Α) Πολιτικοποιημένος και ο Τουρισμός;
Νέο φρούτο …. Συριανό λουκουμάκι δύσπεπτο(!). Τι ήταν και ετούτο πάλι, κατακαλόκαιρο χάλι.
Δεν μας έφτανε η γενικευμένη πολιτικοποίηση (σ.σ κομματικοποίηση, ορθότερα) αλλά φαίνεται πως (της) είχε … ξεφύγει ο Τουρισμός.
Έπρεπε λοιπόν να γίνει κάτι ώστε και εκείνος να συμπεριληφθεί στο κομματικό παιχνίδι της θλιβερής ακτιβιστικής τακτικής.
Λίγες εκατοντάδες «αγανακτισμένων» Συριανών – και πιθανώς κάποιων αλλοεθνών – απέκλεισαν το λιμάνι του νησιού, απαγορεύοντας σε κρουαζιερόπλοιο με Ισραηλίτες πολίτες να αποβιβαστούν εκεί.
Ανεπιθύμητοι… για τους θερμοκέφαλους που διαδήλωσαν, για τα συμβαίνοντα στην Παλαιστίνη /Γάζα. Ενδιαφέρει άραγε το γεγονός τη χώρα μας, από τουριστικής πλευράς και συμπεριφοράς: Ποιος αποφασίζει τι, στον τόπο μας; Υπάρχει Κράτος, Κυβέρνηση, Δημοτικές Αρχές, Περιφερειάρχης ή αποφασίζει - όπως επιθυμεί να δράσει – ο κάθε συγκεντρωσιάρχης και το κάθε ακτιβιστικό ενεργούμενο;. Επιτρέπεται να ασκεί εξωτερική πολιτική μια μειοψηφία πολιτών επειδή αντιτίθεται προς τη μια από τις δύο αντιμαχόμενες χώρες;. Πότε σε ετούτο το φερόμενο ως Κράτος μας θα ισχύσουν επιτέλους κάποιοι κανόνες ευνομίας;. Δεν θα έπρεπε να μην επιτραπεί στους «αγωνιστές του δικαίου» να μην πλησιάσουν καν την προβλήτα;. Τι έκαναν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι υπευθυνοανεύθυνοι; Μήπως σκέπτονται να διορίσουν τους ηγούμενους των ενεργειών, ως Συμβούλους για θέματα εξωτερικής πολιτικής;. Λέω μήπως. Γιατί όπως πάμε (αν το παράδειγμα της Σύρου βρει μιμητές) τότε αλλοίμονό μας!.
Ο Τουρισμός μας είναι ιδιαίτερα σημαντικός και εισφέρει το σχεδόν ¼ του ΑΕΠ μας. Ξοδεύονται εκατομμύρια ευρώ για τη διαφήμιση και ανάπτυξή του. Και έρχονται κάποιοι αχαρακτήριστοι και τον τορπιλίζουν, χωρίς φυσικά να επωμίζονται οι ίδιοι τις οικονομικές απώλειες από την άφρονη συμπεριφορά τους. Βέβαια έχουμε Δημοκρατία /Κ.Δ.Πολίτευμα. Αυτό –εκφυλιστικά, σταδιακά και …. ακτιβιστικά ταυτίστηκε με την ελευθεριότητα, την ασυδοσία, την υπερπροστασία των μειονοτήτων και, τελικά, την επιβολή τους στην πλειονότητα! Δημοκρατικό παράδοξο!. Η Πολιτεία, οφείλει να λάβει σκληρά μέτρα, ώστε παρόμοια φαινόμενα /αντιδράσεις/ ενέργειες να μην επαναληφθούν.
Πλήττουν τόσο τον Τουρισμό, όσο και την εξωτερική πολιτική που επιλέγει η (εκάστοτε) Κυβέρνηση. Θα έλεγα και το κύρος της χώρας, αν δεν απέφευγα τα –κρύα – ανέκδοτα καλοκαιριάτικα. Πάντως, (και περιέργως), οι επισκέψεις Τούρκων τουριστών σε Ελληνικά νησιά, ουδέποτε εμποδίστηκαν. Θετικό!. Πιθανολογώ πως αυτό οφείλεται στο ότι λύθηκε αισίως το Κυπριακό. Ίσως πάλι κάποιοι θερμοκέφαλοι αγωνιστές της πλάκας και του θεαθήναι, να θεωρούν το Κυπριακό, ήσσονος σημασίας, συγκριτικά με το παλαιστινιακό. Ποιος να ξέρει τι συμβαίνει σε κρανία εν τρικυμία !.....
ΥΓ Δεν γνωρίζω πως, τι αισθάνονται οι Κυβερνώντες , αλλά κυρίως οι τοπικές Αρχές της Σύρου.
Πιθανολογώ πως – ενδέχεται να – ντρέπονται για ό, τι συνέβη στο όμορφο νησί.
Λέτε;.
Β) Πυροπροστασία
Με ιδιαίτερη χαρά, είδα την έναρξη υλοποίησης, μιας (προ πολλών ετών) από τις –αρκετές – προτάσεις μου για προστασία των δασών μας, από τις καλοκαιρινές πυρκαγιές. Θυμίζω πως είχα συστήσει –μεταξύ άλλων μέτρων που θεωρούσα αναγκαία – τη φύλαξη των δασών όλο το 24ωρο, ιδίως τη νύχτα, με Δασοφύλακες, Αστυνομία, Στρατό. Με ελέγχους, στους εισερχόμενους και εξερχόμενους σε περιόδους επικίνδυνες για πυρκαγιές. Και, φυσικά, εξοντωτικές ποινές για εμπρηστές, αλλά και για ανεγκέφαλους οι οποίοι ανεύθυνα εκτελούν εργασίες στο ύπαιθρο όταν υπάρχει ζέστη και πνέουν ισχυροί άνεμοι. Κάτι –σημαντικό - ξεκίνησε με τη φύλαξη του δάσους Σέιχσου στη Θεσσαλονίκη. Το χαιρετίζω. Μακάρι να γενικευτεί. Κάτι ακόμα: Υπάρχει λαθεμένη εκτίμηση /αξιολόγηση της σημασίας /αξίας του δάσους και των σπιτιών. Δίνεται (σχεδόν από όλους) ιδιαίτερη σημασία στην αποφυγή καταστροφής οικιών –περιουσιών και δευτερευόντως, του δάσους. Θα πρέπει να ισχύει το εντελώς αντίθετο κατά τη γνώμη μου. Όσο θλιβερό, τραγικό και αν είναι το κάψιμο μερικών περιουσιών, η αποκατάσταση μπορεί και πρέπει να γίνει στο 100%. Το όποιο κόστος από την καταστροφή δασών είναι ανυπολόγιστο , δεδομένης της προσφοράς τους στις κλιματολογικές συνθήκες.
ΥΓ Ιεραρχικά προέχει η προστασία του δάσους και όχι του σπιτιού.
Εξυπακούεται ότι και τα δύο πρέπει να προστατεύονται.
Εννοείται ότι το μείζον και αδιαπραγμάτευτο είναι η σωτηρία των ανθρώπων.
Νο 1 στόχος κάθε Κράτους.
Γ) Αποκατάσταση αδικιών
Κακώς οι υπάλληλοι της Βουλής δεν έχουν –εδώ και δεκαετίες – ενταχθεί στα Βαρέα και Ανθυγιεινά επαγγέλματα. Τώρα –επιτέλους – προτείνεται αυτό να γίνει. Καιρός ήταν. Όπως συνηθίζεται, εγέρθηκαν αντιρρήσεις από … άσχετους, οι οποίοι προφανώς αγνοούν τις (αισθητικές κυρίως) επιπτώσεις που έχει η εργασία σε ρυπαρό περιβάλλον, όπως εκείνο του Κοινοβουλίου. Δυστυχώς ορισμένοι Εθνογονείς ρυπαντές, ως συνειδητοποιημένοι ρυπογόνοι παράγοντες, μετατρέπουν –συχνά –πυκνά – το Κοινοβούλιο σε Κυνοβούλιο με τους αήθεις καυγάδες τους(!). Διάχυτη η ρύπανση και η αφόρητη ρυπαρότητα που πλήττουν αδιακρίτως το περιβάλλον της Βουλής σε αυτές τις περιπτώσεις. Οι εκπεμπόμενοι ρύποι δημιουργούν απεχθές κλίμα ρυπαρότητας με αποτέλεσμα να ταλανίζονται οι εργαζόμενοι (οι οποίοι αγωνίστηκαν – και κάποιοι, λέγεται πως διαγωνίστηκαν μέσω … ΑΣΕΠ - να πάρουν μια θέση).
ΥΓ Χαιρετίζω τους εμπνευστές της αποκατάστασης μιας χρονίζουσας αδικίας. Εύγε!!!
*Ιατρού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου