και σώζω τον πλανήτη,
τα χρώματα σε πίδακες
μου πιτσιλούν τη μύτη.
τα βλέπει ο κόσμος και γελά,
κυλιέμαι μες στα χώματα
γυρεύω ολούθε τον μπελά.
και κόπανος θα μείνω,
στις ρούγες ξαμολήθηκα,
τα φώτα μου σας δίνω.
δηλώνω οικολόγος,
μαγεύω και τη Δεξιά
σαν γνήσιος μπουρδολόγος.
κι έχω πενήντα σκύλους,
βλέπω τους άλλους σαν χτικιά
και ξέμειν’ από φίλους.
τον ουρανό πατέρα,
κι ύστερα βγάζω το βρακί,
κάνω μ’ αυτό αέρα.
ωσάν δαιμονισμένη,
μυρίζω, ζέχνω και βρομώ
λες κι είμαι χ#σμένη.
και δέκα δόντια σάπια.
Σεσημασμένη, παλαβή,
καταναλώνω χάπια.
αυτό αντιπαλεύω.
Δουλεύω για μια ΜιΚιΌ
και τον μισθό γυρεύω.
πουλάω σαν χρυσάφι,
τα πλήθη χάσκουν σαν κουτά,
κι ο νους τους πάει στράφι.
την κοινή τη λογική.
Ούτε τη λέξη δεν αντέχω,
με κάνει σαν υστερική.
αν κάποτε ξεψαρώσουν,
δεν θα μου δίνουνε παρά
και μέσα θα με χώσουν.
1 σχόλιο:
Α ! ΦΙΛΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ Κ ΑΛΗΘΙΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΤΟΥ.
Δημοσίευση σχολίου