Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που έχασαν τον πόλεμο στη Συρία, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα υπό την προστασία της Ρωσίας. Συνεχίζουν τώρα τον πόλεμο τους εναντίον των κρατικών θεσμών στο Κέρας της Αφρικής. Ενθάρρυναν τους ανταγωνισμούς των σουδανικών φυλών και προσπαθούν να περάσουν την απόλυση των πολιτικών υπουργών από τους στρατιωτικούς ως «στρατιωτικό πραξικόπημα». Στην πραγματικότητα, οι τελευταίοι δεν ανέτρεψαν τον Πρωθυπουργό, αλλά προσπάθησαν να διατηρήσουν την ενότητα αυτού που απομένει από τη χώρα μετά την απόσχιση του Νοτίου Σουδάν.
Ο πρέσβης Τζέφρι Φέλτμαν, ειδικός απεσταλμένος του προέδρου Τζο Μπάιντεν, στις 24 Οκτωβρίου 2021, στο Χαρτούμ με τον πρωθυπουργό Αμπντάλα Χάμντοκ, μερικές ώρες πριν από την απέλαση της πολιτικής κυβέρνησης.
Θυμηθείτε, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000, υπήρχε μια πολύ θανατηφόρα σύγκρουση μεταξύ του Νότου και του Βορρά του Σουδάν. Τα φαινόμενα ήταν παραπλανητικά επειδή ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης της DynCorp Internationαλ, πολεμούσαν εκεί μεταμφιεσμένες σε ιθαγενείς. Τελικά, οι αυτοαποκαλούμενοι «Φίλοι του Σουδάν» (Ηνωμένες Πολιτείες, Νορβηγία, Ηνωμένο Βασίλειο) επέβαλαν τη συμφωνία της Naivasha που οδήγησε το 2011 στην απόσχιση του Νοτίου Σουδάν, σήμερα υπό de facto κρατικό προτεκτοράτο των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ.
Αυτός ο πόλεμος, τροφοδοτούμενος από τοπικούς ανταγωνισμούς, αλλά που τον θέλει το Ισραήλ και που χρηματοδοτείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, επέτρεψε τη δημιουργία ενός κράτους-σφουγγαριού που θα επέτρεπε να τεθούν υπό έλεγχο οι γείτονες του Ισραήλ. Στις δεκαετίες του 1950 και του 1970, το Ισραήλ σκόπευε να δημιουργήσει ή να προσαρτήσει κράτη στο νότιο Λίβανο (νότια του ποταμού Λιτάνι), στα δυτικά της Συρίας (Υψώματα του Γκολάν) και στην Αίγυπτο (Όρος Σινά), στο όνομα του «Δικαιώματος του στην ασφάλεια» (sic). Αντίθετα, με τη γενίκευση των πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς, το Ισραήλ ακολούθησε την ίδια στρατηγική, αλλά επιδιώκοντας να δημιουργήσει κράτη-μαριονέτες ικανά να ανατρέψουν τους άμεσους γείτονές τους. Εξ ου και η δημιουργία του Νοτίου Σουδάν το 2011 και η προσπάθεια δημιουργίας ενός Κουρδιστάν στο Ιράκ το 2017.
Μιλήσαμε ξανά για το τι έχει απομείνει από το Σουδάν, κατά την ανατροπή του αντάρτικου κλάδου των Αδελφών Μουσουλμάνων με επικεφαλής τον Ομάρ αλ-Μπασίρ, τον Απρίλιο του 2019. Γρήγορα έγινε φανερό ότι η εξουσία είχε περάσει στα χέρια του πολιτοφύλακα Τζαντζαουίντ, Μοχάμεντ Χάμνταν Ντάγκαλο, του λεγάμενου «Χεμίντι». Ο τελευταίος είχε γίνει μισθοφόρος της Σαουδικής Αραβίας εναντίον των Χούθι στην Υεμένη. Καθώς είχε κατηγορηθεί για εγκλήματα πολέμου κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης στο Νταρφούρ (νοτιοδυτικό Σουδάν σήμερα), ο Χεμίντι κρύφτηκε πίσω από τον αρχηγό του Επιτελείου των Στρατών, στρατηγό Αμπντέλ Φατάχ αλ-Μπουρχάν, του οποίου έγινε «αναπληρωτής»[1].
Τον Ιούνιο του 2019, η Γερμανία, παίρνοντας το όνομα της ομάδας που δημιούργησε το Νότιο Σουδάν, οργάνωσε μια άλλη ομώνυμη άτυπη ομάδα, τους «Φίλοι του Σουδάν», στη συνέχεια μια τηλεδιάσκεψη από το Βερολίνο. Κατά τη διάρκεια αυτής, οι νέοι κανόνες του παιχνιδιού (η «Δημοκρατική Μετάβαση») βγήκαν από το καπέλο χωρίς να είναι γνωστό ποιος τους είχε συντάξει. Εγκρίθηκαν στις 17 Ιουλίου από τα σουδανικά μέρη και ακολούθησε σχέδιο συντάγματος στις 4 Αυγούστου. Σημειώστε ότι τα έγγραφα αυτά δεν υπογράφηκαν από τον στρατηγό αλ-Μπουρχάν, αλλά από τον «αναπληρωτή» του αυτοπροσώπως, τον πολιτοφύλακα Χεμίντι.
Η εξουσία μοιράστηκε μεταξύ πολιτικών και στρατιωτικών. Μια κυβέρνηση σχηματίστηκε γύρω από τον Αμπντάλα Χάμντοκ, έναν ανώτερο Σουδανό αξιωματούχο του ΟΗΕ.
Τον Φεβρουάριο του 2020, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου συναντήθηκε με τον στρατηγό αλ-Μπουρχάν στην Entebbe (Ουγκάντα). Αμέσως οι δύο χώρες εξομαλύνουν τις σχέσεις τους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, από την πλευρά τους, οργάνωσαν την αναγνώριση από τη μεταβατική κυβέρνηση του ρόλου που αποδιδόταν στο καθεστώς του Ομάρ αλ-Μπεσίρ στις επιθέσεις που φέρεται να διέπραξε η Αλ Κάιντα το 1998 κατά των πρεσβειών των ΗΠΑ στην Κένυα και την Τανζανία. Μια βροχή δολαρίων έπεσε τότε στο Σουδάν.
Τον Μάρτιο του 2021, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, αφού αποφάσισε να αποσύρει τα 15.000 γαλάζια κράνη του από το Νταρφούρ, κάλεσε τη μεταβατική κυβέρνηση να αναπτύξει 12.000 στρατιώτες εκεί και δημιούργησε μια «Αποστολή Βοήθειας για τη Μετάβαση» (Minuats) αποτελούμενη από 300 πολίτες. Προς έκπληξη όλων, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, διόρισε τον Γερμανό Φόλκερ Πέρθες επικεφαλής των Minuats. Ο πρώην διευθυντής του κύριου think-tank της γερμανικής κυβέρνησης, του SWP. Ο κύριος Πέρθες ήταν ο συντάκτης του σχεδίου παράδοσης της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας για λογαριασμό του Τζέφρι Φέλτμαν, τότε νούμερο 2 του ΟΗΕ [2]. Εκεί σχεδίασε την κατάργηση της λαϊκής συριακής κυριαρχίας, τη διάλυση όλων των συνταγματικών οργάνων, τη «δίκη» και την εκτέλεση των 120 βασικών αρχόντων και οραματίστηκε τη διχοτόμηση της χώρας.
Τότε ήταν που ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έπαιξε το ατού του διορίζοντας τον Τζέφρι Φέλτμαν ως ειδικό αντιπρόσωπό του στο Κέρας της Αφρικής, συμπεριλαμβανομένου του Σουδάν. Ήταν πλέον προφανές ότι οι κανόνες της «Δημοκρατικής Μετάβασης» είχαν γραφτεί αθόρυβα από τον Φόλκερ Πέρθες σε συνεργασία με τους φίλους του στις ΗΠΑ πριν από τη διάσκεψη του Βερολίνου.
Ο πρεσβευτής Τζέφρι Φέλτμαν είναι μια εξέχουσα προσωπικότητα στο βαθύ κράτος των ΗΠΑ. Έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο στην ειρηνευτική διαδικασία Ισραήλ-Παλαιστινίων και συμμετείχε στη δημιουργία του Ιρακινού Κουρδιστάν για λογαριασμό της ιδιωτικής εταιρείας που είναι γνωστή ως «Προσωρινή Αρχή του Συνασπισμού στο Ιράκ» [3]. Στη συνέχεια έγινε πρεσβευτής στη Βηρυτό, όπου οργάνωσε την Έγχρωμη Επανάσταση του 2005 («Επανάσταση του Κέδρου») και τις ψευδείς κατηγορίες για φόνο κατά των προέδρων του Λιβάνου και της Συρίας, Εμίλ Λαχούντ και Μπασάρ αλ-Άσαντ. Ήταν επίσης βοηθός της υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον για τη Μέση Ανατολή. Έγινε Διευθυντής Πολιτικών Υποθέσεων των Ηνωμένων Εθνών· θέση όπου έκτρεπε τα μέσα των Ηνωμένων Εθνών στην υπηρεσία του πολέμου κατά της Συρίας, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης προς τους τζιχαντιστές. Είχε ξεχαστεί κατά τη διάρκεια της θητείας του Ντόναλντ Τραμπ θέτοντας τον εαυτό του στην υπηρεσία του Κατάρ.
Τον Μάιο του 2021, η Γαλλία διοργάνωσε μια συνέχεια της τηλεδιάσκεψης του Βερολίνου στο Παρίσι. Μίλησαν για τα οικονομικά αιτήματα και προέβλεψαν τη χορήγηση 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων στο Σουδάν, συμπεριλαμβανομένου 1,5 δισεκατομμυρίου δολαρίων για να του επιτραπεί να αποπληρώσει τις καθυστερήσεις του στο ΔΝΤ [4].
Ο πληθυσμός του Σουδάν υποφέρει από φτώχεια και, σε ορισμένες περιοχές, από πείνα. Μόνο ορισμένες φυλές αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους στην πολιτική κυβέρνηση. Ελπίζουν σε μια καλύτερη ζωή με την πολιτική κυβέρνηση, ενώ άλλοι βλέπουν αυτή την κυβέρνηση ως φυλετικό εχθρό. Οι τελευταίες κάλεσαν συνεπώς τους στρατιωτικούς να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους. Εδώ και μερικούς μήνες ξεκίνησε ένας εμφύλιος πόλεμος. Είναι επομένως δικαιολογημένο ότι ο στρατός, με την υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας, απείλησε να αναγκάσει την πολιτική κυβέρνηση να παραιτηθεί.
«Ανυπόμονος να αποκαταστήσει την πολιτική ειρήνη», ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έστειλε τον Τζέφρι Φέλτμαν στο Χαρτούμ νωρίτερα αυτό το μήνα. Στη συνέχεια για δεύτερη φορά, στις 23 Οκτωβρίου, για να συναντήσει τα δύο μέρη. Στο κάθε μέρος, εξήγησε ότι η οικονομική υποστήριξη της Δύσης θα διατηρηθεί μόνο εάν οι Σουδανοί παραμείνουν ενωμένοι. Ο στρατηγός αλ-Μπουρχάν δεσμεύτηκε να κάνει τα πάντα για να διατηρήσει την ενότητα της χώρας. Ο πρέσβης Φέλτμαν έμεινε δύο νύχτες στο Χαρτούμ.
Μόλις το αεροπλάνο του Τζέφρι Φέλτμαν απογειώθηκε τα ξημερώματα της 25ης Οκτωβρίου, ο στρατηγός Αλ Μπουρχάν και ο «αναπληρωτής» του, Χεμίντι, απαίτησαν την παραίτηση της κυβέρνησης και όχι του πρωθυπουργού, Αμπντάλα Χάμντοκ. Όπως το είχαν ανακοινώσει στον απεσταλμένο των ΗΠΑ, σκόπευαν να τον αναγκάσουν να σχηματίσει μια νέα ομάδα που θα σέβεται περισσότερο τις φυλετικές ισορροπίες. Όμως ο πρωθυπουργός αρνήθηκε. Και έτσι, λιγότερο από μία ώρα μετά την αναχώρηση του αεροπλάνου του Τζέφρι Φέλτμαν, τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ ούρλιαξαν αμέσως για «στρατιωτικό πραξικόπημα» και ανέστειλαν την οικονομική βοήθεια. Η χώρα, ήδη στα πρόθυρα της ασφυξίας, βυθίστηκε αμέσως σε αυτήν. Η Αφρικανική Ένωση καταδίκασε το «πραξικόπημα». Όμως η Αίγυπτος, ενώ κάλεσε τα δύο σουδανικά μέρη σε διάλογο, φαινόταν ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα. Ο στρατηγός αλ-Μπουρχάν λέγεται ότι είναι στρατιωτικός συμμαθητής του προέδρου αλ-Σίσι.
Η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν μιλήσει ελάχιστα και δεν είπαν τίποτα για τη συνέχιση της πολύτιμης οικονομικής τους βοήθειας. Η Τουρκία έχει επίσης σιωπήσει: το Σουδάν έχει νοικιάσει το νησί Σουακίν στην Τουρκία για 99 χρόνια για να δημιουργήσει μια στρατιωτική βάση και να ελέγξει την Ερυθρά Θάλασσα, εναντίον της Σαουδικής Αραβίας.
Η Ουάσιγκτον παρουσίασε στο Συμβούλιο Ασφαλείας σχέδιο ψηφίσματος που καταδικάζει το «στρατιωτικό πραξικόπημα» και για να επιβάλλει κυρώσεις. Όμως η Ρωσία ζήτησε λίγες μέρες για να επαληθεύσει τις πληροφορίες. Η Μόσχα, η οποία θυμάται τα ψέματα που οδήγησαν στον πόλεμο κατά της Λιβύης, έχει την εντύπωση ότι διαδίδονται μεροληπτικές πληροφορίες για να μη της ρίξουν στάχτη στα μάτια. Ο μιντιατικός λόγος περί των κακών στρατιωτικών που συντρίβουν τους καλούς δημοκράτες δεν της φαίνεται πολύ αξιόπιστος. Ο τόνος μεταξύ των εκπροσώπων των διαφόρων χωρών του Συμβουλίου έχει φουντώσει. Ορισμένοι σημείωσαν τότε ότι τα γεγονότα δεν ήταν ένα ξεκάθαρο «στρατιωτικό πραξικόπημα» αφού το ήμισυ της ώρας είχε παραταχθεί πίσω από τον στρατό και ότι ο τελευταίος δεν είχε αποπέμψει τον πρωθυπουργό.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες επανέλαβαν τον Αύγουστο τη στρατηγική Ράμσφελντ/Σεμπρόφσκι που είχαν εφαρμόσει από τις 11 Σεπτεμβρίου 2001 στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία και την Υεμένη, σκοτώνοντας τουλάχιστον ένα εκατομμύριο ανθρώπους [5]. Δεν προσπαθούν να ευνοήσουν ένα σουδανικό στρατόπεδο έναντι ενός άλλου. Απλώς να τα οδηγήσει σε αντιπαράθεση μέχρι να καταστρέψουν οι ίδιοι τις κρατικές δομές και να μην μπορούν πλέον να αντισταθούν στις ξένες δυνάμεις.
Για μια δεκαετία, οι «Φίλοι της Συρίας», οι Φόλκερ Πέρθες και Τζέφρι Φέλτμαν μας κράτησαν σε αναπνοή στο Λεβάντε όπου, στο τέλος, έχασαν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγκάστηκαν να αφήσουν την περιοχή στη Ρωσία. Τώρα οι «Φίλοι του Σουδάν», Φόλκερ Πέρθες και Τζέφρι Φέλτμαν, προσπαθούν να καταστρέψουν το Κέρας της Αφρικής, ξεκινώντας από την Αιθιοπία και το Σουδάν.
Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά
Παραπομπές
[1] « Le Soudan est passé sous contrôle saoudien », « La Force de réaction rapide au pouvoir au Soudan », Réseau Voltaire, 20 et 24 avril 2019.
[2] «Η Γερμανία και ο ΟΗΕ κατά της Συρίας », του Τιερί Μεϊσάν, μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα), Δίκτυο Βολταίρος, 28 Ιανουαρίου 2016.
[3] « Qui gouverne l’Irak ? », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 13 mai 2004.
[4] « Conférence internationαle d’appui à la transition soudanaise », Réseau Voltaire, 17 mai 2021.
[5] « Les partisans de la « Guerre sans fin » saluent le ralliement de Joe Biden », Réseau Voltaire, 28 août 2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου