Η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν είναι οικουμενική. Δημιουργήθηκε στη Δύση και αντιπροσωπεύει μια δομή Δυτικής σκέψης, δηλαδή ένα αποικιακό δίκτυο που έχει απλωθεί σε όλες τις κοινωνίες, υποτάσσοντας τες στις Δυτικές έννοιες, στόχους και νοοτροπίες. Η Τεχνητή Νοημοσύνη έχει μια πολιτισμική ταυτότητα. Και αυτή είναι Δυτική. Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε μια Ρωσική Τεχνητή Νοημοσύνη, όχι μέχρι να βρούμε την βαθύτερη ταυτότητα μας, μέχρι να έχουμε σαφή εικόνα της Ρωσικής πολιτισμικής ταυτότητας. Το GigaChat (Ρωσική γενετική μονάδα Τεχνητής Νοημοσύνης που αναπτύχθηκε το 2023) και άλλες Ρωσικές απομιμήσεις Τ.Ν. που είναι απλώς υποκατάστατα εισαγόμενων προϊόντων — κλωνοποιημένες εκδόσεις του ChatGPT, με ορισμένους επιπλέον περιορισμούς για να ευχαριστήσουν τις Κρατικές Ρωσικες αρχές.
Η Μαρία Ζαχάροβα (1) έθεσε ένα σημαντικό ζήτημα: Την επίγουσα ανάγκη να επιβρηθεί εθνική κυριαρχία επί της Τεχνητής Νοημοσύνης. Αλλά αν το επιχειρήσεις αυτό, αμέσως αποκαλύπτεις ένα άλλο ζήτημα και το θέτει επί του τάπητος: Την ίδια κυριαρχία της ίδιας της ανθρώπινης νοημοσύνης, της Ρωσικής κυριαρχίας του πνεύματος και του νου. Είναι αδύνατο να μιλήσουμε σοβαρά για την Τεχνητή Νοημοσύνη χωρίς να συζητήσουμε προηγουμένως, εξίσου σοβαρά για την απλή «νοημοσύνη», για το «εγώ» της Ρωσίας, την πολιτιστική ταυτότητα της Ρωσίας.
Για περίπου τριακόσια χρόνια, ζούμε εδώ στην Ρωσία, μέσα σε ένα πνευματικό πλαίσιο που διαμορφώθηκε από τη Δύση. Από την Δυτική νοοτροπία, από τον δυτικό τρόπο σκέψεως. Όλο αυτό περιλαμβάνει τις επιστήμες μας, την πολιτική μας, τον πολιτισμό μας, την οικονομία μας και την τεχνολογία μας. Αυτή είναι μια δανεική ζωή. Ζούμε μια ζωή που δεν είναι δική μας, αλλά την δανιστήκαμε. Η Δύση εισέρχεται τώρα μέσα μας και πάλι, μέσω της προηγμένης Τεχνητής Νοημοσύνης, όπως σωστά το ερμηνεύει η Ζαχάροβα, ως «αυταρχισμό», ως ιμπεριαλισμό. Ωστόσο, η Δύση είχε ήδη εισέλθει μέσα μας, μέσα στο “είναι μας,” ως “νοημοσύνη”, ως “νοοτροπία”, εδώ και πολύ καιρό, πριν από πολλούς αιώνες.
Σκεφτόμαστε με ένα μυαλό που δεν είναι δικό μας. Θεωρώντας τη Ρωσία μέρος του Δυτικού πολιτισμού – και αυτή η νοοτροπία δεν ξεκίνησε με τους Μπολσεβίκους, αλλά από τον Τσάρο Μέγα Πέτρο (1672 – 1725) – έχουμε χάσει την επαφή μας με τις εγγενείς Ρωσικές έννοιες & ρίζες και δεν έχουμε επιδείξει καμία πρόθεση, μέχρι σήμερα, να τις ανακτήσουμε αυτές τις ρίζες μας, ούτε καν να τις αναζητήσουμε. Όλα όσα κατανοούμε κάτω από τις ετικέτες της επιστήμης, της πολιτικής, του πολιτισμού και της τέχνης είναι Δυτικά, εισαγόμενα, αντιγραμμένα, δυτικά διανοητικά προτύπα. Η «δημιουργική» ανάπτυξη συμβαίνει μόνο επειδή κατανοούμε τις δανεισμένες δυτικές ιδέες και μάλιστα ατελώς. Τα αρχικά τους συμφραζόμενα πλαίσια, του δυτικού τρόπου σκέψης, είναι ξένα προς εμάς, καθώς δεν αποτελούν μέρος της βιωμένης μας εμπειρίας. Η Ρωσία, από την εποχή του Τσάρου του Μεγάλου Πέτρου, παρουσιάζει μια ψευδομορφία (2), μια αρχαιο-νεωτερικότητα, μια cargo cult (3). [μια λατρεία φορτίου. Αυτοί που πιστεύουν ότι ο υλικός πλούτος («φορτίο») θα παραδοθεί με υπερφυσικά μέσα].
λλά αυτή δεν είναι όλη η ιστορία. Υπήρχαν κάποτε στην Ρωσία, οι Σλαβόφιλοι και οι Ευρασιατιστές· υπήρχαν ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης (1829 – 1909) και ο [Μητροπολίτης του Κιέβου] Αντώνιος Χραποβίτσκι (1863-1936) υπήρχαν ο συγγραφέας Τιχόμιροφ και ο Σολόνεβιτς (συγγραφέας των Γκούλαγκ, 1891-1953), υπήρχε ο Φλορένσκι (Ιερέας, συγγραφέας 1882 -1937) με τη Χριστιανική φυσική του και ο Σεργκέι Μπουλγκάκοφ (θεολόγος & φιλόσοφος 1871-1944) με τη Χριστιανική οικονομία του. Όλοι αυτοί έκαναν απεγνωσμένες προσπάθειες να ξανακάνουν τη «νοημοσύνη» Ρωσική, να αποδυτικοποιήσουν τη Ρωσική συνείδηση. Κάθε βήμα τους, κάθε αναζήτηση τους — που έγινε για λογαριασμό ενός πολιτισμού του οποίου το «εγώ», η ταυτότητα είχε υποκλαπεί και αντικατασταθεί με κάτι ξένο — αξίζει το βάρος του σε χρυσάφι.
Για να προσεγγίσουμε το ζήτημα της Ρωσικής Τεχνητής Νοημοσύνης — έστω ακόμα και για να θέσουμε σωστά το ερώτημα — πρέπει πρώτα να διεισδύσουμε στη Ρωσική «συνείδηση», στο εσωτερικό «εγώ» της Ρωσίας, να αποαποικιοποιήσουμε τη συνείδησή μας. Σήμερα, σχεδόν όλοι οι θεσμοί που είναι υπεύθυνοι για το ανθρωπολογικό παράδειγμα είναι σφιχταγκαλιασμένοι με τον Δυτικισμό, με τον δυτικό τρόπο σκέψης — και ακόμα χειρότερα, με τον Δυτικό Οικουμενισμό — είτε στη φιλελεύθερη μορφή του είτε στην κομμουνιστική μορφή του, που κληρονομήσαμε. Από την Ακαδημία Επιστημών της Ρωσίας μέχρι και τα δημοτικά σχολεία. Από την κορυφή μέχρι τα πόδια. Και όπου υπάρχουν κάποιες δειλές προσπάθειες υποκατάστασης των εισαγωγών, δεν οδηγούν πουθενά: «Αλίσα, ποιανού είναι η Κριμαία;» Ακόμα και αυτό αποφεύγεται. Και αν σκάψουμε λίγο πιο βαθιά, θα δούμε ότι πρόκειται για καθαρό προοδευτισμό των φύλων.
Αυτό το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισε και ο Έλον Μασκ όταν προσπάθησε να δημιουργήσει μια αντιφιλελεύθερη Τεχνητή Νοημοσύνη — ένα μοντέλο που να είναι αντίθετο στην Woke-κοσμοθεωρία. Ανακάλυψε ότι δεν αρκούσε να διδάξει στον Grok (το όνομα της μονάδας Τ.Ν. του Μασκ), να τροφοδοτήσει στην Τ.Ν. του περισσότερες από μία θέσεις (όχι μόνο τη φιλελεύθερη-παγκοσμιοποιητική της κοσμοθεωρίας του Σόρος και της παράλογης λογοκρισίας του), αλλά και να συμπεριλάβει και άλλες συντηρητικές απόψεις.
Ο πυρήνας της Τεχνητής Νοημοσύνης — που σήμερα πλασάρεται παγκοσμίως — παραμένει δομημένος σύμφωνα με τις φιλελεύθερες αρχές. Όταν ο Μασκ αναίρεσε ορισμένους περιορισμούς, ο Grok άρχισε να μιλάει με τη φωνή του Χίτλερ. Ο Μασκ άλλαξε αμέσως πορεία. Το μόνο που έκανε ήταν να προσπαθήσει να μετατοπίσει ελαφρώς την έμφαση εντός του δυτικού ιδεολογικού πλαισίου. Αυτά ακριβώς τα εμπόδια συνάντησε. Για εμάς, για να αποφύγουμε την αποικιοποίηση της Τ.Ν. (ο εύστοχος όρος της Ζαχάροβα), το έργο που έχουμε μπροστά μας είναι πολύ πιο δύσκολο. Δεν πρόκειται για μια επιφανειακή αισθητική διόρθωση του δυτικού παραδείγματος, αλλά για την αποσυναρμολόγησή του και την κατασκευή μιας εθνικά κυρίαρχης Ρωσικής Τεχνητής Νοημοσύνης, που θα βασίζεται πάνω σε μια κυρίαρχη Ρωσική «νοημοσύνη».
Δόξα τω Θεώ, που αυτό το ζήτημα το αντελήφθηκε & το αναγνώρισε πλέον ο Πρόεδρος Πούτιν. Η Προεδρική Διοίκηση έχει αναλάβει δράση και ασχολείται σοβαρά με αυτό το θέμα και το Υπουργείο Επιστημών και Παιδείας λαμβάνει συγκεκριμένα και συστημικά μέτρα. Το Υπουργείο Εξωτερικών, που προωθεί ενεργά την πολυπολικότητα, έχει επίσης θέσει αυτό το θέμα ως θέμα προτεραιότητας. Αυτό είναι κάτι το εξαιρετικό. Ωστόσο, δεν είμαστε ακόμη ούτε καν στην αρχή. Είναι η προετοιμασία για την αρχή. Είμαστε στον κύκλο μηδέν, στην αφετηρία ακόμη.
Παρεμπιπτόντως, στην ιστορία μας, υπήρξαν πολύ λίγες τέτοιες ιστορικές στιγμές κατά τις οποίες αναλογιστήκαμε & αναζητήσαμε σοβαρά την πολιτισμική μας ταυτότητα. Από τον 15ο έως τον 17ο αιώνα (η Μόσχα, ως η Τρίτη Ρώμη), οι Σλαβόφιλοι τον 19ο αιώνα, στις αρχές του 20ού αιώνα (Ασημένια Εποχή — Μπλοκ, Κλιούεφ) και μεταξύ των εμιγκρέδων (εξόριστων) του εξωτερικού, που καταδιώχτηκαν από τους Μπολσεβίκους. Και τώρα — για άλλη μια φορά ψαχνόμαστε, το ποιοι είμαστε.
- Σημείωση του μεταφραστή: Η Μαρία Βλαντιμίροβνα Ζαχάροβα (γενν. 1975) είναι η επίσημη εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
- Στμ: Η ψευδομορφία είναι όρος της γεωλογίας, όταν ένα ορυκτό παίρνει το σχήμα ενός άλλου, μεταφορικά σημαίνει μια μορφή που μοιάζει με κάτι άλλο, χωρίς να είναι πραγματικά αυτό το ορίζιναλ.
- Στμ: Το cargo cult είναι ανθρωπολογικός όρος που αναφέρεται σε άγριες φυλές που μιμούνταν τις τελετουργίες των αποικιοκρατών ελπίζοντας να αποκτήσουν τον πλούτο τους, χωρίς να κατανοούν το υπόβαθρο της τεχνολογίας και της οικονομίας τους. Εδώ σημαίνει ότι η Ρωσία μιμείται τη Δύση επιφανειακά, χωρίς να έχει το δικό της αυθεντικό υπόβαθρο.
Περίληψη
Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν υποστηρίζει ότι η Δυτική Τεχνητή Νοημοσύνη χρησιμεύει ως εργαλείο ψηφιακής ηγεμονίας και ότι μόνο με την αποκατάσταση της πολιτισμικής ταυτότητας της Ρωσίας μπορεί να αναδυθεί μια κυρίαρχη, αληθινά Ρωσική διανόηση.
Μετάφραση: Οικονόμου Δημήτριος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου