Οἱ «Ἀποκαλύψεις» του Franz Ziereis «Ὅταν ξεψυχοῦσε ὁ ναζισμός»

Τά ἐλάχιστα ποῦ ὁμολογεῖ ό διοικητής τοῦ Μαουτχάουζεν δείχνουν γιά μιά ἀκόμα φορά τό μέγεθος τῆς θηριωδίας τῶν ναζί.

 

Ὁ Φράντς Τσίραϊς, γενικός διοικητής στό στρατόπεδο συγκέντρωσης τοῦ Μαουτχάουζεν, εἶχε κατορθώσει νά δραπετέυσει ἀπό τούς προελαύνοντες, μέσα στό αὐστηρό ἔδαφος, ‘Ἀμερικανούς. Τό στρατόπεδο αὐτό, ποῦ βρισκότανε παράπλευρα τοῦ Δούναβη, κοντά στήν πόλη τοῦ Λίντς, ἤτανε ἕνα ἄπό τά πιό φριχτά, τά πιό ἀπαίσια καί τά πιό ἄγρια ποῦ διαθέτανε οἴ Γερμανοί τόν καιρό ἔκεῖνο.

 

Γιά τοῦτο κι ό Φράντς Τσίραϊς, ποῦ ἤξερε πῶς θά συλλαμβανότανε ὁπωσδήποτε σάν ἔγκληματίας πολέμου, κατάφερε νά ξεφύγει καί νά πάει νά κρυφτεῖ σέ μιά ἀγροτική καλύβα, ξεμοναχιασμένη, πάνω στό βουνό Πύρν, σιμά στήν πόλη Σπιτάλ τῆς Αὐστρίας. Ἀλλά τόν τρομερό αὐτό ἄνθρωπο δέν τόν συμπαθοῦσε κανένας. Οὔτε κι αὐτοί ἀκόμα οἱ δικοί του.  

 

Γι’ αὐτό καί καταδόθηκε ὁ κρυψώνας του ἔπειτα ἀπό λίγες μέρες. Οἱ Ἀμερικανοὶ, φυσικά, στείλανε ἕνα ἀπόσπασμα γιά νά τόν βουτήξει. Αὐτός, ὅμως, ποῦ τό ἀντιλήφθηκε νά πλησιάζει, ἔκανε μιά ἀπεγνωσμένη προσπάθεια νά ξεγλιστρήσει γιά δεύτερη φορά ἀπό τά χέρια τους. Μά δέν πέτυχε τό σκοπό του. Οἱ Ἀμερικανοὶ στρατιῶτες, ποῦ τόν εἴδανε νά φεύγει, τοῦ φωνάξανε νά σταθεῖ.  

 

Ἐκεῖνος άρνήθηκε νά ύπακούσει κι οί διώχτες του τόν πυροβολήσανε, τόν τραυματίσανε καί τόν μεταφέρανε στό νοσοκομείο. ’Επειδή ή κατάστασή του θεωρήθηκε κρίσιμη, τόν άνακρίνανε, άφού τόν συνεφέρανε γιά λίγο οί στρατιωτικοί γιατροί.  

 

Νά τί εἶπε: «Ὀνομάζομαι Φράντς Τσίραϊς καί γεννήθηκα στίς 13 Αὐγούστου 1905. ‘Ὑπῆρξα διοικητής στό στρατόπεδο τοῦ Μαουτχάουζεν, καθώς καί στά διάφορα παραρτήματά του.  

 

Κατά τή φυγή μου ἀπό τήν καλύβα τοῦ βουνοῦ Πύρν, στίς 23 Μαΐου 1945, στίς ἕξι τό ἀπόγεμα, μέ τραυματίσανε μέ αὐτόματο ὅπλο στό ἀριστερό χέρι καί στά νῶτα. Μιά σφαῖρα διαπέρασε τήν κοιλιακή μου χώρα καί τρύπησε τό διάφραγμά της. Μεταφέρθηκα στό 131 Ἀμερικανικό στρατιωτικό νοσοκομεῖο, στήν πόλη Γκοῦζεν καί θέλω ν ‘ ἀποκαλύψω τά παρακάτω:  

 

Ἔπειτα ἀπό ἐντολή του δρᾶ Καλτενμπροῦνερ, ἀρχηγοῦ τῆς ἀστυνομίας τοῦ ἐθνικοσοσιαλιστικου κράτους τῆς Γερμανίας, πού εἶχε τήν προέλευσή της, σέ διαταγή τοῦ Χίμλερ, διατάχτηκα ὅπως μέσα σέ σαρανταοχτώ ὧρες ἐκτελέσω ὅλους τούς αἰχμάλωτους.  

 

Συγκεκριμένα, ἔπρεπε νά τούς ὁδηγήσω στίς ὑπόγειες στοές τῶν Β1 καί Β2 κτιρίων. Οἱ πόρτες τῶν κτιρίων αὐτῶν θά χτίζονταν μέ τσιμέντο καί σιδερόσκονη, χωρίς ν ‘ ἀφήσω τήν παραμικρή ἔξοδο. Τίς στοές αὐτές ἔπρεπε νά τίς ἀνατινάξω μέ ὁποιαδήποτε ἐκρηχτική ὕλη εἶχα στή διάθεσή μου.  

 

Ἐπρόκειτο γιά τούς αἰχμάλωτους τῶν στρατοπέδων Γκοῦζεν I καί Γκούζεν II, πού βρίσκονταν σέ ἀπόσταση ἕξι χιλιόμετρα περίπου ἀπό τό κεντρικό στρατόπεδο τοῦ Μαουτχάουζεν. Τή διαταγή αὐτή ἀρνήθηκα νά τήν ἐκτελέσω. Δέν εἶναι ἀλήθεια ὅτι μ ‘ ἐμποδίσανε οἱ αἰχμάλωτοι νά τό κάνω αὐτό, ὅπως εἴπανε οἱ ἴδιοι ἀργότερα στίς καταθέσεις τους.  

 

Οἱ αἰχμάλωτοι ὁ Ζάκ Μανασέ , ὁ Ρίκο Τόρνο, ὁ Μωρίς Ἄλμπανές, ὁ Τζών Κοῦπερ, ὁ Γουίλιαμ Σέντερ, ὁ Βλαντιμίρ Σεκώφ, ὁ Ἰβάν Κορσάκωφ, ὁ Δημήτρης Σαραντίδης, ὁ Θόδωρος Κολιαλέξης, ὁ Νίκος Χρυσόπουλος, ὁ Στέλιος Μαρκάτος, ὁ Βασίλης Εύαγγελίου, ὁ Άναστάσης Φορόπουλος, ὁ Γιάννης Κυβέλος καί μερικοί άλλοι, δέν είναι άξιόπιστοι μάρτυρες.   

 

Αύτό πού λέω, μπορώ νά τό άποδείξω αν έπιζήσω τελικά. Αύτοί πάλι πού συνεργαστήκανε μαζί μου άπό τούς έγκάθειρχτους, προσπαθούνε τώρα νά σώσουνε τόν έαυτό τους, λέγοντας ένα σωρό ψέματα ένάντιά μου. «Ολα τά ονόματα τών άνθρώπων αύτών, πού καταδίνανε τούς συντρόφους τους γιά νά φάνε ένα πιάτο φαγητό παραπάνω, θά τ ’ άναφέρω στό τέλος τής άπολογίας μου. Καί τότε θά λάμψει ή άλήθεια, άν γίνουνε κανονικές άνακρίσεις. Στό Μαουτχάουζεν, έπίσης, χτίστηκε ένας θάλαμος άερίων, καμουφλαρισμένος σέ λουτρό, έπειτα άπό διαταγή τού Ές «Ες έπίατρου δρα Κρέπσμπαχ. 

 

Στό λουτρό αύτό δηλητηριάζονταν οί αιχμάλωτοι. Έκτός άπ’ αύτό, όμως, άπό τό Μαουτχάουζεν στό Γκοῦζεν, κυκλοφορούσε ένα ειδικό αύτοκίνητο, όπου στή διάρκεια τού ταξιδιού δηλητηριάζονταν οί αιχμάλωτοι πού ήτανε μέσα ή υποχρεώνονταν νά καταπιούνε πινέζες, καρφίτσες, λεπίδες κι άλλα παρόμοια.  

 

Αύτό ήτανε ένα είδος πειράματος σχετικού μέ τήν άντοχή τού στομαχιού σέ αιχμηρά άντικείμενα. ‘ Ο Κροάτης ύπολοχαγός Βάσκο Πάβελτς, αιχμάλωτος τού Γκοῦζεν II, ύποχρεώθηκε νά καταπιεί εκατόν έντεκα λάμες ξυρίσματος, μέσα σέ τρεις ώρες. «Εζησε μιά ολόκληρη βδομάδα μέ φριχτούς πόνους. Κατόπιν πέθανε».  

 

Ἀστυνομικά Χρονικά 

Ἔκδοση Ἀρχηγεῖο Πόλεων 

Ἰούλιος – Αὔγουστος 1982 – τεῦχος 554-555
Αντιγραφή Μέλια. γιά τό ἱστολόγιο Ἀβέρωφ
Εἰκόνα ἀπό: wikipedia

 

ΑΒΕΡΩΦ

Share