Είναι πλέον καταιγιστικές οι πολιτικές εξελίξεις στον δυτικό κόσμο και στις εκτός Δύσης χώρες που λειτουργούν σαν δυτικοί δορυφόροι. Αναμφίβολα, είμαστε παθητικοί θεατές ενός σόου το οποίο θα συνεχιστεί τους επόμενους μήνες και του οποίου τα αίτια και τα αποτελέσματα είναι δυσδιάκριτα.
Ας κάνουμε μια περιληπτική ανασκόπηση των μέχρι τώρα αξιοσημείωτων γεγονότων:
Δολοφονία Άμπε
Στις 8 Ιουλίου 2022 (γύρω στις 11:30 π.μ. τοπική ώρα) δολοφονείται, υπό περίεργες συνθήκες, ο ισχυρότερος πολιτικός άνδρας της σύγχρονης Ιαπωνίας, Σίνζο Άμπε, ο οποίος, μολονότι ευθυγραμμισμένος με την ατζέντα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, διαπνεόταν εντούτοις από ισχυρό εθνικό φρόνημα και οραματιζόταν την αναγέννηση της Ιαπωνίας ως παγκόσμιας αυτοκρατορικής υπερδύναμης.
Πίστευε, μάλιστα, ότι ο ίδιος ήταν η μετενσάρκωση του αυτοκράτορα Μεϊτζί (1852-1912), ο οποίος αναμόρφωσε και εξευρωπάισε την Ιαπωνία -και γι’ αυτό αποκλήθηκε «Μέγας».
Εξαιρετικά ταλαντούχος, αδίστακτος, και με ισχυρές διασυνδέσεις σε ολόκληρον τον πλανήτη, ο Άμπε «έπαιζε» επιτυχώς τόσο με τις ΗΠΑ και την ΕΕ όσο και με την Ρωσία και την Κίνα, έχοντας πάντα ως γνώμονα τα συμφέροντα της χώρας του.
Η στάση του αυτή έπαψε να είναι αποδεκτή, λόγω της τροπής που πήραν τα πράγματα στην υπόθεση της Ουκρανίας. Έτσι, η «απόσυρσή» του ήταν κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη. Και το μήνυμα της δολοφονίας του δεν απευθυνόταν μόνον στους Ιάπωνες πολιτικούς, αλλά και στους δυτικούς.
Παραίτηση Τζόνσον
Λίγες ώρες πριν από την δολοφονία του Άμπε, ο Μπόρις Τζόνσον ανακοίνωσε την παραίτησή του από την ηγεσία των Συντηρητικών και την πρωθυπουργία του Ηνωμένου Βασιλείου, παρά την αρχική του απόφαση να μην παραιτηθεί.
Το ότι πρόκειται για «απόσυρση» πιστοποιείται από το γεγονός ότι οι δύο εναπομείναντες διεκδικητές της ηγεσίας του κόμματος και της πρωθυπουργίας είναι κι αυτοί εκλεκτά τέκνα του θείου Κλάους.
Τόσο ο Ρίσι Σούνακ όσο και η Λιζ Τρας είναι άνθρωποι του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Συνεπώς, έχουμε να κάνουμε με διορθωτική εσωτερική αλλαγή και όχι με ανατροπή της υφιστάμενης κατάστασης.
Στρίμωγμα Μακρόν
Λίγες ημέρες μετά την δολοφονία του Άμπε, αποκαλύπτεται η εμπλοκή του Εμανουέλ Μακρόν στο σκάνδαλο Uber. Είναι παγκοίνως γνωστό ότι ο Μακρόν αποτελεί επιφανές μέλος της ομάδας Νέων Παγκόσμιων Ηγετών του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.
Οι πρόσφατες, λοιπόν, αποκαλύψεις περί των σχέσεών του με την Uber είναι (μεταξύ άλλων) μια ηχηρή προειδοποίηση για το προεδρικό και πολιτικό του μέλλον.
Αλλά στην Γαλλία τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα όσο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Επιφυλάσσομαι να αναφερθώ εκτενέστερα σε άλλο άρθρο.
Αλλαγή φρουράς στην Σρι Λάνκα
Μία ημέρα μετά την δολοφονία του Άμπε, στις 9 Ιουλίου, κορυφώνεται η εξέγερση του λαού της Σρι Λάνκα εναντίον της κυβέρνησής του. Στις 21 Ιουλίου, παρά την λαϊκή δυσαρέσκεια, ο Ρανίλ Βικρεμεσίνγκε (ή Γουικρεμεσίνγκε) ορκίζεται ως ο νέος πρόεδρος της χώρας, και στις 22 Ιουλίου ο Ντίνες Γκουναουάρντενα αναλαμβάνει την πρωθυπουργία.
Ο (μέχρι πρότινος πρωθυπουργός) Βικρεμεσίνγκε ήταν στενός συνεργάτης του εκδιωχθέντος προέδρου, Γκοταμπάγια Ρατζαπάξα. Αναμένεται να συνεχίσει την πολιτική του προκατόχου του και να πατάξει τους εξεγερθέντες, τους οποίους έσπευσε να χαρακτηρίσει ως «φασίστες».
Όπως ίσως ήδη έχετε υποψιαστεί, ο Βικρεμεσίνγκε είναι κι αυτός άνθρωπος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Έχουμε, συνεπώς, μιαν ακόμα διορθωτική εσωτερική αλλαγή.
Παραίτηση Ντράγκι
Στις 21 Ιουλίου, ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάριο Ντράγκι, υπέβαλε εκ νέου την παραίτησή του, η οποία αυτήν την φορά έγινε δεκτή από τον πρόεδρο Σέρτζιο Ματαρέλα.
Οι σχέσεις του Ντράγκι με την Παγκοσμιοποίηση και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ είναι σε όλους γνωστές.
Η αποχώρησή του από την ιταλική πολιτική σκηνή δεν είναι βέβαιο ότι αποτελεί διορθωτική εσωτερική αλλαγή. Ασφαλή συμπεράσματα θα μπορέσουμε να βγάλουμε μόνον μετά τις επερχόμενες εκλογές του Οκτωβρίου, αλλά, όπως θα δούμε παρακάτω, είναι πιθανόν αυτή η παραίτηση να έχει σημεία σκοτεινότερα από όσο φανταζόμαστε σε μια πρώτη ανάγνωση.
Επικείμενη «απόσυρση» Μπάιντεν -και στο βάθος Χίλαρι;
Στις ΗΠΑ, καθώς βρισκόμαστε ήδη σε τροχιά ενδιάμεσων εκλογών, τα πράγματα δεν πηγαίνουν καθόλου καλά για τον Τζο Μπάιντεν. Η δημοτικότητά του βρίσκεται στο ναδίρ και δεν είναι λίγοι οι κύκλοι των Δημοκρατικών που επιθυμούν την αποχώρησή του.
Ακόμα και τα συστημικά ΜΜΕ άρχισαν να στρέφονται εναντίον του και να του ασκούν δριμεία κριτική.
Η εμφανής νοητική του ανεπάρκεια, οι πρόσφατες δηλώσεις του περί καρκίνου του δέρματος, και το γεγονός ότι βρέθηκε θετικός στον Covid, μάλλον προδιαγράφουν την πορεία του.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι οι Δημοκρατικοί δεν θέλουν να τον ξαναδούν υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές του 2024. Και είναι εξίσου βέβαιο ότι χρειάζονται μιαν ηχηρή καθαρτήρια κίνηση προκειμένου να αντιστρέψουν το εις βάρος τους κλίμα και να διεκδικήσουν με αξιώσεις την νίκη στις κρίσιμες ενδιάμεσες εκλογές –ΑΝ αυτές γίνουν.
Θα είναι η καθαρτήρια αυτή κίνηση η «απόσυρση» του Μπάιντεν πριν από τον Νοέμβριο -αφού πρώτα τον βάλουν να κηρύξει τις ΗΠΑ σε (βολική από κάθε άποψη) «κλιματική έκτακτη ανάγκη»; Θα το μάθουμε σύντομα.
Απόπειρα «εκπαραθύρωσης» Τραμπ
Εναγωνίως, οι Δημοκρατικοί αναζητούν τρόπο να θέσουν οριστικό τέλος στην πολιτική καριέρα του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος εξεδήλωσε την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2024.
Επιχειρούν, μάλιστα, να τον κατηγορήσουν -και να τον καταδικάσουν- για… ανθρωποκτονία, με αφορμή τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου 2021 στο Καπιτώλιο.
Ακούστε, για παράδειγμα, τι δήλωσε πρόσφατα σε εκπομπή του MSNBC (και όχι μόνο) η Barbara McQuade, νομική αναλύτρια του καναλιού και πρώην εισαγγελέας διορισμένη από τον Ομπάμα:
Σύμφωνα με την ομοσπονδιακή νομοθεσία, ένας θάνατος (ακόμα και ακούσιος) που συμβαίνει εντός ομοσπονδιακής περιουσίας, μπορεί να θεωρηθεί ως ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Και για κάποιον, όπως ο πρόεδρος, που έχει δεσμευτικό καθήκον να παρέμβει, η αποτυχία του να καλέσει την Εθνοφρουρά ή ακόμα και να προτρέψει με βίντεο ή tweet τους ταραχοποιούς να σταματήσουν, θα μπορούσε να ισοδυναμεί με ανθρωποκτονία εξ αμελείας.
Φυσικά, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανακόψουν οι Δημοκρατικοί την πορεία του Τραμπ με τέτοια τερτίπια. Εκτός κι αν θέλουν να… βυθίσουν την χώρα σε εμφύλιο σπαραγμό, που ενδέχεται να οδηγήσει στην διάσπαση των ΗΠΑ σε δύο ομοσπονδίες -μια κόκκινη και μια μπλε. Κρατήστε το αυτό υπό σημείωση.
Ας επιχειρήσουμε, τώρα, μιαν ερμηνεία των προαναφερθέντων γεγονότων. Θα εκθέσω επιγραμματικά τις προσωπικές μου απόψεις:
Έχοντας αποδεχτεί την (προσωρινή, έστω) ήττα της Παγκοσμιοποίησης και καθώς, αν και το θέλουν ως έσχατη λύση, εντούτοις δεν αισθάνονται ακόμη έτοιμες για μιαν ανοιχτή και μεγάλου μεγέθους σύγκρουση με τον ρωσοκινεζικό άξονα, οι δυτικές ελίτ αναδιπλώνονται και επιχειρούν να ισχυροποιηθούν εντός των τειχών τους, χωρίζοντας τον πλανήτη σε Ανατολή και Δύση με ένα νέο σιδηρούν παραπέτασμα.
Σε αυτό το πλαίσιο, στέλνουν αυστηρά μηνύματα στις πολιτικές μαριονέτες τους: στο εξής, δεν θα ανεχτούν ολιγωρίες, δισταγμούς, και αδυναμίες εθνικού χαρακτήρα. Όποιος αδυνατεί ή αρνιέται να επιβάλει τις ατζέντες, με κάθε τρόπο και με κάθε θυσία, στίβεται και πετιέται.
Επιπροσθέτως, με την «απόσυρση» Ντράγκι, αίρουν την εμπιστοσύνη τους στα εύθραυστα πολυκομματικά κυβερνητικά σχήματα εθνικής ανάγκης/ενότητας και επιζητούν ισχυρές («μεγάλες» κατά την σβάμπεια ορολογία) κυβερνήσεις δικτατορικού χαρακτήρα με επίχρισμα λαϊκής δημοκρατίας. Σημειώστε το αυτό, γιατί επηρεάζει και τις πολιτικές εξελίξεις στην χώρα μας.
Το σόου των αποσύρσεων και των προειδοποιητικών βολών έχει ως κύριο στόχο να μην γίνουν ανεξέλεγκτες οι προσχεδιασμένες ελεγχόμενες καταρρεύσεις. Όπως έχω ξαναπεί, ο δυτικός συρφετός είναι ανίκανος να διαχειριστεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Εάν δεν κατορθώσουν να επιβάλουν την απόλυτη κυριαρχία των Δημοκρατικών, οι ελίτ θα επιταχύνουν την (ούτως ή άλλως προαποφασισμένη) ολοσχερή αποδυνάμωση ή διχοτόμηση των ΗΠΑ και την συνένωση με μιαν ριζικά μετασχηματισμένη ΕΕ.
Σε αυτήν την περίπτωση, το κέντρο δυτικής ισχύος θα μεταφερθεί στην… Γερμανία.
Σημειώστε την πρόθεση της γερμανικής κυβέρνησης να δημιουργήσει τον μεγαλύτερο συμβατικό στρατό της Ευρώπης και την πρόσφατη ξεκάθαρη δήλωση του Όλαφ Σολτς ότι ήρθε η ώρα να αναλάβει η Γερμανία «την ευθύνη για την Ευρώπη και τον κόσμο, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές».
Ο απόλυτος και πολυεπίπεδος έλεγχος της Ευρώπης από την Γερμανία θα συνοδευτεί από ριζικες αλλαγές στην Ευρωπαϊκή Ένωση -και στην γηραιά ήπειρο στο σύνολό της.
Η ΕΕ θα «καθαρθεί» αλά γερμανικά.
Οι χώρες-αντάρτες (π.χ. Ουγγαρία) θα πεταχτούν εκτός των τειχών, αν δεν «συμμορφωθούν με τας υποδείξεις».
Το Παρίσι θα εξαναγκαστεί να ξεχάσει τα μεγαλόπνοα όνειρά του και θα γίνει (φουντωτή) ουρά του Βερολίνου.
Η Ιταλία, αν δεν αποχωρήσει από την ΕΕ, θα υποβαθμιστεί σε προτεκτοράτο, ελέω γερμανικής «διάσωσης» -άξιος ο μισθός του καταστροφέα Μάριο Ντράγκι.
Και μην εκπλαγείτε αν ο/η διάδοχος του Μπόρις Τζόνσον προωθήσει την ακύρωση του Brexit και την επαναφορά του Ηνωμένου Βασιλείου στους κόλπους της γερμανοκρατούμενης Ένωσης. Αν οι ΗΠΑ καταρρεύσουν, η βρετανική εναλλακτική λύση θα είναι η μετατροπή της χώρας σε διεθνή παρία.
Όσο για την Ελλάδα, εμμένοντας στην «σωστή πλευρά της ιστορίας», θα αφελληνιστεί πλήρως και θα γίνει η ενεργειακή (και όχι μόνο) τροφός των Γερμανών και των προνομιούχων υπασπιστών τους.
Αναφορικά με την στάση των δυτικών ελίτ απέναντι σε Ρωσία-Κίνα-Ιράν, θα πρέπει να αναμένουμε έναν διαρκή υβριδικό πόλεμο με πολλαπλές εστίες ανάφλεξης. Ωστόσο, η έκβαση αυτού του πολέμου εξαρτάται πλέον από τις διαθέσεις του τριμερούς ευρασιατικού άξονα.
Όπως και να έχει, οι λαοί της Δύσης και των δυτικών δορυφόρων θα βιώσουν μιαν (μεταβατική, έστω) εποχή στην κόλαση, το χρονικό εύρος και η ένταση της οποίας θα εξαρτηθούν τόσο από εσωτερικούς όσο και από εξωτερικούς παράγοντες.
Αλλά σταματώ εδώ, γιατί το κείμενο άρχισε να παίρνει διαστάσεις… σεντονιού. Θα επανέλθω στο θέμα με επόμενα άρθρα μου.
Υ.Γ. Ξαναθυμίζω ότι με τα κείμενά μου αυτής της θεματικής προσπαθώ να εκθέσω τα σχέδια των δυτικών ελίτ. Έχω εκφράσει πολλές φορές την πεποίθησή μου ότι στο τέλος τούτοι οι παράφρονες θα ηττηθούν -αν δεν έχουν ήδη ηττηθεί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου