"Το Φαινόμενο των Αερίων του Θερμοκηπίου δεν υπάρχει", ένας Ελβετός φυσικός αμφισβητεί την "Κλιματική Ορθοδοξία" για την υπερθέρμανση του πλανήτη

28 Ιουλίου 2022, Natural News Διαβάστε το εδώ 

 

Μετάφραση: Απολλόδωρος  

 

(Natural News) Ο Thomas Allmendinger, ένας ανεξάρτητος Ελβετός φυσικός, έχει πραγματοποιήσει μια σειρά πειραμάτων που δημοσιεύτηκαν σε επιστημονικά περιοδικά με κριτές και θέτουν υπό αμφισβήτηση τις φυσικές αρχές της θεωρίας των αερίων του θερμοκηπίου. Ο Thomas Allmendinger, ένας ανεξάρτητος επιστήμονας με σπουδές στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης, τόλμησε να αμφισβητήσει τη συμβατική πολιτικά ορθή κλιματική ρήση ότι το CO2 είναι αέριο του θερμοκηπίου με μοναδικές ιδιότητες θέρμανσης του πλανήτη. Σε μια σειρά άρθρων που δημοσιεύτηκαν σε επιστημονικά περιοδικά, ο Allmendinger υποστήριξε ότι η πειραματική του έρευνα με τη θερμική απορρόφηση της υπέρυθρης ακτινοβολίας (IR) απέδειξε ότι "τα ατμοσφαιρικά ιχνοαέρια, όπως το διοξείδιο του άνθρακα, δεν έχουν καμία επίδραση στο κλίμα".
(Άρθρο του Jerome R. Corsi, Ph.D. αναδημοσιευμένο από το ClimateDepot.com) 

 

Η θεωρία των αερίων του θερμοκηπίου ανάγεται σε μια δημοσίευση του 1827 από τον Γάλλο φυσικό Jean Baptiste Joseph Fourier με τίτλο: "Mémoire sur les temperature du globe Terrestre ed de espaces planétaires," [στα αγγλικά: "Memoir on the temperatures of the terrestrial globe and planetary spaces" (Απομνημονεύματα για τις θερμοκρασίες της γήινης σφαίρας και των πλανητικών χώρων)]. Όπως πολλές μεταφορές στην επιστήμη, η εικόνα του θερμοκηπίου είναι παραπλανητική, καθώς υποδηλώνει ότι ορισμένα αέρια όπως οι υδρατμοί και το CO2 δρουν ως ασπίδα που εμποδίζει την υπέρυθρη ακτινοβολία (IR) που εκπέμπεται από τον ήλιο και απορροφάται από τη Γη να διαφύγει τη νύχτα στο διάστημα. 

 

Μια πηγή τόσο υποτιθέμενα έγκυρη όσο η NASA εξακολουθεί να αναλύει το φαινόμενο των αερίων του θερμοκηπίου ως εξής: 

 

"Ένα πραγματικό θερμοκήπιο είναι κατασκευασμένο από γυαλί, το οποίο αφήνει το ορατό ηλιακό φως να περάσει από το εξωτερικό. Αυτό το φως απορροφάται από όλα τα υλικά στο εσωτερικό του και οι θερμαινόμενες επιφάνειες εκπέμπουν υπέρυθρο φως, που μερικές φορές ονομάζεται "ακτίνες θερμότητας", πίσω. Αλλά το γυαλί, αν και διαφανές στο ορατό φως, λειτουργεί ως μερική ασπίδα στο υπέρυθρο φως. Έτσι, ένα μέρος αυτής της υπέρυθρης ακτινοβολίας ή της θερμότητας παγιδεύεται στο εσωτερικό. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα πάντα μέσα στο θερμοκήπιο, συμπεριλαμβανομένου του αέρα, θερμαίνονται". 

 

Αυτή η περιγραφή της NASA θυμίζει έναν ιστότοπο κηπουρικής που εξηγεί την περίπλοκη φυσική με αυτούς τους απλοϊκούς όρους: "Ενώ το ηλιακό φως μπαίνει μέσα, η θερμότητα δεν μπορεί να βγει έξω", μια περιγραφή που αποδίδει το φαινόμενο του θερμοκηπίου στη συναγωγή θερμότητας. Όμως, αντί να εμποδίζουν την υπέρυθρη ακτινοβολία να διαφύγει από το υαλοποιημένο υπόστρωμα των αερίων του θερμοκηπίου, τα ατμοσφαιρικά αέρια του θερμοκηπίου "θωρακίζονται" έναντι της διαφυγής της υπέρυθρης ακτινοβολίας στο διάστημα απορροφώντας τη διαφυγούσα υπέρυθρη ενέργεια. Η συμβατική φυσική της υπέρυθρης ακτινοβολίας που χρονολογείται εδώ και περίπου 200 χρόνια βασίζεται κυρίως στη φασματογραφική ανάλυση, από την οποία προκύπτει η υπόθεση ότι μόνο τα διπολικά αέρια όπως οι υδρατμοί ή το CO2 μπορούν να απορροφήσουν υπέρυθρη ακτινοβολία. Το μεγαλύτερο μέρος της ατμόσφαιρας αποτελείται από οξυγόνο (O2) και άζωτο (N2), τα οποία δεν είναι διπολικά αέρια. 

 

Το 2016, ο Allmendinger δημοσίευσε μια εργασία με τίτλο: “The thermal behavior of gases under the influence of infrared radiation” ("Η θερμική συμπεριφορά των αερίων υπό την επίδραση υπέρυθρης ακτινοβολίας") στο International Journal of Physical Sciences. Εκεί ο Allmendinger ασχολήθηκε με τη συμβατική άποψη ότι: "οποιαδήποτε IR-δραστηριότητα μορίων ή ατόμων απαιτεί μετατόπιση της ηλεκτρικής διπολικής ροπής, έτσι ώστε τα δι-ατομικά ομοπυρηνικά μόρια (όπως το O2 ή το N2) να είναι πάντα IR-δραστήρια". 

 

Ο Allmendinger επέμεινε ότι αυτή η πρόταση "πρέπει να θεωρηθεί ως θεώρημα και όχι ως κύριος φυσικός νόμος", διότι "είναι γνωστά πολυάριθμα παραδείγματα μη πολικών ουσιών όπου συμβαίνει αλληλεπίδραση με την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, π.χ. στα αλογόνα όπου απορροφάται ακόμη και το έγχρωμο και επομένως το ορατό φως". Αυτό που εξέπληξε τον Allmendinger ήταν ότι οι φυσικοί επιστήμονες είχαν βασιστεί σχεδόν εξ ολοκλήρου στη φασματογραφική ανάλυση για να μετρήσουν τη μοριακή απορρόφηση της υπέρυθρης ενέργειας από τα αέρια. Τόνισε ότι "προφανώς δεν έχουν γίνει θερμικές μετρήσεις των αερίων παρουσία ακτινοβολίας IR, ιδίως του ηλιακού φωτός", παρόλο που η πρωταρχική κλιματική ανησυχία για τα αέρια του θερμοκηπίου αφορά τη θερμική απορρόφηση της ενέργειας IR. 

 

Το 2017, ο Allmendinger δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο: "The Refutation of the Climate Greenhouse Theory: A Hopeful Alternative” in Environmental Pollution and Climate Change" ("Η διάψευση της θεωρίας του κλιματικού θερμοκηπίου: Μια ελπιδοφόρα εναλλακτική λύση") στο Environmental Pollution and Climate Change.). Ο Allmendinger υποστήριξε την ανάγκη μέτρησης της θερμικής απορρόφησης για να διαπιστωθεί εάν η φασματογραφική ανάλυση δεν είχε ανιχνεύσει μοριακή δραστηριότητα που απορροφά την ενέργεια IR σε μη διπολικά ατμοσφαιρικά αέρια. Σε εξαιρετικά τεχνική γλώσσα, εξήγησε: 

 

"Όπως γνωρίζουμε σήμερα, η φωτομετρική απορρόφηση συνοδεύεται από την (κβαντισμένη) διέγερση ηλεκτρονίων που ακολουθείται από εκπομπή φωτός, λόγω του παλινδρομικού άλματος των διεγερμένων ηλεκτρονίων στη βασική κατάσταση. Αυτό το ηλεκτρονικό άλμα μπορεί -αλλά δεν χρειάζεται- να συνδέεται με δονήσεις ή περιστροφές των πυρήνων του μορίου. Στα στερεά σώματα, και σε κάποιο βαθμό και στα ρευστά μέσα, αυτές οι δονήσεις ή περιστροφές δεν είναι ανεξάρτητες αλλά συνδεδεμένες. Ωστόσο, στα αέρια είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητες, αφού τα μόρια ή τα άτομα κινούνται υπακούοντας σε στατιστικούς νόμους, σύμφωνα με τους οποίους η μέση κινητική μεταφορική τους ενέργεια είναι ανάλογη της απόλυτης θερμοκρασίας τους". 

 

Συνέχισε: 

 

"Παρ' όλα αυτά, στην περίπτωση μιας ηλεκτρονικής διέγερσης ένα μέρος της ενέργειας δόνησης ή περιστροφής μπορεί να μετατραπεί σε κινητική ενέργεια και επομένως σε αισθητή θερμότητα, αλλά το κλασματικό ποσό αυτής της συντονισμένης ενέργειας δεν είναι εκ των προτέρων θεωρητικά εξαγώγιμο αλλά πρέπει να προσδιοριστεί πειραματικά. Αντίστροφα, ένα μέρος της κινητικής θερμικής ενέργειας μπορεί να μετατραπεί σε ενέργεια μοριακής ή ατομικής δόνησης".
 

κατέληξε ο Allmendinger: 

 

"Έτσι, στα αέρια εμπλέκονται δύο είδη ενέργειας: Η "εσωτερική" ενέργεια που σχετίζεται με ενδομοριακές κινήσεις και η "εξωτερική" ενέργεια που σχετίζεται με διαμοριακές κινήσεις. Το πρώτο είδος αποτελεί αντικείμενο της κβαντομηχανικής, ενώ το δεύτερο είδος αποτελεί αντικείμενο της κινητικής θεωρίας των αερίων. Κατά συνέπεια, οι φωτομετρικές ή φασματοσκοπικές μετρήσεις δεν μπορούν να αποδώσουν ποσοτικές πληροφορίες σχετικά με τη θέρμανση των αερίων λόγω θερμικής ή άλλης υπέρυθρης ακτινοβολίας, ενώ τέτοιες μετρήσεις δεν έχουν γίνει ποτέ μέχρι σήμερα".
 

Ο Allmendinger κατασκεύασε μια πειραματική συσκευή που του επέτρεψε να μετρήσει τη θερμική απορρόφηση στην υπέρυθρη ακτινοβολία (και όχι τη φασματογραφική απορρόφηση των φωτεινών κυμάτων) των ατμοσφαιρικών αερίων, συμπεριλαμβανομένων των CO2, O2, N2 και αργού (Ar). 

 

Σε ένα άρθρο του 2018 με τίτλο "The Real Cause of Global Warming and Its Consequences on Climate" (Η πραγματική αιτία της υπερθέρμανσης του πλανήτη και οι συνέπειές της στο κλίμα), που δημοσιεύθηκε στο SciFed Journal of Global Warming, ο Allmendinger συνόψισε τα πειραματικά του ευρήματα. Οι θερμικές μετρήσεις του Allmendinger κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι "κάθε αέριο απορροφά την υπέρυθρη ακτινοβολία -ακόμη και τα ευγενή αέρια το κάνουν [όπως το Ar]- όταν θερμαίνεται σε μια οριακή θερμοκρασία, η οποία επιτυγχάνεται όταν η ισχύς απορρόφησης είναι ίση με την ισχύ εκπομπής του θερμαινόμενου αερίου". Συνέχισε: "Θα μπορούσε να αποδειχθεί θεωρητικά ότι η ισχύς εκπομπής ενός αερίου σχετίζεται με τη συχνότητα των σωματιδίων του (ατόμων ή μορίων) και συνεπώς με το μέγεθός τους".
 

Οι πειραματικές δοκιμές του Allmendinger δεν διαπίστωσαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των δυνατοτήτων απορρόφησης IR του CO2, του O2, του N2 ή του Ar όταν μετρήθηκε η θερμική απορρόφηση αντί της φασματογραφικής απορρόφησης των κυμάτων. "Κατά συνέπεια, ένα "φαινόμενο του θερμοκηπίου" δεν υπάρχει πραγματικά, τουλάχιστον όχι σε σχέση με τα ιχνοαέρια όπως το διοξείδιο του άνθρακα". 

 

Η "ορθόδοξη" επιστημονική κοινότητα που ασχολείται με την υπερθέρμανση του πλανήτη έχει απορρίψει το έργο του Allmendinger ως απόλυτη ανοησία, υποστηρίζοντας ότι "επί του παρόντος δεν συνδέεται με κανένα αξιόπιστο ερευνητικό ινστιτούτο ή πανεπιστήμιο". Ωστόσο, ο Thomas Kuhn, στο εξαιρετικά επιδραστικό βιβλίο του: The Structure of Scientific Revolutions (Η δομή των επιστημονικών επαναστάσεων) του 1962, μας υπενθύμισε ότι οι αλλαγές του επιστημονικού παραδείγματος περιλαμβάνουν επαναστάσεις, στις οποίες οι νέες, ανταγωνιστικές θεωρίες εμφανίζονται πρώτα ως "αιρέσεις". 

 

Οι προκλήσεις στην επιστημονική ορθοδοξία πρέπει να παλέψουν για να γίνουν αποδεκτές απέναντι σε μια λεγεώνα καθιερωμένων αντιπάλων που έχουν επενδύσει καριέρες βασιζόμενοι στις απόψεις τους για την υπερθέρμανση του πλανήτη και την κλιματική αλλαγή στη θεωρία των αερίων του θερμοκηπίου. Το επιχείρημα του Thomas Allmendinger ότι το φαινόμενο των αερίων του θερμοκηπίου CO2 είναι ανύπαρκτο χρήζει σοβαρής εξέτασης. Το επιχείρημα για την υπερθέρμανση του πλανήτη αποτυγχάνει αν το CO2, ένα ιχνοστοιχείο στην πολύπλοκη ατμόσφαιρα της Γης, μπορεί να αποδειχθεί ότι δεν έχει ικανότητες θέρμανσης της ατμόσφαιρας που να μην μοιράζονται εξίσου με το οξυγόνο και το άζωτο. 

 

Διαβάστε περισσότερα στο: ClimateDepot.com
*********** 

 

Δικτυογραφία:
‘Greenhouse gas effect does not exist,’ a Swiss physicist challenges global warming climate orthodoxy – NaturalNews.com
https://www.naturalnews.com/2022-07-28-greenhouse-gas-effect-does-not-exist.html

Share