Εικόνα θλίψης, απελπισίας, ζόφου, παρακμής, σήψης, εμφανίζει η Νεοελληνική μας κοινωνία της «πλέριας» Δημοκρατίας, του άκρατου κομματισμού και της αχαλιναγώγητης ελευθεριότητας /ασυδοσίας. Φυσικό επακόλουθο /συνακόλουθο, η ισοπέδωση, η αποκαθήλωση των θεσμών και η ανεμπόδιστη προσβολή των πάντων. Μηδέ των Μνημείων εξαιρουμένων(!). Ασφαλώς και θα ήταν περίεργο στον τόπο μας να υπάρχουν εξαιρέσεις και σεβασμός στα Μνημεία, τα αγάλματα κ.ο.κ. από ανθρώπους που έξεστιν ασχημονείν και βανδαλίζειν καθ ‘ έξιν, κατά σύστημα και ιδιοσυγκρασία. Περιθωριακά ή –και – κομματοενεργούμενα άτομα, ευνοούνται, από την αδικαιολόγητη ανοχή της Πολιτείας, η οποία στο όνομα της … «Δημοκρατίας», επιτρέπει στις περιθωριακές μειονότητες να βεβηλώνουν, να κοπρίζουν ανεμπόδιστα!.... Τραγική διαπίστωση: Καμία Κυβέρνηση ποτέ δεν τόλμησε να πάρει σκληρά μέτρα τιμωρίας των διαφόρων βεβήλων και βανδάλων (σ.σ «Μπαχαλάκηδες» επί το ….χαιδευτικότερο /δημοκρατικότερο). Τα «grafities», τα μουντζουρώματα, οι αποκεφαλισμοί /σπασίματα μαρμάρων –προτομών, η σιχαμερή ρύπανση ξεχωριστών χώρων, δίνουν την εικόνα τριτοκοσμικών πόλεων με πρωτόγονους, απολίτιστους κατοίκους, οι οποίοι συνευθύνονται, επειδή ανέχονται παθητικά, χωρίς αντίδραση, αυτή την εξαθλίωση /εξαχρείωση. Εικόνα ενός «Κράτους» σε αποσύνθεση με ταγούς και κομματικούς σχηματισμούς που … σφυρίζουν αδιάφορα και … ψηφοσυλλεκτικά!.
Τελευταίο θύμα –πλήγμα, αυτά τα ανήκουστα που διαδραματίζονται στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Δεν είναι τωρινά η νεόφερτα. Επαναλαμβανόμενα είναι, αν θελήσουμε να θυμηθούμε τις βεβηλώσεις που υπέστη στο παρελθόν. Όχι μόνον αυτό, αλλά και άλλοι χώροι, αγάλματα, στήλες κ.ο.κ. Λόγω όμως του μιθριδατισμού που έχουμε υποστεί, δεν μας πολυαπασχολούν αυτά τα (ήσσονος σημασίας;) γεγονότα. Συνηθίσαμε πλέον και όλα τα αφύσικα τα θεωρούμε φυσιολογικά, συνήθη, επιτρεπτά και οι –τυχόν – επαναλήψεις, θεωρούνται περίπου, ωσάν αναγκαία συμβάματα τα οποία συμβάλλουν στο να σπάει η ρουτίνα της καθημερινότητας, να γεμίζουν τα τηλεοπτικά δελτία, να ξεκατινιάζονται οι κομματικοί σχηματισμοί. Και να επαληθεύονται (μήτηρ πάσης …. προόδου η επανάληψη /τ’ είχες Γιάννη, τα’ είχα πάντα). Να’ χουμε κάτι να συζητάμε βρε αδελφέ. Άιντε γειά και καλή καρδιά!).
Πρόσφατα ο χώρος προ του Μνημείου και η πλατεία Συντάγματος ήρθαν –και πάλι – στην επικαιρότητα. Για δύο λόγους. Ο ένας, ήταν οι διαδηλώσεις, καθώς και η απεργία πείνας του πατέρα, ο οποίος έχασε το παιδί του στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Ο δεύτερος, το αιφνίδιο ζήτημα που ανέκυψε για την πατρότητα του καθαρισμού του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη. Τραγελαφικός ο τρόπος αντιμετώπισης. Τόσο από την Πολιτεία /Συμπολίτευση , όσο και από την Αντιπολίτευση, καθώς και τα ΜΜΕ. Η εκμετάλλευση των ζητημάτων, (για ιδιοτελείς, κομματικούς σκοπούς), ξεπέρασε κάθε ….αξεπέραστο προηγούμενο σε επίπεδο κόντρας, αλληλοκατηγοριών, ύβρεων, ανεπίτρεπτων υπαινιγμών, βαρύτατων κατηγοριών, εξαλλοσύνης, ξεπεσμού!!!.
-Απεργία πείνας:
Παιδικοί, φαιδροί χειρισμοί, τόσο από τη Κυβέρνηση, όσο και από πλευράς Δικαιοσύνης. Γιατί έπρεπε να περάσουν 3 εβδομάδες για να δοθεί η λύση που θα μπορούσε να δοθεί από την πρώτη ημέρα; Υπήρχε λόγος; Αν ναι, τότε οι παραπάνω ευθύνονται. Αν όχι, τότε διέπραξαν ανεπίτρεπτη αβελτηρία, ανευθυνότητα και υπέβαλαν σε αναιτιολόγητη ταλαιπωρία τον πατέρα και όχι μόνον. Καλό θα είναι να μας το εξηγήσουν. Προσωπικά θεωρώ ότι και μόνον το ότι εγέρθηκαν αμφισβητήσεις και ερωτηματικά, για το δυστύχημα και τους ευθυνόμενους, θα έπρεπε να είχε επιτραπεί άμεσα η εκταφή που ζήτησαν οι γονείς. Δικαίωμά τους ήταν. Η –καθυστερημένη – ανταπόκριση στο αίτημά τους αποδεικνύει ότι είχαν δίκιο.
Διαφορετικά (αν η εκταφή ήταν κάτι το ανεπίτρεπτο /απαγορευμένο , οι αρμόδιοι είχαν την υποχρέωση να μην ενδώσουν, να μην υποχωρήσουν. Άρα; (Άρα τα συμπεράσματα … ποικίλουν και οι αμφιβολίες παραμένουν δυστυχώς).
-Καθαριότητα Μνημείου:
Ασφαλώς και όλοι οι δημόσιοι χώροι, συνεπώς –κατ’ εξοχήν – τα Μνημεία –πρέπει να αστράφτουν από καθαριότητα. Είναι η ελάχιστη οφειλή που όλοι τους οφείλουμε(!). Κάποτε, κάποιοι, δικοί μας, γνωστοί –άγνωστοι, συγγενείς, συνέλληνες πατριώτες θυσιάστηκαν όχι μόνον για τα ιδανικά και τη λευτεριά τους, την οικογένειά τους, αλλά και για όλους εμάς που φθάσαμε (ως επίσημη πολιτεία, Δήμοι, Υπουργοί, Αξιωματούχοι, «Κράτος») να ερίζουμε για το ποιος θα αναλάβει την καθαριότητα στον ιερό χώρο!!!. Εκείνοι κάποτε … (λαϊκά) καθάρισαν και για εμάς!. Κι εμείς ονοσκιαμαχούμε για το ποιος θα καθαρίσει το Μνημείο που στήσαμε για να τους τιμήσουμε (!). Μνημείο βρωμερής, τρισάθλιας συμπεριφοράς μας!!!.
Το να διαφωνούν (αλληλοκατηγορούνται: Δήμος, Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, Κόμματα κ.ο.κ και να προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη, δεν είναι ό,τι το ευπρεπέστερο και καθάρειο.
Δίνεται η εντύπωση πως θα ισχύσει το «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι». Εκτιμώ ότι αυτή η θολή, ακάθαρτη κατάσταση, πρέπει επειγόντως (καιρός είναι πλέον, αργήσαμε) να αλλάξει. Να γίνει καθαρμός /εξαγνισμός / εξιλασμός/κάθαρση νοοτροπίας. Όλων μας. Κατ’ εξοχήν όμως των Κομμάτων και των ιθυνόντων. Δεν επιτρέπεται να βουτηχτούμε περισσότερο στο βούρκο των ποικιλώνυμων ακαθαρσιών στο όνομα ιδιοτελών σκοπιμοτήτων ορισμένων –πολιτών και πολιτικών – που δεν σέβονται τίποτα και οι οποίοι απλώς απολαμβάνουν να ζουν –και να συντηρούν – το οζώδες βρωμερό περιβάλλον. Η επιβεβλημένη καθαριότητα του Μνημείου, θα πρέπει να επεκταθεί στην αλλαγή νοοτροπίας μας, που αποζητά εναγώνια καθαρότητα. Απαλλαγή από άχρηστα, νοσηρά, επιβλαβή στοιχεία, άτομα, πρακτικές. Ζητείται κάθαρση γενικότερα: ατομική, κοινωνική, πολιτική, κρατική. Επειδή ακριβώς η απουσία της κάθαρσης είναι υπεύθυνη για τη δυσχέρεια ανεύρεσης τρόπου αντιμετώπισης του Γόρδιου δεσμού = καθαριότητας του Μνημείου(!).
Ο τρόπος συμπεριφοράς μας αποτελεί: «Μνημείο ανικανότητας και παρακμής» που οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, να στήσουμε και φυσικά να το τιμήσουμε όπως του αξίζει. Γιατί τελικά – εκεί που καταντήσαμε –αυτό μας αξίζει(!!!).
ΥΓ Σε μια περίπτωση θα δικαιολογηθεί η παραμέληση της καθαριότητας του Μνημείου: Αν καταφέρουν τα κομματοειδή να το εξευτελίσουν, τότε ας το μετονομάσουν σε: «Μνημείο άθλιου κομματισμού»!!!.
*Ιατρού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου