Ίδρυμα Διγενή.
Επιμέλεια από ομάδα εργασίας και Έρευνας του συγγραφέα Αντώνη Αντωνά.
2/9/1958
4ωρη μάχη μεταξύ μελών της ΕΟΚΑ και Αγγλων στρατιωτών στον αχυρώνα Λιοπετρίου, το νέο Χάνι της Γραβιάς στην Ελληνική Κύπρο.
Έπεσαν ηρωϊκά μαχόμενοι οι:
Ανδρέας Κάρυος 33 ετών απο το Αυγόρου.
Ηλίας Παπακυριακού 21 ετών απο τη Λιθράγκωμη
Φώτης Πίττας, 24 ετών από το Φρέναρος.
Χρήστος Σαμαράς 33 ετών από το Λιοπέτρι
3/9/1955
Στο Παραλίμνι, ομάδα υπό τον Αντ. Παπαδόπουλο επιτέθηκε κατά του αστυνομικού σταθμού. Εξουδετέρωσαν τους αστυνομικούς. Συναπεκόμισαν όπλα και πυρομαχικά.
7/9/1958
Εσφαγιάσθη από τ/κ κοντά στη Λύση, ενώ έβοσκε πρόβατα ο βοσκός Μιχαήλ Τούμπας 60 ετών από τη Λύση.
8/9/1956
Επίθεση στον Αστυν. Σταθμό Κερύνειας. Συναποκομίστηκε οπλισμός.
10/9/1957
Ο κυβερνήτης μετέτρεψε την εις θάνατον καταδίκη του Νίκου Σαμψών σε ισόβια.
14/9/1958
Εφονεύθη από Αγγλους στο Κάθηκα, αφού εφόνευσε προηγουμένως σε συμπλοκή δύο Αγγλους στρατιώτες, ο Χαράλαμπος Καλατζής 40 ετών από τον Κάθηκα.
18/9/1958
Δηλώσεις αρχιεπισκόπου Μακαρίου προς την Εργατική Βουλευτίνα Βαρβάρα Κάσλ περί αποδοχής της Ανεξαρτησίας ως λύσης του Κυπριακού. Ο Μακάριος αλλάζει πορεία και από Ενωση, συμβιβάζεται με ανεξαρτησία.
21/9/1956
Απαγχονίστηκαν, καταδικασθέντες για το φόνο Άγγλου αεροπόρου στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, ο Μιχαήλ Κουτσόφτας, ετών 25 και ο Ανδρέας Παναγίδης 25 ετών από το Παλιομέτοχο και ο Στέλιος Μαυρομμάτης, 23 ετών από τη Λάρνακα
21/9/1958
Εφονεύθη από “δυνάμεις ασφαλείας” στη Μεσόγη, ο Μιχαήλ Νικολάου, 24 ετών από τη Μεσόγη.
22/9/1955
Στο Μιτσερό Επίθεση ομάδας υπό τον Ρένο Κυριακίδη, στο μεταλλείο. Εξουδετέρωσαν τους φρουρούς και συναπεκόμισαν εκρηκτικές ύλες.
23/9/1956
Δολιοφθορά στην αεροπορική βάση Ακρωτηρίου.
26/9/1958
Επί λεωφόρου προς Κυβερνείον εξερράγη τεράστια νάρκη ηλεκτρικώς πυροδοτηθείσα, δευτερόλεπτα μετά τη διέλευση αλεξίσφαιρου αυτ/του στο οποίο επέβαινε ο αρχηγός των Αγγλικών στρατευμάτων που διηύθυνε τις επιχειρήσεις κατά της ΕΟΚΑ, στρατηγός Κέντριου.
27/9/1955
Εφονεύθη από Άγγλους στη Λεμεσό ο Ανδρέας Γεωργίου 16 ετών εκ Διερώνας.
28/9/1958
Υπέκυψε στα τραύματα του ο αγωνιστής Γεώργιος Κάρυος ετών 28 από το Αυγόρου που είχε πληγωθεί στις 19/9/1958 στον Αστρομερίτη σε συμπλοκή με Άγγλους.
Ενδεικτικά πληροφοριακά τιμητικά αποσπάσματα.
*.Οπου Τ/Κ = Πραιτωριανοί των Άγγλων, της τρομοκρατικής Τ/Κ οργάνωσης ΤΜΤ και Γκρίζοι Λύκοι.
Η ΕΠΙΚΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΧΥΡΩΝΑ ΤΟΥ ΛΙΟΠΕΤΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ 55-59. ΤΟ ΝΕΟ ΧΑΝΙ ΤΗΣ ΓΡΑΒΙΑΣ.
Ήταν 2α Σεπτεμβρίου 1958.
Εκατοντάδες Άγγλοι περικυκλώνουν τέσσερα παλληκάρια σε ένα Αχυρώνα στο ηρωικό Λιοπέτρι γενέτειρα ηρώων και εθνομαρτύρων. Τους καλούν να παραδοθούν… Και η ηρωική απάντηση: «Δεν παραδιδόμαστε… Θα αποθάνωμεν για την Ελευθερία της Κύπρου και την Ένωση».
Οι θρυλικοί ήρωες: *Ανδρέας Κάρυος, Ηλίας Παπακυριακού, Φώτης Πίττας, Χρίστος Σαμαράς. Ανταγωνίσθηκαν σε ηρωισμό και αυτοθυσία ο ένας τον άλλο.
Οι θρασύδειλοι Άγγλοι κατά την πάγια τακτική τους, δύο φορές προσπάθησαν να τους κάψουν, την αντίσταση τους δεν μπορούσαν για να κάμψουν. Ελικόπτερο ρίχνει εμπρηστικές βόμβες. Η έξοδος των ανταρτών, αλλά και η διάρκεια της μάχης, ίσως είναι από τις πιο επικές του Ελληνισμού. Αφού κατατροπώνουν τους Άγγλους, που θρηνούν αρκετούς νεκρούς, όρθιοι συνεχίζουν να μάχονται. Δεκάδες πολυβόλα τους γαζώνουν και πέφτουν ηρωικά μαχόμενοι με το χαμόγελο της περηφάνειας και της τιμής ζωγραφισμένο στο λαμπερό τους πρόσωπο. (Search Mάχη Αχυρώνα Λιοπετρίου – φωτογραφίες).
Στις φωτογραφίες οι ήρωες είναι ξυπόλυτοι και διάτρητοι από σφαίρες. Οι Άγγλοι όταν τους ζήτησαν να παραδοθούν, απάντησαν .. «Σας έχουμε γραμμένους στα παλιά μας τα παπούτσια. Σας τα παραδίδουμε. Ελάτε..» Και τα πέταξαν στα μούτρα των Άγγλων. Έτσι πέθαιναν οι Κυπραίοι αγωνιστές της Ελευθερίας. Όλοι!
«Έτσι έπεφταν μαχόμενοι όλοι οι αγωνιστές της Ελευθερίας της Κύπρου, στην καρδιά και την ψυχή τους την πατρίδα τους την σκλαβωμένη την Ένωση και την «Μάνα» Ελλάδα είχαν, με το χαμόγελο στο φωτεινό τους πρόσωπο… Είναι άσβεστοι ιεροί πυρσοί, λαμπάδες, κεριά, κανδήλια και δάδες, που φωτίζουν και θυμίζουν στον Ελληνισμό τους αγώνες και θυσίες της Εσταυρωμένης Περήφανης Κύπρου. Δεκάδες οι μάχες, δεκάδες οι αγωνιστές που δεν παραδόθηκαν και έπεσαν μαχόμενοι…»
Η Ελληνική Κυπριακή ηρωική ψυχή με την έμφυτη πατρογονική ανδρεία, πάντα θα αναδύεται και αφυπνίζεται, από τις ιερές ιαχές των προγόνων της περί ελευθερίας και γενναιότητας, ακόμη και αν μόνη, μένει …
*Ο ήρωας Ανδρέας Κάρυος που έπεσε την 2α Σεπτεμβρίου 1958, έχασε και τον αδελφό του Γιώργο στον απελευθερωτικό αγώνα, ο οποίος τον ακολούθησε στις 28 Οκτ. 1958, μετά από ηρωική μάχη κατά των Άγγλων, όπου πληγώθηκε σοβαρά και πέθανε σε λίγο στο νοσοκομείο Λευκωσίας αφού οι Άγγλοι και ετοιμοθάνατο τον βασάνισαν οικτρά.
Η ηρωομάνα Φλουρεντζού, στην κηδεία του δεύτερου ήρωα γιού της Γιώργου, τον αποχαιρέτησε με τα επικά λόγια: Κάθε σαράντα και ένα γιο στέλω εις την θυσία, μα εν γονατώ χαμαί, παρακαλώ προσεύχομαι να ρτει Ελευθερία…..
Όταν ηρωικά αγωνιζόταν στον Αχυρώνα, ο Ανδρέας, μαζί με τους συναγωνιστές του η ηρωική του μάνα, τους φώναξε από μακριά «Να αγωνισθείτε παιδιά μου, σαν ήρωες…»
Ήταν νιόπαντρος και απέκτησε δυο μικρά παιδιά, με τον έρωτα της ζωής του, την Δέσποινα η οποία έφυγε σαν αγωνίστρια της ΕΟΚΑ, ηρωίδα Κυπρία, από την ζωή σε ηλικία 82 χρόνων στις 10 Ιουνίου 2017, χωρίς να βγάλει ποτέ τα μαύρα ρούχα και ποτέ να ξεχάσει τον αγαπημένο της… Όταν έπεσε ηρωικά ο σύζυγος της Ανδρέας, η πανώρια Δέσποινα, ήταν 23 ετών και ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί.
Λίγες μέρες πριν πέσει ηρωικά ο Κάρυος, της έγραψε..
«Ήμουν άγριος και με ημέρεψες, ήμουν σκληρός και με μαλάκωσες, ήμουν άνεμος που σκορπούσε καταστροφή και με έκανες ανοιξιάτικη λιακάδα. Ευχαριστώ για όλα και θα σ αγαπώ με την ίδια φλόγα όπως πάντα!»
Ήταν η προαναγγελία ενός ηρωικού θανάτου και θυσίας…
21η Σεπτεμβρίου 1956.
Στις 21 Σεπτεμβρίου 1956, τρια μέλη της ΕΟΚΑ οδηγήθηκαν στην αγχόνη από τον Άγγλο κατακτητή. Ο Στέλιος Μαυρομμάτης, ο Μιχαήλ Κουτσόφτας και ο Ανδρέας Παναγίδης εκτελέστηκαν την ίδια μέρα στις Κεντρικές Φυλακές ψάλλοντας τον Εθνικό ύμνο και περνώντας για πάντα στο πάνθεον των ηρώων της πολύπαθης Κύπρου.
ΕΟΚΑ: Θυσία Ανδρέα Παναγίδη, Στέλιου Μαυρομάτη & Μιχαήλ Κουτσόφτα
Στις 21 Σεπτεμβρίου 1956, απαγχονίζονται στις κεντρικές φυλακές της Λευκωσίας οι Ανδρέας Παναγίδης, Στέλιος Μαυρομμάτης και Μιχαήλ Κουτσόφτας.
Στέλιος Μαυρομμάτης
Γεννήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1932 στο χωριό Λάρνακα της Λαπήθου. Τελείωσε την Εμπορική σχολή Σαμουήλ στη Λευκωσία, εργάστηκε για δύο χρόνια στον αγγλικό στρατό στο Σουέζ και στη συνέχεια εργαζόταν ως γραφέας στο αγγλικό αεροδρόμιο Λευκωσίας μέχρι και την σύλληψή του. Εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ με την έναρξη του αγώνα και συμμετείχε σε επιχείρηση δολιοφθοράς εναντίων αγγλικών αεροπλάνων. Συνέβαλε στην συλλογή και μεταφορά οπλισμού καθώς και στην απόκρυψη και φυγάδευση καταζητούμενων.
Ανακόπηκε από Άγγλο κάτοικο και συνελήφθη μετά από ανεπιτυχή επίθεση του ιδίου και δύο συναγωνιστών του, κατά στελεχών της Βρετανικής αεροπορίας. Λίγες ώρες πριν τον απαγχονισμό του γράφει στην οικογένειά του: «Θέλω να είστε υπερήφανοι γιατί ο υιός σας και αδελφός σας θυσιάστηκε για την κοινήν ελευθερία. Θυσιάστηκε γιατί θέλησε να χαρεί κι’ αυτός μαζί με όλους τους Έλληνες της Κύπρου το μεγαλύτερο δώρο που χάρισε ο Θεός στην ανθρωπότητα».
Ανδρέας Παναγίδης και Μιχαήλ Κουτσόφτας
Γεννήθηκαν στις 14 και 12 Νοεμβρίου 1934 αντιστοίχως στο Παλαιομέτοχο Λευκωσίας και εντάχθηκαν μαζί στην ΕΟΚΑ με την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα. Η πρώτη τους δράση ήταν η ύψωση της Ελληνικής σημαίας στη μέση του χωριού. Σε μία άλλη περίπτωση, ο Ανδρέας Παναγίδης πιάστηκε στα χέρια και κτύπησε άγρια Άγγλο στρατιώτη όταν ο δεύτερος απαίτησε από τον Παναγίδη να του σκουπίσει τα παπούτσια του με την Ελληνική σημαία που βρέθηκε στην κατοχή του αγωνιστή.
Μετά τον απαγχονισμό του Καραολή και του Δημητρίου, ο Κουτσόφτας έψαχνε να βρει τρόπο να το ανταποδώσει. Σε παρότρυνση της μητέρας του να προσέχει, ο Μιχαήλ Κουτσόφτας της απάντησε: «Για την ελευθερία της Κύπρου μας όλοι ανοίξαμε τα στήθη, μητέρα». Πριν την επιχείρηση, ζήτησε από τον Παπά Λευτέρη να προσέχει την αδελφή του, σε περίπτωση σύλληψης του. Ο Παναγίδης και ο Κουτσόφτας μαζί με τον Παρασκευά Χοιροπούλη, επιτέθηκαν και σκότωσαν μέσα στο γραφείο του στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, τον Άγγλο σμηναγό Πάτρικ Τζων Χέιλ. Καταδιώχθηκαν, συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο. Ο Χοιροπούλης, επειδή ήταν ανήλικος, καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση.
Τιμούμε και μνημονεύουμε όλους τους ήρωες και την θυσία τους. Καθήκον μας είναι να μην τους αφήσουμε να ξεχαστούν, αλλά αιώνια να μας καθοδηγούν ως πρότυπα για τον δικό μας αγώνα, για την ελευθερία της Κύπρου μας.
Του Εθνικού μας ποιητή Κ. Μόντη ….
ΤΡΕΙΣ ΑΓΧΟΝΕΣ ΣΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ
(“Συμπληρωμα των Στιγμων”, 1960)
Πού τρέχουν όλοι αυτοί
γιατί τόση αναταραχή
για να σκοτώσουν τρία παιδικά χαμόγελα;
Γιατί φοβούνται πως είναι τόσο δύσκολο
να σκοτώσουν αυτά τα χαμόγελα;
ΑΔΕΡΦΕ ΤΗΣ ΑΓΧΟΝΗΣ
(“Συμπληρωμα των Στιγμων”, 1960)
Αδερφέ της αγχόνης
τι μας έκανε αυτή η νύχτα
τι μας πήρε και τι μας έδωσε!
ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ.
.jpg)
8 σχόλια:
ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΙΜΗ.
Δ.Κ.
ΑΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΜΑΣ.
Ντίνα
Ο Διγενής, μετά το αποτέλεσμα της 10ης Συνόδου της Γ.Σ του ΟΗΕ, αποφάσισε να επιταχύνει την δράση του. Το πρόβλημα όμως ήταν εν γένει ο οπλισμός και τα πυρομαχικά κι επειδή οι ποσότητες που έρχονταν απο την Ελλάδα και καθυστερούσαν και δεν έφταναν, αποφάσισε να δράσει ο ίδιος με την Οργάνωση και να τα πάρει απο τα μεταλλεία του νησιού και τους Άγγλους.
Έδωσε εντολή στον Ρένο Κυριακίδη (Ρωμανό) να επιτεθεί με την ομάδα του στο μεταλλείο Μιτσερού και να αποσπάσει όσες ποσότητες μπορούσε σε δυναμίτιδα απο τις αποθήκες του. Η επιχείρηση έγινε στις 22 Σεπτεμβρίου 1955 8 κιβώτια δυναμίτιδας (1500 ράβδοι) βάρους 18 κιλών το καθένα, 100 περίπου κιλά βραδύκαυστης θρυαλλίδας (φυτιλιού) και 2000 πυροκροτητές (καψούλια).
Αργότερα, τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, θα ακολουθήσει κι άλλη επιχείρηση αρπαγής εκρηκτικών, απο το ίδιο μεταλλείο, με την ίδια επιτυχία.
Στην επιχείρηση που έγινε υπό την ηγεσία του *Ρένου Κυριακίδη(Ρωμανού) έλαβαν μέρος οι αγωνιστές Χρίστος Τσιάρτας(Γιαγκούλας), Ανδρέας Αργυρίδης(Κικέρων), Χρίστος Μέδρης(Μουστάκι), Χαρίλαος Ξενοφώντος(Αθάνατος) και η επταμελής ομάδα της Αγίας Μαρίνας Ξυλάτου με επικεφαλής τον Ανδρέα Βενιζέλο(Φωκά) και τους αγωνιστές Ανδρέα Σιαπανή, Δημητράκη Παπαμιλτιάδη, Ανδρέα Κ. Κολοκοτρώνη, Σταύρο Κυπριανού, Περικλή Κυπριανού και Αυγουστή Ιερεμία. Αποσπασματικές πληροφορίες. Κορνήλιος Χατζηκώστας «ΑΜΙΑΝΤΟΣ-ΠΙΤΣΙΛΙΑ, Η καρδιά της ΕΟΚΑ», Εκδόσεις Φυλλίς, Λευκωσία 2015 eoniaellhnikhpisti
Σημειώνεται ότι στην περιοχή του Μιτσερού – Αμιάντου είχαν γίνει αρκετές καταδρομικές επιχειρήσεις υπό την αιγίδα του Ρένου Κυριακίδη….π.χ. 22 Ιουνίου, στις 22 Σεπτεμβρίου 18 Νοεμβρίου 1955 και είχαν στεφθεί με επιτυχία.
Π.Β.
18/09/58
Ο ΕΠΙΟΡΚΟΣ.
Ο αρχιεπίσκοπος κάλεσε στην Αθήνα την βουλευτίνα και αντιπρόεδρο, τότε, του Εργατικού κόμματος που βρισκόταν στην αντιπολίτευση, προς την οποία έκαμε τη γνωστή δήλωσή του υπέρ ανεξαρτησίας της Κύπρου (στις 16.9.1958). Η δήλωση του αρχιεπισκόπου Μακαρίου προς τη Μπάρμπαρα Κασλ άφηνε σαφώς να διαφανεί ότι ήταν δυνατό ν' αποδεχθεί για την Κύπρο λύση ανεξαρτησίας ενώ μέχρι τότε επίσημα το αίτημα των Ελλήνων Κυπρίων ήταν η άμεση και χωρίς όρους ένωση του νησιού με την Ελλάδα. Ήταν μια νέα εξέλιξη και μια νέα τοποθέτηση του ηγέτη των Ελλήνων Κυπρίων, που είχε ως αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί μεν το σχέδιο Μακμίλλαν αλλά να ανοίξει και η οδός για διαπραγματεύσεις μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή και των λοιπών ενδιαφερομένων κυβερνήσεων, που οδήγησαν στις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου.
Μ.Ρ.
Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε όταν τους λησμονάμε. Και οι πολιτικάντηδες και της Ελλάδας και της Κύπρου τους λησμόνησαν αλλά ο λαός τους θυμάται.
ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΞΑ.
Μίνως
Θυμίζοντας μανάδες Σπαριάτισσες που έδιναν την ευχή στα παιδιά τους «ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς» η Αντωνού Αυξεντίου, αντάξια του γιου της στο πρώτο του μνημόσυνο στη Λύση δήλωνε:
“Μια μάνα τέτοιου ήρωα εν προσβολή να κλάψει,
προσβάλλει τον λεβέντη της,
τζιείνον που θ’ απολάψει.
Χαλάλιν της Πατρίδας μου ο γιος μου, η ζωή μου,
τζι αφού εν επαραδόθηκεν
τζι έμεινεν τζι εσκοτώθηκεν
ας έσιει την ευτζιήν μου.
Τζι εγιώ έτσι μάνα εν να φανώ όπως τες Ελληνίδες,
που πιάσασιν τα όπλα τους τζιαι τζιείνες οι ιδίες.”
Ο Μιλτιάδης Παλληκαρίδης , πατέρας του Ευαγόρα Παλληκαρίδη , του δεκαεννιάχρονου απαγχονισθέντα ήρωα ποιητή μας από την Τσάδα , θα επαναλάβει αυτή την ελληνική συμπεριφορά, τη γεμάτη περηφάνια και αποφασιστικότητα, το απόγευμα της 13ης Μαρτίου του 1957, παραμονή του απαγχονισμού του Ευαγόρα, αφήνοντας άφωνους τους δημοσιογράφους που περίμεναν δηλώσεις από τους γονείς του ήρωα έξω από τις Κεντρικές Φυλακές:
«Το δέντρον που φυτέψασιν, έν τζι εν ματζιδονήσιν,
που θέλει κόπριν τζαι νερόν για να καρποφορήσει!
Τα δέντρα που φυτέψασιν για να καρποφορήσουν
Θέλουν λεβέντικα κορμιά γαίμαν να τα ποτίσουν!
Στο τρίμηνο μνημόσυνο του Γρηγόρη Αυξεντίου, ο Μιλτιάδης Παλληκαρίδης που ήδη είχε δώσει το παιδί του στον βωμό της Ελευθερίας, θα δηλώσει:
“Ο Ήρως υπέκυψεν εις τα τραύματά του, οι εχθροί παρέλαβαν το άνευ ζωής σώμα κοπιάζοντας επί της Νίκης, της νικημένης.
Η ψυχή του Ήρωος όμως δεν εσκλαβώθη, δεν απέθανε, από τα ύψη όπου ίπτατο μεταβαίνοντας εις τον Πλάστην, εσυγχώρησε τους νικητάς του σώματος διότι ουκ οίδασιν τι ποιούσι.
Η ιστορία κάποτε θα γράψει, θα καταλογίσει ευθύνες.”
Σαράντα μέρες μετά το θάνατο του ήρωα Στυλιανού Λένα , ο Πιερής Αυξεντίου παρευρίσκεται στο μνημόσυνο του ήρωα και κάνει μια συγκλονιστική ομιλία. Ανάμεσα στα άλλα λέει:
«Λένα μου ποιος σε δίδαξε ποια είναι η αιτία
ν’ αφήσεις το σπιτάκι σου
το μάλλινο κρεβάτι σου
και να τραβήσεις στα βουνά, να ζεις με αγωνία
να γίνεσαι ολοκαύτωμα το σώμα σου θυσία;
Είν’ ο καλός πατέρας μου κι η Ελληνική Ιστορία.
αυτοί είναι που με δίδαξαν πλούτη, περιουσία
καμιάν αξίαν δεν έχουν χωρίς Ελευθερίαν.»
Τον «Σταυραετό του Πενταδακτύλου», τον ήρωα Κυριάκο Μάτση που στις 19 Νοεμβρίου 1958 περικυκλώθηκε το κρησφύγετό του και ανατινάχθηκε από τις Βρετανικές δυνάμεις , χαιρέτησε στο πρώτο του μνημόσυνο στο Παλαιχώρι ο πατέρας του ο Χριστοφής Μάτσης:
“Αγαπημένο μας παιδί,
Μπροστά στον ηρωικό σου θάνατο σκύβουμε και σε φιλούμε οι γονείς σου.
Παιδί μας, Κυριάκο μας, σ’ αγάπησε η Πατρίδα μας, σ’ αγάπησε ο Θεός μας, σ’ αγάπησε πολύ η Λευτεριά. Ήσουν δικός της, κι αφού σε ζήτησε θυσία στο βωμό της, ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΧΑΛΑΛΙ ΤΗΣ.Αν κλάψαμε, δεν κλάψαμε τον θάνατό σου. Ένα θάνατο με το δάχτυλο στη σκανδάλη και την τρανή στο στόμα κραυγή : «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» δεν τον κλαίνε γονείς και συγγενείς μα το έχουν καύχημα, τιμή τους.
Σ.Μ. Κόρη ήρωα ΕΟΚΑ.
Το επετειολογιο ΕΟΚΑ ειναι Βιβλος Ιστοριας που επρεπε να κυκλοφορει σε ολα τα σχολεια.
Σημερα κσποιοι ριψασπιδες το εχουν καταχωνιασει αλλα η ιστορια δεν διαγραψεται.
Κ.Κ.
✌👌
Δημοσίευση σχολίου