Τα τροχαία είναι καθρέφτισμα του κράτους και της κοινωνίας μας - Πότε θα ξυπνήσουμε από τον λήθαργό μας; Πότε θα αναλάβουμε τις ευθύνες μας;
Θάνατοι από τροχαία: Δεν μπορεί να χωρέσει ανθρώπινος νους, τον φόρο αίματος που συνεχίζει να πληρώνει τούτη η χώρα στους δρόμους. Μια ανοιχτή πληγή που αντί να θεραπεύεται από κράτος και κοινωνία, συνηθίσαμε να την έχουμε αγιάτρευτη και εξοικειωθήκαμε με το θανατικό που αποψιλώνει έναν ολόκληρο πληθυσμό.
Μέσα σε λίγες ώρες χθες, τέσσερεις νέοι άνθρωποι σκοτώθηκαν επάνω στο τιμόνι. Ένας 22χρονος, δύο 25χρονοι και ένας 33χρονος σε Αθήνα, Πάτρα και Κρήτη άφησαν την τελευταία τους πνοή στον δρόμο. Κάποιοι τραγικοί γονείς θα συνοδεύσουν τα φέρετρα των παιδιών τους. Το διανοούμαστε αυτό; Νέοι σε παραγωγικότατες ηλικίες, που είχαν όνειρα και δίψα για ζωή «έφυγαν» για το τίποτα. Νέοι που θα πρόσφεραν στον τόπο, θα έκαναν οικογένειες, θα πολλαπλασίαζαν την «μαγιά» της ζωής.
Και ασφαλώς δεν είναι μόνο οι θάνατοι, άλλα και οι σοβαροί τραυματισμοί, οι αναπηρίες, και οι ακρωτηριασμοί που οδηγούν τις ζωές των νέων στα συντρίμμια.
Έως πότε θα κάνουμε πως δεν βλέπουμε;
Για όσο ο – εκτός τόπου και χρόνου – πρωθυπουργός «εμπορεύεται» το δημογραφικό με εισαγωγές πληθυσμών από Ασία και Αφρική, χιλιάδες Έλληνες καταλήγουν να σκεπάζονται από μια βαριά ταφόπλακα, επειδή κανένας δεν πράττει κάτι για να σταματήσει αυτόν τον ακήρυχτο πόλεμο.
Σοκαρίστηκε η κοινή γνώμη από τα απανωτά τροχαία και τους θανάτους νέων. Και τι θα γίνει γι’ αυτό; Απολύτως τίποτα δυστυχώς. Ο δρόμος θα ξεπλυθεί από το φρέσκο αίμα κι εμείς θα συνεχίσουμε την πορεία μας, κουνώντας σαστισμένοι το κεφάλι. Μέχρι να το επόμενο τροχαίο θα συνεχίσουμε να προσποιούμαστε πως δεν υφίσταται μια αδιάκοπη γενοκτονία που θερίζει τις ζωές των ανθρώπων και ιδιαίτερα των νέων.
Αμφιβάλλει κανείς πως τα τροχαία αντιμετωπίζονται πλέον σαν ψυχρές στατιστικές; Κάποτε αυτό το ζήτημα βρισκόταν μονίμως ψηλά στην δημοσιογραφική ατζέντα. Πλέον, πρέπει να πεθάνουν τέσσερις νέοι σε ένα 24ωρο για να αναδειχθεί για λίγο αυτή η ασταμάτητη γενοκτονία!
Που πρέπει όμως να αποδοθούν οι ευθύνες γι’ αυτό το φοβερό θανατικό; Φταίει το κράτος; Φταίει το ακατάλληλο οδικό δίκτυο; Φταίει η ασυδοσία των οδηγών; Φταίει η ανατροφή από την οικογένεια; Φταίει η (ανύπαρκτη) οδηγική μας παιδεία; Η αλήθεια είναι πως – ναι – όλα αυτά μαζί παίζουν τον ρόλο τους, και συνθέτουν ένα τεράστιο και δυσεπίλυτο πρόβλημα.
Δεν αρκούν μόνο τα πρόστιμα
Με απόλυτη ευθύνη του κράτους, οι προτεραιότητες της αστυνομίας είναι να φρουρεί πολιτικούς, δημοσιογράφους και επιχειρηματίες και όχι να μεριμνά για την ασφάλεια των πολιτών. Αντί να ενισχύεται η Τροχαία ώστε να εφαρμόζεται αυστηρά ο Κ.Ο.Κ και να φυλάσσονται τα μέρη που συμβαίνουν συχνά τροχαία, η κυβέρνηση επιβάλλει αστυνομοκρατία στις πορείες, στα άδεια παγκάκια και στα πανεπιστήμια.
Ένα πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση θα ήταν να ενισχυθούν οι δυνάμεις της Τροχαίας. Να εφαρμοστούν αυστηρά οι ήδη υπάρχοντες νόμοι. Από εκεί και πέρα, το να αυστηροποιηθούν τα πρόστιμα και οι ποινές, θα ήταν μια θετική κίνηση που θα έφερνε κάποια (περιορισμένα) αποτελέσματα. Όμως αυτό και πάλι δεν θα έλυνε την ρίζα του προβλήματος.
Τα ακατάλληλα οδικά δίκτυα είναι όντως ένας σημαντικός παράγοντας που οδηγεί σε τροχαία, όμως όσο και να τελειοποιηθούν οι ελληνικοί δρόμοι, η σωστή οδήγηση πρωτίστως είναι θέμα ΑΓΩΓΗΣ. Το αυτοκίνητο είναι προέκταση του εαυτού μας, άρα ό,τι χαρακτήρα διαθέτεις, τέτοια οδηγική συμπεριφορά θα επιδείξεις.
Οι ελληνικοί δρόμοι παραμένουν μια «ζούγκλα» όπου κυριαρχεί ο «νόμος» του ισχυρότερου, του ταχύτερου, του φιγουρατζή, του πιο «νταή», του «εξυπνάκια», του «βίσματος», του ασύδοτου ή απλά του αδιάφορου. Αν για κάτι «φωνάζουν» όλα αυτά, είναι πως υπάρχει τεράστιο έλλειμμα παιδείας.
Το υπουργείο Παιδείας έχει άλλες προτεραιότητες…
Είναι αδιανόητο σε αυτή τη χώρα να μην θεσπίζεται – ακόμα – ως βασικό μάθημα η κυκλοφοριακή αγωγή, και να μη διδάσκεται ήδη από τις τάξεις του δημοτικού! Εδώ και δεκαετίες οι υπουργοί Παιδείας «κόβουν» και «ράβουν» τα εκπαιδευτικά προγράμματα στα σχολεία, και ακόμα δεν έγινε το πιο αυτονόητο!
Το δε σημερινό υπουργείο Παιδείας, από τη μία κόπτεται να γίνεται σεξουαλική διαπαιδαγώγηση ακόμα και σε παιδιά του δημοτικού, και από την άλλη αδιαφορεί να φέρει στην κοινωνία σωστούς οδηγούς!
Δηλαδή θεωρούν σημαντικό να διδάσκουν στα απονήρευτα παιδιά για την… «σεξουαλική ποικιλομορφία» και τη «σεξουαλική απόλαυση», και δεν τους απασχολεί να διαμορφωθεί ένα σοβαρό εκπαιδευτικό πρόγραμμα κυκλοφοριακής αγωγής! Άρα σύμφωνα με αυτή τη διεστραμμένη λογική, τα παιδάκια θεωρούνται «πολύ μεγάλα» για να γνωρίσουν το σεξ και «πολύ μικρά» για να μάθουν πως συμπεριφερόμαστε στον δρόμο!
Τα πρότυπα στο σπίτι
Όμως πέρα από την απαραίτητη συνεισφορά που θα έπρεπε να έχει το σχολείο, η σωστή συμπεριφορά στον δρόμο είναι και θέμα ανατροφής στο σπίτι. Μην ξεχνάμε πως το παιδί λειτουργεί με μιμητισμό και αντιγράφει τον μπαμπά του, που πίσω από το τιμόνι μπορεί να τρέχει υπερβολικά, να βρίζει, να υποτιμά τους άλλους οδηγούς, να περνάει με κόκκινο, να παραβιάζει τα STOP κ. λπ.
Στην οικογένεια έρχονται τα πρώτα ερεθίσματα για το παιδί που συνήθως το συνοδεύουν για όλη τη μετέπειτα ζωή του. Αν το παιδί έχει την ευλογία να ζει σε ένα υγιές περιβάλλον, μέσα στην οικογένεια θα πρωτομάθει τον σεβασμό, την ευγένεια, την καλοσύνη, την διαχείριση του θυμού, την ματαιοδοξία της «φιγούρας», την τήρηση των νόμων.
Η οδηγική συμπεριφορά είναι πρωτίστως ένα κοινωνικό θέμα που πηγάζει από την ανατροφή των παιδιών και τα πρότυπα που λαμβάνουν οι νέοι. Ο φόρος αίματος που πληρώνει η κοινωνία μας σήμερα, καθρεφτίζει μια άρρωστη κοινωνία που δεν έχει μάθει να σέβεται τον συνάνθρωπο. Και ο μη σεβασμός στον συνάνθρωπο, την ώρα που κινείσαι με 180 χλμ την ώρα, συχνά μεταφράζεται σε θάνατο, δικό σου και όποιων πάρεις στον λαιμό σου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου