Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης – Διηγήσεις: «Δέν εἶναι ἅγιοι αὐτοί;», «Ὅλα μοῦ τά ἔδωσε ὁ Θεός», Ἐμφάνιση τοῦ πεθαμένου δικηγόρου

«Δέν εἶναι ἅγιοι αὐτοί;»
 

Ήρθε τίς προ­άλ­λες ἕ­να ἱ­ε­ρω­μέ­νο πρό­σω­πο καί μοῦ εἶ­πε ὅ­τι ἕ­νας (γνωστός του) ἄν­θρω­πος εἶ­ναι κα­τά­κοι­τος καί δέν ὁ­μι­λεῖ, οὔ­τε ἀ­κού­ει, οὔ­τε βλέ­πει. Καί τοῦ ἔ­δω­σε στά χέ­ρια του 250 λί­ρες χρυ­σές γιά τήν Ἐκ­κλη­σί­α πού χτί­ζουν στό χω­ριό τους. Σέ ἕνα χαρτά­κι τοῦ ἔ­γρα­ψε: “Τά χρή­μα­τα αὐ­τά εἶ­ναι δι­κά μου. Τά μά­ζευ­α ἀ­πό νέ­ος καί θέ­λω νά τά δώ­σω γιά τήν ἐκ­κλη­σί­α, γιά τό κα­λό τοῦ κόσμου. Σοῦ ἔ­χω ἐμ­πι­στο­σύ­νη καί στά δί­νω στά χέ­ρια σου καί δέν θέ­λω ἀ­πό­δει­ξη. Μό­νο θέ­λω νά μήν γνω­ρί­ζη κανείς τί­πο­τε. Τίς λί­ρες τίς δί­νω γιά τήν ψυ­χή μου. Ἔ­χω καί ἄλ­λα χρή­μα­τα καί πά­λι θά βοη­θή­σω”. 

»Ὁ­ρί­στε, δέν εἶ­ναι αὐ­τοί ἅ­γιοι ἄν­θρω­ποι;». 

 

«Ὅλα μοῦ τά ἔδωσε ὁ Θεός» 

 

Εἶ­μαι 70 χρο­νῶν τώ­ρα, 40 χρό­νια (πού εἶ­μαι) στό Μο­να­στή­ρι πο­τέ δέν μέ ἀ­δί­κη­σε ὁ Θε­ός. Ἐπέ­τρε­ψε ὁ Θε­ός νά ἔ­χω προ­βλή­μα­τα στήν καρδιά, μη­χα­νή­μα­τα στήν καρδιά, ἐγ­χει­ρή­σεις στήν καρ­διά καί σέ ὅ­λο τό σῶ­μα ἀλ­λά ἔ­χω μέ­σα μου Χρι­στό καί ὁ Χρι­στός μέ δυ­να­μώ­νει. Λέ­ω: “Πῶς ἀν­τέ­χω; Ἄν μέ βο­η­θή­σης, Χρι­στέ μου, θά λειτουρ­γή­σω”. Κά­θε πρω­ΐ ὅ­λο τό χρό­νο λει­τουρ­γῶ, ἐ­ξυ­πη­ρε­τῶ τόν κό­σμο πού ἔρχεται (καί ἔ­χουν) πνευ­μα­τι­κά ζη­τή­μα­τα καί ὅ­τι μέ φω­τί­σει ὁ Θε­ός λέ­ω. (Παρακαλῶ): “Χριστέ μου, ἐ­σύ εἶ­πες ὅ­τι θά σᾶς δώ­σω στό στό­μα καί σο­φί­α. Λοι­πόν, δῶ­σε μου στό στό­μα μου σο­φί­α νά μι­λή­σω καί ἄν κά­νω κα­νέ­να λά­θος για­τί εἶ­μαι καί ἀ­γράμ­μα­τος ἄν­θρω­πος, μήν μέ δι­κά­σης ἐν ἐ­κεί­νῃ τῇ ἡ­μέ­ρᾳ…”. Δια­τί μί­α μέ­ρα θά φύγου­με, ὑ­πάρ­χει ζω­ή αἰ­ώ­νιος καί γι᾽ αὐ­τό φρον­τί­ζου­με γιά τήν ψυ­χή μας. Μέ τήν προ­σευ­χή μας, μέ τήν πί­στη μας στόν Θε­ό, μέ τήν τα­πεί­νω­ση, μέ ὑ­πο­μο­νή περ­νᾶ­με τίς ἡ­μέ­ρες. Δέν πρέ­πει νά ἀ­πελ­πι­ζώ­μα­στε γιά τήν σω­τη­ρί­α μας ἀλ­λά πρέ­πει νά ἔχουμε τήν ἐλ­πί­δα μας στόν Χρι­στό. Ὅ,τι τοῦ ζή­τη­σα 70 χρο­νῶν πού εἶ­μαι ὅ­λα μοῦ τά ἔ­δω­σε, ὅ­λα τά κα­λά μέ ἔ­δω­σε, ὅ­λα τά χα­ρί­σμα­τα μέ ἔ­δω­σε, ὅ­λα τά ἀ­ξι­ώ­μα­τα μέ ἔδω­σε, τί­πο­τα δέν ἔ­χω (δι­κό μου), μέ­χρι τόν τά­φο ἀ­κο­λου­θοῦν αὐ­τά, με­τά τόν τά­φο ἀρ­χί­ζει ἡ νέ­α ζωή». 

 

Ἐμφάνιση τοῦ πεθαμένου δικηγόρου 

 

Εἶ­χε πε­θά­νει ἕ­νας δι­κη­γό­ρος τῆς ἐ­πι­σκο­πῆς μας πού εἶ­χε ἀ­να­λά­βει ὑ­πο­θέ­σεις τοῦ Μο­να­στηριοῦ μας. Τώ­ρα μᾶς ἔ­χα­σε καί τά βι­βλί­α, χα­θή­κα­νε τά πάν­τα τοῦ Μοναστη­ριοῦ καί ἔ­κα­να προ­σευ­χή. Κά­να­με σα­ραν­τα­λεί­τουρ­γο. Τώ­ρα πού εἴ­μα­στε ζων­τα­νοί προ­σευ­χό­μα­στε γιά τούς ἄλ­λους καί με­τά ὅ­ταν θά πε­θά­νου­με ἐ­μεῖς ἄν μᾶς θυ­μη­θῆ κα­νείς… ἀλ­λά ἀ­πό ἐ­δῶ νά ἑ­τοι­μα­στοῦ­με μέ τά ἔρ­γα μας. Λοι­πόν, ἤ­θε­λα νά ἔβλε­πα ἔ­στω καί στόν ὕ­πνο μου τόν δι­κη­γό­ρο αὐ­τόν ποῦ τά πῆ­γε τά βι­βλί­α τοῦ Μονα­στη­ριοῦ, τό­σες ὑ­πο­θέ­σεις, τό­σα χρή­μα­τα… ἐ­δῶ ἡ Μο­νή εἶ­ναι πτω­χή δέν ἔ­χει χρή­μα­τα, δέν ἔ­χει πό­ρους, ὁ κό­σμος καί ὁ ἅ­γιος Δαυ­ΐδ βο­η­θά­ει τό Μο­να­στή­ρι πού εἶ­ναι δι­κό του. Δέν ὀ­νει­ρο­πο­λῶ, οὔ­τε ὄ­νει­ρα πι­στεύ­ω καί φαν­τα­σί­ες. (Τόν εἶ­δα καί) μοῦ λέ­ει ὁ δι­κη­γό­ρος: “Ἄ­κου­σε, Ἡ­γού­με­νε, γιά τήν Μο­νή Γα­λα­τά­κη ἔ­δω­σα ἀ­πο­λο­γί­α φρι­κτή ἀλ­λά γιά τήν δι­κή σας Μο­νή δέν ἔ­γι­νε ἀ­κό­μα ἔ­λεγ­χος…”. Σάν δι­κη­γό­ροι πολλές φο­ρές ἔ­χουν τά δι­κά τους, λέ­νε με­ρι­κά ψέ­μα­τα. Γι᾽ αὐ­τό πρέ­πει κα­νείς νά προ­σέ­χη τή ζω­ή του καί νά ἐρ­γά­ζε­ται πι­στά καί κα­λά δι­ό­τι ἐν ἐ­κεί­νῃ τῇ ἡ­μέ­ρᾳ δέν ὑπάρ­χει οὔ­τε προ­σω­πο­λη­ψί­α, οὔ­τε δι­κη­γό­ροι, οὔ­τε τί­πο­τα… καί ὁ Θε­ός θά ἐ­λέγ­ξη τόν κα­θέ­να κα­τά τά ἔρ­γα του». 

 

κε΄. ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ από το Βιβλίο “Ο ΓΕΡΩΝ ΙΑΚΩΒΟΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ–ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ–ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ” της σειράς ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΒΙΩΜΑ 4 

ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗΣ – ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΜΑΣ «ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ» σελ. 64-65 

Δείτε ΕΔΩ τις σχετικές με το βιβλίο αναρτήσεις

 

πηγή 

Share