σκύψουμε πάνω στη δική μας λέπρα. Ή μήπως όλοι δεν δεχόμαστε τις ευεργεσίες του Θεού και πολλών συνανθρώπων μας; Δεν οφείλουμε ευγνωμοσύνη στους γονείς μας που μας χάρισαν το «ζην» και τους δασκάλους μας, που μας χάρισαν το «ευ ζην»!! Που συχνά στα γεράματά τους, τους ανταποδίδουμε «χολή αντί του μάνα». Επειδή βρίσκουμε παρωχημένες τις αντιλήψεις τους και ξεπερασμένη τη συμπεριφορά τους!
Πάνω όμως απ’ όλα και όλους δεν οφείλουμε χάριτες στο Θεό, που μας έφερε να ζήσουμε μέσα στο θαύμα και στο μυστήριο του σύμπαντος; Που μας χάρισε την πανέμορφη γη μας, στην οποία μας αποθησαύρισε όλα τα απαραίτητα για τη ζωή μας, ενώ παράλληλα μας προίκισε με τις κατάλληλες σωματικές και πνευματικές δυνάμεις. Έτσι ώστε να μπορούμε να αξιοποιούμε τις δωρεές του και ν’ αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά της ζωής, για να πετύχουμε την προκοπή και την ευτυχία! Κι εμείς-απειροελάχιστη μέσα στο σύμπαν σκόνη -αντί να τον ευγνωμονούμε και να τον ευχαριστούμε, τον βλασφημούμε!
Θυμούμαστε όμως πού και πού το Θεό, όταν ενσκήψουν «σεισμοί, λιμοί καταποντισμοί». Οπότε και τρέχουμε στις εκκλησιές. Και ζητάμε τη συγνώμη του, υποσχόμενοι ότι του λοιπού θ’ αλλάξουμε βίο και πολιτεία. Αλλά και πάλι πρόσκαιρα. Γιατί, μόλις παρέλθει ο κίνδυνος, επανερχόμαστε στην καθημερινή αποτελμάτωσή μας.
Οι πρόγονοί μας με τη βοήθεια του Θεού μας χάρισαν την ωραιότερη και πλουσιότερη πατρίδα του κόσμου. Για να μπορούμε να ζούμε προκομμένοι και ευτυχισμένοι. Κι εμείς αδιάκοπα την προδίδουμε! Εκείνοι έχυσαν το αίμα τους και έδωσαν τη ζωή τους, για να μας δώσουν λεύτερη την πατρίδα μας. Κι εμείς, αντί να είμαστε ευγνώμονες, αυτούς μεν αγνοούμε, προδίδουμε δε την πατρίδα μας. Και ακολουθούμε σιχαμερούς προδότες Οι οποίοι, αντί για τα εθνικά μας συμφέροντα υπηρετούν τα συμφέροντα των διαχρονικών εχθρών μας! Ή μήπως η λέπρα αυτή της προδοσίας εδώ και πολλά χρόνια δεν κατασπαράζει τις σάρκες της πατρίδας μας και τις δικές μας;
Αποτέλεσμα της λέπρας αυτής και της πανούκλας-για να θυμηθούμε και τον Καμύ-είναι να βρεθούμε στο σημερινό τραγικό αδιέξοδο αλλεπάλληλων βδελυρών προδοσιών Απ’ όπου, αντί να μας ελευθερώσουν, μας σπρώχνουν σαν τους λεπρούς και τους πανουκλιασμένους, ολοένα και βαθύτερα, στο κρεματόριο του σιωνιστικού αι ναζιστικού Καιάδα.
Προχριστιανικά η ανθρωπότητα ζούσε μέσα σε έναν κυκεώνα σύγχυσης ιδεών. Που αντί να οδηγούν στη λύτρωση, οδηγούσαν στο σκότος, που γινόταν ολοένα και βαθύτερο. Και προκειμένου ο Θεός να μας βγάλει απ’ τ’ αδιέξοδα, επίγεια και αιώνια, μας έστειλε το Γιό του. Ο οποίος μας έδωσε λύσεις και απαντήσεις για όλα.
Αλλά εμείς συνηθισμένοι στην πολύχρονη και πολύμορφη σκλαβιά μας, αντιμετωπίσαμε τον Ελευθερωτή μας σαν έναν κακούργο. Και απαιτήσαμε απ’ τους κακούργους να τον σταυρώσουν. Για ν’ απαλλαγούμε απ’ τον «κίνδυνο» της ελευθερίας, που μας χάριζε!
Ή μήπως εκατομμύρια χριστιανοί δεν θυσιάστηκαν για τριακόσια χρόνια στο βωμό της πίστης; Και στη συνέχεια οι Πατέρες της Εκκλησίας δεν θηριομάχησαν με τις αιρέσεις, προκειμένου να διατηρήσουν αλώβητη την Ορθοδοξία!
Κι όμως, πέρα από κάθε ανθρώπινη φαντασία -σε αντίθεση με τους δέκα λεπρούς, που εκλιπαρούσαν για τη θεραπεία τους- υπάρχουν Έλληνες και μάλιστα μεγαλόσχημοι πολιτικοί και κληρικοί, οι οποίοι χωρίς ίχνος ντροπής και φιλότιμου αντί της φιλοπατρίας και Ορθοδοξίας ηρώων και αγίων, ακολουθούν τον Αμερικανο πραίτορα Πάιατ, που παίζει κλοτσοσκούφι την πίστη και την πατρίδα μας!
Βέβαια δικαιολογούμε τους πολιτικούς και εκκλησιαστικούς αφεντάδες μας ότι, δήθεν, σαν άνθρωποι κάνουν κι αυτοί κάποια σφάλματα. Και δεν θέλουμε να καταλάβουμε ότι και οι παραμικρές ενέργειές τους είναι καταλεπτώς προσχεδιασμένες. Όχι βέβαια απ’ τους ίδιους, αλλά απ’ τ’ αφεντικά τους, στην υπηρεσία των οποίων είναι επιστρατευμένοι και ορκισμένοι. Που, αν κρίνουμε απ’ τους καρπούς των έργων τους, δεν είναι απλώς αχάριστοι απέναντι στους ήρωες και τους αγίους, αλλά συνειδητά ασυνείδητοι προδότες της πίστης και της πατρίδας.
Που σημαίνει ότι κι εμείς που τους ακολουθούμε σε τελική ανάλυση, δεν είμαστε, στην προκειμένη περίπτωση, παρά ορθόδοξοι προδότες. Γιατί προφανώς δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε ότι την ορθόδοξη πίστη και φιλοπατρία αφενός και την προδοσία πίστης και πατρίδας αφετέρου τις χωρίζει άβυσσος αγεφύρωτης διαστροφής!….
Δε νομίζετε, λοιπόν, αγαπητοί συνελληνες πως η πατροπαράδοτη φιλοπατρία και η ορθόδοξη πίστη μας επιβάλλει να εγκαταλείψουμε, εδώ και τώρα την κόλαση της λέπρας και της πανούκλας του σιωνισμού και του ναζισμού και των ντόπιων εθελόδουλων εφιαλτών τους;
Όπως κάποτε κάποιοι άλλοι εγκατέλειψαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα! Και να μη κοιτάμε σαν τη γυναίκα του Λωτ πίσω μας ξανά και ξανά, μέχρι να γίνουμε όλοι μας παρανάλωμα πυρός!
παπα-Ηλίας Υφαντής
ΥΠΕΡΒΑΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου