Πρωτοσυγκέλλου Ιεράς Μητροπόλεως Κατάνγκας
Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι με το πέρασμά τους άφησαν τα ίχνη της παρουσίας τους ζωντανά σ’ αυτή τη ζωή. Το παράδειγμά τους έγινε σύμβολο, το οποίο δείχνει στις επόμενες γενιές ποια πρέπει να είναι η πορεία τους σ’αυτή τη ζωή.
Πορεία, η οποία συνοδεύεται με την αγάπη και την θυσία. Δύο αρετές, που είναι μεταξύ τους άρρηκτα συνδεδεμένες.
Ο τάφος τους έχει σύμβολο τον Σταυρό, ο οποίος μαρτυρεί λοιπόν αυτήν ακριβώς την υπέρτατη θυσία. Μαρτυρεί το πέρασμά τους από αυτή τη ζωή. Μαρτυρεί την εκπλήρωση ενός σκοπού.
Ενός σκοπού, ο οποίος χαράχτηκε και υπογράφτηκε με το αίμα τους ως ένδειξη της παρουσίας τους εδώ στη γη. Και πραγματικά, σκεπτόμενος αυτά, πώς να μην αισθάνεσαι δέος;
Πώς να μην αισθάνεσαι σεβασμό; Πώς να μην αισθάνεσαι τιμή γι’αυτήν την παρουσία τους;
Ζούμε σε μια εποχή, η οποία καταλύει τα πρόσωπα και την ιστορία. Εποχή, η οποία προσπαθεί να εξαλείψει κάθε ίχνους μαρτυρίες ανθρώπων, οι οποίοι θυσίασαν τα ιδανικά τους και την ίδια τους τη ζωή σε κάτι Ιερό και Ανώτερο.
Εποχή, η οποία γκρεμίζει τα πρόσωπα που έγιναν σύμβολα και πρότυπα. Γι’ αυτό πρέπει να γνωρίζουμε ότι, με μαθηματική ακρίβεια, όχι μόνο γενιές αλλά και έθνη ολόκληρα θα χαθούν σαν χάρτινοι πύργοι μέσα στην ιστορία.
Ένα τέτοιο σύμβολο υπέρτατης θυσίας και ανθρωπιάς ήταν ο αείμνηστος Ιεραπόστολος Αρχιμ. π. Κοσμάς Γρηγοριάτης, ο οποίος έκλεισε φέτος τριάντα ένα χρόνια από την κοίμησή του και τον μαρτυρικό του θάνατο στις 27/01/1989.
Θεώρησα χρέος μου, να καταθέσω μερικές σκέψεις απέναντι στη μαρτυρική μορφή του, η οποία με εμπνέει καθημερινά βλέποντας την φωτογραφία του στους χώρους των κτιρίων της Ιεράς Μητροπόλεως, και συγχρόνως, μου θυμίζει το δικό μου χρέος απέναντί του, να διατηρήσω όλη την πορεία της ζωής του ζωντανή, στις καρδιές των ανθρώπων.
Το όνομά του κοσμεί την Ορθόδοξη Εκκλησία, το Πατριαρχείο της Αλεξανδρείας και ιδιαιτέρως την Ιερά Μητρόπολη Κατάνγκας στο Κολουέζι (πρώην Ζαίρ), όπου βρισκόταν και η βάση της Ιεραποστολικής του δράσης.
Ο τάφος του οδοδείκτης για τις επόμενες γενιές αλλά και για τους ανθρώπους που αγάπησε και έδωσε τα πάντα για να εξαπλωθεί το Ευαγγέλιο στις περισσότερες περιοχές.
Άξιος μιμητής των Αγίων και των Μαρτύρων της πίστεώς μας. Αναλώθηκε στην Αφρικανική Ήπειρο με αντίξοες συνθήκες δίνοντας ότι πιο πολύτιμο είχε, την ίδια του τη ζωή. Πότισε με το αίμα του τη συγκεκριμένη γη, ώστε να καρποφορήσει ο λόγος του Θεού που έσπειρε με κόπο και θυσίες στους ιθαγενείς αδελφούς του. Και αυτή η σπορά εξαπλώθηκε δια θαύματος.
Αντικρίζουμε χιλιάδες ανθρώπους οι οποίοι απέβαλαν την ειδωλολατρία και ασπάστηκαν την Ορθόδοξη Πίστη.
Οικογένειες ολόκληρες μαρτυρούν αυτό το θαύμα. Μαρτυρούν την παρουσία του π.Κοσμά ως αγγέλου εξ ουρανού, σταλμένου από τον Πανάγαθο Θεό, που έδιωξε τα σκοτάδια της ειδωλολατρίας και τους έδειξε το Φως το Αληθινό.
Μαρτυρίες αυθεντικές, οι οποίες αποκαλύπτουν το μέγεθος της προσφοράς αυτού του ανθρώπου και είναι καταγεγραμμένες όχι μόνο σε βιβλία και σε ψηφιακούς δίσκους, κυρίως όμως είναι καταγεγραμμένες στη συνείδηση των ανθρώπων του λαού αυτού.
Άνθρωποι που τον έζησαν, εργάστηκαν, ταξίδεψαν χιλιόμετρα μακριά, σε ιεραποστολικές περιοδείες. Γεύθηκαν χαρές και λύπες. Συνομίλησαν μαζί του, κατηχήθηκαν. Βαπτίστηκαν από τον ίδιο. Είδαν ζωντανά θαύματα και κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων από τα ευλογημένα χέρια του.
Μαρτυρίες, τις οποίες δεν μπορεί να εξαλείψει ο αδίστακτος χρόνος, όσο γρήγορα κι αν περάσει. Έχει καταγραφεί το όλο έργο του με το ανεξίτηλο μελάνι στο βιβλίο της αιωνιότητας.
Έχουν ζωγραφιστεί η μορφή του, οι αρετές του, με τα πιο όμορφα χρώματα, τις οποίες καλλιέργησε, τις αύξησε μέσα στον αμπελώνα του Κυρίου και το αποτέλεσμα ήταν να χρωματίσουν με την αγάπη ένα λαό που πορεύθηκε χιλιάδες χρόνια χωρίς αγάπη.
Εδώ μπορούμε να θυμηθούμε το λόγο του Απ.Παύλου, ο οποίος ταιριάζει απόλυτα στο πρόσωπο του Αρχιμ.π.Κοσμά Γρηγοριάτη: αυτοί γινώσκετε ότι ταίς χρείαις μου και τοίς ούσι μετ’ εμού υπηρέτησαν αι χείρες αυταί (Πράξ. 20, 34).
Πραγματικά, εάν δούμε τη ζωή αυτού του μεγάλου Ιεραποστόλου πόσο πολύ εργάσθηκε, σπέρνοντας το λόγο του Θεού σ’ ένα ακαλλιέργητο χωράφι, αντικρίζοντας τα ζιζάνια της αμαρτίας, της ειδωλολατρίας, της μαγείας που είχαν εισχωρήσει στις ψυχές αυτών των ανθρώπων, θα εντυπωσιαστούμε σκεπτόμενοι πού βρήκε αυτός ο άνθρωπος τόση δύναμη, ώστε να επιτελέσει ένα τέτοιο θεάρεστο έργο.
Εδώ πάλι ταιριάζει ο λόγος του Απ. Παύλου: ότι τριετίαν νύκτα και ημέραν ούκ επαυσάμην μετά δακρύων νουθετών ένα έκαστον (Πράξ. 20, 31).
Πόσες φορές αισθάνθηκε απογοητεύσεις, βλέποντας σε κάποια σημεία του έργου του να υψώνονται εμπόδια σαν πελώρια κύματα και να μην μπορεί να τα ξεπεράσει με κανένα άλλο τρόπο παρά έχοντας μόνο μια σανίδα σωτηρίας;
Η μόνη σανίδα σωτηρίας του ήταν η μεγάλη πίστη του στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, η οποία ως άλλος Κυρινέος του έδινε δύναμη, ελπίδα και παρηγοριά, για να μπορεί να συνεχίζει το τεράστιο έργο του, ξεπερνώντας όλες τις αντιξοότητες που συναντούσε στο πέρασμά του.
Το έργο του, όμως, αυτό, μετά από πολλές προσπάθειες, βρήκε ανταπόκριση. Έβλεπε τους καρπούς του έργου του να ωριμάζουν σιγά σιγά.
Δηλαδή, έβλεπε τους Αφρικανούς αδελφούς του να ασπάζονται το Χριστιανισμό και να εισέρχονται στους κόλπους της Εκκλησίας αλλά και να γίνονται συνεργάτες του στο θεάρεστο Ιεραποστολικό έργου του.
Συνεχίζουν οι άνθρωποι αυτοί να αφήνουν τα ίχνη της παρουσίας του σπέρνοντας συνεχώς το λόγο του Θεού στις χερσωμένες από την αμαρτία ψυχές τους.
Όμως, κάθε αρχή έχει και ένα τέλος. Κάθε πορεία έχει και ένα τελικό προορισμό. Έτσι και η πορεία του π.Κοσμά έφτασε στο τέλος της.
Ένα τέλος, το οποίο ίσως δεν ήταν αντάξιο του έργου του. Ένα τέλος, που έκρυβε μια αναπάντεχη έκπληξη.
Εκπληρώθηκε από ένα λόγο του π. Κοσμά, ο οποίος προγνώριζέ το θάνατό του σε μια στιγμή της ζωής του είπε: Για την Ιεραποστολή το δόσιμο να είναι ολοκληρωτικό, δίχως κρατούμενα, με διάθεση αυτοθυσίας και αυταπαρνήσεως και με σκοπό να αφήσουμε τα κόκκαλά μας μεταξύ των ιθαγενών.
Έτσι και έγινε. Ο λόγος του προφητικός.
Μετά από μια πορεία αγάπης δεκατριών ετών στον αμπελώνα της Αφρικανικής γης, ο Θεός κάλεσε κοντά του τον π. Κοσμά, για να ξεκουράσει το κουρασμένο σώμα του από τους κόπους και τα βάσανα αυτής της ζωής.
Ένα τραγικό τροχαίο δυστύχημα έδωσε τέλος σ’ αυτήν την πορεία αγάπης του Ευαγγελισμού των Αφρικανών αδελφών. Τους στέρησε τον πνευματικό τους Πατέρα, ο οποίος τους αναγέννησε πνευματικά και τους χάρισε την Αιώνια Ζωή.
Σταμάτησε να χτυπάει η καρδιά του μεγάλου Ιεραποστόλου. Μια καρδιά, η οποία έκλεισε μέσα της κάθε παραστρατημένο άνθρωπο. Του έδωσε αξία στην μέχρι τότε ανυπαρξία του.
Του έδωσε το Φώς του Χριστού μέσα στο πνευματικό σκοτάδι της αγνοίας του. Του έμαθε τι θα πει αγάπη, γιατί ο ίδιος ήταν η ενσάρκωση της αγάπης.
Έκανε το λόγο του Κυρίου πράξη μέσα από την αυταπάρνηση του ίδιου του του εαυτού. Δεν υπολόγισε τίποτα στη ζωή του.
Ένα μόνο τον ενδιέφερε. Να μπορέσει να εκπληρώσει την αποστολή του. Και η αποστολή του ήταν να μεταφέρει με τον καλύτερο τρόπο τη Βασιλεία των Ουρανών στην Αφρικανική Ήπειρο.
Ο λαός του Κολουέζι και των γύρω περιοχών σήμερα είναι βαθύτατα ευγνώμων στην οσιακή και μαρτυρική μορφή του, γιατί χρωστάνε τα πάντα σ’αυτόν τον άνθρωπο που τους έδωσε τα πάντα.
Τους έδωσε τον πιο πολύτιμο θησαυρό που είχε. Και αυτός ήταν η ανόθευτη Ορθόδοξη Πίστη, η διδασκαλία του μαζί και τον ίδιο του τον εαυτό.
Τέλος, το λείψανό του, το οποίο υποδέχτηκε μέσα στην καρδιά του ο λαός της Αφρικής, είναι η πολύτιμη παρακαταθήκη που άφησε ο π. Κοσμάς, για να θυμούνται και να παραδειγματίζονται οι επόμενες γενιές.
Και ο σταυρός που βρίσκεται πάνω από τον τάφο του είναι η ένδειξη ότι αυτός ο άνθρωπος σήκωσε πραγματικά το Σταυρό του.
Αιωνία του η μνήμη!!!
https://www.romfea.gr
Πηγή: http://agioritikesmnimes.blogspot.com/
ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
ΣΧΟΛΙΟ
Υπάρχουν άνθρωποι σύμβολα της θυσίας και του Σταυρού όπως ο μακαριστός Ιεραπόστολος π. Κοσμάς Γρηγοριάτης, αλλά υπάρχουν και άνθρωποι σύμβολα της Νέας Εποχής όπως οι νεοεκλεγείσα Πρόεδρος της Δημοκρατίας Αικ. Σακελλαροπούλου...
Το θέμα είναι με πια σύμβολα ως πρότυπα, θα πορευθούμε όλοι μας στην ζωή μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου