Συμπληρώνοντας δύο χρόνια πολέμου κατά τοῦ ἀόρατου ἐχθροῦ

Νανουρίσματα βρεφοποιημένων πολιτῶν μὲ πολεμικὰ ἐμβατήρια, χιλιοπαιγμένα ἀπὸ τὸ σατανικὸ γραμμόφωνο τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων

 

Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Βαθιώτης 

 

Ὅταν ἐκεῖνοι ποὺ διευθύνουν τίς τύχες αὐτοῦ τοῦ πλανήτη, καθοδηγούμενοι ἀπὸ τίς ὁδηγίες τοῦ ἀόρατου μαριονετίστα, θέτουν ὡς στόχο τους νὰ ἀλλάξουν τὸν κόσμο ἐγκαθιδρύοντας μιὰ νέα κανονικότητα, τὸ πρῶτο πρᾶγμα ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν εἶναι νὰ τρομάξουν, ὅσο περισσότερο μποροῦν, τοὺς βρεφοποιημένους πολῖτες. 

 

Ἄς σκεφθοῦμε τὸ ἑξῆς παράδειγμα: Οἱ γονεῖς ποὺ θέλουν νὰ πείσουν τὰ παιδιά τους νὰ μετακομίσουν σὲ ἄλλο σπίτι, ἐγκαταλείποντας αὐτὸ στὸ ὁποῖο εἶχαν συνηθίσει νὰ ζοῦν, θὰ πρέπει νὰ μετατρέψουν τα μέχρι πρότινος πεντακάθαρα δωμάτιά τους σὲ ἑστίες κινδύνου: Ποιὸ παιδὶ θὰ θελήσει νὰ ξανακοιμηθεῖ στὸ κρεβάτι του, ἂν ξυπνήσει μιὰ μέρα καὶ δεῖ κάθε γωνιὰ τοῦ δωματίου του νὰ εἶναι γεμάτη κατσαρίδες, ποντικοὺς ἢ φίδια; Ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ ὁ στόχος τῆς ἄμεσης μετακόμισης, οἱ σατανικοὶ γονεῖς δὲν θὰ χρειαζόταν κἂν νὰ γεμίσουν τὸ δωμάτιο μὲ τὰ ἀποκρουστικὰ ζῶα. Θὰ ἀρκοῦσε ἀκόμη καὶ μία κατσαρίδα, ἕνας ποντικὸς ἢ ἕνα φίδι, τὰ ὁποῖα θὰ ἦταν ἐνδεχόμενο νὰ ἐμφανισθοῦν ἀνὰ πᾶσα ὥρα καὶ στιγμή, ὑπὸ αὐτὴν δὲ τὴν ἔννοια θὰ εἶχαν τὴν δυνητικὴ ἰδιότητα τοῦ πανταχοῦ παρόντος ἀόρατου ἐχθροῦ. 

 

Φυσικά, οἱ σατανικοὶ γονεῖς μπορεῖ νὰ μὴν εἶχαν ὡς στόχο νὰ φέρουν μιὰ ριζοσπαστικὴ ἀλλαγὴ στὴν ζωὴ τῶν παιδιῶν τους, κάνοντάς τα νὰ δεχθοῦν ἀγόγγυστα τὴν μετακόμιση σὲ ἕνα καινούργιο σπίτι. Μπορεῖ ἁπλῶς νὰ ἀπέβλεπαν στὸ νὰ ἀλλάξουν τίς συνήθειες τῶν παιδιῶν τους ὄχι μόνο ὅσο θὰ ἔπαιζαν, θὰ μελετοῦσαν ἢ θὰ κοιμούνταν μέσα στὸ δωμάτιά τους, ἀλλὰ καὶ ὅσο θὰ κινοῦνταν σὲ κάθε ἄλλον χῶρο τοῦ σπιτιοῦ. 

 

Σὲ αὐτὴν τὴν περίπτωση οἱ γονεῖς θὰ ἀνακοίνωναν στὰ παιδιά τους ὅτι στὸ σπίτι ἐντοπίσθηκε ἕνας πανταχοῦ παρὼν ἀόρατος ἐχθρός, τὸν ὁποῖο πρέπει ὅλοι μαζί, σὰν μιὰ γροθιά, νὰ πολεμήσουν μὲ ὅλες τους τίς δυνάμεις, προκειμένου ἡ οἰκογένεια νὰ ἐπιστρέψει σύντομα στοὺς παλιοὺς ρυθμούς της, δηλαδὴ στὴν κανονικότητα. 

 

Ἐν συνεχείᾳ, τὰ παιδιὰ θὰ γούρλωναν τὰ μάτια τους, ὅταν θὰ ἄκουγαν τοὺς γονεῖς τους νὰ τοὺς ἐνημερώνουν γιὰ τὴν Νέα Τάξη Πραγμάτων ποὺ θὰ ἴσχυε στὸ στοιχειωμένο σπίτι τους, καθοριζόμενη ἀπὸ αὐστηρὰ μέτρα ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ τηροῦν ἀπαρεγκλίτως γιὰ τὸ δικό τους καλό, μὲ ἄλλα λόγια: γιὰ τὴν ἀσφάλειά τους:

• Κάθε φορὰ ποὺ θὰ ἤθελαν νὰ βγοῦν ἀπὸ τὸ δωμάτιο, θὰ ἔπρεπε νὰ κάνουν μιὰ κλήση ἀπὸ τὸ κινητό τους τηλέφωνο σὲ ἐκεῖνο τοῦ μπαμπᾶ ἤ τῆς μαμᾶς, γιὰ νὰ τοὺς γνωστοποιήσουν τὴν πρόθεσή τους νὰ ἐκτελέσουν κάποια ζωτικῆς σημασίας ἀνάγκη τους, π.χ. νὰ πᾶνε στὴν τουαλέτα ἢ νὰ φᾶνε στὴν κουζίνα. 
• Ἐπὶ δύο ἑβδομάδες θὰ ἀπαγορευόταν νὰ βγοῦν ἀπὸ τὸ σπίτι γιὰ νὰ ἐπισκεφθοῦν τοὺς φίλους τους, διότι κατσαρίδες, ποντικοὶ ἢ φίδια ἔχουν ἐμφανισθεῖ καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα σπίτια τῆς περιοχῆς.  
• Ἡ χρήση τῆς μουσικῆς θὰ ἦταν ἀπαγορευμένη μετὰ τίς 9 τὸ βράδυ, γιατί οἱ μελῳδικοὶ ἦχοι εἶναι ἱκανοὶ νὰ προσελκύουν τὸν ἐχθρό, ἰδίως δὲ τὰ φίδια.

Ἡ τακτικὴ αὐτή, δηλαδὴ τῆς λύσης ποὺ δίδεται ἀπὸ τὰ πρόσωπα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα προκάλεσαν τὸ πρόβλημα1, ἀκολουθήθηκε καὶ μετὰ τὴν 11η Σεπτεμβρίου, ὅταν ἡ Δύση κήρυξε τὸν πόλεμο κατὰ τοῦ ἀόρατου ἐχθροῦ τῆς πρώτης γενιᾶς, δηλαδὴ τῆς Ἄλ Κάϊντα. 

 

Ἀπὸ τὸ 2001 μέχρι τὸ 2020 ὁ πλανήτης χόρευε στοὺς ρυθμοὺς τοῦ πολέμου κατὰ τῆς τρομοκρατίας καὶ ἡ νέα κανονικότητα ἐπιδεινωνόταν διαρκῶς, ἀφοῦ τὰ ἀντιτρομοκρατικὰ μέτρα ποὺ κρίνονταν κάθε φορὰ ἀναγκαία γιὰ τὴν πρόληψη τῆς τρομοκρατίας συνεχῶς αὐστηροποιούνταν, δεδομένου ὅτι τὰ τρομοκρατικὰ χτυπήματα διαδέχονταν τὸ ἕνα τὸ ἄλλο καὶ ἡ σύλληψη κάποιων τρομοκρατῶν, ἢ ἁπλῶς ὑπόπτων ἐμπλοκῆς σὲ τρομοκρατικὰ χτυπήματα, θύμιζε τὴν ἀντιμετώπιση τῆς Λερναίας Ὕδρας. 

 

Σὲ ἀντίθεση μέ την 11η Σεπτεμβρίου, ὅπου κυριαρχοῦσε ἡ ἀνάγκη νὰ προστατευθεῖ ἡ ζωὴ τῶν πολιτῶν, ἀπὸ τίς 11 Μαρτίου 2020 καὶ ἔπειτα, δηλαδὴ ἀπὸ τὴν ἡμέρα κήρυξης τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, οἱ χῶρες τῆς Δύσης ἐκλήθησαν νὰ προστατεύσουν, σὰν μιὰ γροθιά, τὴν δημόσια ὑγεία, ἡ ὁποία ἀπειλεῖτο ἀπὸ τὸν ἀόρατο ἐχθρὸ δεύτερης γενιᾶς, δηλαδὴ τὸν κορωνοϊό. 

 

Κοινὸς παρονομαστὴς τῶν δύο πολέμων, ἐκείνου κατὰ τῆς τρομοκρατίας καὶ ἐκείνου κατὰ τῆς πανδημίας εἶναι οἱ μάχες ὑπὲρ τῆς ἀσφάλειας. 

 

Σὲ αὐτὸ τὸ μεταφορικῶς νοούμενο πολεμικὸ φόντο, ἀκούσαμε τὴν γαλλικὴ μαριονέτα τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, τὸν Ἐμανουὲλ Μακρόν, νὰ ἀπευθύνεται στὶς 16 Μαρτίου 2020 στοὺς βρεφοποιημένους Γάλλους καὶ νὰ τοὺς ἀνακοινώνει ὅτι:

Βρισκόμαστε σὲ πόλεμο. Σὲ πόλεμο κατὰ τῆς δημόσιας ὑγείας βέβαια, ἀλλὰ ὁ ἐχθρὸς εἶναι ἐκεῖ. Ἀόρατος! Ἀσύλληπτος!

 

Μία ἡμέρα μετά, στὶς 17 Μαρτίου 2020, ἀκούσαμε τὴν ἑλληνικὴ μαριονέτα τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, τὸν Κυριάκο Μητσοτάκη, γνωστὸ καὶ ὡς Ἐφιαλτάκη, Κούλη ἢ Πατερκούλη Μαριονετάκη, νὰ ἀπευθύνεται στοὺς βρεφοποιημένους Ἕλληνες καὶ νὰ τοὺς ἀνακοινώνει ὅτι:

Εἴμαστε σὲ πόλεμο. Μὲ ἕναν ἐχθρὸ ποὺ εἶναι ἀόρατος ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀνίκητος. [...] ὁ ἐχθρὸς εἶναι ἀόρατος καὶ ὕπουλος». 

 

Τὸ πρωθυπουργικὸ διάγγελμα ἔβριθε ἀναρίθμητων πολεμικῶν ὅρων, τοὺς ὁποίους θὰ ζήλευε ἀκόμη καὶ ἕνας γνήσιος στρατηγὸς ποὺ θὰ μιλοῦσε στοὺς στρατιῶτες του πρὶν πᾶνε στὸ πολεμικὸ μέτωπο. 

 

Ἄν ἡ χρήση τοῦ ὅρου «πόλεμος» ἦταν προβληματικὴ ὅταν «πολεμικὸς ἀντίπαλος» ἦταν ἡ Ἄλ Κάϊντα, τοῦτο ἰσχύει κατὰ μείζονα λόγο στὴ σημερινὴ ἐποχή, ὅπου «πολεμικὸς ἀντίπαλος» βαπτίσθηκε ἕνας ἰός! 

 

Ὅπως, λοιπόν, ὁ λεγόμενος πόλεμος ἐναντίον τῆς τρομοκρατίας (war against terror / Krieg gegen den Terror) δὲν ἦταν πόλεμος παρὰ μόνο μὲ τὴ μεταφορικὴ σημασία τοῦ ὅρου (ἐξ αὐτοῦ τοῦ λόγου ἐπρόκειτο γιὰ ψευτοπόλεμο, ἀντίστοιχο μὲ τὸν πόλεμο κατὰ τῶν ναρκωτικῶν), τὸ ἴδιο θὰ μποροῦσε νὰ ὑποστηριχθεῖ ὅτι ἰσχύει καὶ γιὰ τὸν πόλεμο κατὰ τῆς πανδημίας (ἐκτὸς κι ἂν πρόκειται γιὰ ἀνομολόγητο βιολογικὸ πόλεμο). 

 

Τὸ παράδοξο εἶναι ὅτι, καίτοι μὲ βάση τὴν κοινὴ λογικὴ ὅλοι αὐτοὶ οἱ «πόλεμοι» δὲν εἶναι πόλεμοι κατὰ κυριολεξίαν, οἱ καταστρεπτικές τους συνέπειες δὲν διαφέρουν οὐσιωδῶς ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ ἐπιφέρει ἕνας γνήσιος πόλεμος. Ἴσως, μάλιστα, οἱ ἐπιπτώσεις ἑνὸς οἱονεὶ πολέμου εἶναι δυσμενέστερες τῶν ἀντίστοιχων συνεπειῶν τοῦ ἀληθινοῦ, δεδομένου ὅτι τὰ ἑκάστοτε δρακόντεια μέτρα «καταπολέμησης» τοῦ προβλήματος ποὺ βαπτίζεται «πόλεμος» στραγγαλίζουν τίς ἐλευθερίες τοῦ πολίτη καὶ τιτρώσκουν τὴν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου σὲ μόνιμη βάση, σύμφωνα μὲ τὴν παροιμία: Οὐδὲν μονιμότερον τοῦ προσωρινοῦ! 

 

Ὁ Michael Morris στὸ βιβλίο του μὲ τίτλο «Τί δὲν πρέπει νὰ γνωρίζετε»2 καταγράφει τὴν ἑξῆς θεμελιώδους σημασίας διαπίστωση: 

 

Ἀπὸ τίς «ἐπιθέσεις» τῆς 11ης Σεπτεμβρίου 2001 καὶ ἔπειτα, βρισκόμαστε διαρκῶς σὲ πόλεμο παγκοσμίου ἐμβέλειας. Παρότι μετὰ τὴν πτώση τοῦ ἀνατολικοῦ μπλὸκ ἐλπίζαμε ὅτι ὁ κόσμος θὰ ἐκινεῖτο σὲ εἰρηνικὴ κατεύθυνση, ἡ ἐλπίδα αὐτὴ διαλύθηκε ἀπὸ ἕνα μοναδικό, ἀξιοσημείωτο γεγονός. Μὲ τὸ τέλος τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου, οἱ ΗΠΑ χρειάζονταν ἕναν νέο, καυτὸ πόλεμο, διότι χωρὶς πόλεμο, χωρὶς κίνδυνο, χωρὶς φόβο, δὲν ὑπάρχουν στρατιωτικοὶ προϋπολογισμοὶ καὶ οἱ ἄνθρωποι κυβερνῶνται δυσκολότερα. Ὁ φόβος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μικραίνει τοὺς ἀνθρώπους. Ὅταν κάποιος φοβᾷται, συρρικνώνονται τὰ πάντα μέσα στὸ σῶμα του, σκύβει, φορὰ παρωπίδες, ἐπιτρέπει τὸ καθετὶ ἀρκεῖ νὰ ἐπιβιώσει. Ὅποιος νιώθει φόβο, δὲν θέτει ἐρωτήματα.

 

Ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς 11ης Σεπτεμβρίου βρισκόμαστε σὲ μιὰ διαρκῆ κατάσταση ἐξαίρεσης [permanenter Ausnahmezustand], τόσο σὲ συναισθηματικὸ ὅσο καὶ σὲ νομικὸ ἐπίπεδο. Ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἡμέρα ὁ κόσμος ἄλλαξε ἄρδην.

 

Ὅπως εἶναι προφανές, ἡ διαπίστωση αὐτὴ ἰσχύει μέχρι κεραίας καὶ γιὰ τὸν νέο «πόλεμο», ἐκεῖνον ποὺ τὰ διάφορα κράτη κήρυξαν σὲ σχεδὸν ἀπόλυτο συντονισμὸ κατὰ τῆς πανδημίας: χωρὶς αὐτὸν θὰ ἦταν ἀνέφικτη ἡ μετάβαση στὴν νέα πίστα ὁλοκληρωτισμοῦ καὶ στὴν ριζικὴ μεταμόρφωση, ἀκριβέστερα: παραμόρφωση τῆς κοινωνίας μας. 

 

Ἐξαιρετικὰ ἐπίκαιρο τὸ ἀκόλουθο ὀργουελικὸ χωρίο3: 

 

Δὲν ἔχει σημασία ἂν γίνεται πραγματικὰ πόλεμος καὶ ἀφοῦ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξει καμιὰ ἀποφασιστικὴ νίκη, δὲν ἔχει σημασία ἂν ὁ πόλεμος πηγαίνει καλὰ ἢ ἄσχημα. Αὐτὸ ποὺ εἶναι ἀπαραίτητο, εἶναι νὰ ὑπάρχει πολεμικὴ κατάσταση. Ἡ συστηματοποίηση τῆς νοημοσύνης ποὺ ἀπαιτεῖ τὸ Κόμμα ἀπὸ τὰ μέλη του, καὶ ποὺ ἐπιτυγχάνεται πιὸ εὔκολα σὲ μιὰ ἀτμόσφαιρα πολέμου, εἶναι τώρα σχεδὸν παγκόσμια, ἀλλὰ παρατηρεῖται ὅλο καὶ πιὸ ἔντονα ὅσο ψηλότερα ἀνεβαίνει κανεὶς στὴν κλίμακα τῆς κοινωνικῆς θέσης.

 

Σὲ ὅ,τι ἀφορᾷ τὴ σύγχυση ἀνάμεσα στὴ μεταφορικὴ καὶ τὴν κυριολεκτικὴ χρήση ἑνὸς κρίσιμου ὅρου ὅπως εἶναι ὁ «πόλεμος», o Thomas Szasz ἀναφέρει4:  

 

Ὅπως ἡ συγκέντρωση διοξειδίου τοῦ ἄνθρακα στὸν ἀέρα, ὅταν ὑπερβαίνει ἕνα συγκεκριμένο ὅριο, ἐμποδίζει τὴν ἀναπνοή, ἔτσι μποροῦμε ἀντιστοίχως νὰ φθάσουμε σ' ἕνα σημεῖο ὅπου ἡ πίστη σὲ μιὰ μεταφορά, ποὺ θεωρεῖται ἀλήθεια κατὰ κυριολεξίαν, ξεπερνᾷ ἕνα συγκεκριμένο ὅριο καὶ ἐμποδίζει τὴ γνώση.

 

Πάντως, στὴν περίπτωση τοῦ πολέμου κατὰ τοῦ ἀόρατου ἐχθροῦ δεύτερης γενιᾶς, δηλ. κατὰ τοῦ κορωνοϊοῦ, ἡ μεταφορικὴ χρήση τῆς μιλιταριστικῆς ὁρολογίας ἐπιτέλεσε μιὰ πολὺ σημαντικὴ λειτουργία, ἡ ὁποία ἀποκαλύπτεται μέσα ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ Julian Savulescu5: 

 

Συχνὰ παραλληλίζουμε μιὰ πανδημία μὲ πόλεμο: μαχόμαστε ἐνάντια στὸν ἰό. Ἄν ἐπιτρέπεται νὰ στέλνουμε πολῖτες στὸν πόλεμο παρὰ τὴν θέλησή τους, τότε ὑπὸ συγκεκριμένες συνθῆκες κάποια ἐπίπεδα καταναγκασμοῦ εἶναι δικαιολογημένα καὶ στὸν πόλεμο κατὰ τοῦ ἰού6.

 

Σὲ αὐτὸν τὸν συλλογισμὸ στηρίχθηκε ἡ διαφημιστικὴ ἐκστρατεία τοῦ μαζικοῦ ἐμβολιασμοῦ: Ἀφ᾿ ἧς στιγμῆς διεξάγεται ἕνας οἱονεὶ ὁλοκληρωτικός/ἱερὸς πόλεμος κατὰ τοῦ ἀόρατου ἐχθροῦ, καὶ ἀντιστοίχως ὑπὲρ τῆς ὑγείας τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ἀπαραίτητος γιὰ νὰ τιθασευθεῖ ἡ μάστιγα τῆς πανδημίας, οἱ διαχειριστὲς τῆς ὑγειονομικῆς κρίσης θεωροῦν ὅτι, γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ πολυπόθητη ἀνοσία τῆς ἀγέλης (ἡ ὁποία ὅμως κατὰ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ δεύτερου ἔτους τῆς κορωνοϊκῆς πανδημίας ὁμολογεῖται ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς ὑγειονομικοὺς διαχειριστὲς ὅτι εἶναι ἀνέφικτο νὰ ἐπιτευχθεῖ!), θὰ πρέπει, εἰ δυνατόν, ἅπαντες οἱ πολῖτες νὰ στρατολογηθοῦν-ἐμβολιασθοῦν σὰν νὰ πρόκειται γιὰ πανστρατιὰ ἐνστόλων ποὺ καλοῦνται νὰ δώσουν το παρὼν στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ πολεμικοῦ μετώπου, προκειμένου νὰ ἐξοντώσουν ἀπὸ κοινοῦ τὸν ἐξωτερικὸ ἐχθρὸ ποὺ ἀπειλεῖ τὴν ἀκεραιότητα τῆς χώρας τους. 

 

Ὁ παραλληλισμὸς τῶν πολιτῶν μὲ στρατιῶτες πού, ἀντὶ νὰ κρατήσουν ὅπλο, καλοῦνται νὰ ἁπλώσουν τὸ μπράτσο τους στὸν ἐμβολιαστικὸ ὑπάλληλο, ὥστε αὐτὸς νὰ προβεῖ σὲ χρήση τοῦ ἐμβολίου ὡς (δῆθεν) ὑπερόπλου ἐναντίον τοῦ ἀόρατου ἐχθροῦ ἔχει τὴν ἑξῆς διάσταση, ὅταν ὁ ἐμβολιασμὸς εἶναι ὑποχρεωτικός: Ὅποιοι πολῖτες ἀρνηθοῦν νὰ ἐμβολιασθοῦν μοιάζουν μὲ ἐκείνους ποὺ ἀρνοῦνται νὰ στρατευθοῦν γιὰ συνειδησιακοὺς λόγους ἐξερχόμενοι ἀπὸ τοὺς κανόνες ποὺ διέπουν τὴν κοινωνία σὲ περίοδο πολέμου7. Ἔτσι οἱ ἀντιεμβολιαστὲς ταυτίζονται αὐθαιρέτως μὲ τοὺς ἀντιρρησίες συνειδήσεως! 

 

Δυστυχῶς, ἡ σύλληψη τῆς στρατολόγησης τοῦ πολίτη στὸν πόλεμο κατὰ τοῦ ἀόρατου ἐχθροῦ ἔρχεται, μεταξὺ ἄλλων, σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ τὴν λειτουργία τῆς ἀρχῆς τῆς ἀλληλεγγύης, ὅπως αὐτὴ ἐξειδικεύεται στὸ Ποινικὸ Δίκαιο, σύμφωνα μὲ ὅσα διδάσκονταν κατὰ τὴν πρὸ κορωνοϊοῦ ἐποχή: 

 

Κανένας πολίτης δὲν ἔχει καθῆκον νὰ προτάξει τὸ μπράτσο του χάριν τῆς δημόσιας ὑγείας (σὰν νὰ ἦταν στρατιώτης ποὺ προτάσσει τὰ στήθη του ὑπὲρ τῆς πατρίδας), ὅταν αὐτὴ ἡ πράξη αὐτοθυσίας ἐγκυμονεῖ κίνδυνο σοβαρῆς βλάβης τῆς ὑγείας του ἢ ἀκόμη καὶ ἀπώλειας τῆς ζωῆς τοῦ ἀπὸ τὴ χρήση πειραματικοῦ «ὅπλου»8. 

 

Σημειωτέον ὅτι στὸ γαϊτανάκι τῶν πολέμων ἔχει πλέον προστεθεῖ καὶ ἡ περίφημη «κλιματικὴ ἀλλαγή», γιὰ τὴν «καταπολέμηση» τῆς ὁποίας οἱ λαοὶ ἤδη προθερμαίνονται σὲ ὀρολογικὸ ἐπίπεδο, ἀναμένοντας τὸν ἀκριβὸ λογαριασμὸ ποὺ θὰ κληθοῦν νὰ πληρώσουν, μὲ τὸ ψευδοεπιχείρημα ὅτι κάθε πολίτης ἔχει συμβάλει στὴν πρόκληση τοῦ προβλήματος. 

 

Δεδομένου δὲ ὅτι ἡ Φύση ἐξ ὁρισμοῦ δὲν ἔχει ἐχθρικὴ ὑπόσταση διὰ τῆς ὁποίας ἐπιτίθεται στὸν ἄνθρωπο, τὸ ἀφήγημα τῆς ἀνθρωπογενοῦς κλιματικῆς ἀλλαγῆς συνυποδηλώνει ὅτι ὁ ὑποκρυπτόμενος ἐχθρὸς εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος. Ἄρα τὰ νέα δρακόντεια μέτρα ποὺ θὰ ἐφαρμοσθοῦν γιὰ τὴν καταπολέμηση τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς θὰ ἔχουν ἀποφασισθεῖ ἀπὸ (μὶσ)ἀνθρώπους (ἀνήκοντες σὲ μιὰ παγκόσμια ὀλιγομελῆ ἐλὶτ) ἐναντίον ἀνθρώπων (πολιτῶν ὅλων τῶν κρατῶν)!  

 

Ὑπὸ αὐτὸ τὸ πρίσμα μποροῦμε νὰ συμφωνήσουμε ότι9: 

 

Οἱ διαχειριστὲς τῆς παγκόσμιας ἀνθρωποφάρμας βλέπουν παντοῦ ἐχθροὺς καὶ μάστιγες ποὺ πρέπει νὰ καταπολεμηθοῦν, προφανῶς γιατί τὰ ἑκάστοτε μέτρα καταπολέμησης ἐξυπηρετοῦν τὰ δικά τους σχέδια ἐναντίον τῆς ἀνθρωπότητας: Οἱ πάσης φύσεως ἀόρατοι καὶ ὁρατοὶ ἐχθροὶ ποὺ γεννοῦν τὴν ἀνάγκη γιὰ (ὑπερ)ἀσφάλεια εἶναι ἡ μπροστινὴ ὄψη τοῦ νομίσματος· στὴν πίσω ὄψη εἶναι γραμμένη ἡ φράση: ἀπόλυτος ἔλεγχος τῆς ἀνθρωπότητας. Κι ὅπως ἡ συνταγὴ ποὺ ἐφήρμοσαν οἱ παγκόσμιοι διαχειριστὲς τοῦ τρόμου στὴν περίπτωση τοῦ πολέμου κατὰ τῆς τρομοκρατίας προκάλεσε περισσότερες παράπλευρες ἀπώλειες, μεγαλύτερο βαθμὸ παράπλευρης ζημίας καὶ συνεπῶς ἀκόμα περισσότερο τρόμο ἀπ᾿ ὅ,τι θὰ μποροῦσαν νὰ δημιουργήσουν οἱ τρομοκράτες ἀπὸ μόνοι τους μὲ τὰ ὅπλα ποὺ εἶχαν στὴ διάθεσή τους, τὸ ἴδιο φαίνεται ὅτι θὰ συμβεῖ τόσο μὲ τὸν πόλεμο κατὰ τῆς πανδημίας, ὅσο καὶ μὲ τὸν πόλεμο κατὰ τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς. Ἡ συνταγὴ τῆς ἐλὶτ εἶναι πάντοτε τῆς ἴδιας λογικῆς: Χορηγεῖ φάρμακα ποὺ εἶναι χειρότερα ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ἀσθένεια! Ἔτσι γκρεμίζει τὸν παλιὸ κόσμο καὶ ξαναχτίζει τὸν καινούργιο (ἐξοῦ καὶ τὸ νεοταξίτικο σύνθημα build back better). 

 

Κινούμενος στὴν ἴδια κατεύθυνση, ὁ Ἰγνάσιο Ραμονέ, στὴν πραγματεία του «Ἡ αὐτοκρατορία τῆς ἐπιτήρησης», σημειώνει10: 

 

Τὰ περισσότερα ἀπό [...] τὰ «ἀντιτρομοκρατικὰ» μέτρα ἀποδείχθηκαν ἀναποτελεσματικά. Ὁ ἀριθμὸς τῶν πραγματικῶν τρομοκρατῶν ποὺ συνελήφθησαν εἶναι μηδαμινός, καί, δυστυχῶς, δὲν στάθηκε δυνατὸν νὰ ἀποφευχθοῦν εἰδεχθεῖς ἐπιθέσεις, ἐνῶ τὸ συλλογικὸ τίμημα μὲ ὅρους καταστρατήγησης τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων εἶναι τεράστιο. Αὐτὸ ἔκανε τὸν Μάρτιν Σάϊνιν, εἰδικὸ παρατηρητὴ τοῦ Ο.Η.Ε., νὰ πεῖ ὅτι «ἡ σημερινὴ χρήση τῶν αντιτρὁμοκρατικῶν νόμων εἶναι κακὴ ὄχι μόνο γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν πραγματικὴ ἀντιμετώπιση τῆς τρομοκρατίας».

 

Ἀντιστοίχως, τὰ δρακόντεια ὑγειονομικὰ μέτρα ἀφ᾿ ἑνὸς δὲν κατάφεραν νὰ ἀναχαιτίσουν τὴ διασπορὰ τοῦ κορωνοϊοῦ (ἀντιθέτως, ὁ ἰὸς μεταλλάχθηκε, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὁμολογοῦν οἱ διακινητὲς καὶ φανατικοὶ ὀπαδοὶ τῶν ἐμβολίων ὅτι αὐτὰ δὲν παρέχουν τὴν κατ᾿ αὐτοὺς ἀναμενόμενη προστασία), ἀφ᾿ ἑτέρου συρρίκνωσαν δραματικὰ τίς ἀτομικὲς ἐλευθερίες καὶ ἔπληξαν βάναυσα τὴν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου.

 

Μεταφέροντας τὰ λόγια τοῦ Ἰρλανδοῦ φιλοσόφου Ἔντμουντ Μπέρκ, ὁ Ραμονὲ συμπληρώνει ὅτι γιὰ τὸν πόλεμο κατὰ τῆς τρομοκρατίας ἰσχύει ὅ,τι ἐν γένει γιὰ τὸν πόλεμο, δηλαδή11: 

 

Ἄν δὲν προσέξουμε, καταλήγει νὰ ἐπιφέρει τὴν ἐξαφάνιση τῶν ἴδιων τῶν ἀξιῶν στὸ ὄνομα τῶν ὁποίων τὸν διεξάγουμε: τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἠθικῆς, τῆς ἀνθρωπιᾶς. 

 

Μάλιστα, ὁ Ραμονὲ υἱοθετεῖ τὴν ἀκόλουθη διαπίστωση τοῦ Ἔντουαρντ Σνόουντεν: 

 

Γιὰ τίς ὑπηρεσίες πληροφοριῶν, ἡ τρομοκρατία ἦταν ἀνέκαθεν μιὰ δικαιολογία γιὰ νὰ ἀναλάβουν δράση. Ἡ τρομοκρατία προκαλεῖ τέτοια συναισθηματικὴ ἀντίδραση ὥστε, ὑπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ σόκ, οἱ ἄνθρωποι δέχονται νόμους καὶ προγράμματα ποὺ ποτὲ δὲν θὰ τὰ ψήφιζαν διαφορετικά.

 

Ἀκόμη μεγαλύτερο σὸκ προκαλεῖ, φυσικά, ἕνας ἀόρατος ἐχθρὸς ποὺ παρουσιάζεται ὡς «φονικός»! 

 

Οἱ γονεῖς τῆς ἐναρκτήριας παραβολῆς ποὺ ἐργαλειοποίησαν τὰ ἀποκρουστικὰ ζῶα, γιὰ νὰ ἐπιβάλουν τὴν νέα κανονικότητα στὸ σπίτι τῶν παιδιῶν τους δὲν εἶναι ἄλλοι ἀπὸ τίς ἐθνικὲς κυβερνήσεις ποὺ ἐργαλειοποίησαν τὸν κορωνοϊὸ ὡς φονικὸ ἀόρατο ἐχθρό, γιὰ νὰ ἐπιβάλουν τὴν νέα κανονικότητα στὶς χῶρες τῶν βρεφοποιημένων πολιτῶν τους. Ὅσο οἱ τελευταῖοι τελοῦν ὑπὸ καθεστὼς μαζικῆς κορωνο-ὑστερίας, οἱ σατανικοὶ κυβερνῆτες θὰ παίζουν συνεχῶς μαζί τους πόλεμο καὶ θὰ τοὺς μιλοῦν τὴν μόνη γλῶσσα ποὺ πιάνει τόσο πολὺ τόπο: τὴν μιλιταριστικὴ φοβογλῶσσα.

 

Γι᾿ αὐτὸ ἡ ἑλληνικὴ πρωθυπουργικὴ μαριονέτα, μαζὶ μὲ τὰ ὑπόλοιπα μαριονετόπουλα τῆς παρούσας ἀνθελληνικῆς κυβέρνησης, μιλοῦν πάλι μὲ στρατιωτικοὺς ὅρους σὲ ὅ,τι ἀφορᾷ τὸν τρόπο ἀντιμετώπισης τοῦ νέου (τούτη τὴν φορά: ὁρατοῦ) ἐχθροῦ, τὸν ὁποῖο πάλι δημιούργησαν ἐκεῖνοι ποὺ τώρα προσποιοῦνται ὅτι τὸν πολεμοῦν, δηλαδὴ τῆς ἀκρίβειας: 

 

Ἀνοίγει χαραμάδα γιὰ νέα ὅπλα στὴ μάχη κατὰ τῆς ἀκρίβειας! 

 

Ώς πότε ἄραγε οἱ βρεφοποιημένοι πολῖτες θὰ νανουρίζονται μὲ πολεμικὰ ἐμβατήρια, χιλιοπαιγμένα ἀπὸ τὸ σατανικὸ γραμμόφωνο τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων; 

 

Παραπομπές

 

1. Τὸ ἰδιαιτέρως πειστικὸ φαινόμενο τῆς δράσης -ἀντίδρασης - λύσης (problem - reaction - solution [PRS]) ἔχει δυστυχῶς συνδεθεῖ μὲ τὴν μομφὴ περὶ θεωριῶν συνωμοσίας, οἱ ὁποῖες στὴν πραγματικότητα συναπαρτίζουν τὴν νεοταξίτικη πανοπλία τῶν συνωμοτῶν. Ἐπ᾿ αὐτοῦ βλ. Drinkwater / Dagnall / Denovan / Parker / Clough, Predictors and Associates of Problem-Reaction-Solution: Statistical Bias, Emotion-Based Reasoning, and Belief in the Paranormal, SAGE Open, 2018, σελ. 1-11. 

2. Was Sie nicht wissen sollen, Amadeus Verlag, Fichtenau 2016, σελ. 232. 

3. Όργουελ, 1984, μτφ.: Ν. Μπάρτη, ἐκδ. Κάκτος, Ἀθήνα 1978, σελ. 190. 

4. Αἱρετικά, μτφ.: Α.-Α. Τσέγκου, Ἐναλλακτικὲς ἐκδόσεις, Ἀθήνα 2006, σελ. 17.
5. Good reasons to vaccinate: mandatory or payment for risk?, Journal of Medical Ethics 2021, 47:78-85, 81.
6. Βλ. καὶ Bernheim / Childress / Melnick / Bonnie, Essentials of Public Health Ethics, 2015, σελ. 147, ὅπου γίνεται παραλληλισμὸς τοῦ πολέμου ποὺ διεξάγει ἕνα κράτος ἐναντίον τῶν ἐξωτερικῶν ἐχθρῶν μὲ τὸν πόλεμο τῆς δημόσιας ὑγείας ἐναντίον τῶν λοιμωδῶν νόσων!
7. Γκόρντον Τσάν, Ἕνας ἐπαναστάτης μάρτυρας. Ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος τοῦ Φρὰντς Γαιγκερσταῖτερ, μτφ.: Γ. Δ. Ροδίτης, ἐκδ. Μήνυμα, Ἀθῆναι 1974, σελ. 155, ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται στὴν «ἄρνηση τοῦ Γαιγκερσταῖτερ νὰ ὑπηρετήσει στὸ ναζιστικὸ στρατό, μὲ τὴ δικαιολογία ὅτι, ἐνεργῶντας ἔτσι, θὰ πρόδιδε τίς πολυτιμότερες γι' αὐτὸν ἀξίες».
8. Γιὰ διεξοδικὴ ἀνάλυση τοῦ ζητήματος αὐτοῦ βλ. Βαθιώτη, Ἀπὸ τὴν πανδημία στὴν κλιματικὴ ἀλλαγή. Συντονισμένα τρομο-κράτη σὲ φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης, ἐκδ. Ἀλφειός, Ἀθήνα 2021, σελ. 219 ἐπ.
9. Ἐπ᾿ αὐτοῦ βλ. Βαθιώτη, Ἀπὸ τὴν πανδημία στὴν κλιματικὴ ἀλλαγή, ό.π., σελ. 294, ὅπου περαιτέρω παραπομπές.
10. Μτφ.: Γ. Καράμπελας, Ἐκδόσεις τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου, Ἀθήνα 2017, σελ. 35.
11. Ραμονέ, ό.π., σελ. 37.
 

Πηγή: https://kvathiotis.substack.com/ 

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

Share