Με αφορμή την υιοθέτηση των νέων κανόνων χρέους της ΕΕ, η εφημερίδα προειδοποιεί πως η ανισορροπία μεταξύ Βορρά και Νότου, σε συνδυασμό με την άνοδο των επιτοκίων, θα μπορούσε να πυροδοτήσει ένα νέο χρηματοπιστωτικό σοκ, απειλώντας την εύθραυστη οικονομική ισορροπία της περιοχής.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα, τα υψηλά επίπεδα χρέους στη Νότια Ευρώπη αποτελούν μια διαρκή πηγή κινδύνου για την ευρωζώνη.
Είναι, επομένως, σωστό που η μείωση του χρέους επανέρχεται πλέον στο επίκεντρο.
Στην παγκόσμια κατάταξη των «υπερχρεωμένων», η ευρωζώνη δεν βρίσκεται σε τόσο κακή θέση.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) προβλέπει, στην τελευταία του εκτίμηση, ότι το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ θα αυξηθεί τα επόμενα πέντε χρόνια στο 134% του ΑΕΠ. Στην Κίνα αναμένεται να φθάσει το 110%.
Σε σύγκριση με αυτά, η ευρωζώνη, με λόγο χρέους προς ΑΕΠ στο 88%, μοιάζει σχεδόν υπόδειγμα δημοσιονομικής τάξης.
Ωστόσο, ο μέσος αυτός όρος κρύβει το μεγάλο χάσμα ανάμεσα στον Βορρά και τον Νότο: η Ελλάδα και η Ιταλία, με 165% και 140% του ΑΕΠ αντίστοιχα, είναι οι «πρωταθλητές» χρέους της Ευρώπης.
Ακόμη και η Γαλλία, η Ισπανία και το Βέλγιο διατηρούν λόγους χρέους άνω του 100%. Αυτή η κατάσταση αποτελεί μόνιμη εστία κινδύνου, που θα μπορούσε, κάποια στιγμή, να πυροδοτήσει νέα κρίση εμπιστοσύνης στις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Τo νέο Σύμφωνο Σταθερότητας
Είναι, λοιπόν, θετικό που η ΕΕ υιοθέτησε νέους κανόνες χρέους. Τo νέο Σύμφωνο Σταθερότητας είναι πιο ρεαλιστικό από το παλιό. Βασίζεται σε μια κεντρική διαπίστωση: δεν έχει νόημα να θεσπίζονται αυστηροί κανόνες που κανείς δεν τηρεί. Οι παλιοί κανόνες αποδείχθηκαν ακατάλληλοι, όπως φάνηκε επί σειρά ετών. Γι’ αυτό, οι κυβερνήσεις θα έχουν πλέον περισσότερο χρόνο για να μειώσουν τα χρέη τους.
Σε αντάλλαγμα, όμως, οι αποκλίσεις από την συμφωνημένη πορεία θα πρέπει να τιμωρούνται με συνέπεια. Το να κατακρίνεται αυτό ως επιστροφή στην πολιτική λιτότητας είναι παράλογο. Ένα ελάχιστο επίπεδο δημοσιονομικής πειθαρχίας είναι απαραίτητο – κάτι που ήδη υπενθυμίζουν τα αυξημένα επιτόκια, τα οποία όλες οι κυβερνήσεις αισθάνονται πλέον. Αν η μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας συμβάλει στη μείωση των χρεών στη Νότια Ευρώπη, χωρίς να φρενάρει την ανάπτυξη, θα αποτελεί κέρδος για το σύνολο της ευρωζώνης. Ωστόσο, και οι νέοι κανόνες θα πρέπει να αποδείξουν στην πράξη την αποτελεσματικότητά τους, σημειώνει η Handelsblatt.
Δεν είναι μόνο η Νότιος Ευρώπη
Σύμφωνα με τη Handelsblatt, εδώ και περίπου δέκα χρόνια, από την εποχή της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη, οι επενδυτές χωρίζουν τα κράτη της νομισματικής ένωσης σε δύο κατηγορίες: τον σταθερό Βορρά και τον Νότο – σε «χώρες-πυρήνα» και «χώρες-περιφέρεια».
Η Γαλλία κατείχε μέχρι τώρα μια ενδιάμεση θέση και θεωρούνταν συνδετικός κρίκος ανάμεσά τους. Κι αυτό γιατί οι Γάλλοι δεν αντιμετωπίζουν τη δημοσιονομική σταθερότητα με την αυστηρότητα των Γερμανών, αλλά ούτε και με την ελαστικότητα που δείχνουν, για παράδειγμα, οι Ιταλοί.
Η εικόνα αυτή αντανακλάτο πάντοτε στις αγορές κεφαλαίου: τα γαλλικά ομόλογα απέφεραν στους επενδυτές πάντοτε μερικά δέκατα της ποσοστιαίας μονάδας υψηλότερη απόδοση σε σχέση με τα γερμανικά Bunds. Η κυβερνητική κρίση στο Παρίσι έχει πλέον κλονίσει αυτή την ισορροπία, όπως δείχνουν οι αγορές ομολόγων. Και η κατάσταση μπορεί να γίνει ακόμη χειρότερη. Η κρίση στη Γαλλία προκαλεί αβεβαιότητα και μεταβάλλει τη δομή των αποδόσεων των ομολόγων της ευρωζώνης.
Το απόγευμα της Τρίτης, η απόδοση του δεκαετούς γερμανικού κρατικού ομολόγου διαμορφωνόταν στο 2,04%, ενώ του αντίστοιχου γαλλικού στο 2,9% – σχεδόν όσο και οι αποδόσεις της Ελλάδας και της Ιταλίας, που βρίσκονταν στο 3,2%.
Το ασφάλιστρο κινδύνου της Γαλλίας έναντι της Γερμανίας έχει έτσι φθάσει στο υψηλότερο επίπεδο από την εποχή της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη.
Τα πράγματα είναι δύσκολα και για το Παρίσι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου